Η κοινωνική ασφάλιση των δικηγόρων: από κοινωνικό αγαθό - σε μηχανισμόαρμέγματος (υπέρ τροικανών)

του Κωνσταντίνου Παπακασόλα

 Ας τα πάρουμε απ την αρχή…

Κατά το άρθρο 22 παρ. 4 παρ. 5 «Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει».

Επομένως το κράτος είναι υποχρεωμένο  να ενεργεί όλα τα απαραίτητα  προκειμένου να είναι το αγαθό της κοινωνικής ασφάλισης προσιτό σε όλους τους εργαζομένους (και μη).

Το άρθρο 4 § 5 του Συντάγματος, ορίζει ότι «οι Έλληνες πολίται συνεισφέρουν αδιακρίτως εις τα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων των».

«Είναι φανερό ότι οι «δυνάμεις», στις οποίες αναφέρεται το Σύνταγμα, είναι οι περιουσιακές δυνάμεις, και όχι οι πνευματικές ή οι μυϊκές ή. . . οι ορμονικές δυνάμεις του φορολογουμένου.  Αυτό ορίζετο καθαρά στο Σύνταγμα, όπως ήταν διατυπωμένο πριν από την αναθεώρηση του 1911: «αναλόγως της περιουσίας». Η αντικατάσταση της φράσης αυτής με την αόριστη διατύπωση «αναλόγως των δυνάμεων» έγινε, όπως μας πληροφορούν οι συνταγματολόγοι, απλώς και μόνο για να διευκολυνθεί η επιβολή της προοδευτικής φορολογίας προσθέτουν όμως ότι, και με την καινούργια διατύπωση, «η φράσις «αναλόγως των δυνάμεων» σημαίνει βεβαίως ότι η υποχρεωτική εισφορά δεν πρέπει να ορίζεται αυθαιρέτως, αλλ' εκτιμώμενης της οικονομικής ικανότητος εκάστου».

(Σβώλος - Βλάχος, Το Σύνταγμα της Ελλάδος, 1 1954 σελ. 222- Κώστας Μπέης, Τα αμάχητα τεκμήρια είναι αντισυνταγματικά, 1978).

Στην συνταγματική έννοια των «βαρών», στον βαθμό που ορίζουν οικονομική συμμέτοχη και δη υποχρεωτική ανήκουν, και οι ασφαλιστικές εισφορές, εφόσον είναι άμεσα συναρτώμενες με την επαγγελματική ύπαρξη και δράση του ασφαλισμένου, με πολλές και αυστηρές μάλιστα συνέπειες για τον τελευταίο, εφόσον δεν ανταποκρίνεται με αδιάλειπτη συνέπεια στην υποχρέωση του έναντι του ασφαλιστικού φορέα του.

 Η συντριπτική πλειονότητα των ασφαλιστικών οργανισμών των ελεύθερων επαγγελματιών εν Ελλάδι, έχει εδώ και πολλά χρόνια άτυπα θεσμοθετήσει ένα κύκλο εξοντωτικά υψηλών ασφαλιστικών εισφορών για τον ασφαλιζόμενο, των Ταμείου Νομικών και Προνοίας Δικηγόρων μη εξαιρουμένων δυστυχώς…

Οι εισφορές αυτές ενώ είναι δυσβάστακτες  κατά κοινή ομολογία για τα εισοδήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των ασφαλισμένων, είναι    -από την άλλη- υποχρεωτικές για όλους τους ασφαλισμένους, ανεξάρτητα από τα εισοδήματα αυτών.

Διαπιστώνουμε έτσι μια αντισυνταγματική και εκφυλιστική εκτροπή της κοινωνικής ασφάλισης, από κοινωνικό αγαθό, σε μέσο στυγνού οικονομικού καταναγκασμού.

Η ελληνική πολιτεία είναι όμως αυτή που  διαμόρφωσε με σειρά νόμων τις τελευταίες δεκαετίες ένα απαράδεκτο ασφαλιστικό καθεστώς για τους νέους δικηγόρους (ασφαλισμένους μετά το 1993). Κι αυτό ενώ ήδη διέβλεπε εδώ και παρά πολλά χρόνια και ήδη διαπίστωνε και επισήμως τα σημαντικά προβλήματα επιβίωσης του κλάδου : πληθωρισμός, μείωση δικηγορικής ύλης, και πλείστα όσα. Η αντίδραση της στο πρόβλημα : Μέχρι και ίδρυση τέταρτης νομικής σκέπτονταν οι πολιτικοί φωστήρες  της  χώρας. Τέτοια επαφή είχαν με τον ορθολογισμό, την οικονομία και την πραγματικότητα.

Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά το ασφαλιστικό καθεστώς που διέπει τους δικηγόρους:

Με ετησία εγκύκλιο – «ανακοίνωση» τους το Ταμείο Νομικών και το Ταμείο Προνοίας Δικηγορών (τομέας του ΕΤΑΑ πλέον το πρώτο), αναπαράγουν το ενιαύσιο κάλεσμα  τους στο ποίμνιο του δοκιμαζόμενου κλάδου των  δικηγόρων  για να πληρώσουν τις σχετικές εισφορές τους.

Με τις εγκύκλιους αυτές γνωστοποιείται η μηνιαία εισφορά των άμισθων ασφαλισμένων υπέρ του Τομέα Ασφάλισης Νομικών & του ΤΕΑΔ (και του ΤΠΔΑ, ομοίως) για το εκαστοτε  έτος.

 Η εισφορά αυτή για το Ταμείο Νομικών διαμορφώνεται, όπως αναφέρεται σχετικά  «βάσει των διατάξεων των άρθρων 22,32,44 και 52 του Ν. 2084/92, όπως ισχύει, των Π.Δ. 125/93 και Π.Δ. 173/93, του άρθρου 19 του Ν. 2150/93, του άρθρου 18 του Ν. 3232/04, όπως ισχύουν».

Στο άρθρο 22 παρ. 1 του Ν. 2084/92 ορίζεται ότι «Το ποσοστό εισφοράς στους φορείς κύριας ασφάλισης αυτοαπασχολουμένων ορίζεται σε 30% επί του ποσού των ασφαλιστικών κατηγοριών, που θα καθορισθούν με το κατά την παρ. 3 του παρόντος άρθρου προεδρικό διάταγμα και βαρύνει κατά 20% τους ιδίους και κατά 10% το Κράτος» , και  συνεχίζει στο άρθρο 3 …

…«για την καταβολή των μηνιαίων εισφορών στους φορείς κύριας ασφάλισης, που ασφαλίζουν αυτοαπασχολούμενους, οι ασφαλισμένοι κατατάσσονται σε ασφαλιστικές κατηγορίες κατά τα οριζόμενα με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται εντός 6 μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου με πρόταση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ύστερα από αναλογιστικές μελέτες. Με το ίδιο προεδρικό διάταγμα καθορίζεται και ο τρόπος αναπροσαρμογής των ασφαλιστικών κατηγοριών»

(Τώρα, ποια μεγέθη και ποιες ανάγκες λαμβάνουν υπόψη αυτές οι «αναλογιστικές μελέτες¨» είναι …ένα ερώτημα, όχι πάντως αυτές των δικηγόρων, αυτό είναι το μόνο σίγουρο).

Συνεχίζει στο άρθρο 55 παρ. 3 : «το ποσό της μηνιαίας εισφοράς που καταβάλλεται στους φορείς ασφάλισης ασθένειας, οι οποίοι ασφαλίζουν αυτοαπασχολουμένους καθορίζεται με απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ύστερα από αναλογιστική μελέτη και γνώμη των Δ.Σ. των φορέων και του Σ.Κ.Α. και δεν μπορεί να είναι μικρότερο του ποσού που προκύπτει με βάση το κατά το έτος 1991 μέσο μηνιαίο κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. αναπροσαρμοσμένου με το εκάστοτε ποσοστό αυξήσεως των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων (!) και του ποσοστού εισφοράς ασφαλισμένου και εργοδότη, που ορίζεται στο πρώτο εδάφιο της παρ.1 του άρθρου αυτού.

..,Κι ερχόμαστε πλέον στα πολύ καθ’ ημών:

Στον  «ΚΩΔΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΑΜΕΙΟΥ ΝΟΜΙΚΩΝ» (ΦΕΚ: Α 164 1 9601009) που τέθηκε σε ισχύ από  09.10.1960 στο κεφάλαιο Α, μέρος Γ άρθρο 1, παρ. 3 ορίζεται ότι «οι πόροι του Ταμείου αποτελούνται … εκ μηνιαίας εισφοράς των δικηγόρων και αμίσθων υποθηκοφυλάκων, εισπραττομένης δια του ασφαλιστικού βιβλιαρίου δι' επικολλήσεως εν αυτώ των αποκομμάτων εξ ενσήμων του Ταμείου, περί ων τα εδάφ. ιβ', ιγ' και ιδ' του παρόντος άρθρου αναφερομένων πόρων, αντιπροσωπευόντων αξίας ισόποσον προς ποσοστόν 2% επί του εκάστοτε βασικού μισθού του Εφέτου (!)  Το εν λόγω ποσοστόν αναπροσαρμόζεται από 1ης Ιαν. 1982 εις 3%, από 1^ης Ιαν. 1983 εις ποσοστόν 4% και από 1ης Ιαν. 1984 εις ποσοστόν 5%.  (!) κλπ κλπ…

Kαι στο άρθρο 5 διευκρινίζεται:
“Εάν  το σύνολο των αποκομμάτων ενσήμων που επικολλήθηκαν με τον  πιο πάνω τρόπο δεν καλύπτει στο ολόκληρο  το  παραπάνω  ελάχιστο  όριο εισφοράς,  οι  υπόχρεοι  οφείλουν να συμπληρώνουν το υπόλοιπο ποσό, με   επικόλληση αποκομμάτων ολοκλήρων των  ενσήμων  που  απαιτούνται  ή με  εφάπαξ καταβολή σε χρήμα".

(***Η παρ. 5 του εδαφίου γ` της παρ. 1 του άρθρου 10, όπως είχε τροποποιηθεί με το άρθρο 1 του Ν. 1080/1980, αντικαταστάθηκε διά του άρθρου 18 παρ. 1 του Ν. 1759/1988 (Α` 50).)

OΛΟΙ νομίζω αντιλαμβανόμαστε πόση σχέση έχει "το εκάστοτε ποσοστό αυξήσεως των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων" και  "ο εκάστοτε βασικός μισθός του Εφέτου" με το εισόδημα του μέσου σύγχρονου δικηγόρου: 

Καμία.

Πιο κάτω, στο άρθρο 8 μας λέει ότι… «τα κατά το παρόν εδάφιον ποσοστά εισφορών δύναται ν' αυξάνωνται δι' αποφάσεως του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών μετά σύμφωνον γνώμην του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου».

Λαμβάνεται λοιπόν και μέριμνα και για την μελλοντική ΑΥΞΗΣΗ των εισφορών. Προς θεού βέβαια, καμιά αντίστοιχη πρόνοια για την μελλοντική πιθανότητα ΜΕΙΩΣΗΣ τους.  Γιατί άραγε?

Αυτό που παρατηρούμε από τα ανωτέρω είναι η θεσμοθέτηση μιας υπερπολυπλοκης, τρομερά ομιχλώδους και δυσνόητης διαδικασίας υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών των δικηγόρων, εντος της οποίας πραγματοποιούνται λογικά άλματα, νομικοί ακροβατισμοί και αλχημείες παντός τύπου. Eχουμε λοιπόν μέχρι ώρας τα εξής ερωτήματα:

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΠΟΛΥΠΑΘΟΣ ΚΛΑΔΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΥΠΕΡΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΑ ΟΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΩΣ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΗ ΚΑΙ ΔΥΣΟΙΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΒΕΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ-ΕΦΕΤΩΝ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΛΑΒΕΣ ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΕΧΕΙ ΟΝΕΙΡΕΥΘΕΙ Ο ΝΕΟΣ Η ΚΑΙ Ο ΜΕΣΟΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ?

Κι όμως, αυτά είναι τα βασικά κριτήρια, με βάση τα οποία υπολογίζεται το ύψος των εισφορών που πληρώνουν οι δικηγόροι!

Περεταίρω,  παρατηρούμε την θέσπιση 11 ασφαλιστικών κατηγοριών,που καθορίζονται με προεδρικά διατάγματα και ορίζουν κάποια κλιμακούμενα  ύψη εισφορών στο Ταμείο Νομικών. Φυσικά, η  συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων ασφαλίζεται αγεληδον στην πρώτη ασφαλιστική κατηγορία κι αυτό για να αποφύγει τα …δυσθεώρητα ύψη των εισφορών των ανωτέρων κατηγοριών, οι όποιες προκαλούν ερωτηματικά για την σκοπιμότητα της ύπαρξης τους, καθώς κυμαίνονται σε ύψη που μόνο… δικηγόροι εκ Καλιφόρνιας και Hollywood μπορούν να καταβάλλουν.

Στοιχειώδης λογική και παρατήρηση των δημοσιονομικών της χώρας (10% των πολιτών κάτω από το όριο της φτώχιας, 20% ανεργία, παγκόσμια οικονομική κρίση από το 2008, άτυπη πτώχευση της χώρας και υπαγωγή στο ΔΝΤ από το 2010 με τεράστιες περικοπές μισθών και πτώση όλων των οικονομικών δεικτών και της παράγωγης) και κυρίως των ισχνών πια εισοδημάτων της μεγάλης  πλειοψηφίας των δικηγόρων αποδεικνύει ότι τα σημερινά ύψη των ασφαλιστικών εισφορών  τους είναι επαχθέστατα:

«Από το σύνολο των «μαχόμενων» δικηγόρων της πρωτεύουσας, σύμφωνα με στοιχεία του έτους 2008 του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, μια παράσταση στα δικαστήρια, έχουν πραγματοποιήσει 10.350 δικηγόροι.

Από είκοσι έως τριάντα παραστάσεις, έχουν πραγματοποιήσει 6.000 δικηγόροι, ενώ περίπου 11.000 δικηγόροι δεν έχουν πραγματοποιήσει καμία παράσταση!

Παρά τη δύσκολη αγορά εργασίας, τα τρία Νομικά Τμήματα της χώρας (Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Κομοτηνής) δέχονται κάθε χρόνο 1.350 εισακτέους, κάτι που καταδεικνύει την αναντιστοιχία των αποφάσεων του υπουργείου Παιδείας και των ΑΕΙ με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας (http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_11_23/12/2009_384583).

Κατά δήλωση του πρώην πρόεδρου του ΔΣΑ κου Παξινού (http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=08.09.2008,id=42478792) «3.416 δικηγόροι μέχρι 7 έτη δικηγορίας δηλώνουν εισόδημα κάτω από το αφορολόγητο όριο των 9.400, τους οποίους ο ίδιος υπουργός με σχετική ΚΥΑ θεωρεί δικαιούχους ειδικού χορηγήματος ως αδύναμη κοινωνική κατηγορία».

Εν ετει 2011 η κατάσταση είναι καταφανώς πολύ χειρότερη!

Έως το 2011 και για την περασμένη δεκαετία οι εισφορές των άμισθων δικηγόρων της πρώτης (και πιο δημοφιλούς) ασφαλιστικής κατηγορίας ανέρχονται ετησίως περίπου στο ποσόν,

-για το μεν Ταμείο Νομικών των 1300 ευρώ για δικηγόρους έως 5 έτη δικηγορίας και 2.000 ευρώ  για τους άνω των 5 ετών, ενώ

-για το Ταμείο Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών οι εισφορές αντίστοιχα είναι 600 ευρώ για τους έως 5 χρόνια δικηγορίας και 1100 για τους άνω της πενταετίας.

Συνολικά λοιπόν ένας δικηγόρος πληρώνει 2.000 ευρώ περίπου ετησίως για ασφαλιστικές  εισφορές στα 5 πρώτα χρόνια της καριέρας του και 3.300 ευρώ ετησίως όταν ξεπεράσει την πενταετία.

