Η επιτακτική ανάγκη για ψυχραιμία

Η κατάσταση που βιώνουμε όλοι καθημερινά είναι πολύ δύσκολη και πάει από το κακό στο χειρότερο. Μπροστά στην πρωτόγνωρη ύφεση και φοροκαταιγίδα της Κυβέρνησης κυριαρχεί η αίσθηση απελπισίας και κατάθλιψης που δοκιμάζουν τις ψυχικές αντοχές όλων μας. Φυσικά και δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από έναν εξαθλιωμένο και πεινασμένο άνεργο ή υποαπασχολούμενο Έλληνα πολίτη να σκέφτεται με την λογική και την ψυχραιμία ενός χορτασμένου και γι’ αυτό είναι κατανοητός ο πειρασμός της βίας στον οποίο οδηγεί η απελπισία.

Όμως, όσο δύσκολο και αν είναι, ως ενεργοί και αφυπνισμένοι πλέον πολίτες μιας Δημοκρατικής χώρας, πρέπει να απορρίψουμε τον πειρασμό της βίας (σε οποιαδήποτε μορφή της), πρώτα απ’ όλα γιατί η βία οδηγεί πάντα σε φαύλο κύκλο και δεύτερον (και κυριότερο) γιατί η παρούσα Κυβέρνηση ποντάρει σε πολιτειακή ανωμαλία για να απαλλαγεί από τις τραγικές ευθύνες της για την επερχόμενη (όπως φαίνεται) οικονομική κατάρρευση. Αφού η επικοινωνιακή απάτη της «συναίνεσης» δεν έπιασε, κάτι άλλο πρέπει να βρουν  για να αποποιηθούν των ευθυνών τους.

Το πολίτευμά μας, μας παρέχει πολλούς Δημοκρατικούς τρόπους αντίδρασης που μπορούν να στριμώξουν κάθε εξουσία που αυθαιρετεί. Από τις ειρηνικές μαζικές διαδηλώσεις που αφαίρεσαν από την Κυβέρνηση το άλλοθι ότι η πλειοψηφία υποστηρίζει τις επιλογές τις, έως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ απέναντι σε αντισυνταγματικά χαράτσια. Αν δεν είχαμε Δημοκρατία, ούτε διαδηλώσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε, ούτε να ενημερωθούμε σωστά, αλλά ούτε και να μην πληρώσουμε, αφού κατά πάσα πιθανότητα ή θα εκτελούμασταν ως αντικαθεστωτικοί ή θα εξοριζόμασταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ακόμα περισσότερο πρέπει να κατανοήσουμε ότι σε ένα ευνομούμενο Δημοκρατικό κράτος ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ η σκέψη και οποιαδήποτε ιδεολογία. Υπάρχει σαφώς καθορισμένη η ελευθερία έκφρασης και κάθε ιδεολογία μπορεί να κριθεί μόνο πολιτικά, μέσα από την απόφαση της εκάστοτε πλειοψηφίας σε ελέυθερες εκλογές. Επομένως, δεν πρέπει να αρχίσουμε να κατηγορούμαστε μεταξύ μας ότι "εσύ χρεοκόπησες την χώρα γιατί είσαι Δεξιός ή εσύ χρεοκόπησες την χώρα γιατί είσαι αριστερός".

Ήδη αυτή την στιγμή, άρχισαν να συνασπίζονται ευρείες ομάδες αριστερών και δεξιών που αρχίζουν να αλληλλοκατηγορούνται για την επερχόμενη καταστροφή της χώρας. Πρώτοι οι λεγόμενοι «αριστεροί» κάνουν συνέδρια με αναφορά τον εμφύλιο πόλεμο και τονίζουν το πόσο έπρεπε να τον είχαν κερδίσει (με κάθε κόστος φυσικά σε αίμα και δάκρυα) γιατί οι «Δεξιοί- αστοί» έφτασαν την χώρα στην χρεοκοπία.

Ύστερα, οι λεγόμενοι «Δεξιοί» αρχίζουν και αυτοί να συνασπίζονται σε «αντικομμουνιστικές» ρητορείες γιατί  την Ελλάδα την χρεοκόπησε ο αριστερός-σοσιαλιστής Α. Παπανδρέου με το «Τσοβώλα δώστα όλα» και γιατί οι «αριστεροί» δεν άφησαν τον κ. Καραμανλή να κάνει έγκαιρα διαρθρωτικές αλλαγές.

