Στην εποχή της «ταμπέλας» και του «είσαι ό,τι δηλώσεις» είναι λογικό μερικοί, αν και «επιστήμονες», να έχουν άγνοια των στοιχειωδών νομικών και συνταγματικών κανόνων. Ωστόσο, η άγνοια των στοιχειωδών ιστορικών γεγονότων του πρόσφατου ευρωπαϊκού γίγνεσθαι δεν έχει καμία δικαιολογία. Ξεφεύγει από τα όρια της αφέλειας και φτάνει στην επικινδυνότητα.
Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν μιλάμε για γεγονότα που συνέβησαν λίγα χρόνια πριν στην γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, όπου οι Αλβανοί, παρά το ότι ζούσαν για εκατοντάδες χρόνια μαζί με τους Σέρβους σε σερβικό έδαφος, το Κοσσυφοπέδιο, και παρά το ότι από το 1974 λειτουργούσε αλβανόφωνο Πανεπιστήμιο στην Πρίστινα, όχι απλά δεν «αφομοιώθηκαν», αλλά κατάφεραν να αποσπάσουν και σερβικά εδάφη. Για ποιους «αφομοιώσιμους» πληθυσμούς μιλάμε; Και αν έγινε αυτό με έναν βαλκανικό λαό όπως οι Αλβανοί, τι μας περιμένει με τους Ασιάτες λαθρομετανάστες;
Την απάντηση στις ανησυχίες μας θα δώσει υποτίθεται η ελληνική ΠΑΙΔΕΙΑ... Δηλαδή η παρακολούθηση των σχολικών τάξεων από τα παιδιά των λαθρομεταναστών και η οποία, κάνοντάς τους "πλύση εγκεφάλου", θα τα κάνει Έλληνες...
Α) ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Αυτόματα γεννώνται σοβαρά ηθικά ερωτήματα από την τακτική πλύσης εγκεφάλου που επιχειρεί του Υπουργείο Παιδείας σε παιδιά αλλοδαπών, χωρίς να τους δώσει την ευχέρεια να επιλέξουν αν θέλουν να γίνουν Έλληνες και χωρίς να τα έχει προειδοποιήσει ότι απονομή ιθαγένειας σημαίνει και στρατιωτική κατάταξη σε μια χώρα της Βαλκανικής, της χαρακτηριζόμενης ως «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης», με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.
Επίσης, αναπάντητο παραμένει το ερώτημα της υποτιθέμενης «εκπαιδευτικής» αφομοίωσης, από τις μεγάλες παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Η πλήρης υποβάθμιση της διδασκαλίας της ελληνικής ιστορίας και παράδοσης για χάρη των τεχνοκρατικών επιστημών και των στείρων γνώσεων για την αγορά εργασίας, κοντεύει ακόμα και τα Ελληνόπουλα να τα αφελληνίσει. Πόσο μάλλον τα παιδιά των λαθρομεταναστών...
Από την άλλη, κανείς δεν ανέφερε το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά θα ακολουθήσουν τεχνικά επαγγέλματα, σε τεχνικές σχολές και στην ευρύτερη αγορά εργασίας (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, οικοδόμοι, μεταφορείς κτλ), χωρίς να παρακολουθήσουν Γυμνάσιο, Λύκειο ή Πανεπιστήμιο ώστε η «ελληνική παιδεία» να τα κάνει Έλληνες... Ε.. Μην πει κανείς ότι με τη παρακολούθηση των τάξεων του Δημοτικού, η ελληνική παιδεία πρόλαβε και τα έκανε Έλληνες...!!! Ενώ είναι ήδη από τώρα γνωστά τα «ελαστικά» Β και δεκάρια που παίρνουν τα περισσότερα από αυτά σε δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, τα οποία δεν αποδεικνύουν καμία «εκπαιδευτική αφομοίωση», αλλά το γνωστό «όπως όπως να περάσουμε την τάξη και βλέπουμε».
Τέλος πρέπει να τονίσουμε και την επίδραση των αλλοδαπών γονέων στα παιδιά τους. Είναι δηλαδή σύνηθες οι αλλοδαποί γονείς να φροντίζουν, στο σπίτι και στην ιδιωτική ζωή των παιδιών τους, να διατηρούν την γλώσσα και τις παραδόσεις της χώρας καταγωγής τους, ώστε αυτά, όποια τυπική μάθηση και να παίρνουν στα ελληνικά σχολεία, να την βάζουν σε δεύτερη μοίρα ως όχημα για εύρεση εργασίας και τίποτα παραπάνω.
Β) ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Αλλά ποιο είναι τέλος πάντων αυτό το δικαίωμα στην παιδεία το οποίο, όπως αναγνωρίζει και η ίδια η Κυβέρνηση με το εν λόγω νομοσχέδιο, το απολαμβάνουν ήδη και παιδιά λαθρομεταναστών; Είναι ανθρώπινο δικαίωμα, ατομικό ή πολιτικό; Η παιδεία δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Είναι κοινωνικό δικαίωμα.
Κοινωνικό είναι το δικαίωμα το οποίο αξιώνει παροχή από το κράτος και όχι μόνο την μη προσβολή του (όπως τα ατομικά δικαιώματα).
Τα κοινωνικά δικαιώματα που αναγνωρίζει το ελληνικό Σύνταγμα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
α) σε αυτά που θεμελιώνουν απευθείας αγώγιμη αξίωση κατά του κράτους για την ικανοποίησή τους, όπως το Συντ. 16 παρ. 4 για το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών στην δωρεάν παιδεία, το Συντ. 24 παρ. 6 για την προστασία των μνημείων και των παραδοσιακών περιοχών και το Συντ. 24 παρ. 1 για την προστασία του περιβάλλοντος (ΣτΕ 363/90). Αν δηλαδή έρθει το κράτος μία μέρα και ορίσει ότι οι Έλληνες θα πληρώνουν τα βιβλία τους στο δημόσιο σχολείο, οι Έλληνες πολίτες έχουν άμεση αγώγιμη αξίωση κατά του κράτους για την προσβολή του κοινωνικού δικαιώματος της δωρεάν παιδείας. Το ίδιο και αν το κράτος αρχίσει να γκρεμίζει αρχαία για να χτίσει πολυκατοικίες.
