Case study πολιτικο/κομματικού και αρχηγο/πρωθυπουργικού «τακτικισμού» αδειάσματος πολιτικο/κομματικών αντιπάλων και λαού

του Δημήτριου Σταθακόπουλου

Από την άνοιξη του 2011 και με κορύφωση την 26η Οκτωβρίου μέχρι και σήμερα 5 Νοεμβρίου 2011, όλοι μας ζήσαμε έναν «πρωτότυπο» και τυχοδιωκτικό στα όρια της ακροβασίας πολιτικό/κομματικό τακτικισμό, ο οποίος προς το παρόν «βγήκε» στον πρωθυπουργό, με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο σαν άλλος μάγος που βγάζει το «κουνέλι» από το καπέλο.

Θα έχει όμως καλά ξεμπερδέματα;

Πριν πιθανολογήσω επ’ αυτού, ας δούμε τι κατάφερε μέχρι σήμερα:



1) Ατόνησαν και τελικά απονευρώθηκε το κίνημα των αγανακτισμένων και των «δεν πληρώνω», είτε με τον φόβο της πτώχευσης, είτε με μέτρα καταστολής από το άλλοθι που έδωσαν οι μπαχαλάκηδες.

2) Με την «μπλόφα» του δημοψηφίσματος, καταλάγιασε αρχικά η οργή του κόσμου (χωρίς κομματική ποδηγέτηση) που εκδηλώθηκε την 28η Οκτωβρίου, διότι ο λαός πίστεψε πως θα ακουστεί η φωνή με ένα Όχι στη δανειακή σύμβαση των σκληρότερων μέτρων. Αμέσως όμως τόσο οι καθοδηγητές της κοινής γνώμης, όσο και τα κόμματα, αλλά και οι ευρωπαίοι έδειξαν το αληθινό πρόσωπό τους, δηλ. την μπλόφα τους. Φόβισαν με σαθρά επιχειρήματα τον κόσμο, λέγοντας πως το Δημοψήφισμα (δηλ. το ύψιστο και μοναδικό μέσο άμεσης σύγχρονης Δημοκρατίας), είναι καταστροφικό (!!!!), κάνοντας έτσι τον λαό να απεμπολήσει το δικαίωμά του αυτό και δημιουργώντας κακό προηγούμενο για το μέλλον, αφού ήδη δημιουργήθηκε «νομολογία» μη διεξαγωγής δημοψηφισμάτων και μάλιστα με την συναίνεση του λαού!

3) Όλα τα κόμματα απέδειξαν με την στάση τους αυτή πως δεν αντέχουν την φωνή του λαού και ειδικά την αχρωμάτιστη ακομμάτιστη ψήφο και πως θέλουν να μας έχουν όλους σε πλήρη έλεγχο, με ψευδαίσθηση ελευθερίας και επιλογών. Δηλαδή μόνον εκλογές, με επιλογές προκαθορισμένες (τα ίδια κόμματα, οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες στείρες ιδέες που μέχρι σήμερα δεν έφεραν καμμία λύση, μόνον προβλήματα). Φαύλος κύκλος. Ο θύτης μας είναι και σωτήρας μας!!! (υπάρχει ειδική ψυχιατρική μελέτη για αυτό).

4) Με τον τακτικισμό της καταστροφής, του δημοψηφίσματος, της παραίτησης, των εκλογών, της συναίνεσης, του ήξεις αφήξεις και γενικά της δημιουργίας πανικού στους «αντιπάλους» κατορθώθηκε να εκτεθεί η αντιπολίτευση, η οποία από ανένδοτο αγώνα κατά του μνημονίου τελικά δέχθηκε να υπογράψει, αν χρειαστεί, τη δανειακή σύμβαση, αλλά όχι τον εφαρμοστικό νόμο (!!!) δηλ. κάτι που ουσιαστικά δεν γίνεται. Επίσης κατορθώθηκε να χάσουν τα όπλα αντιλόγου τους τα λοιπά κόμματα, τα οποία βρέθηκαν να αντιφάσκουν μιας και ούτε το ένα, ούτε το άλλο ήθελαν. Όχι μνημόνιο, αλλά ναι στα λεφτά, όχι στην ετυμηγορία του λαού μέσω του δημοψηφίσματος, ναι στην ετυμηγορία του λαού μέσω εκλογών. Όχι στην παρούσα βουλή, ναι σε μία άλλη μελλοντική και αόριστη που θα κάνει τι άραγε; θα εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα; μα αυτό γίνεται, θα γίνει και με την παρούσα. άρες μάρες κουκουνάρες!!!