Φυσικά, και η Δεξιά και η Αριστερά δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα παραπάνω από δύο αντίθετες οικονομικές θεωρίες: η Δεξιά την φιλελεύθερη οικονομία και η αριστερά τον κρατισμό. Όμως αυτές τις θεωρίες και ιδεολογίες δεν πρέπει να τις ποινικοποιήσουμε. Δεν πρέπει να αποτελούν στίγμα για όποιον τις πιστεύει γιατί έτσι προσβάλλεται βάναυσα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και ακόμα περισσότερο, όποιος επιμένει να στιγματίζει κάποιον ιδεολογικό αντίπαλο δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να κρύβει την αμηχανία του, την αμάθεια  και την έλλειψη επιχειρημάτων του. Όλες οι ιδεολογίες πρέπει να είναι ανοιχτές στον διάλογο και ανάλογα με τα επιχειρήματα του καθενός πρέπει να αποφασίζει η πλειοψηφία.

Βεβαίως δεν θεωρητικολογούμε και καταλαβαίνουμε ότι οι σημερινές μαζικές αυτοκτονίες Ελλήνων πολιτών οδηγούν όλους μας στην ενστικτώδη αντίδραση να κάνουμε κάτι άμεσα. Και συνακόλουθα, όταν τα δημοκρατικά μέσα αντίδρασης (αντιπολίτευση, διαδηλώσεις, δικαιοσύνη) δεν αποδίδουν, πολλοί υποκύπτουν στον πειρασμό της βίας. Όπως αποδείξαμε όμως, βίαιες αντιδράσεις εξυπηρετούν μόνο την Κυβέρνηση που ψάχνει εναγωνίως άλλοθι να φορτώσει κάπου την επερχόμενη καταστροφή, ενώ ακόμα περισσότερο θα καταλήξουν σε ένα νέο εμφύλιο πόλεμο αριστερών-δεξιών.

Δημοκρατικοί θεσμοί όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Δικαιοσύνη έχουν σαφέστατα πληγεί γιατί δεν έχουν καταφέρει (μέχρι στιγμής) να βάλουν φρένο στις αυθαίρετες και καταστροφικές επιλογές ανίκανων πολιτικών που κυβερνούν. Όμως ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΞΙΩΘΟΥΝ.  Τον Πρ. της Δημοκρατίας τον σεβόμαστε και ως θεσμό και ως πρόσωπο και του αναγνωρίζουμε την επιλογή μην παρεμβαίνει προκειμένου να μην φορτωθεί αυτός την χρεοκοπία στην οποία μας οδηγεί η Κυβέρνηση.

Το ίδιο ισχύει και για τον θεσμό της Δικαιοσύνης. Πολλοί άρχισαν λανθασμένα να αμφισβητούν το ρόλο και την αξία της σαν θεσμό επειδή το ΣτΕ  έκρινε συνταγματικό το μνημόνιο και τις περικοπές που αυτό επέφερε. Όταν όμως προτάσσεται η έννοια του Δημοσίου Συμφέροντος από την παρούσα Κυβέρνηση, μπλέκονται και τα όρια ανάμεσα στο τι είναι νόμιμο και τι είναι πολιτικά ορθό. Μπλέκεται δηλαδή το Δίκαιο με την πολιτική. Κατά συνέπεια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε στους Δικαστές του ΣτΕ ότι σε αυτή την φάση που τα όρια ανάμεσα στην πολιτική και την νομιμότητα είναι δυσδιάκριτα, δικαιούνται ως πολίτες και αυτοί και ως άνθρωποι να προσπαθήσουν να μην φορτωθούν μία χρεοκοπία της χώρας.

Η ιστορία είναι αμείλικτη και τιμωρεί, όσα χρόνια και να περάσουν. Ήρθε η στιγμή που ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να πάψει κατηγορεί άλλους για την κατάντια του και να κάνει αυτοκριτική. Ναι τον εξαπάτησαν. Αν όμως είχε κριτική ικανότητα δεν θα τον εξαπατούσαν. Αν διάβαζε και ενημερώνονταν για το τι γίνεται γύρω του (και δεν έκανε αποχή και την "επανάσταση του φραπέ") θα είχε κριτική ικανότητα. Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού πρέπει να γίνει σε συνθήκες ομαλότητας και όχι ανωμαλίας και ήδη ο αφυπνισμένος πλέον κόσμος αποτελεί (μέσα στην όλη δύσκολη κατάσταση) την μεγαλύτερη ελπίδα για αναγέννηση της Ελλάδας. Όπως άλλωστε λέει και το ρητό: μαθαίνω σημαίνει αλλάζω.