Παγκοσμιοποίηση και ξεχασμένα γεωπολιτικά "κλειδιά"

Δεν είναι λίγοι αυτοί που αποδίδουν τα δεινά της σύγχρονης Ελλάδας και των άλλων μικρών κρατών στην Παγκοσμιοποίηση. Τι πάει να πει όμως πραγματικά παγκοσμιοποίηση δεν έχουν όμως αναρωτηθεί, μόνο και μόνο για να κρύψουν την παγκόσμια Αμερικανική διείσδυση, πολιτική και στρατιωτική. Όταν βεβαίως μιλάμε για αμερικανική διείσδυση αναφερόμαστε σε αυτούς που διοικούν την Αμερική και όχι στον απλό και φιλήσυχο αμερικανικό λαό. Οι διάφοροι «πολιτικοί» αναλυτές που τα ρίχνουν όλα στην απρόσωπη «Παγκοσμιοποίηση» έχουν δόλο απόκρυψης της συγκεκριμένης και προσωποποιημένης αμερικανικής επιβουλής, την οποία υπηρετούν συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας που διοικούν την Αμερική.


Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτά τα κέντρα εξουσίας, αλλά οι πράξεις τους οι οποίες οδηγούν στην γνωστή μας Παγκοσμιοποίηση. Πράξεις οργανωμένες και μεθοδευμένες με βάση σταθερά και επιστημονικά γεωπολιτικά «κλειδιά», τα οποία γνωρίζουν σε βάθος και τα οποία θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στο παρόν άρθρο. 



Γεωπολιτικό «κλειδί» 1.


Το πολίτευμα της Δημοκρατίας, ιστορικά και πολιτειολογικά έχει εφαρμοστεί μόνο σε εθνικά κράτη (κράτη με πληθυσμό με κοινή καταγωγή, άρα με κοινά συμφέροντα) και ποτέ σε πολυεθνικά. Αυτό φάνηκε τόσο από την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία (όπου το «τις αγορεύειν βούλεται» το είχαν μόνο οι Αθηναίοι στην καταγωγή), όσο και από όλες τις γνωστές ιστορικές πολυεθνικές αυτοκρατορίες (Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Σοβιετική κτλ) οι οποίες κυβερνήθηκαν με Μονάρχη.


Βλέποντας αυτό το γεωπολιτικό κλειδί καταλαβαίνουμε άμεσα δύο πράγματα α) Η Αμερική, ως γνήσιο πολυεθνικό κράτος, δεν έχει πραγματική δημοκρατία (όλοι οι Πρόεδροί της, με εξαίρεση τον κ. Ομπάμα, ήταν Αγγλοσάξονες) και β) δεν μπορεί να υπάρξει Παγκόσμια Διακυβέρνηση που να είναι «Δημοκρατική». Οποιαδήποτε παγκόσμια διακυβέρνηση ιστορικά και πολιτειολογικά μπορεί να υπάρξει μόνο με Μοναρχία και όσοι μιλούν για Παγκόσμια Δημοκρατική Διακυβέρνηση (ανάμεσα σε αυτούς δυστυχώς και ο κ. Παπανδρέου) απλά ψεύδονται


Γεωπολιτικό κλειδί 2.


Ιστορικά αποδείχθηκε ότι πληθυσμοί αλλοφύλων (είτε ως άνθρωποι, είτε ως εθνικά κράτη) ενώνονται μόνο με κοινή θρησκεία. Αυτό αποδείχθηκε από την ιστορική πρακτική στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όπου οι διάφοροι Αυτοκράτορες πλασσάρονταν στις λαϊκές μάζες ως θεοί. Ο δε Χριστιανισμός, αψηφώντας και καθαιρώντας την «θεότητα» του Ρωμαίου Αυτοκράτορα έθεσε τις βάσεις της διάλυσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την επιστροφή των πληθυσμών στην λογική των εθνικών συνόλων.


Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία που ακολούθησε ήταν στην ουσία μία άτυπη κοινοπολιτεία ορθόδοξων Χριστιανικών εθνών, όπου τα έθνη δεν αφομοίωναν το ένα το άλλα συνυπήρχαν παράλληλα (Έλληνες, Σλάβοι, Αρμένιοι, Ρώσοι κτλ). Γι’ αυτό οι Κύριλλος και Μεθόδιος μετέδωσαν στους Σλάβους ξεχωριστό αλφάβητο και όχι το ελληνικό ή λατινικό, ώστε να διατηρήσουν την ξεχωριστή εθνική τους ταυτότητα. Και γι’ αυτό η έννοια Ρωμαίος υπήκοος (ή Ρωμηός) δεν ήταν ούτε πολιτισμική, ούτε εθνική, αλλά θρησκευτική: υπήκοος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν ο πρώτος αντιπρόσωπος του Χριστού στην γη (ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο δεύτερος) και μάλιστα Ισαπόστολος.


