Ο παπουτσωμένος γάτος, η SIEMENS και το "μεθυσμένο" ξανθό γένος.

Εκ πρώτης όψεως ο τίτλος φαίνεται ασύνδετος και ίσως διασκεδαστικός. Όμως πιστεύω πως στις λίγες λέξεις αυτού του τίτλου περιγράφεται η σύγχρονη απελπιστική πραγματικότητα διαφθοράς και χάους στην Ελλάδα. Mιας χώρας, η οποία στην διαφθορά είναι σε χειρότερη θέση από την Ναμίμπια και την Τουρκία, κατά τα όσα έκπληκτοι ακούσαμε στο δελτίο ειδήσεων την ΕΡΤ 1 της 17-11-2009.   Όμως, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, η πραγματικότητα εκτός από δύσκολη είναι και διασκεδαστική.

Πριν μερικές μέρες, έτυχε να πέσει στα χέρια μου το γνωστό κλασικό παραμύθι του Σάρλ Περώ «ο παπουτσωμένος γάτος». Τι έκανε λοιπόν αυτός ο πονηρός γάτος; Έβαλε μεγάλες μπότες και ένα μεγάλο καπέλο και αποφάσισε να δώσει στον τοπικό βασιλιά ως δώρο ένα λαγό. Ρωτάει ο βασιλιάς έκπληκτος τον γάτο από ποιόν είναι αυτό το δώρο και για ποιο λόγο του το δίνει, για να λάβει την απάντηση πως του το στέλνει ένας άγνωστος μαρκήσιος ο οποίος «ξαφνικά» άρχισε να τον θαυμάζει και να τον αγαπά.

Μετά μερικές μέρες ο γάτος πάει στον βασιλιά ως δώρο μία κότα πάλι για τον ίδιο λόγο, και ου το κάθε εξής για αρκετό καιρό. Ο δε βασιλιάς (ο πολιτικός αρχηγός της τότε εποχής) απλά δεχόταν τα δώρα από ένα γάτο από το πουθενά, χωρίς να έχει καταλάβει πως ο γάτος προσπαθούσε να κάνει δημόσιες σχέσεις για λογαριασμό του αφεντικού του ο οποίος ήταν ένα φτωχό και ορφανό αγόρι και όχι ένας μαρκήσιος όπως διέδιδε ο γάτος.

 Ας δούμε τώρα τα πρώτα συμπεράσματα από αυτές τις δοσοληψίες:

1) Ο Βασιλιάς δεν μπορεί να κατηγορηθεί για παθητική δωροδοκία γιατί το σχετικό άρθρο 235 ΠΚ απαιτεί την σύνδεση των οφελημάτων που λαμβάνει ένας δημόσιος λειτουργός με συγκεκριμένη ενέργεια ή παράλειψη που ανάγεται στα καθήκοντά του ή αντίκειται σε αυτά. Εδώ ο βασιλιάς απλά λαμβάνει κάποια δώρα χωρίς να του ζητείται να κάνει κάτι. Κακό είναι; Φυσικά όχι.

2) Ο γάτος ο οποίος παρουσιάζει ψευδή γεγονότα ως αληθινά (το φτωχό αγόρι ως μαρκήσιο), ενώ παράλληλα την κότα, τον λαγό και τα άλλα δώρα που έδινε στον βασιλιά τα έκλεβε, (γιατί όπως είπαμε το αφεντικό του ήταν πολύ φτωχό) μπορεί να κατηγορηθεί για απάτη ΠΚ 386 και κλοπή ΠΚ 372; Φυσικά όχι....γιατί απλά ο γάτος είναι ζώο και δεν προβλέπονται ποινικά αδικήματα για ζώα...

3) Το φτωχό αγόρι μπορεί να κατηγορηθεί για ηθική αυτουργία σε όλα τα παραπάνω ΠΚ 46 ; Μα φυσικά όχι, γιατί η ηθική αυτουργία προϋποθέτει με πρόθεση πρόκληση σε άλλον με φορτικότητα και πειστικότητα της απόφασης για εκτέλεση της άδικης πράξης και στο παραμύθι μας το φτωχό αγόρι δεν ήξερε τίποτα.. Παρόλο που στο τέλος ο βασιλιάς συμπάθησε το αγόρι, το οποίο τελικά συνάντησε, και το πάντρεψε με την κόρη του.

4) ο Γάλλος συγγραφέας Σαρλ Περώ μπορεί να κατηγορηθεί για περιγραφή και υποκίνηση άλλων σε παράνομες συμπεριφορές; Μα και πάλι όχι αφού είναι συγγραφέας ενός απλού παραμυθιού το οποίο απευθύνεται μάλιστα και στα παιδιά του νηπιαγωγείου.

Στην τελική δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε ούτε τον «παπουτσωμένο γάτο» ως ένα κακό παραμύθι που προάγει την απάτη και τις δημόσιες σχέσεις για να ανέβει κανείς στην κορυφή, γιατί πρώτον είναι ένα απλό παραμύθι και δεύτερον μας δίνει άλλα πολύτιμα διδάγματα:

Καταρχήν αποδεικνύει περίτρανα γιατί ο θεσμός της βασιλείας απέτυχε σε πολλές χώρες που εφαρμόστηκε. Και ο λόγος είναι ότι ο βασιλιάς όπως είναι μεγαλωμένος στα ανάκτορα, τις χρυσές πολυθρόνες, τις καθημερινές δεξιώσεις και τους υπηρέτες, δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα που ζουν οι υπήκοοί του (με την πιάτσα θα λέγαμε σήμερα) με αποτέλεσμα να φτάνει σε σημείο να πιστεύει τυφλά και αλληγορικά έναν γάτο που του πάει δώρα.

Το ίδιο συμβαίνει και με σύγχρονους πολιτικούς οι οποίοι δεν μεγάλωσαν και δεν ψήθηκαν στην "πιάτσα", αλλά πάντα είχαν νταντάδες, υπηρέτες και αυλοκόλακες να τους προσκυνούν, με αποτέλεσμα να πιστεύουν  όποιο λαμόγιο συνεργάτη έχουν διορίσει σε δημόσιες θέσεις, είτε πρόκειται για υπουργό επικρατείας (λέμε τώρα), είτε για κομματικό στέλεχος με “στρατηγικές ικανότητες” (πάλι λέμε)...  

Γι’ αυτό και όταν ξεσπά ένα σκάνδαλο όπου ρημάζεται το δημόσιο ταμείο, έχουμε  πολιτικούς που μεγάλωσαν σαν βασιλιάδες (δηλ. με υπηρέτες νταντάδες και πλούτη) να λένε «λάθος μου που υποτίμησα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου», ή ο άλλος αρχηγός να λέει ότι ο ίδιος δεν είχε καμία γνώση ότι ο ταδε έβαζε μαύρα λεφτά από τη SIEMENS στα ταμεία του κόμματός  του.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το παραμύθι του παπουτσωμένου γάτου το διάβασαν πολύ καλά και τα γερμανόπουλα που αργότερα έγιναν οι διευθυντές της SIEMENS, και οι σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί, οι οποίοι σε ένα κράτος με την μεγαλύτερη διαφθορά στην Ε.Ε. πάντα καταφέρνουν να ξεφύγουν από τις δαγκάνες του Ποινικού Κώδικα. Ο ένας δεν ήξερε, ο άλλος δεν πήρε αλλά πήρε ο διπλανός του και ο τελευταίος, που έχει τον ρόλο του διαμεσολαβητή γάτου, απαλλάσσεται λόγω βλακείας (ως ζώο δηλαδή).

Όσο για τον υπόλοιπο ελληνικό λαό, αυτός εξακολουθεί να διαβάζει το παραμύθι με τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα, και την αξία που έχει η καθημερινή σκληρή εργασία.

Δυστυχώς όμως, δεν φτάνει μόνο η σκληρή εργασία αλλά πρέπει να σκάει και 750 εκατ. ευρώ γρηγορόσημο (φακελάκια) στους διάφορους δημοσίους υπαλλήλους («Καθημερινή» 18-2-2009) προκειμένου να κάνει μία δουλειά που έχει σχέση με το δημόσιο, από κρεβάτι νοσοκομείου έως εξαγορά διπλώματος οδήγησης, φακελάκια στις πολεοδομίες και τις εφορίες.