Αυτά μέχρι πρότινος βέβαια, διότι από την ψήφιση του λεγομένου μεσοπρόθεσμου, τον Ιούνιο του 2011, είχαμε κάποιες εξελίξεις:

«Με τις διατάξεις των παραγράφων 14 και 15 του άρθρου 44 του Ν. 3986/2011 (Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012−2015) επήλθαν μεταβολές στις καταβλητέες εισφορές για τους υπαγόμενους στο Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.), καθώς

α) αφενός επιβάλλονται πρόσθετες εισφορές για τους παλαιούς ασφαλισμένους (ασφαλισθέντες μέχρι 31-12-1992), το ύψος των οποίων ανέρχεται: αα) σε 2% επί του ποσού της πρώτης ασφαλιστικής κατηγορίας όπως διαμορφώνεται κάθε φορά για την κύρια σύνταξη, αβ) σε 0,6% για τον Τομέα Επικουρικής Ασφάλισης, αγ) σε 0,4% για τον Κλάδο Πρόνοιας και αδ) σε 0,65% για τον Κλάδο Ασθενείας, και

β) αφετέρου προβλέπεται για τους νέους ασφαλισμένους (ασφαλισθέντες από 1η-1-1993) η υποχρεωτική πλέον υπαγωγή τους στην πρώτη ασφαλιστική κατηγορία κατά την πρώτη ασφάλισή τους στους τομείς του κλάδου της κύριας ασφάλισης του Ε.Τ.Α.Α. και η επίσης υποχρεωτική μετάταξή τους στην αμέσως επόμενη ασφαλιστική κατηγορία ανά τριετία (!!)

Μάλιστα η εν λόγω ρύθμιση τυγχάνει εφαρμογής και για όσους νέους ασφαλισμένους έχουν ήδη υπαχθεί στην ασφάλιση του Ταμείου, με αποτέλεσμα όσοι από αυτούς έχουν συμπληρώσει μέχρι 31-12-2011 τρία χρόνια ασφάλισης να μετατάσσονται υποχρεωτικά από 1-1-2012 στη 2η ασφαλιστική κατηγορία, καλούμενοι να καταβάλλουν - όλως αιφνιδιαστικά και με τρόπο που προσβάλλει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης - σημαντικά αυξημένες εισφορές (ανακοίνωση του ΔΣΑ)».    

Οι ανωτέρω αιφνιδιαστικές αυξήσεις των εισφορών εν  μέσω δριμυτάτου χειμώνος για τον επαγγελματικό κλάδο των δικηγόρων,  αποτελούν  πλέον ωμη  πρόκληση.

Μπορεί ένας ελεύθερος επαγγελματίας, με το προφίλ του μέσου Έλληνα δικηγόρου να ανταπεξέλθει στα ύψη αυτά? Είναι ρεαλιστικό να του ορίζονται τόσο δυσβάστακτες υποχρεώσεις?

Υπάρχουν υψηλόμισθοι και χαμηλόμισθοι, εργαζόμενοι,  υπάρχουν ελεύθεροι επαγγελματίες με υψηλή εισοδήματα και άλλοι με ελάχιστα και συχνότατα κάτω του αφορολόγητου ορίου, που αποτελεί και το σύγχρονο άτυπο κριτήριογια το «όριο της φτώχιας».

Είναι προσβολήγια μια ευνομούμενη πολιτεία να ζητά σχεδόν το… μισό εισόδημα ενός ασθμαίνοντοςεπαγγελματία για να …καλύψει τις τρύπες των ασφαλιστικών ταμείων της!

Απουσιάζει προκλητικά από τον τρόπο υπολογισμού των εισφορών και την εν γένει ασφαλιστική πολιτική του κράτους κάθε μέριμνα συσχέτισης των εισοδημάτων των ασφαλισμένων με τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις, ώστε να υπάρχει δίκαια αναλογία βαρών των διαφόρων κατηγοριών των ασφαλισμένων. Αλήθεια, έχει προβλέψει ο νομοθέτης τι εισφορά θα πληρώνει ένας ελεύθερος επαγγελματίας που για ένα χρόνο δεν πάνε καλά οι δουλειές του, και βγάζει ας πούμε 3.000 ευρώ η και μηδέν? Δεν θα τα κρατήσει για την επιβίωση του αλλά θα τα δώσει στα ταμεία? Μπορεί (προς θεού...) να τα κρατήσει  αλλά «θα τα χρεωστάει  (απλά θα τοκίζονται κιόλας)» ?

Aς γελάσουμε συνταγματικοπρεπώς!

Οργιάζει λοιπόν η αυθαιρεσία, η ισοπέδωση και τα … «τεκμήρια»!!! Όλοι μαζί οι ασφαλισμένοι στο ίδιο τσουβάλι.

Είναι να απορεί κάνεις πως είναι δυνατόν να μην λαμβάνεται υπόψη η οικονομική του κατάσταση του υπόχρεου και εν προκειμένω του δικηγόρου, όταν μάλιστα διατίθεται όχι μόνο η φορολογική του δήλωση, αλλά και η κατάσταση των παραστάσεων του και των συμβολαίων του!

Πρέπει να είμαστε από τους ελάχιστους ελεύθερους επαγγελματίες που κάθε επαγγελματική - οικονομική τους  πράξη  καταγράφεται λεπτομερώς και υποχρεωτικώς μέσω των προεισπράξεων!

Καταλήγουμε στο ότι είναι απαράδεκτο να ζητείται από νέους ανθρώπους να απολέσουν την αξιοπρέπεια στην νεότητα τους στερούμενοι σημαντικά και βασικά αγαθά, για να …πληρώνουν υπέρογκες  εισφορές που ΙΣΩΣ τους εξασφαλίσουν μια ισχνή σύνταξη  στα …γεράματα τους!!!

Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα,  όπου οι πόροι των  ασφαλιστικών ταμείων διασπαθίζονται σε  χρηματιστηριακά παιχνίδια,  η ίδια η προοπτική των όποιων ωφελημάτων από τις καταβαλλόμενες εισφορές  κατανταει τελικά εφιάλτης, όχι μόνο λογω του επαχθούς του ύψους των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και του ιδίου του αμφιβόλου νοήματος της «ασφάλισης»: Γνωρίζουμε ότι ο δικηγόρος που συνταξιοδοτείται σήμερα παίρνει σύνταξη 1200 ευρώ ενώ οι νεότεροι όταν (και αν) συνταξιοδοτηθούν θα παιρνουν…400 ευρώ!

Τίθεται λοιπόν ζήτημα αντισυνταγματικότητας  της υποχρεωτικότητας ενός ορισμένου ύψους  των ασφαλιστικών εισφορών καθώς, υπό τις επικρατούσες σήμερα συνθήκες διαβίωσης και εργασίας στην Ελλάδα, έρχονται σε αντίθεση - εκτός από το άρθρο 4 § 5 του Συντάγματος – ΚΑΙ με την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του άρθρου 5 αυτού.

Η κοινωνική ασφάλιση από αγαθό και υποχρέωση του κράτους απέναντι στον πολίτη στρεβλώθηκε σε μια «θηλεια» οικονομικού στραγγαλισμού, σε μια αποτρεπτική προϋπόθεση για την ελεύθερη και απρόσκοπτη επαγγελματική δραστηριότητα.

Είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να φροντίζει πρώτα για τις βασικές του ανάγκες, την διατροφή του, την στέγαση του, κλπ και έπειτα  για την ασφάλιση του.

Εδώ και πολλά χρόνια η ιεράρχηση αυτή έχει ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΔΙΑΣΑΛΕΥΘΕΙ και έχει δημιουργήσει έναν παραλογισμό που πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος.

Η θέσπιση των συγκεκριμένων διατάξεων του μεσοπρόθεσμου και κάθε άλλου νόμου που προβλέπουν ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ αύξηση των εισφορών των δικηγόρων, είναι ύβρις πλέον για το δοκιμαζόμενο λειτούργημα μας.

Ως τέτοια, πρέπει να  αντιμετωπιστεί δεόντως από το δικηγορικό σώμα.

Ο Κωνσταντίνος  Παπακασόλας είναι Δικηγόρος  Αθηνών.