Ο ελληνικός λαός υποφέρει και μάλιστα πολύ. Μιζέρια, θλίψη, απόγνωση και αδιέξοδα από την ύφεση, την ανεργία και τις απίστευτες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, και μάλιστα από μία κυβέρνηση που έταζε λεφτά..!!! Η δικαιολογία για αυτή την κατάσταση ήταν ότι το «κράτος πτώχευσε» και ως εκ τούτου ο λαός πρέπει να πληρώσει τις συνέπειες. Στο γιατί πτώχευσε το κράτος παρουσιάστηκε ως μία ακόμα δικαιολογία, ότι ο λαός είναι διεφθαρμένος (έπαιρνε επιδόματα τυφλών, ανύπαρκτες υπερωρίες, φοροδιαφεύγει) και είναι και τεμπέλης (έμαθε να ζει με δανεικά χωρίς να δουλεύει).
Ας αφήσουμε προς το παρόν ασχολίαστη αυτή την προπαγάνδα και ας υποθέσουμε ότι "κάπως έτσι έχουν τα πράγματα" και κατά συνέπεια ο λαός ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ, με την διάλυση του βιοτικού του επιπέδου λόγω χρεοκοπίας. Ωστόσο, ανακύπτει ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα για το αν, ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με αυτόν, τιμωρήθηκαν οι πολιτικοί που έδιναν αυτά τα παράνομα επιδόματα, οι πολιτικοί που επιβράβευαν την φοροδιαφυγή με την περαίωση, οι πολιτικοί που καταχρέωσαν το δημόσιο ταμείο με επαχθείς δημόσιες συμβάσεις με ημέτερους μεγαλοεργολάβους, οι πολιτικοί που άλλοι έβαζαν μαύρο χρήμα σε κομματικά ταμεία και άλλοι έβλεπαν και έκαναν το κορόιδο. Τιμωρήθηκε κανείς..;; ΟΧΙ. Ίσα ίσα που οι ίδιοι επίορκοι πολιτικοί έρχονται σήμερα να υποδυθούν τον ρόλο του σωτήρα.
Επειδή μάλιστα το ελληνικό ζήτημα έχει αποκτήσει και σαφείς ευρωπαϊκές προεκτάσεις, ανακύπτει και ένα άλλο σοβαρό ερώτημα. Τιμωρήθηκαν οι Γερμανοί (μιλάμε για τους αρμόδιους αξιωματούχους και όχι για τον απλό γερμανικό λαό) που λάδωναν τους Έλληνες πολιτικούς για να πετύχουν υπερκοστολογήσεις και επαχθείς συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο; Φυσικά ΟΧΙ. Τιμωρήθηκαν οι Γερμανοί για τα παράνομα κέρδη τους εις βάρος του ελληνικού λαού από γερμανόφιλους Έλληνες εντολοδόχους τους; Φυσικά ΟΧΙ. Ίσα ίσα που οι «λαδιάρηδες» Γερμανοί, οι δάσκαλοι της μίζας και της δωροδοκίας θα έλθουν να μας «οργανώσουν» και από πάνω…!!!
Για να μην πολυλογούμε η ευθύνη της, έστω και εντός ευρώ, χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους έπεσε στον δύσμοιρο ελληνικό λαό. Άλλοι υπεύθυνοι δεν υπάρχουν και αν υπάρχουν, οι πολιτικοί "ρίχνουν το μπαλάκι" στην Δικαιοσύνη για να τους βρει. Αλλά και οι Έλληνες Δικαστές "ρίχνουν το μπαλάκι" στους πολιτικούς γιατί δεν μπορούν να επέμβουν λόγω του Συντ. αρ. 86 και λόγω του ότι δεν επεμβαίνουν σε πολιτικές επιλογές.
Όμως, σε έναν Έλληνα πολίτη που πεινάει και βλέπει το μέλλον του να καταρρέει, ενώ την ίδια στιγμή Δικαστές και πολιτικοί παίζουν μεταξύ τους πινκ πονγκ όσον αφορά την απονομή ευθυνών, τι θα του πουν οι Δικαστές; Ότι δεν επεμβαίνουν λόγω ενός άρθρου του Συντάγματος; Θα του πουν ότι ΝΑΙ υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής πολιτικών, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΕΜΒΟΥΝ λόγω του άρ. 86..;; Εδώ οι Δικαστές έχουν ανεχτεί την προσβολή πολλών βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών (Συντ. αρ. 17, 22 κτλ) με βάση το δίκαιο της ανάγκης και την αρχή της αναλογικότητας, προς τι όμως η θρησκευτική τους ευλάβεια στο αρ. 86;;
Αυτά τα πράγματα εκθέτουν τον θεσμό της Δικαιοσύνης στα μάτια του απλού Έλληνα πολίτη, ο οποίος μέσα του βράζει. Το κοινό αίσθημα δικαίου (το οποίο διδάσκεται κάθε πρωτοετής φοιτητής νομικής) επαναστατεί. Ατιμωρησία για τους πολιτικούς ενόχους. Ατιμωρησία για αυτούς που φάγανε τα καρβέλια και τιμωρία μόνο για αυτούς που φάγανε ψίχουλα. Μόνο ο λαός φταίει και μόνο ο λαός πρέπει να τιμωρηθεί...