Από την άλλη μεριά ο βλάκας βασιλιάς του παραμυθιού έδωσε την θέση του σε πολλούς βλάκες «βασιλιάδες» Έλληνες πολιτικούς. Και δεν μιλάμε μόνο για τους υπηρέτες και τις νταντάδες με τους οποίους μεγάλωσαν πολλοί από αυτούς.  Μιλάμε για την κληρονομική διαδοχή στις βουλευτικές και πρωθυπουργικές θέσεις (όπως στην Βασιλεία) αλλά και τα αμύθητα πλούτη που προκλητικά παρουσιάζουν οι περισσότεροι από αυτούς.

Μέσα στο 2009 η Βουλή προμηθεύτηκε έργα τέχνης καταβάλωντας σχεδόν 150.000 ευρώ, και κάτι λιγότερο από 500.000 ευρώ κατέβαλε το ελληνικό κράτος για προμήθεια έργων τέχνης στην ελληνική Βουλή, στο 2008 («Καθημερινή» 8-11-2009). Οι μικροί βασιλιάδες που αναφέραμε πρέπει να έχουν και το ανάκτορό τους.

Το δε άρθρο συνεχίζει: «.....από τους πλέον αξιοπρόσεκτους κωδικούς, είναι εκείνος που εμπεριέχει στον τίτλο του τον εξαιρετικά ομιχλώδη όρο “λοιπές”-μισθώσεις, μεταφορές, αποζημιώσεις, επιδόματα, κτλ-. Για ένα δωδεκάμηνο, αυτά τα “λοιπά” κοστίζουν στη Βουλή 18.655.400,00 ευρώ...Άλλα 11,5 εκατ. ευρώ εντοπίζονται στον κωδικό 0515, υπό τον εξαιρετικά ασαφή τίτλο “δαπάνες αποζημίωσης μελών συλλογικών οργάνων, εξωϋπηρεσιακών επιτροπών- όχι εκείνων στις οποίες συμμετέχουν οι βουλευτές για την επεξεργασία νόμων...»

Και συνεχίζει: «....φήμες στο Περιστύλιο κάνουν λόγο για ορισμένες Επιτροπές – φαντάσματα, που υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν, πλην όμως τα μέλη τους αμείβονται !! Στον αντίποδα, δεν υπάρχει ασάφεια για ορισμένα άλλα έξοδα, μια και η περιγραφή είναι αναλυτική. Ενδεικτικά αναφέρονται: Α) Μπενάκειος βιβλιοθήκη: Μελέτη ανακαίνισης 100.000 ευρώ και έργα ανακαίνισης 50.000 ευρώ. Β) Παραδοσιακό κτίριο Βουλής στην οδό Βουλής 49^Α για μελέτη αξιοποίησης 50.000 ευρώ, εργασίες και “εργασίες αξιοποίησης” 500.000 ευρώ...»

Όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που το δημόσιο χρέος τρέχει στα 282 δισ. ευρώ (εφημερίδα «Έθνος» 13-6-2009). Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι Έλληνες νέοι των 700 ευρώ δεν κάνουν παιδιά γιατί δεν μπορούν να συντηρήσουν οικογένεια και πεθαίνουμε από υπογεννητικότητα (εφημερίδα «City Press» 13-7-2009: το 2008 το ποσοστό ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών ήταν 18,6% και μέχρι το 2060 θα φτάσει στο 31,7%, δηλαδή ο ένας Έλληνας στους 3 θα είναι ηλικιωμένος).

Όλα αυτά συμβαίνουν τι στιγμή που χιλιάδες Ελληνόπουλα διώχθηκαν από τα stage και θα μείνουν στον δρόμο λόγω νομικών λόγων, χωρίς να καταλάβει κανείς ότι ο κύριος ρόλος αυτής της ελαστικής “σύμβασης εργασίας” ξεπέρασε τον αρχικό εκπαιδευτικό της ρόλο και στην ουσία μετατράπηκε σε ένα έμμεσο επίδομα ανεργίας μπροστά στην ανεξέλεγκτη έκρηξη της ανεργίας που έχει διαλύσει την ελληνική νεολαία. Μιας ανεργίας που θα εκραγεί τους επόμενους μήνες καθώς λόγω αναξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας (χρέη, έλλειμμα, διαφθορά, λαθρομετανάστευση) πολλοί ξένοι επενδυτές θα ρευστοποιήσουν τις εγχώριες επενδύσεις τους και θα φύγουν από την Ελλάδα (εκπομπή τηλεοπτικού καναλιού SBC, μεσημέρι 17-11-2009).

