Πώς να σπαταλάτε πόρους και να μην ενσωματώνετε μετανάστες: η περίπτωση της Ελλάδας

Γράφει ο Γιάννης Κολοβός*

Ανακοινώθηκε προσφάτως η έναρξη υλοποίησης προγραμμάτων για την ένταξη των αλλοδαπών στην χώρα μας, η χρηματοδότηση των οποίων γίνεται κατά 75% από κοινοτικούς και κατά 25% από εθνικούς πόρους. Μόνο για το έτος 2009 θα διατεθούν 3,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ συνολικά θα διατεθούν μέχρι το 2013 πάνω από 26 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό που θα πρέπει να προβληματίσει είναι το γεγονός ότι «Τα υψηλότερα κονδύλια (864.000 ευρώ) απορροφά η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας υποδοχής, μέσω εκστρατείας από τα ΜΜΕ…και διοργάνωση ημερίδας για εξάλειψη τυχόν φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας: 784.000 θα διατεθούν για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινής γνώμης και 80.000 ευρώ για ευαισθητοποίηση των δημοσιογράφων» (Καθημερινή 4/3/2009). Αυτό δείχνει ότι η κυβέρνηση εστιάζει κυρίως στον επηρεασμό της ελληνικής κοινής γνώμης και όχι στην προσπάθεια εξορθολογισμού των μεταναστευτικών ροών.

 

Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί ότι η επιτυχής ενσωμάτωση των μεταναστών εξαρτάται τόσο από τον αριθμό τους σε σχέση με τον φιλοξενούντα πληθυσμό, όσο και από την πολιτισμική τους εγγύτητα με αυτόν. Το γεγονός ότι εισέρχονται παρανόμως στην χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες κατά τα τελευταία χρόνια, το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να υπολογίσει «τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και τις χωρητικότητες υποδοχής» της χώρας, όπως ορίζει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο, και το γεγονός ότι η πολιτική της συνοψίζεται από τον ίδιο τον αρμόδιο υπουργό στο: «Θα κάνουμε όσες προσπάθειες νομιμοποίησης χρειάζεται ώστε να μην υπάρχει έστω και ένας  παράνομος μετανάστης στη χώρα μας» (συνέντευξη Προκόπη Παυλόπουλου στα Νέα, 7/5/2007), προοιωνίζονται την αποτυχία των προσπαθειών ένταξης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.

 

Το θέμα τόσο του αριθμού των εισερχομένων μεταναστών όσο και της πολιτισμικής τους εγγύτητας με τον γηγενή πληθυσμό ήδη προβληματίζει άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο καθηγητής Δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης David Coleman, σχολιάζοντας την αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στην Βρετανία κατά 500.000 άτομα σε μόλις 4 χρόνια και με ρυθμό αύξησης 10πλάσιο από την υπόλοιπη κοινωνία, τόνισε ότι: «Οι επιπτώσεις είναι πολύ σημαντικές. Κάποιοι εκ του μουσουλμανικού πληθυσμού…είναι οι λιγότερο κοινωνικά και οικονομικά ενσωματωμένοι από όλους στο Ηνωμένο Βασίλειο…και οι περισσότερο συνδεδεμένοι με την πολιτική δυσαρέσκεια. Δεν μπορείς να υποθέσεις ότι μόνο επειδή οι αριθμοί αυξάνονται όλα θα αυξηθούν, αλλά αυτή θα είναι μία από τις αρκετές λογικές υποθέσεις που μπορούν να προκύψουν» (The Times, 30/1/2009). Ανάλογο προβληματισμό προκαλούν και τα ευρήματα της μελέτης του Γερμανικού Ιδρύματος Πληθυσμού και Ανάπτυξης (Der Spiegel, 26/1/2009) η οποία έδειξε ότι η πολυάριθμη τουρκική κοινότητα της χώρας είναι τελευταία στους δείκτες ενσωμάτωσης, παρ’ όλο που σημαντικό τμήμα των μελών της ζει στην Γερμανία πολλές δεκαετίες. Σύμφωνα με την μελέτη την ομαλότερη ενσωμάτωση στην γερμανική κοινωνία εμφανίζουν οι μετανάστες από χώρες-μέλη της ΕΕ και οι γερμανικής καταγωγής μετανάστες από την ανατολική Ευρώπη.

 

Το γεγονός ότι τα «παθήματα» άλλων ευρωπαϊκών κρατών δεν γίνονται μαθήματα για την Ελλάδα δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Εξ’ άλλου, ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός κ. Παυλόπουλος, στην ομιλία του κατά την παρουσίαση του προγράμματος ένταξης των μεταναστών υπογράμμισε ότι: «Το πρόγραμμα «ΕΣΤΙΑ» διαρθρώνεται σε έξι επιχειρησιακά υποπρογράμματα ανά τομέα ένταξης, τα οποία αφορούν τόσο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την εξάλειψη φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας,…αλλά και την ανάδειξη του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας» (Δελτίο Τύπου Υπουργείου Εσωτερικών, 3/3/2009). Βεβαίως, το πότε εξηγήθηκε στον ελληνικό λαό τι σημαίνει και τι συνεπάγεται η «πολυπολιτισμικότητα» αλλά και με ποιά λαϊκή νομιμοποίηση αποφασίσθηκε να γίνει η Ελλάδα «πολυπολιτισμική», αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα, στο οποίο θα πρέπει να δώσουν απάντηση οι κυβερνήσαντες την χώρα κατά τα τελευταία 20 έτη.

 

* Ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Το τέλος μίας ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη» κυκλοφόρησε το 2008 από τις Εκδόσεις Πελασγός.

Περιοδικό "Ρεσάλτο" (τ. 38, Απρίλιος 2009).

http://www.resaltomag.gr/241.mag