Το θέμα είναι όμως ότι, με βάση το ελληνικό Σύνταγμα, το δικαίωμα της δωρεάν παιδείας το έχουν μόνο Έλληνες πολίτες. Γιατί τότε μπορούν στα σχολεία να πηγαίνουν χωρίς δίδακτρα και παιδιά και λαθρομεταναστών; Θα απαντήσουμε αργότερα. Το ερώτημα αυτό, αφορά βέβαια μόνο τους λαθρομετανάστες και όχι τους νόμιμους μετανάστες γενικά (ν. 3386/2005).
Νόμιμοι δε μετανάστες είναι μόνο όσοι έρχονται στην χώρα με διεθνή σύμβαση με το κράτος προέλευσης (όπως πήγαν πχ. οι Έλληνες στην Γερμανία και την Αμερική), και η οποία θα τους εξασφαλίζει εργασία και προοπτικές ενσωμάτωσης (αφού προηγουμένως έχουν βρει δουλειά οι Έλληνες πολίτες), και όχι όσοι μπήκαν παράνομα χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Τέτοιοι παράνομα εισελθόντες, ακόμα και με ευκαιριακές και πρόσκαιρες εργασίες στην υπηρεσία του κεφαλαίου, ακόμα και με αντισυνταγματικούς και ρουσφετολογικούς νόμους περί "νομιμοποίησής" τους, εξακολουθούν να είναι οι λαθρομετανάστες που ήλθαν παράνομα και επιβαρύνουν την οικονομία και τους πολίτες της χώρας, παίρνοντας από αυτούς τις θέσεις εργασίας και εκτινάσσοντας την ανεργία των Ελλήνων πολιτών σε περίπου ένα εκατομμύριο ανέργους....
β) Η δεύτερη κατηγορία κοινωνικών δικαιωμάτων είναι αυτά τα οποία δεν θεμελιώνουν άμεση αγώγιμη αξίωση των πολιτών, αλλά επιτάσσουν μία αόριστη μέριμνα του κράτους για την ικανοποίησή τους. Τέτοια είναι πχ. το Συντ. 22 παρ. 1 για το δικαίωμα στην εργασία, το Συντ. 21 παρ. 1 για την προστασία της οικογένειας ως βάσης του έθνους, το Συντ. 21 παρ. 3 για υγειονομική περίθαλψη, το Συντ. 21 παρ. 4 για το δικαίωμα στην κατοικία και το Συντ. 22 παρ. 5 για το δικαίωμα στην ασφάλιση.
Γι’ αυτά τα δικαιώματα (αν δεν έχουν προηγουμένως συγκεκριμενοποιηθεί με συγκεκριμένες παροχές βάσει νόμων), το κράτος έχει μία απλή γενική υποχρέωση να μεριμνά για την ικανοποίησή τους. Γι’ αυτό και κάποιος δεν μπορεί να κάνει αγωγή στο κράτος για να του βρει εργασία (βλ. απόφαση ΑΠ τμ. Β 115/92), ούτε να του βρει σπίτι, ούτε ακόμα δεν μπορεί να κάνει αγωγή στο κράτος για τα ράντζα και την απίστευτη ταλαιπωρία του στα δημόσια νοσοκομεία. Ακόμα περισσότερο επειδή και το δικαίωμα στην ασφάλιση είναι κοινωνικό, δεν αποκλείεται και οι ασφαλισμένοι να υποστούν κάποια στιγμή και δραματική μείωση των συντάξεών τους....
Γι’ αυτό λοιπόν τα παραπάνω δικαιώματα λέγονται κοινωνικά: γιατί αφορούν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών – κοινωνικό κράτος (και όχι τις θεμελιώδεις ελευθερίες τους – κράτος δικαίου) και γι’ αυτό το κράτος έχει μόνο μία γενική υποχρέωση μέριμνας για ικανοποίησή τους: γιατί γι’ αυτά απαιτούνται χρήματα.. «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» κατά το γνωστό ρητό. Κάτι που είπε και ο κ. Παπανδρέου στους Έλληνες αγρότες κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους...
Ξεφεύγει όμως μία μικρή λεπτομέρεια. Αυτά τα δικαιώματα αφορούν (κατά το ελληνικό Σύνταγμα στις σχετικές διατάξεις του) μόνο τους Έλληνες πολίτες και όχι τους λαθρομετανάστες, καθόσον απλούστατα οι παροχές αυτές που κάνει το κράτος τις κάνει με τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. Πως λοιπόν ένας λαθρομετανάστης έχει δικαίωμα να βάζει χέρι (ως μη φορολογούμενος) σε αυτά τα χρήματα, επιβαρύνοντας πχ το σύστημα υγείας, το σύστημα παιδείας και το σύστημα ασφάλισης (αφού ως μαύρη εργασία δεν δίνουν εισφορές στα ταμεία, παίρνοντας την εργασία πολιτών που δίνουν εισφορές);
Από την στιγμή λοιπόν που δεν έχουμε να κάνουμε με τα απόλυτα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα που προαναφέραμε (και τα οποία ήδη απολαμβάνουν και οι λαθρομετανάστες), με ποιο δικαίωμα ο λαθρομετανάστης ως μη πολίτης (δηλαδή ως μη φορολογούμενος) τα καρπώνεται, ενώ αυτά αφορούν μόνο Έλληνες πολίτες που φορολογούνται; Επαναλαμβάνουμε δε, για να γίνει ακόμα μια φορά κατανοητό, ότι τα κοινωνικά δικαιώματα αφορούν παροχές από το κράτος για τις οποίες απαιτούνται χρήματα. Το κοινωνικό δικαίωμα είναι συνυφασμένο με την καλή οικονομία και δεν έχει σχέση ούτε με τα ατομικά, ούτε με τα ανθρώπινα, ούτε με τα πολιτικά δικαιώματα.
