Του Γιώργου Κακαρελίδη*
Ναί, στείλτε τους εκεί, στον Αγύριστο για πάντα, όλους εκείνους τούς βουλευτές, πολιτευτές, πολιτικάντιδες, συμβουλάτορες, σφογγοκωλάριους, καθώς και τα κόμματα, που συμφώνησαν, το 2010, με το μνημόνιο – ενταφιασμό τής αξιοπρέπειας τού Ελληνικού Λαού, και τής δυνατότητος να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο τόπο – τρόπο ζωής.
Πετάξτε στον πολιτικό Καιάδα, όλους τούς βολεμένους συνδικαλιστές, που έρριξαν -κατά τό πρότυπο τών Βέλγων στον Πόλεμο, δύο τρείς ντουφεκιές δήθεν, κάνοντας μερικές ημερήσιες απεργιακές ‘γυμναστικές’, αντί να οργανώσουν μια γενική διαρκή απεργία, κατά τα πρότυπα τών γάλλων φορτηγατζήδων ή παλιά τών ελλήνων τραπεζικών (για να μην ξεχνιόμαστε επί ‘επαράτου’).
Περιφρονείστε έμπρακτα, όλους τούς ανώτατους δημοσίους υπαλλήλους, που προχώρησαν στην επεξεργασία και υλοποίηση τών αποφάσεων υποδούλωσης και δεν τόλμησαν να παραμείνουν πιστοί στον όρκο τους να φυλάττουν το Σύνταγμα, εκφράζοντας γραπτά την διαφωνία τους, με την πολιτική τών πολιτικών προϊσταμένων τους, ώς όφειλαν.
Στείλτε στον σκουπιδώνα τής πολιτικής, καταψηφίζοντάς τους στις επικείμενες και αναπόφευκτες εκλογές, όλους, πολιτικούς, συνδικαλιστές, βουλευτές και υπουργούς ,που αποφάσιζαν επαχθή μέτρα υποδούλωσης ενός περήφανου, το πάλαι ποτέ, λαού και καταδίκαζαν στην ανέχεια, τούς απόμαχους τής ζωής. Ολους αυτούς, υπουργούς και βουλευτές, που δεν είχαν κανένα ηθικό δικαίωμα όταν έχουν καταθέσεις –άκουσον, άκουσον, 2.772.992 € (που για να τις φτάσει ένα ζευγάρι δασκάλων πρέπει να δουλεύει χωρίς να βάλει μπουκιά στο στόμα του 100 χρόνια ή 1000 χρόνια αν βάλει μια μπουκιά στο στόμα) ή -όταν έχουν έστω και ένα ευρώ παραπάνω από τον συνταξιούχο, να κατακρημνίζουν τούς κόπους μιάς ζωής και να κόβουν το εισόδημα τών μισθωτών και συνταξιούχων, χωρίς πρώτα να κατεβάσουν στο ίδιο νούμερο τα λεφτά που παίρνουν και όχι με το ξετσίπωτο δήθεν ‘αναλογικό’ τρόπο που οι ‘ξύπνιοι’ εφήρμοσαν για τον εαυτό τους. Γιατί όταν το παίζουν ‘πετυχημένοι’ με το μυαλό και την μόρφωση που το ίδιο το κράτος (δηλαδή οι Αλλοι Πολίτες) τούς παρείχε, οφείλουν να αντιδώσουν σ’ αυτό το έρμο κράτος, πολλά περισσότερα, μετακενώνοντας το ‘μυστικό’ τής επιτυχίας τους, μέσω τής πετυχημένης αλλαγής διακυβέρνησης υπέρ τού πολίτη και όχι ενάντιά του.
Γιατί, για να φτάσουν εκεί που έφτασαν, πάτησαν στούς ώμους τού σκουπιδιάρη και τού εργάτη αποχέτευσης και ύδρευσης, μπήκαν στην αγκαλιά τής δασκάλας και τής νοσοκόμας, έτρωγαν πάνω στην ράχη τής αγρότισσας, φορτώθηκαν στον οδηγό, βρήκαν τίς αγορές τους στον έμπορο και στον υπάλληλο και κοντολογίς βασίστηκαν στον κάθε Αλλον συμπολίτη, δηλαδή σε μιά κοινωνία πού προέχει το φιλικόν, όπως σκασμένος μ’ αυτούς, ουρλιάζει μέσ’ απ’ τα Πολιτικά του ο Σταγειρίτης, για να μπορέσουν οι ίδιοι να αναδειχθούν και να ‘Εχουν’. Που μόνο εικονικά (ως μεταβατικοί ‘λογαριασμοί’) έχουν βέβαια, αλλοιώς καθίστανται λωποδύτες, όπως μάς νουνεχεί ο Μέγας Βασίλειος. Στυγνοί και απάνθρωποι λωποδύτες.
Στην ίδια πολιτική ανυποληψία, στείλτε ‘μαυρισμένους’ κι όλους τούς δήθεν ‘προοδευτικούς’, λιμασμένους για κάθε δυτική σαχλαμάρα και κάθε τι οθνείο, πιθηκίζοντες ‘αριστερούς’ και γλυφείντζουρες ευρωλιγούρηδες, που φόρεσαν τα φακιόλια τής βάρβαρης ‘πολυπολιτισμικότητος’ και ώρμησαν να καταστρέψουν αιώνες Ελληνικού Πολιτισμού, λοιδωροί κάθε τι τζιβαερικού του, παραχαράκτες τής Ιστορίας, τών Παθών και τής Ανάστασής του, ακριβώς όπως πλαστογραφούν την Ελληνορθόδοξη Μεταφυσική, κάνοντας, αποδεχόμενοι ή μή αντιδρώντες, θυσίες αίματος, στην έωλη ατομικότητα τού νεωτερικού υπανθρώπου.
Ακόμα και ο Χριστός, ο μεγαλύτερος -όχι γιαλαντζί, επαναστάτης όλων τών εποχών, που ήλθε στον κόσμο για να ελευθερώσει τον κάθε άνθρωπο από κάθε δουλεία, να μάς δείξει ότι είμαστε θεοειδείς αν και κτιστοί, αυτεξούσιοι αν και θνητοί, ελεύθεροι από κάθε ‘επιταγή’, απαιτούντες Λογοδοσία και φυσικά υπόχρεοι αυτής στον Κοινό Λόγο, αν και «…ουκ ήλθεν βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν» (Ματθ.10:34), σεβάσθηκε τον Θεό τών Πατέρων του.
Ενώ εδώ, αναμασούσαν τα εγχώρια ασπόνδυλα μαλάκια, στα τηλεπαράθυρα, και οι κόρακες τής δήθεν παγκόσμιας διακυβέρνησης, για να μην τούς σταματά κανείς, ούτε ο ίδιος ο Θεός τους, το ‘τα τού Καίσαρος τώ Καίσαρι και τα τού Θεού τώ Θεώ’ ομνύοντες δήθεν με ‘ευλάβεια’ στην κολοβομένη απ’ αυτούς ευαγγελική ρήση, για να διαχωρίσουν τήν εξουσία από την Μεταφυσική, για να μην έχουν ‘αμφισβητήσεις και άλλα ενοχλητικά από τούς λαούς, ώστε να τούς κρατούν εσαεί υπόδουλους.
Ερχεται όμως ο Παναγιώτης Νέλλας (που εν μέσω Απριλιανών, τόλμησε και συνέγραψε αλογόκριτα, το “Ορθοδοξία και Πολιτική”, Εκδ.Εστία, 1971) και τούς πετάει κατάμουτρα ότι κάθε εξουσία είναι εσωτερική αταξία, γιατί στην εξουσία υπερτερεί ο Καίσαρ έναντι τού Νόμιμου, το οποίον όμως ευρίσκεται μόνο στο χώρο τού Ιερού, δηλαδή τού Θείου. Αρα η Εξουσία έχει όρια την “Οικο-Νομία”, την Δικαιοσύνη στούς Πολίτες και μόλις την παραβή, τότε για τούς Ορθοδόξους ισχύει το «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πρ.5,29)
Εξουσία για τον βαφτισμένο ορθόδοξο σημαίνει πρωτεύθυνον, αλεξανδρινόν υπόδειγμα και εθελόθυτη εθελοδουλεία στο κοινωνικό σύνολο κι όχι αναρρίχηση σε σαλόνια και τόννους τοκοβγαλμένου ματωμένου νομίσματος.
Λοιπόν, δεν είχαν κανένα δικαίωμα ακόμα κι αν και τα 10 εκατομμύρια Ελληνες (κι όχι μόνο οι 300) ψήφιζαν για Μνημόνια, Καίσαρες, παγκοσμιοποιήσεις και διαλύσεις πολιτισμών και Ιερών, δεν είχαν κανένα δικαίωμα απόφασης επ’ αυτών. Γιατί η χώρα δηλαδή ο πολιτισμός τών Θεών, Ηρώων, Προγόνων και Πατέρων ημών, δεν ανήκει ούτε στούς βουλευτές, ούτε σε μάς, ούτε κάν στον πληθυσμό της. Ανήκει στούς Θεούς και τούς Ηρωές της, οι οποίοι είναι μαζί με τους νεκρούς και αγέννητους οι μονίμως πλειοψηφούντες, οι μόνοι νόμιμοι κάτοχοι και ιδιοκτήτες αυτής τής μοίρας - χώρας, κι εμείς μόνο οι πρόσκαιροι διαχειριστές της.
Καλά Χριστούγεννα, Αδέρφια. Και μην ξεχάσετε: πολιτκή μάχαιρα σ’ όλους αυτούς επί τού παρόντος.
* Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών
κανένα σχόλιο