Έτσι εξηγείται η υπερχιλιετής διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μέσα από την ένωση διαφορετικών εθνών κάτω από την ίδια θρησκεία. Μάλιστα, η θρησκευτική χροιά της έννοιας του Ρωμηού, διατηρήθηκε και επί Τουρκοκρατίας, όπου οι Τούρκοι αποκαλούσαν Ρουμ όχι μόνο τον Έλληνα αλλά και τον Βούλγαρο ή τον Σλάβο, δηλαδή όποιον ήταν Χριστιανός.


Αφού λοιπόν καταλάβουμε την έννοια της κοινής θρησκείας στην ένωση των εθνών, συνειδητοποιούμε αμέσως ότι αυτοί που προωθούν την Παγκόσμια Διακυβέρνηση πρέπει απαραίτητα να την συνδυάσουν και με μία παγκόσμια θρησκεία, γιατί ιστορικά και γεωπολιτικά αλλόφυλοι πληθυσμοί ενώνονται μόνο με κοινή θρησκεία. Ξέρουν ότι ακόμα και τα μικρά έθνη, όσο αδύναμα ή λοβωτομημένα εθνικά και αν είναι κάποια στιγμή θα αντιδράσουν στην αλλόφυλη Μοναρχία των Αγγλοσαξόνων Προέδρων την Αμερικής και θα αρχίσουν εστίες αντίστασης.


Αυτό μάλιστα προσπαθούν να το προλάβουν χτυπώντας τις θρησκείες των εθνικών κρατών με δύο τρόπους α) την προώθηση ΜΙΑΣ Παγκόσμιας Θρησκείας και β) την προώθηση ως Προέδρου της Αμερικής κάποιου «πεφωτισμένου» με «ιδιαίτερες» πνευματικές ικανότητες, ο οποίος ίσως κάνει και «θαύματα»…


Γεωπολιτικό κλειδί 3. 


Είναι γεγονός ότι, όπως η Δημοκρατία σε πολυεθνικά κράτη, έτσι και η Παγκόσμια Ειρήνη χωρίς κοινή θρησκεία δεν μπορεί να υπάρξει. Και η κοινή θρησκεία άλλωστε έχει την έννοια της κοινής καταγωγής μέσα από την πίστη στον ίδιο Θεό (Πατέρα και Δημιουργό όλων). Αυτοί που διοικούν την Αμερική προσπαθούν να επιβάλλουν την δική τους θρησκεία μέσα από ετοιμαζόμενους «πεφωτισμένους» ηγέτες, μόνο και μόνο για να δώσουν διάρκεια στην Παγκόσμια Διακυβέρνησή τους.


Αν εμείς ως Έλληνες θέλουμε να διατηρήσουμε την διαφορετικότητά μας ως έθνος και ως άτομα, πρέπει να ενωθούμε μέσα από την Ορθόδοξη πίστη με κράτη που έχουν επίσης Ορθόδοξη πίστη, ώστε να πολλαπλασιάσουμε την ισχύ μας. Αυτό τρέμουν άλλωστε και οι διοικούντες την Αμερική και γι’ αυτό δημιούργησαν το προτεκτοράτο του Κοσσυφοπεδίου (ώστε να μας αποκόψουν από τους Ορθόδοξους Σέρβους) και γι’ αυτό κάηκε η Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2008 (ώστε να αποκοπούμε οικονομικά από την Ορθόδοξη Ρωσία με τον σχετικό αγωγό φυσικού αερίου).


Ορισμένοι που πιστεύουν ότι πραγματική θρησκεία των Ελλήνων είναι το Δωδεκάθεο, απλά εξυπηρετούν (είτε ηθελημένα, είτε από άγνοια) τα σχέδια των Αμερικανών για διεθνή απομόνωση της Ελλάδας, την αποτροπή της συμμαχίας της με τις άλλες Ορθόδοξες χώρες και την μετατροπή της σε ένα μικρό και εύκολο στόχο, όπως είναι σήμερα.


Αν μάλιστα αναλύσουμε όλους τους εμφύλιους πολέμους των Ελλήνων (από τον Τρωϊκό, έως τον Πελοποννησιακό, και την αλληλοσφαγή των ελληνικών πόλεων που οδήγησε στην υποταγή μας στους Ρωμαίους) θα καταλάβουμε ότι η πραγματική αιτία τους δεν ήταν κάποιο υποτιθέμενο «μικρόβιο διχόνοιας» της ελληνικής φυλής, αλλά η πολυθεΐα και οι διαφορετικοί θεοί που λάτρευαν οι αντίπαλες ελληνικές παρατάξεις. Την σωτηρία μας από τους συνεχείς εμφυλίους πολέμους δεν μας την έδωσαν υποτίθεται οι Ρωμαίοι που μας υπέταξαν, αλλά η επικράτηση του Χριστιανισμού.