Πώς ξαφνικά βλέπουμε στο ετοιμαζόμενο νομοσχέδιο, η ίδια η Κυβέρνηση να παραδέχεται ότι βασικά κοινωνικά δικαιώματα όπως αυτό της παιδείας, (τα οποία απορροφούν κρατικά κονδύλια εκατομμυρίων ευρώ) τα καρπώνονται και μη φορολογούμενοι; Είναι δε η ίδια Κυβέρνηση που κυνηγά τους Έλληνες για φοροδιαφυγή (!!!), ενώ από την άλλη, όταν οι πολίτες αυτής της χώρας της ζητάνε παροχές για αγροτικές συντάξεις, νοσοκομεία, αύξηση των μισθών των 700 ευρώ κτλ. τους απαντά «δεν υπάρχει σάλιο»... Δεν υπάρχουν χρήματα για τους νόμιμους πολίτες και υπάρχουν για τους λαθρομετανάστες ;;; Δεν υπάρχουν δουλειές για σχεδόν ένα εκατομμύριο ανέργους Έλληνες πολίτες και υπάρχουν δουλειές για λαθρομετανάστες ;;;
Το μεταναστευτικό λοιπόν, ως πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με μία διμερή συνθήκη με το κράτος προέλευσης, ώστε από αυτό να έρθουν μόνον τόσοι μετανάστες, όσοι μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας (εφόσον οι εγχώριοι πολίτες έχουν προηγουμένως καλυφθεί), ώστε νομίμως εργαζόμενοι και φορολογούμενοι να συνεισφέρουν σε αυτά τα κοινωνικά δικαιώματα.
Το μεταναστευτικό (πέρα από τις όποιες εθνικές ενστάσεις) άπτεται άμεσα της αγοράς εργασίας γιατί κάθε μετανάστης που δεν μπορεί να βρει δουλειά είμαστε καταδικασμένοι να τον πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, είτε άμεσα (μέσα από τις κλοπές, τις ληστείες και τις επαιτείες στα φανάρια που κάνει για να βρει χρήματα για να ζήσει), είτε έμμεσα από τις χαμένες θέσεις εργασίας από τους πολίτες (τους οποίους στέλνουν στο ταμείο ανεργίας οπότε το κράτος επιβαρύνεται διπλά), τα φθηνά εργατικά χέρια που υποσκάπτουν τα δικαιώματα των νομίμως εργαζομένων (οι οποίοι έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις), την αποφυγή εισφορών στα ταμεία, το παραεμπόριο, την αύξηση της εγκληματικότητας η οποία οδηγεί σε κατακόρυφη μείωση του τουρισμού κτλ (βλέπε την κατακόρυφη πτώση του τουρισμού το προηγούμενο καλοκαίρι - μήπως δεν ήταν μόνο η "κρίση" πού έφταιγε;).
Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνει και το Ευρωπαϊκό σύμφωνο για την μεταναστευτική πολιτική που υπέγραψαν τα κράτη μέλη της ΕΕ το 2008: ότι η νόμιμη μετανάστευση συνδέεται με την δυνατότητα υποδοχής του Κράτους από πλευράς εργασίας, κατοικίας, υγείας, εκπαίδευσης κτλ. Γιατί απλούστατα δεν μπορούν ανεξέλεγκτα πλήθη μη εργαζόμενων (και κατά συνέπεια μη φορολογούμενων) να απολαμβάνουν παροχές για τις οποίες ξοδεύονται χρήματα των φορολογούμενων. Με αυτόν τον τρόπο η εθνική οικονομία διαλύεται.
Όσον αφορά το δικαίωμα εργασίας, κατά το Συντ. 22 παρ. 1 το κράτος υποχρεούται να μεριμνά για συνθήκες απασχόλησης μόνο για τους Έλληνες πολίτες και όχι για τους λαθρομετανάστες.
Όσον αφορά την αρχή της ισότητας του Συντ. 4 παρ. 1, το σχετικό άρθρο αναφέρει ότι μόνον οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Γι’ αυτό και πρόκειται νομικά για ιδιόμορφο ατομικό δικαίωμα, το οποίο ξεχωρίζει από τα άλλα ατομικά δικαιώματα (τα οποία απολαμβάνουν νόμιμοι και παράνομοι). Στις ιδιωτικές σχέσεις εκδηλώνεται με δύο μορφές: το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία και την ισότητα των δύο φύλων.
Επειδή λοιπόν ο λαθρομετανάστης δεν εμπίπτει, ως μη Έλληνας πολίτης, στο αρ. 4 παρ. 1, αν δεν πληρωθεί για την μαύρη εργασία του, δεν έχει δικαίωμα να επικαλεστεί την αρχή της ισότητας στην ίσης αξίας εργασία, παρόλο που είναι ατομικό δικαίωμα (ιδιομορφία του Συντ. αρ. 4). Έχει όμως δικαίωμα να επικαλεστεί τον αδικαιολόγητο πλουτισμό του ΑΚ 904: όποιος έγινε πλουσιότερος χωρίς νόμιμη αιτία από την περιουσία ή με ζημία άλλο, έχει υποχρέωση να αποδώσει την ωφέλεια.(βλ απόφαση Ολ. ΑΠ 36/2007).
Πιο συγκεκριμένα, ο λαθρομετανάστης της μαύρης εργασίας δικαιώνεται γιατί ο αδικαιολόγητος πλουτισμός είναι μία από τις γενικές ρήτρες του ΑΚ (μαζί με την καλή πίστη ΑΚ 288, τα χρηστά ήθη ΑΚ 179 κτλ) οι οποίες εξειδικεύονται και ερμηνεύονται με βάση το ατομικό δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του Συντ. αρ. 5 παρ. 1, και το οποίο όπως έχουμε ήδη πει σε προηγούμενο άρθρο, απολαμβάνουν όλοι οι κάτοικοι στην Ελλάδα, νόμιμοι και παράνομοι.
Η απόλαυση λοιπόν των κοινωνικών δικαιωμάτων από μαζικούς πληθυσμούς μη φορολογούμενων δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στην αρχή της ισότητας του ελληνικού Συντάγματος.
Γ) ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
1. Ήδη σε προηγούμενα άρθρα αποδείξαμε ότι η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας είναι ζήτημα κρατικής κυριαρχίας (βλέπε απόφαση ΣτΕ τμ.δ 1242/2007) και όχι ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ΕΣΔΑ, ούτε των ατομικών δικαιωμάτων του ελληνικού Συντάγματος, ούτε των πολιτικών δικαιωμάτων του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα.
Ειδικά το τελευταίο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (του ΟΗΕ) και το οποίο υπέγραψε η Ελλάδα το 1997, αναγνωρίζει πολιτικά δικαιώματα (τα οποία βέβαια αποκτώνται με την ιθαγένεια) μόνο στους λαούς των κρατών = υπηκόους (αρ. 2 και 25) και όχι στους αλλοδαπούς μετανάστες. Το ίδιο Σύμφωνο αναφέρει στο αρ. 12 ότι οποιοσδήποτε βρίσκεται νόμιμα στο έδαφος ενός κράτους έχει δικαίωμα μετακίνησης και ελευθερίας επιλογής κατοικίας στο έδαφος αυτού του κράτους. Αναφέρεται στους νόμιμα εισελθόντες και όχι στους παράνομους.
Σχετικά με το αρ. 24 παρ. 3 που λέει ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να αποκτά ιθαγένεια, εννοείται ότι αποκτά την ιθαγένεια των γονέων του και όχι την ιθαγένεια του κράτους γέννησης. Για να αποκτήσει την ιθαγένεια του κράτους γέννησης πρέπει να είναι εγκαταλελειμμένο, κάτι το οποίο συμβαίνει ελάχιστες φορές.
Αλλά ακόμα και η επικαλούμενη Διεθνής σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού που επικύρωσε και η Ελλάδα το 1992 έχει δυστυχώς διαστρεβλωθεί.
Καταρχήν, (πέρα από ρύθμιση των σχέσων του παιδιού με τους γονείς του) αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα του παιδιού (δικαίωμα έκφρασης αρ. 12, δικ. στη ζωή αρ. 6, δικ. στην ιδιωτική ζωή αρ. 16, προστασία από βασανιστήρια αρ. 37, προστασία από σεξουαλική εκμετάλλευση αρ. 34 κτλ), στα οποία, όπως έχουμε πει δεν συμπεριλαμβάνονται τα πολιτικά δικαιώματα τα οποία αποκτά κανείς με την ιθαγένεια.
Επίσης το αρ. 7 αναφέρει: το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννησή του και έχει από εκείνη τη στιγμή το δικαίωμα στο όνομα, το δικαίωμα να αποκτήσει ιθαγένεια και στο μέτρο του δυνατού, το δικαίωμα να γνωρίζει τους γονείς του και να ανατραφεί από αυτούς. Το δικαίωμα που έχει το παιδί στην ιθαγένεια, αφορά το δικαίωμα στην απόκτηση ιθαγένειας γενικά. Το δικαίωμα δηλαδή στην απόκτηση της ιθαγένειας των γονέων του και όχι στην απόκτηση της ιθαγένειας του κράτους γέννησης (εκτός βέβαια των περιπτώσεων των εγκαταλελειμμένων παιδιών).
Αυτό αποδεικνύεται και από το επόμενο άρθρο 8, στο οποίο αναφέρεται ότι το κράτος υποχρεώνεται να σέβεται το δικαίωμα του παιδιού για διατήρηση της ταυτότητάς του, της ιθαγένειάς του, του ονόματός του και των οικογενειακών σχέσεών του, όπως αυτά αναγνωρίζονται από τον νόμο. Υποχρεώνει δηλαδή το κράτος να μην προσβάλει την ιθαγένεια που τυχόν έχει ήδη το παιδί....
2. Όσον αφορά τα κοινωνικά δικαιώματα της παιδείας, εργασίας, υγειονομικής περίθαλψης και ασφάλισης και για τους λαθρομετανάστες, η άλλη πλευρά επικαλείται μερικά διεθνή κείμενα:
α) την Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου του ΟΗΕ αρ 22 που ορίζει ότι κάθε άτομο (και επομένως και οι λαθρομετανάστες) ως μέλος του κοινωνικού συνόλου έχει δικαίωμα στην κοινωνική προστασία αυτή, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες του κάθε κράτους, έχει υποχρέωση να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Όπως βλέπουμε, και αυτή η διακήρυξη (πέρα από το ότι κατά το ΣτΕ δεν ενέχει νομική δέσμευση για την Ελλάδα, βλέπε απόφαση ΣτΕ τμ.Δ 1242/2007) επαναλαμβάνει αυτά που είπαμε παραπάνω περί συνάφειας των κοινωνικών δικαιωμάτων με την οικονομία του κράτους. Άρα μία κατεστραμμένη οικονομία όπως η ελληνική δεν υποχρεώνεται σε καμία περίπτωση να πληρώνει, με χρήματα που δεν έχει, για δαπάνες λαθρομεταναστών, χωρίς μάλιστα προηγουμένως να έχει καλύψει τους πολίτες της.
β) το Διεθνές Σύμφωνο του ΟΗΕ για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα (1966) και το οποίο κύρωσε η Ελλάδα το 1985 (ν.1532/85) αναγνωρίζει και αυτό ακόμα και σε λαθρομετανάστες τα ανωτέρω κοινωνικά δικαιώματα που προαναφέραμε, όπως το δικαίωμα στην εργασία (αρ. 6), κοινωνική ασφάλιση (αρ. 9), στην υγειονομική περίθαλψη (αρ. 12) και στην δωρεάν εκπαίδευση (αρ. 13).
Όμως και πάλι και αυτό το Σύμφωνο δεν θέτει άμεσες νομικές δεσμεύσεις για την Ελλάδα, αλλά μία γενική υποχρέωση για μέριμνα (Βλ «Διεθνής προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» του Εμμ. Ρούκουνα 1995), βάσει πάντα των εγχώριων οικονομικών δυνατοτήτων.
γ) ο δε Χάρτης Θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ του οποίου η διακήρυξη έγινε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 7-12-2000 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αποτελεί (ως διακήρυξη) δεσμευτική νομική πράξη. Ενώ για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων η ΕΕ παραπέμπει στην ΕΣΔΑ (η οποία, όπως έχουμε επανειλημμένως αποδείξει, δεν απονέμει πολιτικά δικαιώματα σε αλλοδαπούς).
δ) ακόμα και η Διεθνής σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού στο αρ. 4 ορίζει ότι: Τα συμβαλλόμενα κράτη υποχρεούνται να παίρνουν όλα τα νομοθετικά, διοικητικά και άλλα μέτρα που είναι αναγκαία για την εφαρμογή των αναγνωρισμένων στην παρούσα Σύμβαση δικαιωμάτων. Στην περίπτωση των οικονομικών, κοινωνικών (πχ. δωρεάν παιδεία) και πολιτιστικών δικαιωμάτων, παίρνουν τα μέτρα αυτά μέσα στα όρια των πόρων που διαθέτουν και που είναι αναγκαίο στο πλαίσιο της διεθνούς συνεργασίας.
3. Στο επιχείρημα της άλλης πλευράς ότι πρέπει να μπάσουμε στην Ελλάδα κάθε έναν που ισχυρίζεται ότι είναι πρόσφυγας έχουμε να πούμε τα εξής:
Kατά την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες (κυρώθηκε από Ελλάδα με το ΝΔ 3989/1959) πρόσφυγας είναι πρόσωπο που βρίσκεται έξω από την χώρα ιθαγένειάς του, φοβούμενο διώξεις λόγω φυλής, θρησκείας, συμμετοχής σε κοινωνική ομάδα, ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων και γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορεί ή δεν θέλει να απολαύσει την προστασία αυτού του κράτους ή να επιστρέψει σε αυτό.
Επίσης με το ΠΔ 61/1999 αρ. 1 παρ. 3 ο αιτών άσυλο ως πρόσφυγας μπορεί να κρατήσει μαζί του και τα προστατευόμενα μέλη της οικογένειάς του. Ακολουθούν τα ΠΔ 90/2008 (όπως τροποποιήθηκε με το 81/2009) το οποίο προσάρμοσε στην ελληνική νομοθεσία την υπ’ αριθμ. 2005/85 οδηγία της ΕΕ σχετικά με το άσυλο και το καθεστώς των προσφύγων.
Ειδικότερα στο ΠΔ 90/2008 στο αρ. 7 παρ. 3 (όπως μεταφέρει την ευρωπαϊκή οδηγία) ξεκαθαρίζεται ότι η απονομή ασύλου ανήκει στην αποκλειστική διακριτική ευχέρεια του κράτους εισδοχής, το οποίο μπορεί να απορρίψει την αίτηση όχι μόνο για λόγους νομικούς (αν δηλαδή κάποιος είναι πρόσφυγας ή όχι), αλλά και για λόγους πραγματικούς (πχ. έλλειψη κονδυλίων για συντήρηση του πρόσφυγα, έλλειψη θέσεων εργασίας για απασχόλησή του και ενσωμάτωση στην εγχώρια κοινωνία κτλ.).
Ακόμα περισσότερο, στο αρ. 17 παρ. 3 ξεκαθαρίζεται ότι δεν παίρνει το καθεστώς πρόσφυγα όποιος παραπλάνησε τις αρχές με παρουσίαση ψευδών πληροφοριών – στοιχείων για την ταυτότητα ή εθνικότητά του, καθώς και αν αποκρύπτει αυτά τα στοιχεία ή παρουσιάζει στοιχεία ανεπαρκή. Δηλαδή κάτι συνηθισμένο για όσους κάνουν την σχετική αίτηση στην Ελλάδα, και οι οποίοι έχουν απαίτηση να θεωρηθούν πρόσφυγες αποκρύπτοντας τα πραγματικά τους στοιχεία.
Επίσης, ο αιτών δεν παίρνει το καθεστώς πρόσφυγα αν υπέβαλε την αίτηση για να καθυστερήσει την απέλασή του, ούτε και αν εισήλθε παράνομα στην χώρα και χωρίς εύλογη αιτία δεν παρουσιάστηκε στις αρχές για να υποβάλλει την αίτηση το συντομότερο δυνατόν, λαμβανομένων υπόψη και των συνθηκών εισόδου του.
Στο αρ. 28 προβλέπεται ανάκληση του καθεστώτος του πρόσφυγα αν ο προστατευόμενος καταδικαστεί τελεσίδικα για έγκλημα με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών και συνιστά κίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια. Και στο αρ. 6 παρ. 2 ορίζεται ότι οι αποφάσεις για τις αιτήσεις λαμβάνονται υπόψη σε ατομική βάση (και όχι μαζικά).
