Οι τιγρόγατοι

Η κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν βρίσκεται μόνο σε επίπεδο οικονομικό και πολιτικό αλλά κυρίως σε επίπεδο ηγετών. Δυστυχώς, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που οι διεθνείς αποικιοκρατικοί γύπες επέλεξαν να αποτεφρώσουν την Ελλάδα και τον πληθυσμό της, η χώρα ατύχησε να εκπροσωπείται από ψοφοδεείς οσφιοκάμπτες, ανίκανους γραφειοκράτες και παραφουσκωμένους-υπερφίαλους τιγρόγατους, οι οποίοι βγάζουν δόντια τίγρεως στο εσωτερικό και νυχάκια γατούλας στο εξωτερικό.

Ο τιγρόγατος είναι ένα συμπαθές τετράποδο της Νότιας Αφρικής με ύψος μισού μέτρου περίπου, μαύρο χρώμα και που όντως ομοιάζει με μεγαλόσωμη γάτα. Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε το εν λόγω ζωντανό, όμως αυτό εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο την κρίση ηγεσίας που αντιμετωπίζει η χώρα με την παρούσα συγκυβέρνηση. Όλοι μας έχουμε μείνει με το στόμα ανοιχτό παρακολουθώντας απίστευτες οικονομικές θεωρίες του κάθε τυχάρπαστου που παριστάνει τον οικονομολόγο, όπως επίσης και πρωτόγνωρες συνταγματικές-πολιτικές πρακτικές (βλ. την παρούσα συγκυβέρνηση) και συνεχή τρομοκρατία για το τι μας περιμένει αν συνεχίσουμε να είμαστε στο ευρώ ή αν επιστρέψουμε στην δραχμή.

Κανείς όμως δεν σκέφθηκε ότι με τους ανίκανους τιγρόγατους που μας κυβερνούν θα πάθουμε την ίδια καταστροφή είτε μείνουμε στο ευρώ, είτε επιστρέψουμε στην δραχμή. Ο άχρηστος είναι άχρηστος, είτε κυβερνά με ευρώ είτε με δραχμή, ενώ αντίθετα ένας ικανός ηγέτης μπορεί να σώσει την χώρα οποιοδήποτε νόμισμα και αν του δώσει κανείς.

Οι τιγρόγατοι της συγκυβέρνησης μας θέτουν ως επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν αντιπροτάσεις και αν υπάρχουν να τους τις δώσουμε. Όμως δεν έχουν καταλάβει ότι είναι τόσο ανίκανοι (όλοι τους) ώστε ό,τι και να τους πει κανείς αυτοί θα το κάνουν στραβά. Το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη προτάσεων αλλά η ανικανότητά τους και γι’ αυτό ζήτησε ο λαός επιτακτικά εκλογές για να κρίνει ποιος είναι πραγματικά ικανός για να δώσει λύσεις στην χώρα. Φυσικά οι τιγρόγατοι αντέδρασαν και απέτρεψαν τις εκλογές απειλώντας τον λαό ότι αν γίνουν εκλογές θα καταστραφεί η χώρα. Επειδή όμως μία χώρα δεν καταστρέφεται από μόνη της, ούτε από απρόσωπους θεσμούς (όπως οι εκλογές) η απειλή τους έχει την ερμηνεία ότι αν ο λαός επιμείνει σε εκλογές τότε οι τιγρόγατοι θα καταστρέψουν την χώρα.

Ο κόσμος όντως τρομοκρατήθηκε και γύρισε από τις πλατείες σπίτι του γιατί κατάλαβε ότι οι τιγρόγατοι δεν αστειεύονται και είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα προκειμένου να σώσουν το πολιτικό τους σαρκίο, ενώ άλλοι άρχισαν να αναρωτιούνται για το αν τελικά φταίει για όλα το Δημοκρατικό πολίτευμα που έχουμε.

