Ό,τι πέφτει απότομα, γρήγορα γυρίζει και... η σχέση μπακαλιάρων και "ηλιθίων"

Η Ισλανδία διέγραψε το χρέος, «κούρεψε» το χρέος των ιδιωτών στις τράπεζες και  αναπτύσσεται ραγδαία. Η επιχειρηματολογία θυμίζει τις γιαγιάδες όταν επισκέπτονται το αγροτικό γιατρό. «Η γειτόνισσα γιατί σηκώθηκε από το κρεβάτι σε δυο μέρες και εγώ δυο μήνες και χειροτερεύω... Γιατί δεν μου δίνεις και εμένα το φάρμακο που έδωσες σε αυτή;» Ισχιαλγία η μια, καρκίνο των οστών η άλλη...  «Ναι! αλλά η ξεματιάστρα μου είπε πως έχει ένα βοτάνι και μια ευχή που θα με κάνει και μένα περδίκι σε δυο μέρες...».
Να λοιπόν που υπάρχουν και γιατροί που χρήζουν της αγάπης και της συμπαράστασής μας...

Η Ισλανδία χρεοκόπησε γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να διασώσει τις τράπεζες. Κακώς κατά πάσα πιθανότητα, αλλά αυτό είναι μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη που αποκρύπτεται εντέχνως...
Αυτό που συνέβη δηλαδή, ήταν πως το κράτος ανέλαβε τα χρέη των τραπεζών και χρεοκόπησε. Η επόμενη κυβέρνηση με την λαϊκή πίεση αρνήθηκε την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους.

Από ηθική πλευρά δεν είναι παράλογο. Τα χρέη πρέπει να τα πληρώνει αυτός που τα έκανε. Από πρακτική πλευρά θα δούμε παρακάτω γιατί συνέφερε να το κάνει η Ισλανδία.

Στην Ελλάδα χρεοκόπησε το κράτος. Είναι η χρεοκοπία του κράτους που οδήγησε στην χρεοκοπία των τραπεζών και όχι το αντίστροφο.  Ένα κράτος χρεοκοπεί γιατί παράγει ελλείμματα και συσσωρεύει χρέος.

Αν του σβήσεις τα χρέη, εφόσον συνεχίζει να συσσωρεύει ελλείμματα, θα χρεοκοπήσει ξανά.  Δεν έχει νόημα η άρνηση πληρωμής των χρεών αν δεν μειωθούν οι δαπάνες, που παράγουν ελλείμματα και συσσωρεύουν χρέος.

Πρακτικά υπάρχουν και άλλα προβλήματα που πρέπει να λάβει κάποιος υπόψη στην λύση που θα προκρίνει.
Η Ισλανδία εκτός από  απουσία κρατικού ελλείμματος ουσιαστικά διαθέτει και εμπορικό πλεόνασμα. Η Ισλανδία κατέχει την 30η θέση από πλευράς ανταγωνιστικότητας και η Ελλάδα την 90η...

Το 2011 οι εξαγωγές της Ισλανδίας ήταν 5,3 δισ. δολάρια και οι εισαγωγές 4,5 δισ. δολάρια. Αυτό σημαίνει πως η χώρα μπορούσε να συνεχίζει να προμηθεύεται  καύσιμα, φάρμακα και τρόφιμα χωρίς να χρειαστεί να δανείζεται.

Η Ελλάδα όπως έχουμε  ξαναπεί έχει εισαγωγές 44 δισ. ευρώ  και εξαγωγές 18 δισ. ευρώ,  ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά ελλείμματα ως ποσοστό του ΑΕΠ της Ευρώπης και πιθανόν του κόσμου...

Μόνο αυτό είναι αρκετό για κάθε λογικό άνθρωπο που σέβεται τα παιδιά και την κοινωνία στην οποία ζει,  να εξαντλήσει όλες τις άλλες δυνατότητες πριν μια «εχθρική» χρεοκοπία, η οποία θα δημιουργούσε μετακατοχικές συνθήκες διαβίωσης για κάποια χρόνια.
Να μην μιλήσουμε και για την γεωπολιτική σημασία του ευρώ για μια πρώην οθωμανική επαρχία. Ποιος έχει συναίσθηση της ευθύνης και  μπορεί να λάβει την απόφαση να κάνει το πρώτο βήμα μακριά από την Ευρώπη, μετά από 200 χρόνια της ελληνικής ανεξαρτησίας από το οθωμανικό ζυγό και συνεχούς πορείας προς Δυσμάς;

Τέλος,  τα μεγέθη είναι εντελώς  διαφορετικά. Η Ισλανδία είναι μια χώρα 320.000 κατοίκων με εργατικό δυναμικό 183.000 ανθρώπων. Και μια πολυκατοικία να χτίσει κάποιος εκεί η ανεργία θα μειωθεί κατά... 1-2%! Είναι αστείο οποιοδήποτε εγχείρημα σύγκρισης και μίμησης.

Μια άλλη λαϊκίστικη πομφόλυγα που κυκλοφορεί είναι το κούρεμα των χρεών των ιδιωτών από τις τράπεζες στην Ισλανδία. Όσοι υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις ποντάρουν στη διέγερση φθηνών λαϊκίστικων ενστίκτων και πάσχουν από  άγνοια  γενικότερα.

Με πολύ απλά λόγια που θα καταλάβαινε και η γιαγιά μου, τα χρέη του ενός στις τράπεζες είναι οι καταθέσεις των άλλων. Αν ο ένας δεν πληρώσει τα χρέη του οι άλλοι θα χάσουν τις καταθέσεις. Τόσο απλό είναι...
Ακόμη και όταν οι τράπεζες δεν έχουν καταθέσεις για να μοιράσουν χρέη και τυπώσει η κεντρική τράπεζα χρήματα, η αξία των  κυκλοφορούντων χρημάτων θα μειωθεί κατά αντίστοιχη με τα νεόκοπα αξία. Τόσο απλά είναι  με βάση την κοινή λογική τα πράγματα.
Επίσης όσοι έχουν διδαχτεί στοιχειώδη οικονομικά,  έχουν μάθει πως η αύξηση των κυκλοφορούντων χρημάτων πρέπει να είναι ίδια με την αύξηση του ΑΕΠ για να μην προκαλεί πληθωρισμό και μείωση της αξίας των κυκλοφορούντων χρημάτων.
Η υποστήριξη τέτοιων παράλογων απόψεων και από πολιτικά κόμματα έχει σαν συνέπεια οι καταθέτες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Η απουσία καταθέσεων στερεί από την οικονομία πολύτιμους πόρους με τους οποίους θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. 

 Η ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών θα γίνει προκειμένου να καλύψουν τις απώλειες από τα ομόλογα που δεν μπορεί να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο αλλά και το «κοστούμι» των επισφαλών δανείων που έχει εντοπίσει η Black Rock.
Τα επισφαλή δάνεια είναι αυτά που οι δανειολήπτες δεν μπορούν να αποπληρώσουν και οι τράπεζες αναγκάζονται να «σβήσουν».  Ορίστε λοιπόν που γίνεται «κούρεμα» των χρεών των ιδιωτών και στην Ελλάδα.
Φυσικά το «κούρεμα» γίνεται σε αυτούς που μπορούν να αποδείξουν πως δεν μπορούν να πληρώσουν.  Κάποιοι θα ήθελαν βέβαια να «κουρευτούν» όλα τα χρέη οριζόντια, για να επωφεληθούν και ίδιοι, ενώ δεν έχουν αυτή την ανάγκη...  (Κι  ο ίδιος μαζί με τον υπόλοιπο μισό πληθυσμό θα θέλαμε  διακοπές με  την Σκάρλετ Γιόχανσον, αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να γίνει πολιτικό αίτημα... ή και αν γίνει θα απέχει από την πραγματοποίηση...).
Λοιπόν ποιος πληρώνει το κούρεμα των επισφαλών δανείων των τραπεζών στην Ελλάδα;
Αν δεν το πλήρωνε κανείς και κατέρρεαν οι τράπεζες θα το πλήρωναν οι μέτοχοι και καταθέτες. Οι καταθέτες όμως επειδή μυρίστηκαν το «μπαρούτι» νωρίς, πήραν τις καταθέσεις και εξαφανίστηκαν, ενώ οι μέτοχοι, δηλ. τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών δεν επαρκούν.
Έτσι έρχεται το ΤΧΣ δηλαδή οι δανειστές, δηλαδή οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και δίνουν από 30 έως 50 δισ. που θα χρειαστούν για την ανακεφαλαίωση και για τα ομόλογα και για τις επισφάλειες.
Τα δισ.  αυτά όμως προστίθενται στο δημόσιο ελληνικό χρέος, έστω και μέχρι το ΤΧΣ μετά από 2-3 χρόνια να πουλήσει τις μετοχές που θα αποκτήσει και τα πάρει πίσω...

Δηλαδή ο λογαριασμός πάει στον έλληνα φορολογούμενο των επόμενων 30 χρόνων. Τουτέστιν, την Με Εμ Βε που πήρε ο Μήτσος με δανεικά και  δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να πληρώσει, το στεγαστικό της γειτόνισσας  όπως και τα δάνεια στα κόμματα που δεν μπορέσουν να πληρωθούν, θα τα πληρώνουν τα παιδιά μας στις επόμενες δεκαετίες και όσα δεν μπορούν αυτά, τα παιδιά των ευρωπαίων φορολογουμένων...
Υπάρχουν άθλιοι πολιτικοί και φερέλπιδες πολιτικοί που για να υποκλέψουν ψήφους και συμπάθεια, που θα μεταφράσουν σε παρασιτική ευημερία του σήμερα, φορτώνουν τα παιδιά μας και το μέλλον του τόπου με χρέη. Και φωνασκούν και παριστάνουν τους πατριώτες οι άθλιοι.

Τα περί στάσης πληρωμών που ψελλίζουν διάφοροι  είναι τόσο ανόητα, όσο ο αυτό-ευνουχισμός κάποιου που θέλει να τιμωρήσει τη σύζυγό του επειδή τον απάτησε… Ιδίως σε χώρες με τεράστιο έλλειμμα στο εμπορικό και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών…