Αναθεώρηση του Συντάγματος: λάθος τρόπος αντίδρασης, σε λάθος στιγμή.

Το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα διακρίνεται σε δύο κύρια μέρη: το μέρος που αφορά τα δικαιώματα των πολιτών και το μέρος που αφορά την οργάνωση της διακυβέρνησής τους. Όπως είναι προφανές, οι Έλληνες πολίτες έχουν πλήθος από δικαιώματα και η κυβέρνησή τους βγαίνει πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες (εκλογές). Ωστόσο, η εφαρμογή του μνημονίου στην Ελλάδα και η κατάφωρη παραβίαση πλήθος από συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, παρέσυραν ένα ευρύ φάσμα επιστημόνων και κοινωνικών παραγόντων στην σπασμωδική αντίδραση της προσπάθειας για αναθεώρηση του Συντάγματος, σα να έφταιγε το Σύνταγμα για τις παραβιάσεις αυτές.

Όντως παραβιάστηκε κατάφωρα το δικαίωμα στην εργασία (μετατροπή μισθού σε χαρτζιλίκι), το δικαίωμα στην περιουσία (περικοπές συντάξεων που αφορούν δεδουλευμένες παροχές), καθώς και η εθνική μας κυριαρχία (δικαίωμα κατάσχεσης δημόσιας γης), όμως η κακοδαιμονία του μνημονίου δεν θα αποφεύγονταν από ένα πιο αυστηρό Σύνταγμα, ούτε από έναν Πρ. Δημομκρατίας με αυξημένες αρμοδιότητες, ούτε από μια αναθεώρηση του αρ. 44 για τα δημοψηφίσματα, για τα οποία επιμένουν πλήθος από επιστήμονες σήμερα.

Η επάρκεια του ισχύοντος Συντάγματος φάνηκε περίτρανα από το άτυπο δημοψήφισμα των πρόσφατων Περιφερειακών εκλογών του Νοεμβρίου 2010, το οποίο κατέρριψε ακόμα και την άποψη περί αντισυνταγματικότητας της ψήφισης του μνημονίου λόγω μη εφαρμογής της πλειοψηφίας των 3/5. Ο δημοκρατικός θεσμός της αντιπολίτευσης πίεσε σωστά τον κ. Παπανδρέου να δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές αυτές και πράγματι ο κ. Παπανδρέου εξήγγειλε σαφέστατα ότι η υπερψήφιση των πράσινων υποψηφίων του θα εκληφθεί ως ψήφος εμπιστοσύνης στο μνημόνιο. Και πράγματι, στον 2^ο και αποφασιστικότερο γύρο οι πράσινοι υποψήφιοι υπερίσχυσαν των μπλε στο σύνολο των δήμων και Περιφερειών.

Η Ελλάδα έγινε πράσινη. Η κ. Μέρκελ έδινε συγχαρητήρια στον κ. Παπανδρέου για την σαφή του νίκη (παρά τα σκληρά μέτρα) και ο κ. Στρος Καν ανακοίνωνε με ανακούφιση ότι η νίκη του ΠΑΣΟΚ ήταν σαφής δημοψηφισματική υποστήριξη του μνημονίου. Ο κ. Παπανδρέου, σε ένα ντελίριο ενθουσιασμού (ούτε ο ίδιος πίστευε στην νίκη του, ούτε τα στελέχη του, που εξαφανίστηκαν από τις τηλεοράσεις παραμονές του 2^ου γύρου), έβγαζε ανακοινώσεις τύπου «Συνεχίζουμε» και «Πάμε μπροστά», ενώ ο κ. Ραγκούσης, ακόμα και σήμερα, αποστομώνει κάθε αντιμνημονιακό με το επιχείρημα της δημοψηφισματικής νίκης του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές ΟΤΑ 2010.

Όντως οι ιθύνοντες του ΠΑΣΟΚ έχουν δίκιο, γιατί τον Νοέμβριο 2010 διενεργήθηκε ένα σημαντικότατο δημοψήφισμα για την συνέχιση ή μη του μνημονίου και το ΠΑΣΟΚ κέρδισε. Ο κόσμος γνώριζε την εξαπάτηση του «λεφτά υπάρχουν», γνώριζε την καταστροφή των δικαιωμάτων του και ακόμα περισσότερο γνώριζε ότι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου (και όχι ο Μήτσος ο μπακάλης) έθεσε σαφέστατα και επισημότατα δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές αυτές, με θέμα το μνημόνιο. Και όμως οι Έλληνες πολίτες είτε άμεσα (με ψήφο στους πράσινους υποψηφίους), είτε έμμεσα (με αποχή από τις εκλογές ώστε να κερδίσουν οι πράσινοι  υποψήφιοι) έδωσε την νίκη στο ΠΑΣΟΚ.