Όμως είναι προφανές, ότι δεν φταίει το πολίτευμά μας αλλά τα συγκεκριμένα ανίκανα και άχρηστα πρόσωπα που οδηγούν τον λαό στην καταστροφή. Ο Αινστάιν έλεγε ότι "το σύμπαν έχει όρια ενώ η ανθρώπινη βλακεία όχι". Όσο και να φαίνεται περίεργο, αυτή η δήλωση του γνωστού φυσικού αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες πολιτειολογικές σταθερές, γιατί με απλό και λαϊκό τρόπο αποδεικνύει ότι τα πολιτεύματα δεν έχουν καμία απολύτως σημασία (πχ Δημοκρατία, Μοναρχία) αν αυτός που κυβερνά είναι ηλίθιος. Η καταστροφή ενός ολόκληρου λαού από τους άχρηστους ηγέτες του είναι ακριβώς η ίδια τόσο στο Δημοκρατικό πολίτευμα, όσο και στα Μοναρχικά πολιτεύματα.

Αυτόματα όμως, το ανωτέρω συμπέρασμα έχει και μία αντίθετη ανάγνωση: όπως και στην καταστροφή από έναν άχρηστο ηγέτη, έτσι και η ευημερία του λαού από έναν ικανό ηγέτη είναι ακριβώς η ίδια τόσο στην Δημοκρατία, όσο και στην Μοναρχία. Αν όμως συμβαίνουν όλα αυτά, γιατί είναι προτιμότερη η Δημοκρατία από την Μοναρχία…;;

1. Θα πει κάποιος ότι στην Δημοκρατία οι άχρηστοι πάνε σπίτι τους. Είδε κανείς κάποιον άχρηστο να πάει σπίτι του..;; Όσο τους βρίζει ο κόσμος, τόσο αυτοί δένονται πιο γερά στις κυβερνητικές καρέκλες.


2. Θα πει κάποιος άλλος ότι στην Δημοκρατία ο λαός ευημερεί ενώ στην Μοναρχία ο λαός υποφέρει. Όμως αποδείξαμε παραπάνω ότι ο λαός υποφέρει το ίδιο τόσο στην Δημοκρατία όσο και στην Μοναρχία αν οι ηγέτες του είναι άχρηστοι.


3. Θα πει άλλος ότι στην Δημοκρατία εφαρμόζονται οι νόμοι και τιμωρούνται οι παραβάτες, ενώ στην Μοναρχία όχι. Εδώ κανείς απλά βάζει τα γέλια. Η προστασία των παραβατών από την εφαρμογή του νόμου έχει περιβληθεί με δημοκρατικές – συνταγματικές εγγυήσεις (Συντ. αρ. 86).


4. Θα πεταχτεί κάποιος πιο έξυπνος και θα πει ότι στην Δημοκρατία ο λαός επιλέγει τους ηγέτες του ενώ στην Μοναρχία όχι. Όμως και πάλι αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται, γιατί από την στιγμή που ο λαός πέφτει θύμα εξαπάτησης (βλ. «λεφτά υπάρχουν»), οι εκλογές δεν έχουν απολύτως καμία σημασία. Πάλι ο άχρηστος και δόλιος θα ανέβει στην εξουσία.


5. Θα πει κάποιος άλλος πιο συναισθηματικός ότι στην Δημοκρατία τουλάχιστον υπάρχει διάλογος, ενώ στην Μοναρχία υπερισχύουν τα πάθη και οι εμφύλιες διαμάχες. Όμως και πάλι αυτό το επιχείρημα καταρρίφθηκε περίτρανα με την πρόσφατη απειλή περί μακελειού...αν τολμήσει κανείς να εφαρμόσει τον νόμο...

Όλα τα ανωτέρω συνηγορούν στο γεγονός ότι η σωτηρία της Ελλάδας θα έλθει πλέον μόνο από έναν ικανό ηγέτη που θα φέρει λύσεις και όχι από την θεοποίηση των πολιτευμάτων, δηλαδή να παραμένει ο άχρηστος στην εξουσία στο όνομα της Δημοκρατίας. Όντως η Δημοκρατία είναι το τελειότερο πολίτευμα. Όμως οι τιγρόγατοι που μας κυβερνούν κατάφεραν να το απαξιώσουν ηθικά και να το εξομοιώσουν με το πολίτευμα της Μοναρχίας. Έκαναν επιτακτική την ανάγκη εμφάνισης ενός ικανού ηγέτη που θα φέρει λύσεις για τους πολίτες.

