του Δημήτριου Σταθακόπουλου*
Η παρούσα αναφορά δεν διεκδικεί «στατιστικές δάφνες», όμως προσπαθεί να περιγράψει μία ζοφερή κατάσταση που δημιουργήθηκε γύρω μας, στη δικηγορική καθημερινότητα, κατά τον τελευταίο χρόνο, καθώς και να πιθανολογήσει, με επιφύλαξη, το μέλλον.
Δεν είναι ανάγκη να μνημονεύσουμε τις αιτίες της κρίσης και τις παθογένειες του συστήματος ή όλων μας, που μας οδήγησαν εδώ. Είναι ήδη χιλιοειπωμένες από ειδικούς, όμως τα θεωρητικά διαπιστωτικά ή καταγραφικά μοντέλα δεν ακουμπούν την αληθινή ζωή του ανθρώπου, και εν προκειμένω του επαγγελματία δικηγόρου, τον οποίο λογίζουν ως απλό στατιστικό νούμερο.
Οι δικηγόροι, είναι άνθρωποι με ιδιωτική ζωή και οικογένειες που εκτός των προβλημάτων που επωμίζονται έχουν να παλέψουν με το τέρας της μείωσης δικηγορικής ύλης και επαγωγικά των εισοδημάτων τους, και πλέον με την μη καταγεγραμμένη ανεργία τους.
Ειδικότερα, από τους 2000 περίπου δικηγόρους Πειραιά, φαίνεται πως συχνές παραστάσεις στα δικαστήρια κάνουν μόνον οι 400, με μέσο όρο προεισπράξεων κατ’ έτος περίπου 20-30, ενώ αύξηση φαίνεται να παρουσιάζουν οι προεισπράξεις Τραπεζών λόγω δ/γων πληρωμής, οι οποίες όμως δεν αποδίδουν ισχυρή πρόσοδο στο δικηγόρο που παρίσταται. Οι υπόλοιποι 1600 δικηγόροι έχουν από 0 έως 10 παραστάσεις το χρόνο, γεγονός που τους κατατάσσει στα όρια της επαγγελματικής ένδειας.
Επίσης το 2011 οι παραστάσεις σε συμβόλαια μειώθηκαν κατά 40%, ενώ περίπου 1500 δικηγόροι δεν έχουν κάνει ούτε ένα συμβόλαιο. Αυτό πλέον των άλλων σημαίνει και μείωση των εσόδων του Δ.Σ.Π και φυσικά του μερίσματος.
Επομένως, η εν γένει κρίση, η επιβολή ΦΠΑ στις δικηγορικές αμοιβές, η αύξηση των προεισπράξεων και των μέσω αυτών υψηλών κρατήσεων έχει σαν συνέπεια την απομείωση της δικηγορικής ύλης και την ουσιαστική/ πραγματική αλλά μη καταγεγραμμένη ανεργία των δικηγόρων, αφού η διεκδίκηση της δικαιοσύνης έχει καταστεί οικονομικά απαγορευτική για τον πολίτη διάδικο.
Βέβαια αρκετοί δεν εμφανίζονται στα δικαστήρια ή δεν παρίστανται στα συμβόλαια διότι, αν και διατηρούν τη δικηγορική τους ιδιότητα, έχουν στραφεί σε άλλες δραστηριότητες, ή εργάζονται ως έμμισθοι σε γραφεία, σε κάθε όμως περίπτωση η κρίση έχει χτυπήσει και φέρει σε απόγνωση τους δικηγόρους, οι οποίοι έχουν κατά μέσο όρο γενική μείωση κατά 2/3 των εισοδημάτων τους!!!
Δυστυχώς ή ευτυχώς η δικηγορία που γνώρισαν οι παλαιότερες γενεές τελειώνει ή κατ’ άλλους ήδη τελείωσε.
Αν ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί ως επιστημονικός κλάδος δεν προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και στις εξελίξεις, απλά θα μείνουμε άνεργοι και φυσικά θα πεινάσουμε στην κυριολεξία.
Αντί λοιπόν να κυνηγάμε ασθμαίνοντας τα γεγονότα και να έχουμε μόνον άρνηση στρουθοκαμηλίζοντας, καλό θα ήταν να δούμε δημιουργικά το μέλλον, με πρόταση, εναλλακτικές προοπτικές δικηγορίας, να οδηγήσουμε τους κυβερνώντες στα θέλω μας και να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας.
Το να κάνουν οι δικηγόροι, αντί οι συμβολαιογράφοι, τις υποθέσεις που σκέφτονται να τους εκχωρήσουν θα ήταν μια καλή λύση, όπως επίσης και η εμπιστοσύνη και προώθηση του νέου θεσμού της Διαμεσολάβησης που μόλις νομοθετήθηκε.
Οι καιροί ου μενετοί!
*Ο Δημήτριος Σταθακόπουλος είναι Δρ. Κοινωνιολογίας της Ιστορίας και Δικηγόρος Πειραιώς παρ' Αρείω Πάγω.
κανένα σχόλιο