Τι κάνουν λοιπόν όλοι αυτοί οι πολλοί “μικροί βασιλιάδες” σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί που προαναφέραμε, καθήμενοι στα κληρονομικά πόστα τους και στα τραπέζια των δεξιώσεων;

Πρώτα πρώτα μας λένε ότι δεν φταίνε αυτοί, φταίει η διεθνής κρίση. Απάντηση: πριν την κρίση που ξέσπασε το 2008, τα πράγματα στην Ελλάδα πήγαιναν καλύτερα;

Μετά μας λένε ότι φταίει η φοροδιαφυγή. Απάντηση: τα χρήματα που κρύβουν οι Έλληνες εργαζόμενοι, όσοι βέβαια τα κρύβουν, θα πάνε στο υποτιθέμενο κοινωνικό κράτος ή σε κανένα πίνακα του Ντα Βίνστι για την ελληνική Βουλή και κανένα κομματικό σύμβουλο υπουργού, όπως προαναφέραμε;

Όταν μάλιστα στριμώχνονται από τους εισαγγελείς και την κοινή γνώμη για σκάνδαλα, αμέσως βγάζουν πύρινους λόγους για τους αγώνες και τις «μάχες» που έδωσαν για την δημοκρατία. Απάντηση: σήμερα φαίνεται πως οι μάχες αυτές χάθηκαν όχι από τον κάθε υποτιθέμενο εχθρό, αλλά από τις προδοσίες των ιδίων, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς εντάχθηκαν στο σύστημα που υποτίθεται ότι πολεμούσαν.

Μετά το προχωράνε περισσότερο σε διεθνείς συνωμοσίες λέγοντας ότι για την ελληνική οικονομία φταίνε οι Αμερικανοί που δεν αφήνουν να αναπτυχθεί βιομηχανία στην Ελλάδα. Απάντηση: τότε γιατί δεν προχωράει ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξ/πολης με τους Ρώσους;

Τέλος, μια που αναφέραμε τους Ρώσους θα παραθέσω ένα άρθρο της «Καθημερινής» της 8-11-2009 για όσους στηρίζουν τις ελπίδες τους στο «ξανθό γένος». Το άρθρο έχει τον τίτλο: «Αλκοόλ, η εθνική συμφορά της Ρωσίας». Το άρθρο αναφέρει μεταξύ άλλων: «...ο Ρώσος πρόεδρος, Ντιμίτρι Μεντβέντεφ εκφράζει συχνά την ανησυχία του τον τελευταίο καιρό, διακηρύσσοντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει κάτι για να απαλλαγεί επιτέλους η χώρα από το στίγμα της παγκόσμιας ηγέτιδας στην κατανάλωση αλκοόλ...».

Και συνεχίζει: «...οι Ρώσοι καταναλώνουν περίπου 4,75 γαλόνια καθαρού αλκοόλ ο καθένας ετησίως, ποσότητα διπλάσια από αυτήν που θεωρείται απειλή κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Η αντίστοιχη ποσότητα κατανάλωσης στις ΗΠΑ είναι περίπου 2,3 γαλόνια...», «...το προσδόκιμο ζωής, σήμερα για τους Ρώσους άνδρες είναι τα 60 χρόνια και το αλκοόλ φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη...το ειδικό συμβουλευτικό σώμα του Κρεμλίνου επιβεβαιώνει ότι περίπου 500.000 άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από αιτίες που σχετίζονται άμεσα με την κατανάλωση αλκοόλ...».

Οι Ρώσοι λοιπόν, το «ξανθό γένος», αν καταφέρουν βέβαια να σταθούν στα πόδια τους από τα μεθύσια, θα φέρουν παγκόσμια αλλαγή στον πλανήτη και επενδύσεις στην οικονομικά κατεστραμμένη Ελλάδα...

Τελικά η πραγματικότητα έχει αρχίσει να μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο παρά με παραμύθι.

Το άρθρο αφιερώνεται στους πολιτικούς της γενιάς του Πολυτεχνείου (δεξιών και αριστερών), οι οποίοι, αφού "έριξαν" με τους "αγώνες" τους την Χούντα, από το 1974 και μετά (δηλ. πάνω από 30 χρόνια) κυβέρνησαν την Ελλάδα ρημάζοντας το Δημόσιο Ταμείο και μαζί με αυτό το κοινωνικό κράτος και τα όνειρα των σύγχρονων νέων.