5) Ο πρωθυπουργός, κατόρθωσε επίσης να εκθέσει, στο εσωτερικό του κόμματός του, τους «λοχαγούς» που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες, στη θέση του χαλίφη, λέγοντας πως είναι επικίνδυνος, τελειωμένος κ.ά, και τελικά να μαζευτούν όλοι στο μαντρί, σαν να μην τρέχει τίποτα (!!!) και «βγήκαν όλοι νικητές». Στο τέλος πήρε και πανηγυρική ψήφο εμπιστοσύνης και όλα μέλι γάλα!! Δεν υπάρχει λόγος δημοψηφίσματος, εκλογών ή συνεργασίας με άλλα κόμματα, αφού η κυβέρνηση χαίρει εκτίμησης, τα άλλα κόμματα αδειασμένα και εκτεθειμένα πλέον δεν συναινούν σε συγκυβέρνηση και φυσικά η 6η δόση και τα νέα μέτρα θα έρθουν, «ού της βασιλείας ούκ έσται τέλος».

Από αυτή την συμπτωματική ή ηθελημένη ταχυδακτυλουργική τακτική βγήκε -«στιγμιαία» θέλω να πιστεύω-, νικητής ο πρωθυπουργός και το εν γένει ιδιοτελές κομματοκεντρικό πολιτικό αντικοινωνικό, πελατειακό εκμαυλιστικό σύστημα της Ελλάδας, το οποίο αν και έχασε σε εσωτερικό επίπεδο από τον πρωθυπουργό, εν τέλει διασώθηκε στο σύνολό του, ως αναγκαίο κακό, ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα και ξεχνώντας (νομίζουν), ο λαός τα προβλήματά του ασχολούμενος με τις κομματικές τακτικές, οι οποίες αν και κοινωνικά ανήθικες, είναι μεν αξιοπρόσεκτες και διδακτέες σε σχολές πολιτικών επιστημών, αλλά δεν δίνουν λύση στο διαρκές αίτημα της κοινωνίας για λύση του προβλήματος, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ευδαιμονία. {η συνευθύνη της κοινωνίας, η χαλαρότητα και η ανοχή στον εκμαυλισμό της που οδήγησε στην ιδιωτεία της (βλακεία αρχαιοελληνιστί) είναι ένα σημαντικό κομμάτι της συζήτησης}.

Κατά την άποψή μου όμως κερδίσαμε και εμείς οι υπόλοιποι, οι εκτός παιχνιδιού, κάτι. ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ!!!!!

Όποιος συνεχίσει και τους πιστεύει, ή βλέπει λύσεις από τους θύτες (αγορές, τράπεζες, μονεταριστική ευρώπη, κόμματα κλ.π) είτε αποτελεί μέρος τους, είτε πλανάται πλάνην οικτρά!!!

Η μόνη λύση είναι η άρνηση στα πάντα, για να τους δημιουργήσουμε χάος (έχει κόστος και πόνο και για εμάς), προκειμένου να υπάρξει κάτι νέο, μια αναγέννηση, και με φώς και με θάνατον ακαταπαύστως όπως λέει ο Κάλβος. Και όπως λέει ο λαός: «Αν δεν βρέξεις κ… δεν έχει ψάρι !!!»

Το Νέο υπάρχει και το μόνο που αναμένει είναι η αντίδραση για να υπάρξει η δράση του. Πρέπει η Ελλάδα να γίνει το ντόμινο που θα καταστρέψει το παγκόσμιο σαθρό και κερδοσκοπικό σύστημα για να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους που πνίγονται παγκοσμίως από αυτό. Θα μας μακαρίζουν οι λαοί. Θα μιλάνε για εμάς άλλα 2000 χρόνια αν γίνουμε η αφορμή της αλλαγής, έστω και εάν χρειαστεί να γίνουν μεγάλες θυσίες από αξιοπρεπή και τιμητική επιλογή μας και όχι γιατί μας επέβαλαν αργό θάνατο, ή εκτέλεση οι θύτες / ψευδοσωτήρες μας. Δεν το ξέρω ακριβώς ποιο είναι αυτό το προσδοκώμενο ΝΕΟ, σίγουρα όμως ξέρω πως δεν θέλω άλλο από αυτό το σύστημα.

Όλους αυτούς τους τακτικισμούς τους είχα «προβλέψει» εδώ: http://www.antibaro.gr/node/3064,ήδη από τον Μάϊο του 2011, ενώ κάποιους άμεσους (σίγουρα υπάρχουν πάμπολλοι άλλοι και δεν έχετε παρά να τους δείτε στο διαδίκτυο σε διεθνή sites & Blogs) τρόπους εναλλακτικής διακυβέρνησης, δημοκρατίας, ανάπτυξης κ.λ.π είχα ενδεικτικώς και όχι περιοριστικώς αναφέρει εδώ:

http://www.antibaro.gr/node/2954

http://www.antibaro.gr/node/2982

http://www.antibaro.gr/node/3058

Τέλος σας προτείνω να δείτε αυτή την «ελπιδοφόρα» γαλλική ταινία:

http://www.youtube.com/watch?v=-E96Ffv0Ktg&feature=channel_video_title

Μην λιγοψυχείτε. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!!

Πειραιάς 5.11.2011

Ο Δημ. Σταθακόπουλος είναι Δρ κοινωνιολογίας της ιστορίας και Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω.