Επιτέλους η Δημοκρατία μας λειτούργησε. Δεκάδες βουλευτές από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όρθωσαν ανάστημα απέναντι στις «συμβιβασμένες» ηγεσίες τους και καταψήφισαν το νέο μνημόνιο δουλείας, με βάση την συνείδησή τους (Συντ. αρ. 60 παρ. 1). Αυτός άλλωστε είναι και ο υπέρτατος δημοκρατικός έλεγχος στον εκάστοτε Πρωθυπουργό: να κρίνεται από τους βουλευτές του, οι οποίοι του αφαιρούν έδρες και κατά συνέπεια την δεδηλωμένη. Και αυτή την υπέρτατη ελεγκτική λειτουργία (σε πολιτικό επίπεδο) θα προσπαθήσει το σύστημα να αναιρέσει με της καθιέρωση της λίστας.
Από την άλλη, η κομματική πειθαρχία δεν αποτελεί κάτι μεμπτό από πλευράς των αρχηγών των κομμάτων, οι οποίοι νομιμοποιούνται να απαιτούν πειθαρχία-υποστήριξη, όταν κρίνουν ότι την χρειάζονται σε κρίσιμες αποφάσεις για την χώρα. Ωστόσο, το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές οι οποίοι έχουν επίσης κάθε δικαίωμα να διατηρούν την έδρα τους όταν υφίστανται διαγραφή. Αν παραδώσουν την έδρα δεν ασκούν κανένα έλεγχο στον κομματικό αρχηγό, αλλά υποκριτικά διαφωνούν συμφωνώντας.
Ο κάθε αρχηγός κόμματος δεν είναι ο διοικητής μίας ανώνυμης εταιρείας, ούτε ο πρόεδρος ενός σωματείου. Είναι υποψήφιος πρωθυπουργός της χώρας και ως εκ τούτου βοηθείται σε αυτή την εκλογή του από την ενίσχυση των βουλευτών που τον διαφημίζουν-υποστηρίζουν στις τοπικές κοινωνίες. Ο κάθε πρωθυπουργός και αρχηγός κόμματος βοηθείται από τους βουλευτές, όπως το ίδιο βοηθούνται οι βουλευτές στην είσοδό τους στην Βουλή υποστηρίζοντας κάποιον άξιο ως πρωθυπουργό. Κατά συνέπεια, όπως ο κάθε αρχηγός κόμματος νομιμοποιείται να διαγράψει κάποιον που τον υποστήριξε να γίνει πρωθυπουργός, άλλο τόσο και ο βουλευτής νομιμοποιείται (και πρέπει) να κρατήσει την έδρα του μετά την διαγραφή.
Ο υποτιθέμενος κατακερματισμός των κομμάτων δεν αποτελεί φόβητρο για ακυβερνησία, όπως σπεύδει το σύστημα να προειδοποιήσει, αλλά αυθεντική έκφραση της Δημοκρατίας: δηλ. ανάδειξη ως υποψήφιων πρωθυπουργών και άλλων ικανών προσώπων πέρα από αυτούς που το σύστημα έχει επιβάλει. Η δε πολυκομματική Βουλή, με το πρώτο κόμμα να μην παίρνει αυτοδυναμία, θα οδηγήσει τις εξελίξεις σε κυβερνήσεις συνεργασίας κάτω από την ισχυρή πλέον διοίκηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, του οποίου ο ενωτικός- εθνικός ρόλος πλέον θα αναδειχθεί.
Το παρόν πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να καταστραφεί, αλλά πρέπει να αλλάξει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθούν τα υφιστάμενα κόμματα παρατάξεις με τις απατηλές ιδεολογίες τους (τις οποίες όλα καταπατούν όταν ανέβουν στην εξουσία) και ο κόσμος να προσανατολιστεί στην προτίμηση κάποιου ως πρωθυπουργού πρώτα με βάση τις ικανότητές του να φέρει λύσεις στον λαό, την κοινωνική συνοχή και την επιβίωση του έθνους.
Τις λύσεις του "σοσιαλιστή" κ. Παπανδρέου τις είδαμε: «συλλογική θυσία για να σωθεί το ευρώ» με βάση χαρακτηριστικές δηλώσεις υπουργών του. Τις λύσεις του «κοινωνικά φιλελεύθερου» κ. Σαμαρά τις είδαμε: «σκλαβοπάζαρο των 500 ευρώ με τις τιμές στα ύψη για να σωθεί πάλι το ευρώ». Τις λύσεις άλλων που υποδύονται τους πατριώτες τις είδαμε: παράδοση της εθνικής κυριαρχίας γιατί έτσι το επιτάσσει η λογική. Α ρε Χίτλερ…σε λάθος εποχή επιτέθηκες στην Ελλάδα… Όπως επίσης είδαμε και τις προτάσεις ορισμένων αριστερών, που επιμένουν να μην βλέπουν την αποικιοκρατική εισβολή συγκεκριμένων Κυβερνήσεων ξένων εθνών στην Ελλάδα, αλλά να τα φορτώνουν όλα σε ένα απρόσωπο κεφάλαιο…κυνηγώντας μάγισσες αντί για τον πραγματικό αντίπαλο.
Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη από νέους αρχηγούς με νέες προτάσεις για την επιβίωση της χώρας. Δεν χρειάζονται πολλές περγαμηνές οικονομικών επιστημών. Είδαμε την ανικανότητα του κ. Παπαδήμου ο οποίος δεν επιστρατεύει τις υποτιθέμενες γνώσεις του για την επιβίωση των Ελλήνων, αλλά για το πώς θα εφαρμόσει αυτά που τον διατάζουν απέξω. Η χρήση της λογικής ακόμα και στην παρούσα δύσκολη κατάσταση δεν υποδεικνύει μακροχρόνια υποταγή της χώρας αλλά αντίσταση:
1. Δεν μπορεί να απειλείται μία χώρα με χρεοκοπία όταν είναι πλέον πασίγνωστο ότι κάθεται πάνω σε τουλάχιστον 1000 δις ευρώ φυσικό πλούτο (πετρέλαια, χρυσός, φυσικό αέριο κτλ).
2. Η επιβίωση ενός έθνους κρίνεται πάντοτε συλλογικά (ένας για όλους και όλοι για έναν) και όχι αριθμητικά (πχ να σώσουμε τους 60 θυσιάζοντας τους 40). Αν ένα έθνος προχωρήσει σε ακρωτηριασμό ομάδων της επικράτειάς του, είναι καταδικασμένο να πεθάνει.
3. Ένα έθνος μπορεί να επιβιώσει χωρίς περιουσία, όχι όμως χωρίς τιμή και αξίες.
4. Πρέπει να παύσει η θεοποίηση του λεγόμενου ιδιωτικού τομέα και η δαιμονοποίηση του Δημοσίου. Δεν χρεοκοπούν οι ιδιώτες..;;; Μόνο το Δημόσιο χρεοκοπεί..;; Παράλληλα, αν το Δημόσιο συμπεριφέρεται ως ιδιώτης απέναντι σε Έλληνες οφειλέτες του (πχ κατασχέσεις), γιατί δεν συμπεριφέρεται ως ιδιώτης και στους ξένους δανειστές του (πχ ένσταση ως προς την υποκείμενη αιτία σε δημόσιες συμβάσεις παράνομες και καταχρηστικές) ώστε να διαγραφεί το επαχθές χρέος; Όσο το ελληνικό Δημόσιο έκανε ως συμβατικός αντισυμβαλλόμενος παραγγελίες δις ευρώ σε υπερκοστολογημένα και άχρηστα προϊόντα ευρωπαίων ιδιωτών, ήταν αξιόπιστο και όταν αυτές οι παραγγελίες μειώθηκαν ή καταγγέλθηκαν το ελληνικό Δημόσιο έγινε ξαφνικά διεφθαρμένο..;;
Είναι σαν ο Χ να έχει πουλήσει σάπια προϊόντα στον Ψ και όταν ο Ψ ετοιμάζεται να τον ταράξει στις αγωγές, τότε ο Χ τον βγάζει από την μέση. Αυτή την πρακτική ακολουθούν οι Ευρωπαίοι δανειστές με το δήθεν διεφθαρμένο ελληνικό Δημόσιο.
Γιατί το Δημόσιο δεν συμπεριφέρεται ως ιδιώτης στους ξένους δανειστές, αλλά μόνον στους Έλληνες οφειλέτες του..;; Μάλλον κάτι δεν πάει καλά με τα επιχειρήματα των τυχάρπαστων οικονομολόγων του μνημονίου που έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ.
Εν κατακλείδι, υπάρχουν ελπίδες (κατ' αντιπαράθεση με το γνωστό "λεφτά υπάρχουν") για την χώρα από την στιγμή που αλλάξει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, και αυτό φαίνεται πλέον να αλλάζει. Μάλιστα, ιδιαίτερα ενθαρρυντική και εύστοχη ήταν η πρόσφατη παρέμβαση του Πρ. Δημοκρατίας ως προς την υπεράσπιση της καταρρακωμένης τιμής της χώρας, όταν ακόμα και πριν λίγο καιρό ο κ. Παπανδρέου επέμενε ότι ο «εχθρός» (δηλ. η διαφθορά) είναι μέσα μας…!!! Ας ελπίσουμε η σημαντική αυτή παρέμβαση του Πρ. Δημοκρατίας να βάλει ένα τέλος στο επικίνδυνο παραλήρημα του κ. Παπανδρέου.
κανένα σχόλιο