Είναι δεδομένο ότι οι τιγρόγατοι που μας κυβερνούν δεν πρόκειται να πάνε σπίτι τους, αλλά θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμα στην εξουσία και μάλιστα χωρίς να μπορεί να τους "πιάσει" κανείς από πουθενά: στην αρχή μας εκβίασαν ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος και δεν διαπραγματεύτηκαν τίποτα. Τώρα μας λένε ότι διαπραγματεύονται μεν, αλλά επειδή μας εκβιάζουν οι δανειστές μας πάλι το νέο μνημόνιο είναι μονόδρομος. Με άλλα λόγια "δεν παίζονται"... Παλαιότερα πιπίλιζαν την καραμέλα ότι φταίει ο προηγούμενος, ενώ τώρα βρήκαν άλλη δικαιολογία: φταίμε όλοι μαζί.

Βεβαίως υπάρχει και ο ξένος παράγοντας που σπρώχνει τις εξελίξεις στην Ελλάδα, όμως είναι πια προφανές ότι αυτά που κάνουν τα διεθνή κοράκια, βρίσκουν και τα κάνουν. Οι γύπες που μας τριγυρνούν έχουν πάρει θάρρος από την ανικανότητα των εν λόγω τιγρόγατων και τα παρακάλια τους: "μην φάτε εμάς. Φάτε τα κορόϊδα που κυβερνάμε, φάτε τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους, την γη τους. Φάτε τα πάντα εκτός από εμάς. Ξεσπάστε σε αυτούς.."

Φυσικά αυτή η ψοφοδεής στάση θα έπρεπε να προβληματίσει ορισμένους ευρωπαϊκούς λαούς που σπεύδουν να ταυτίσουν τον ελληνικό λαό με τους διεφθαρμένους τιγρόγατους που τον κυβερνούν. Αν ο απλός λαός ήταν διεφθαρμένος, θα υποστήριζε τους τιγρόγατους και δεν θα ζητούσε εκλογές. Ούτε γίνεται ξαφνικά ένας λαός επινοητικός και αγωνιστής (βλ. Καποδίστριας και Χαρίλαος Τρικούπης), ένας λαός εργατικός (βλ. μετανάστες στην Γερμανία και την Αμερική),  ένας λαός που τιμήθηκε με την είσοδό του στην ευρωπαϊκή οικογένεια το 1981, να έγινε ξαφνικά διεφθαρμένος επειδή τον κυβερνούν διεφθαρμένοι τιγρόγατοι.

Δεν υπάρχει ταύτιση προσωπικότητας ενός Έθνους με την Κυβέρνησή του γιατί έτσι το κάθε έθνος θα έπρεπε να έχει από 500 προσωπικότητες, πράγμα άτοπο. Το ίδιο ισχύει και για την Αμερική και για την Γερμανία. Δεν πρέπει να ταυτίζουμε όλους τους Γερμανούς ή όλους τους Γάλλους με τις αποικιοκρατικές Κυβερνήσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Οι ίδιοι οι Κυβερνήτες τους πέρασαν την δική μας θηλιά στον λαιμό του απλού Γάλλου και Γερμανού φορολογούμενου μετατρέποντας σε διακρατικά τα χρέη της Ελλάδας προς ιδιώτες επενδυτές. Οι ίδιες Γαλλογερμανικές Κυβερνήσεις επέτρεψαν τον δόλιο υπερδανεισμό της Ελλάδας από τους Έλληνες τιγρόγατους, με τελικούς χαμένους όλους τους απλούς λαούς της Ευρώπης. Αχ αυτοί οι τιγρόγατοι...!!!