Όσοι λοιπόν προσπαθούν να «αναθερωρήσουν» το Σύνταγμα για να προστατέψουν τον λαό από το μνημόνιο, αγνοούν τον σαφή δημοψηφισματικό χαρακτήρας των εκλογών, στις οποίες η νίκη του ΠΑΣΟΚ νομιμοποίησε τα πάντα… Νομιμοποίησε και το «λεφτά υπάρχουν», νομιμοποίησε και την άποψη περί ψήφισης με απλή πλειοψηφία αντί για 3/5, νομιμοποίησε τα πάντα…

Η αποχή των ανοήτων της "επανάστασης του φραπέ" είναι ευκολοδιάγνωστη: έλλειψη κριτικής σκέψης (για να μην πούμε βλακεία), καθώς είχαν μία καλή ευκαιρία να ρίξουν την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου ψηφίζοντας τους μπλε υποψηφίους, και την σπατάλησαν. Όμως η αποχή μιας άλλης κατηγορίας πολιτών, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην νίκη του ΠΑΣΟΚ χρήζει ξεχωριστής αναφοράς και διερεύνησης. Μιλάμε για τους λεγόμενους «αριστερούς» ψηφοφόρους, οι οποίοι είτε απείχαν, είτε ψήφισαν τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, προδίδοντας το υποτιθέμενο αντιμνημονιακό μέτωπο που είχαν σχηματίσει στον 1^ο γύρο.

 Ο λόγος που έπραξαν αυτό, ήταν το μετεμφυλιακό σύνδρομο της διαπάλης των «καλών» και «προοδευτικών» αριστερών με τους «φασίστες» δεξιούς. Δηλαδή προτίμησαν να κρατήσουν τον κ. Παπανδρέου στην εξουσία να συνεχίσει την μνημονιακή του πολιτική, γιατί δεν ήθελαν να ψηφίσουν κανέναν μπλε- φασίστα υποψήφιο. Είναι απίστευτο και όμως όλα τα αριστερά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά) που υποτίθεται ότι κόπτονται για το μνημόνιο, έδωσαν εντολή στους ψηφοφόρους τους να απέχουν, ώστε να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ, ενώ ήξεραν τον σαφή δημοψηφισματικό χαρακτήρα των εκλογών.

Αυτή λοιπόν η τακτική των αριστερών ψηφοφόρων αναδεικνύει την ρίζα της κακοδαιμονίας της Ελλάδας του σήμερα. Μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων πολιτών έθαψε κάθε έννοια έθνους (κοινή καταγωγή), και παράδοσης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης και βάφτισε δεξιό-φασίστα (επειδή έτσι της άρεσε) όποιον μιλά για έθνος, πατρίδα και ελληνική παράδοση.

Το χάος που δημιούργησαν αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο βαθύ στην ελληνική κοινωνία ώστε ο αριστερός κόσμος που δημιούργησαν (της κρατικής δημοσιοϋπαλληλικής οικονομίας, της διάλυσης του έθνους μέσω της άκρατης απονομής ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, της κατάργησης των ελληνικών συνόρων, της υπερφορολόγησης του ιδιωτικού τομέα και της δαιμονοποίησης του κέρδους) να είναι η μόνη επιλογή γι’ αυτούς. Τα δε κόμματα που ανήκουν σε αυτόν τον αριστερό κόσμο (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) αποτελούν στην ουσία συγκοινωνούντα δοχεία της ίδιας αριστερής ιδεολογίας, με διαφορά μόνο στον βαθμό σκληροπυρηνικότητας (soft, medium, hard) και στον τρόπο επιβολής της στην Ελλάδα: το μεν ΚΚΕ προτιμά επιβολή κομμουνισμού με στρατό σταλινικού τύπου, το δε ΠΑΣΟΚ προτιμά επιβολή ενός πιο ήπιου κομμουνισμού, όχι με την βία, αλλά με την εξαπάτηση των σοσιαλιστικών διορισμών στο Δημόσιο. Το δε ΣΥΡΙΖΑ έχει «συνιστώσες» και από τα δύο.

Αυτές λοιπόν οι ιδεοληψίες της αριστεράς έδωσαν την νίκη του ΠΑΣΟΚ στο άτυπο δημοψήφισμα των πρόσφατων εκλογών, και έβγαλε στην επιφάνεια γιατί το ΠΑΣΟΚ κυβερνάει την Ελλάδα για πάνω από 20 χρόνια: αριστεροί είναι οι άνθρωποι και αντλούν τους περισσότερους ψήφους τους από τον κόσμο της αριστεράς, ενώ όποιες τυχόν «εθνικές τάσεις» βγάζουν προς τα έξω, το κάνουν μόνο για εξαπάτηση και ψάρεμα ψήφων. Όσο για ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να διατείνονται ότι δεν κυβέρνησαν, ωστόσο κυβέρνησαν έμμεσα (μέσω του ΠΑΣΟΚ) αφού πάντοτε αποτελούσαν δεξαμενή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, ενώ τα ίδια στέγαζαν τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ και επικροτούσαν κάθε διάλυση του ιδιωτικού τομέα μέσω της υπερφορολόγησης, και διάλυσης του ελληνικού έθνους με τις μαζικές ελληνοποιήσεις με εξευτελιστικά κριτήρια.