Ακόμα και ο πρόσφατος εμφύλιος πόλεμος δεξιών και αριστερών που σακατεύει για δεκαετίες την Ελλάδα έχει και αυτός έντονη θρησκευτική χροιά, αφού γίνεται ανάμεσα σε Χριστιανούς Ορθόδοξους και σε (εκτός λίγων εξαιρέσεων) άθεους (λατρεία της ύλης), όπως επιτάσσει η κομμουνιστική ιδεολογία. Ο δε κομμουνισμός, ο οποίος αναφέρεται στην υποτιθέμενη ένωση αλλόφυλων πληθυσμών βαφτίζοντας ο ένας τον άλλο «σύντροφο» (ανεξάρτητα από καταγωγή), ακόμα και αυτός βασίζεται άμεσα στην κοινή θρησκεία της Αθεΐας των «συντρόφων».


Δεν χωρούν διαφορετικοί «θεοί» στον υπαρκτό σοσιαλισμό, γιατί διαφορετικοί «θεοί» σημαίνουν απλά την αποσιώπηση την κοινής θρησκείας ως παράγοντα ένωσης των αλλόφυλων πληθυσμών, και όπως είπαμε ιστορικά και γεωπολιτικά αλλόφυλοι πληθυσμοί ενώνονται μόνο με κοινή θρησκεία. Η απάτη λοιπόν του υπαρκτού σοσιαλισμού έγκειται στο ότι η ένωση των «συντρόφων» δεν γίνεται λόγω των κομμουνιστικών ιδανικών, αλλά λόγω της κοινής θρησκείας της αθεΐας.


Γεωπολιτικό κλειδί 4.


Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι πριν αναζητήσουμε το τελειότερο πολίτευμα πρέπει να δούμε τι πολίτες έχουμε. Αν ο πολίτης που έχουμε μπροστά μας βρίσκεται πνευματικά στο επίπεδο μικρού παιδιού, τότε ή Δικτατορία του βάλεις, ή Δημοκρατία το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: να πέφτει θύμα. Στην Δικτατορία λόγω έλλειψης σωματικής δύναμης και ψυχικού σθένους για ανατροπή του δικτάτορα και στην Δημοκρατία λόγω εξαπάτησης από τον κάθε απατεώνα πολιτικό.


Σήμερα, πληρώνουμε την  έλλειψη ενημέρωσης και ενδιαφέροντος για τα κοινά που έχουμε πολλοί από εμάς, και η οποία μας έχει οδηγήσει σε απώλεια της κριτικής σκέψης μας. Όταν πολλοί από εμάς ενημερωνόμαστε για την πατρίδα μας μόνο παραμονές εκλογών και αρκούμαστε στην αποχή και την  «επανάσταση» του φραπέ, πως μετά να μην πέσουμε θύμα του κάθε απατεώνα πολιτικού και της κάθε καραμέλας που μας τάζει;


Να διευκρινίσουμε βέβαια ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί απατεώνες, ούτε όλο το πολιτικό μας σύστημα σάπιο. Υπάρχουν όμως μερικοί απατεώνες πολιτικοί που καταφέρνουν να μπαίνουν στην Βουλή παρά οφθαλμοφανείς απάτες και απίστευτες αντιφάσεις που επιδρούν αρνητικά στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, όπως ένας αρχηγός κόμματος, ο οποίος ενώ πριν μερικούς μήνες επέμενε φορτικά να συμμαχήσει  η Ελλάδα με το Ισραήλ, ξαφνικά τώρα θυμήθηκε ότι η Αμερική (δηλαδή το alter ego του Ισραήλ) είναι ο νούμερο ένα εχθρός της Ελλάδας.


Το συμπέρασμα είναι ότι πριν προσπαθήσουμε να κατηγορήσουμε ξένες Δυνάμεις (οι οποίες φυσικά κάνουν την δουλειά τους) και πριν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το πολίτευμα (αν δεν εφαρμόζουμε τους νόμους τώρα δεν πρόκειται να τους εφαρμόσουμε ποτέ, ό,τι αλλαγές και να κάνουμε στο Σύνταγμα), πρέπει να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες για την κατάντια της χώρας σήμερα. Ευθύνες που δεν έχουν να κάνουν με διαφθορά του ελληνικού λαού (τα φάγαμε μαζί), έχουν όμως να κάνουν με την εθνική του λοβοτομή και την έλλειψη κριτικής ικανότητας, που θα του έδινε την δυνατότητα να μην πέφτει θύμα εξαπάτησης του οποιουδήποτε απατεώνα.


Επομένως, το 4 γεωπολιτκό κλειδί έχει να κάνει με τον ρόλο της Ορθόδοξης πίστης στην επιστροφή μας σε μία πιο πνευματική ζωή.  Στην πορεία για την πνευματική μας αναγέννηση για την ανάκτηση της χαμένης μας κριτικής μας ικανότητας, η Ορθόδοξη πίστη πρέπει να είναι ο απαραίτητος σύμμαχός μας.

κανένα σχόλιο

Leave a Reply