Βλέπουμε δηλαδή με αποδείξεις, βάσει και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ότι και το καθεστώς των προσφύγων έχει τεθεί σε σοβαρές προϋποθέσεις και δεν πρόκειται για την ασυδοσία που προτείνουν μερικοί. Και ακόμα περισσότερο, οι Έλληνες σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένοι να δαπανήσουν χρήματα που δεν έχουν («δεν υπάρχει σάλιο» κατά την πρόσφατη έκφραση υπουργού) για συντήρηση μαζικών αριθμών προσφύγων, πληρώνοντας τους πολέμους που κάνουν οι Αμερικανοί....
Δ) ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Φτάσαμε στην εποχή του εκσυγχρονισμού και της επιστημονικής εξειδίκευσης για να ακούμε πολιτικούς αρχηγούς, ενώ βρίσκονται στην κυβέρνηση, να μην έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι ατομικό δικαίωμα, τι ανθρώπινο δικαίωμα και τι πολιτικό δικαίωμα. Ή ακόμα να παρακολουθούμε έκπληκτοι στυγνούς τεχνοκράτες νομικούς, να αρχίζουν «ξαφνικά» να κόπτονται για ανθρώπινα δικαιώματα και να μετατρέπουν ένα νομικό και πολιτικό ζήτημα κρατικής κυριαρχίας και επιβίωσης (όπως η απονομή της ιθαγένειας), σε ανθρωπιστικό.
Είναι οι ίδιοι δε στυγνοί τεχνοκράτες, οι οποίοι ενώ μέχρι προσφάτως διαλαλούσαν στον ελληνικό λαό ότι «δεν υπάρχει σάλιο», έχουν βρει ξαφνικά πόρους για στίφη παράνομων μεταναστών ώστε να τα συντηρήσουν.
Νομικά (με βάση το Σύνταγμα και την ερμηνεία των ανωτέρω διεθνών συμβάσεων), η παραχώρηση κοινωνικών δικαιωμάτων στους (λαθρο)μετανάστες, προϋποθέτει πρώτα κάλυψη των κοιωνικών δικαιωμάτων των πολιτών της χώρας.
Από την άλλη, το ερώτημα, που θα βρεθούν τα εκατομμύρια ευρώ για συντήρηση αυτών των πληθυσμών παραμένει... Υπάρχουν χρήματα για παροχή κοινωνικών δικαιωμάτων στους λαθρομετανάστες και δεν υπάρχουν για στοιχειώδεις παροχές για τους Έλληνες πολίτες (εξευτελιστικοί μισθοί, ανεργία, έλλειψη κρεβατιών στην εντατική, μείωση εξοπλισμών κτλ) ;;;
Όλες οι ανωτέρω διεθνείς συμβάσεις (όπως και το ελληνικό Σύνταγμα) συνδέουν τα κοινωνικά δικαιώματα με τους οικονομικούς πόρους κάθε κράτους. Είναι λοιπόν θεμιτό, σε μία οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, να υποφέρει ο ελληνικός λαός προκειμένου να δαπανώνται κονδύλια για συντήρηση και «αφομοίωση» εκατοντάδων χιλιάδων παράνομα εισελθόντων ανθρώπων ;;;
Τελειώνοντας και για τους υπέρμαχους του ΟΗΕ παραθέτουμε το ψήφισμα του ΟΗΕ 61/295 της 13-9-2007 για τα δικαιώματα των Αυτοχθόνων πληθυσμών. Ο ΟΗΕ προστατεύει τους αυτόχθονους πληθυσμούς και το δικαίωμά τους να ανήκουν σε μία ξεχωριστή αυτόνομη κοινότητα ή έθνος (αρ. 9).
Διακηρύσσει επίσης ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν δικαίωμα στη γη, τα εδάφη και στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που παραδοσιακά τους ανήκουν (αρ. 26). Καθώς επίσης και ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί και τα αυτόχθονα άτομα έχουν το δικαίωμα να μην αναγκάζονται σε αφομοίωση ή καταστροφή του πολιτισμού τους (αρ. 8 παρ. 1).
Και όλα αυτά γιατί, εν έτει 2007, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέφρασε την ανησυχία ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν υποφέρει από ιστορικές αδικίες ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων, του αποικισμού και της αποστέρησης της γης, των εδαφών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους και ως εκ τούτου δεν μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα στην ανάπτυξη σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους.
Αναγνωρίζει δε ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν δικαίωμα στην διαφορετικότητα και στο να θεωρούν τους εαυτούς τους διαφορετικούς και να γίνονται σεβαστοί ως τέτοιοι.
Οι Έλληνες άραγε, ως αυτόχθων πληθυσμός - έθνος, δεν έχει δικαίωμα να προστατεύσει την διαφορετικότητά του από κάθε είδους εποικισμό, είτε φανερό (υποδούλωση), είτε κεκαλυμμένο (λαθρομετανάστευση);
Γιατί οι υπέρμαχοι του ΟΗΕ κρύβουν αυτό το ψήφισμα ;;;
Μήπως θεωρούν ως αυτόχθονες πληθυσμούς μόνο τους Ινδιάνους της Ντακότα και τους Παπούα της Ινδονησίας ;;;
5 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:25 π.μ.
Κ. Παπαγεώργη,
Επιλεκτικά εστιάζω σε δύο σημεία του άρθρου σας τα οποία επιδέχονται επιστημονικής αμφισβήτησης.