Συμπερασματικά λοιπόν φτάνουμε σε ευνόητα ερωτήματα που πρέπει πρώτα να απαντήσουν όσοι επιμένουν στην αναθεώρηση του Συντάγματος: α) φταίει το Σύνταγμα και αρ. 44 για το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες ανόητοι πολίτες απείχαν από ένα άτυπο δημοψήφισμα; β) Φταίει το Σύνταγμα για το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες αριστεροί ψηφοφόροι προτίμησαν να κόψουν το χέρι τους παρά να ψηφίσουν μπλε (φασίστα) υποψήφιο και να ρίξουν την μνημονιακή κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. γ) Φταίει ο υποτίθεται «αδύναμος», από άποψη αρμοδιοτήτων, Πρ. Δημοκρατίας που δεν παραιτείται να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, από την στιγμή που η πράσινη νίκη του Νοεμβρίου 2010 έδειξε ψήφο εμπιστοσύνης στο μνημόνιο;

Δεν έχει συνειδητοποιήσει ο απλός πολίτης που αντιμάχεται το μνημόνιο, το τι καταστροφική ήττα ήταν αυτή των προηγούμενων πρόσφατων εκλογών. Η πράσινη νίκη νομιμοποίησε τα πάντα…Ο αριστερός ψηφοφόρος προτίμησε την καταστροφή της χώρας του από το να ψηφίσει έναν μπλε (φασίστα κατ’ αυτόν υποψήφιο). Και παρόλαυτά, έρχονται σήμερα, με περίσσιο θράσος, ορισμένοι αρχηγοί αριστερών κομμάτων να ζητήσουν ψήφους από την λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» για τον σχηματισμό αντιμνημονιακού μετώπου. Την ενίσχυση που ζητούν σήμερα, γιατί δεν την έδωσαν οι ίδιοι στους μπλε υποψηφίους στις πρόσφατες δημοψηφισματικές εκλογές;

Έχει προσπαθήσει μεγάλο μέρος του ελληνικού επιστημονικού, νομικού και ευρύτερου κοινωνικού κόσμου να εξαλείψει τις αντιπαραθέσεις των δεξιών με τους αριστερούς και να οδηγήσει στην πραγματική ένωση των Ελλήνων. Ωστόσο, οι πρόσφατες εκλογές ΟΤΑ 2010 έδειξαν ότι το χάος και το μίσος των αριστερών προς τους λεγόμενους δεξιούς ήταν τόσο απύθμενο, ώστε πολλοί από αυτούς δεν αρκέστηκαν στην αβάντα στο ΠΑΣΟΚ μέσω της αποχής, αλλά πήγαν και ψήφισαν τους πράσινους υποψηφίους. Προφανώς, γιατί ισχύει αυτό που είπαμε παραπάνω περί συγκοινωνούντων δοχείων (από άποψη ψηφοφόρων) του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες (μετεμφυλιακό σύνδρομο των "καλών" αριστερών κατά των δεξιών-"φασιστών"), το ΠΑΣΟΚ το οποίο εφάρμοσε την αριστερή ιδεολογία της υπερφορολόγησης του κεφαλαίου, των μαζικών απεργιών, των κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων-«φίλων του λαού» (άρα αφορολόγητων), της μετατροπής του παραγωγικού εργαζομένου σε υπεράριθμο δημόσιο υπάλληλο (επειδή είναι φίλος του κόμματος), της διάλυσης του στρατεύματος μέσω της προμήθειας άχρηστων οπλικών συστημάτων και των μειωμένων εξοπλισμών, πάλι θα κερδίσει (έστω και με ελάχιστη διαφορά) όποιες εκλογές και να γίνουν.

Το ΠΑΣΟΚ  που οδήγησε στην χρεοκοπία την χώρα μέσω εφαρμογής της αριστερής ιδεολογίας με χρήματα των ξένων κεφαλαιοκρατών, και έρχεται να τα φορτώσει όλα στην ΝΔ, μόνο και μόνο επειδή στα 5,5 χρόνια της διακυβέρνησής της δεν έβαλε φυλακή τους πράσινους διαπλεκόμενους  και τους άφησε να συνεχίζουν να κλέβουν, το ΠΑΣΟΚ με τα αριστερά δεκανίκια του (αλλά και με ορισμένα όψιμα «δεξιά εξαπτέρυγα»), αυτό το ΠΑΣΟΚ των «αριστερών ιδεολόγων» (πολλοί από αυτούς είναι και ποιητές τρομάρα τους) που βαφτίζει τους συμφωνούντες «συντρόφους» και αντιφρονούντες «φασίστες», πάλι θα κερδίσει τις εκλογές, θα καλύψει τις δικές του ευθύνες ρίχνοντας το φταίξιμο στο σύνολο του πολιτικού συστήματος (όπως το χταπόδι ρίχνει μελάνι για να ξεφύγει) και θα καλύψει δεκάδες πράσινους απατεώνες βρίσκοντας κάνα δύο εξιλαστήρια θύματα.

Κατά τα άλλα, κάποιοι, ας συνεχίζουν να ψάχνουν τρόπους αναθεώρησης του Συντάγματος.