του Χάρη Κατσιβαρδά
Η κυβέρνηση του Πασόκ με ασύλληπτη ταχυδακτυλουργική πρακτική, επιχειρεί να αναβιώσει στην, αφιονισμένη, συνείδηση των πολιτών, που το ίδιο διαμόρφωσε, με, εκ συστήματος, χρόνιας ανθελληνικής προπαγάνδας, την έννοια έθνος και Πατρίδα, χάριν της επιτασσόμενης ανατάσεως της οικονομίας.
Η, ως άνω παρατήρηση, απλώς υποσημειώνει την υπερεκχειλίζουσα υποκρισία της κυβερνήσεως, η οποία, ενώ επί χρόνια, μεθοδικώς, επιμελείται της εθνικής αποδημήσεως της Ελληνικής συνειδήσεως (παιδεία, γλώσσα, ιστορία, εκκλησία), σε αυτή την, αντικειμενικώς, κρίσιμη στιγμή, ο πρωθυπουργός, επιστρατεύει στις ομιλίες του, προσχηματικώς, την έννοια έθνος και πατρίδα με απώτερο σκοπό να ευαισθητοποιήσει τον πολίτη και καθόν τρόπο να επιτύχει την έμμεση υφαρπαγή της αδιαμαρτύρητης συναίνεσής και συστράτευσής του, στον κοινό, δήθεν, αγώνα της αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσεως.
Ο επίμαχος, με υπ’αριθ.3833/2010 Νόμος, (Φεκ, Τεύχος Α 40/15.3.2010), που αφορά την εφαρμογή της σκληρής και πρόδηλα αντιλαϊκής εισοδηματικής πολιτικής, που νομιμοποιεί στην πράξη τον εργασιακό μεσαίωνα, φέρει τον τίτλο «Προστασία της Ε θ ν ι κ ή ς Οικονομίας, επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης» Το ερώτημα που ανακύπτει είναι το ακόλουθο:
Μέχρι πρότινος, οι εκσυγχρονιστές-προοδευτικοί του Πασόκ, καθίσταντο διαπρύσιοι κήρυκες, ενός έωλου πολύ-πολιτισμού και απροσδιόριστου διεθνισμού, (δίχως πάλι να επεξηγούν με σαφήνεια τι εννοούν) και ταυτόχρονα σθεναροί πολέμιοι, σε ο,τιδήποτε μνημονεύει πατρίδα και εθνική έννοια. Έσπευσαν, προεχόντως, να απαλείψουν από την ονομασία των Υπουργείων, τον προσδιορισμό εθνικό, στηλίτευαν το θεσμό της Εκκλησίας ως αναχρονιστικό, στιγμάτιζαν με την απαγγελλόμενη κατηγορία του φασίστα, εις βάρος, του οιουδήποτε τολμούσε να αρθρώσει λόγο για πατρίδα, σαν να επρόκειτο για διάπραξη ειδεχθούς ποινικού αδικήματος.
Εν μία νυκτί, η νοοτροπία τούτη, άλλαξε, άρδην, και όλοι κάνουν μνεία για πατριωτικό φρόνημα για εθνική αδήριτη ανάγκη, εντούτοις, όμως, παρελκυστικώς, με σκοπό να διασφαλίσουν τη συγκατάβαση του κόσμου, προς αποφυγήν πιθανολογούμενης έκρηξης κοινωνικής εξέγερσης, με τυχόν επαχθείς για αυτούς εξελίξεις. Η σκόπιμη αυτή καλλιέργεια υπέρμετρα φοβικού κλίματος, ως προς το επαπειλούμενο οικονομικό κραχ, περιάπτεται του εθνικού μανδύα, για να εξασφαλίσει, αποκλειστικά και μόνον, την απαιτούμενη κοινωνική ειρήνη.
Η έννοια της πατρίδας για την αφαίμαξη του Ελληνικού λαού, θεωρείται υπαρκτή, ως οντότητα, όπως επίσης και το έθνος καθώς και λοιπές παρεμφερείς συμπαρομαρτούσες έννοιες(όπως για παράδειγμα εθνική αξιοπρέπεια). Σε αντιδιαστολή με τα ανωτέρω, η πολιτισμική διάσταση της πατρίδας και του έθνους, η Ελληνική παιδεία, η προάσπιση της Σημαίας, της γλώσσας και όλων εκείνων των παραγόντων που συνιστούν θεμελιώδεις πυλώνες για την ενδυνάμωση του συνεκτικού ιστό της κοινωνίας μας και για τη διαδοχή του Ελληνισμού εις το διηνεκές λοιδορούνται και πρέπει να εκριζωθούν εκ βάθρων. Η πολιτική του Πασόκ, ως «Ιανός» με δύο πρόσωπα, σφετερίζεται, αφενός, τα ιερά και όσια της πατρίδος, για να καταστήσει συνυπαίτιο το λαό για ανομήματα για το οποία κατ’ουσίαν δεν ευθύνεται και εξετέρου μεθοδεύει υποδορίως, δια της ασκούμενης πολιτικής, το δομικό αφελληνισμό της «Πατρίδας».
Το μέγεθος της απάτης εξόφθαλμο, δύο μέτρα και δύο σταθμά, χωρίς ο πολίτης να αντιλαμβάνεται το αληθές από το κίβδηλο, απλώς μοιραίος και άβουλος, πειθήνιος από την προπαγάνδα των μίσθρανων οργάνων του συστήματος, επιβιώνει ασθμαίνοντας, προσφεύγοντας στο παυσίλυπο του καταναλωτισμού είτε εναποθέτοντας την ελπίδα του σε ένα θαύμα.
Εν κατακλείδι, μοναδική πεδίο αντίστασης προς ανάνηψιν, η ενσυνείδητη ατομική μετοχή μας, στο καλλίρυτον νάμα της Παιδείας μας, ενείδει «κρυφού σχολειού» με σκοπό τη διατήρηση της πνευματικής μας ακεραιότητας.
- Μάρτιος 2010 -
κανένα σχόλιο