Το πρώτο σημείο αφορά στην παροχή υπηρεσιών υγείας προς τους αλλοδαπούς. Είναι γεγονός ότι το άρθρο 21 παρ.3 Σ εντάσσεται στον κύκλο των κοινωνικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. Ωστόσο, το δικαίωμα που θεμελιώνεται στο άρθρο 5 παρ. 1 Σ έχει φορείς του τόσο Έλληνες όσο και αλλοδαπούς. Αν συνεχίσετε την ανάγνωση του άρθρου 5 Σ, θα δείτε στην παρ. 5 να ορίζεται ότι "καθένας (σ.σ. όχι μόνο Έλληνες δηλ.) έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας [...].". Μάλιστα, στη σελ. 213 του βιβλίου "Ατομικά και Κοινωνικά Δικαίωματα" του κ. Κ. Χρυσόγονου αναφέρεται ότι: «είναι προφανές ότι η προστασία της υγείας προϋποθέτει θετικές ενέργειες εκ μέρους του κράτους, όπως η οργάνωση ενός συστήματος παροχής υπηρεσιών υγείας». Άλλωστε, η χώρα μας έχει δεσμευτεί με διεθνείς συμβάσεις για την προστασία της ζωής και της υγείας των ευρισκομένων στην επικράτειά της ατόμων και άρα δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την παροχή υγειονομικής περίθαλψης σε άτομα λ.χ. των οποίων η ζωή κινδυνεύει εάν δεν τους παρασχεθούν οι απαραίτητες και στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας. (βλ. και άρ.1 ΕΣΔΑ).
Το δεύτερο σημείο εντοπίζεται στο τέλος του άρθρου, όπου μνημονεύετε τη Διακήρυξη του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών. Σας υπενθυμίζω ότι το 1972 η Ομάδα Εργασίας για τους Αυτόχθονες Λαούς είχε δεχθεί ότι:
Οι αυτόχθονες πληθυσμοί αποτελούνται από τους σύγχρονους απογόνους των λαών που κατοικούσαν στη σημερινή επικράτεια μιας χώρας, είτε σε ολόκληρη είτε σε μέρος αυτής, την ώρα που άνθρωποι διαφορετικής κουλτούρας ή εθνικής προέλευσης έφτασαν εκεί από άλλα μέρη του κόσμου, τους υπερνίκησαν και με κατάκτηση, εποίκιση ή άλλα μέσα, τους περιόρισαν σε μια μη κυρίαρχη ή αποικιακή κατάσταση• πρόκειται για πληθυσμούς που σήμερα ζουν περισσότερο σύμφωνα με τα δικά τους κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά έθιμα και συνήθειες παρά με τους θεσμούς της χώρας της οποίας τώρα αποτελούν μέρος, κάτω από μια κρατική δομή που ενσωματώνει κυρίως τα εθνικά, κοινωνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά άλλων τμημάτων του πληθυσμού, τα οποία επικρατούν.
Από τον ως άνω ορισμό προκύπτει ότι για να χαρακτηριστεί ένας λαός ως αυτόχθονος προϋποτίθεται η ύπαρξη κάποιων ομάδων πριν από την ίδρυση του κράτους. Είναι προφανές ότι το σημερινό ελληνικό έθνος δεν εμπίπτει σε αυτόν τον ορισμό.
5 Φεβρουαρίου 2010 στις 8:54 μ.μ.
Kαταρχήν ευχαριστώ για την συμμετοχή σου στην όλη νομική συζήτηση που έχει αρχίσει με αφορμή το νομοσχέδιο του κ. Παπανδρέου.
Όσο γι' αυτά που μου απάντησες έχω να σου πω τα εξής:
1) Δεν πρέπει να μπερδεύουμε νομικά το ατομικό δικαίωμα στην προστασία της ζωής Συντ. 5 παρ. 2, με το κοινωνικό δικαίωμα της υγειονομικής περίθαλψης Συντ. 21 παρ. 3.
Το πρώτο είναι ατομικό δικαίωμα, δηλαδή αμυντική αξίωση κατά του κράτους για μη προσβολή της υγείας όλων των ανθρώπων (νόμιμων και παράνομων) στην επικράτεια του κράτους.
Το δεύτερο είναι κοινωνικό δικαίωμα, το οποίο παρέχει, όχι αξίωση για μη προσβολή από το κράτος, αλλά αξίωση για παροχή υπηρεσιών υγείας από το κράτος. Και το οποίο κατά το Συντ. 21 παρ. 3 το έχουν μόνο οι πολίτες αυτής της χώρας.
Ο κ. Χρυσόγονος, προφανώς, γράφοντας για θετικές ενέργειες από μέρους του κράτους, δεν μετέτρεψε ένα κοινωνικό δικαίωμα σε ατομικό, (όπως ίσως εννοείς ), αλλά έδωσε στο κοινωνικό δικαίωμα της αξίωσης για υγειονομική περίθαλψη, απευθείας αγώγιμη αξίωση. (βλ. Ολ. ΣτΕ 400/86). Κάτι, που άλλα κοινωνικά δικαιώματα, όπως δικ. προστασίας οικογένειας, δικ. εργασίας, δεν έχουν, αν προηγουμένως δεν έχουν εξειδικευτεί με συγκεκριμένους νόμους.
2) Εγώ δεν έγραψα ότι απαγορεύεται νομικά η υγειονομική περίθαλψη στους λαθρομετανάστες, αλλά ίσα ίσα που αυτή κατοχυρώνεται με το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικ. του ΟΗΕ (αρ. 12) που κύρωσε η Ελλάδα το 1985.
Σε αυτό, κατοχυρώνεται η νομική υποχρέωση της Ελλάδας για μέριμνα για υγειονομική περίθαλψη στους λαθρομετανάστες και όχι στο ελληνικό Συντ. και ούτε στην ΕΣΔΑ, (ειδικά η τελευταία αφορά αμυντικά δικ. μη προσβολής από το κράτος και τους ιδιώτες, βλ."διεθνής προστασία των ατομ. δικ. Εμμ. Ρούκουνα 1995, σελ. 96 επ και 136 επ.).
Ωστόσο, αυτό που ήθελα να τονίσω με το άρθρο μου, είναι το ποιος θα πληρώσει για την υγειονομική περίθαλψη (καθώς και για όλα τα υπόλοιπα κοινων. δικ.) εκατοντάδων χιλιάδων μη φορολογούμενων άνθρώπων, από την στιγμή που χρήματα δεν υπάρχουν..."δεν υπάρχει σάλιο" κατά το προσφάτως λεχθέν, ενώ μένουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες άνεργοι.
Γι' αυτό και όλα τα διεθνή σύμφωνα για τα κοινωνικά δικαιώματα παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, συνδέουν τα δικαιώματα αυτά με τους οικονομικούς πόρους κάθε κράτους. Τόσο πλούσιοι είμαστε ώστε να δαπανούμε εκατομμύρια για κοινωνικά δικ. παράνομα εισελθόντων μεταναστών ;;; Ή μας δουλεύουν αυτοι που μας κυβερνούν, όταν ζητάμε αυξήσεις στα "700 ευρώ" και στις αγροτικές συντάξεις και δεν τις κάνουν ;;;
Μήπως τελικά έχουμε να κάνουμε με οργανωμένο, οικονομικό σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε πολυπολιτισμική χώρα ;;; Και όλα αυτά γίνονται παράλληλα με τις όποιες επεμβάσεις στην εθνική συνοχή της κοινωνίας μας με την ασύδοτη (βλ. 5ετής διαμονή) απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς.
3)Όσο για την τελευταία διακήρυξη του ΟΗΕ για τους αυτόχθονες πληθυσμούς, εγώ δεν έγραψα ότι η διακήρυξη αυτή περιλαμβάνει και τους Έλληνες. Ήθελα μόνο να τονίσω ότι το να λέει κάποιος ότι είναι αυτόχθονας, ανήκει σε ένα έθνος και θέλει να προστατέψει την διαφορετικότητά του, δεν τον κάνει να είναι "φασίστας", όπως δυστυχώς έχει επιβληθεί στα ελληνικά δρώμενα από τους γνωστούς "υπέρμαχους του ΟΗΕ"... Αλλά πρόκειται για έννοιες (έθνος, προστασία της διαφορετικότητας, γη των προγόνων κτλ) που αναγνωρίζονται και από τον ΟΗΕ...
15 Μαρτίου 2010 στις 5:54 μ.μ.
Μια μικρή συμπλήρωση για να καταδειχθεί το παράλογο του όλου πράγματος...
Όταν η Ελλάδα υπέγραφε τα Διεθνή Σύμφωνα του ΟΗΕ για τα κοινωνικά δικαιώματα των αλλοδαπών, νόμιμων και παράνομων και για τα δικαιώματα του παιδιού (1985 και 1992 αντίστοιχα), τα οποία υποτίθεται ότι δεσμεύουν νομικά την Ελλάδα για παροχή κοινωνικών δικαίωμάτων (δωρεάν παιδεία, επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης, εργατικές κατοικίες, υγειονομική περίθαλψη - πλην βέβαια των επειγόντων περιστατικών κτλ) σε νόμιμους και παράνομους μετανάστες, οι αριθμοί των μεταναστών και λαθρομεταναστών στην Ελλάδα ήταν ελάχιστοι...!!!
Η Ελλάδα έβαλε υπογραφή, έχοντας κατά νου περιστάσεις λίγων "ταλαίπωρων" (λαθρο)μεταναστών (50, 100, 1000) και όχι τα εκατομμύρια που στοιβάχτηκαν από το 1997 και μετά...
Κάτω από αυτή την ραγδαία απρόοπτη μεταβολή συνθηκών, για ποια νομική δέσμευση της Ελλάδας από αυτά τα διεθνή σύμφωνα κάνουμε λόγο..;;; Πρόκειται καθαρά για απάτη. Μου φαίνεται ότι έχουμε αρχίσει να παθαίνουμε ομαδική εθνική και "νομική" παράκρουση.
16 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:29 μ.μ.
Geia sas!! tha ithela na rotiso an vevea mporite na mou apantisete.... i periptosi mou einai periploki lipon...Me lene Elena eimai apo tin Moldavia stin Ellada eimai 7 xronia irtha monima efiaksa tin adeia paramonis kai tin annaneona kathe xrono tin tetarti xronia mou zitisane 200 ensima ta opia den ixa logo tou oti eki pou douleva den mou evaze ola ta ensima ta opia eprepe. liksane ta xartia mou etrexa gia mines gia na prospathiso na ta fiakso ala tipota... ta afisa opos einai stin Moldavia fovomuna na giriso giati iksera oti iEllada tha itan parelthon gia mena kai den to ithela giati edo itan pleon i zoi mou stin xora mou den tha mporousa na epivioso... lipon tora eimai 4 xronia paranomi kai ekana kai ena pedaki edo apo ellina ala o pateras tou den ton exei anagnorisei akoma..... apo to nosokomeio den mporo na paro ta xartia tou pediu mou (( ti mporo na kano i apo pou na ksekiniso??? ego tha mporeso pote na fiakso ta xartia mou edo xoris na pao stin xora mou??? i exo kapia dikeomata afou genisa edo to pedaki mou???
17 Φεβρουαρίου 2012 στις 12:11 μ.μ.
Κυρία Ελένα, ως μητέρα Έλληνα έχετε δυνατότητα νομιμοποίησης. Αν όμως ο πατέρας του παιδιού δεν το αναγνωρίζει θα πρέπει να προηγηθούν άλλες ενέργειες. Μπορείτε να μου στείλετε τα στοιχεία σας για περαιτέρω επικοινωνία στο e-mail μου katranis.a@gmail.com