Δεν θα κάνουμε ανάλυση για την στάση των Δικαστών του ΣτΕ στις περικοπές των μισθών και συντάξεων με βάση το δίκαιο της ανάγκης, το οποίο εφαρμόζουν, παρά το γεγονός ότι ανακύπτουν αναπάντητα ερωτήματα με ποια αντικειμενικά στοιχεία αποφάσισαν να το ενεργοποιήσουν. Υπάρχουν δηλαδή σοβαρές αμφιβολίες για το αν, στις αρχές του 2010, η επαπειλούμενη χρεοκοπία οφείλονταν στην δήθεν «κακή οικονομία» της χώρας ή στην ύποπτη άρνηση δανεισμού του κ. Παπανδρέου. Θα αναφερθούμε όμως στην ιστορική αδράνειά τους για την τιμωρία των πολιτικών ενόχων, που τους καθιστά «ουρά» των εξελίξεων. Ένα ολόκληρο κράτος χρεοκόπησε (έστω και εντός ευρώ) και ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, οι οποίοι φέρουν και την πολύ μεγαλύτερη ευθύνη λόγω θέσης (βλ. και ΠΚ αρ. 15).
Φυσικά δικαιολογίες πάντα υπάρχουν, είτε λέγεται αρ. 86, είτε διάκριση των εξουσιών. Όμως οι αρμόδιοι του θεσμού της Δικαιοσύνης δεν έχουν καταλάβει ότι την δική τους αδράνεια (δικαιολογημένη ή μη) για τιμωρία των πολιτικών την καλύπτουν οι απλοί πολίτες με τις έντονες διαμαρτυρίες, τα αυγά και τα γιαούρτια. Επειδή η ελληνική Δικαιοσύνη κατάντησε στις πιο κρίσιμες στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας, να είναι «Δικαιοσύνη του γιαουρτιού» (δηλ. πολύ light…), οι πολίτες αποφάσισαν να ρίχνουν γιαούρτια για δικαιοσύνη.
Αν ο πολίτης έβλεπε τους επίορκους πολιτικούς (όσοι βέβαια είναι) πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, είναι σίγουρο ότι θα ανέχονταν αδιαμαρτύρητα όλες τις περικοπές. Όμως από την στιγμή που βλέπει πως ΜΟΝΟ αυτός υποφέρει και οι επίορκοι πολιτικοί όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά να παριστάνουν και τους σωτήρες, και οι Δικαστές να «πλένουν τα χέρια τους» ως Πόντιοι Πιλάτοι, τότε μέσα του εκρήγνυται, τρελαίνεται και αρχίζει να ρίχνει στους πολιτικούς ό,τι βρίσκει μπροστά του.
Όταν δηλαδή οι Δικαστές λένε στον κόσμο ότι υπάρχουν ενδείξεις ενοχής των πολιτικών, αλλά περιορίζονται σε ρόλο του δημοσιογράφου και δεν επεμβαίνουν περαιτέρω μέχρι οι πολιτικοί να κουκουλώσουν τα πάντα συντεχνιακά, τι περιμένουν να κάνουν οι πολίτες..; Για ποιο λόγο υπάρχουν οι Δικαστές; Μόνο για να δικάζουν τροχαία, διαζύγια, κλοπές και σωματικές βλάβες; Η Ατιμωρησία είναι εν τέλει Δημοκρατία, ώστε να μην κάνει κανείς τίποτα, ή φασισμός;
Το γιαούρτι είναι σημάδι κοινωνικής αναταραχής και όχι τυφλής βίας όπως μερικοί θρασείς και ψεύτες πολιτικοί είπαν, κάνοντας συνειρμούς με την τρομοκρατία. Και μάλιστα το γιαούρτι πετιέται όχι τόσο λόγω των μέτρων, αλλά κυρίως λόγω της ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ. Λόγω δηλαδή μη απονομής των ποινικών (και όχι απλά πολιτικών) ευθυνών που αρμόζουν στους υπαιτίους πολιτικούς της χρεοκοπίας. Η ξέχειλη δίψα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε αυτοκαταστροφικό αυτοσκοπό, γιατί είναι στην φύση του Έλληνα να υπομένει τα πάντα, όχι όμως την κοροϊδία.
Αυτό ας το συνειδητοποιήσουν και όσα κόμματα κατεβαίνουν στις επερχόμενες εκλογές: προέχει η ποινική τιμωρία των επίορκων πολιτικών που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία. Κόμμα που δεν αναφέρεται σε απονομή ποινικών ευθύνών των υπαιτίων πολιτικών και επαναλαμβάνει τα χιλιοειπωμένα θα..θα.. θα.. δεν αξίζει την ψήφο κανενός.
26 Μαρτίου 2012 στις 3:21 μ.μ.
Επειδή πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικοί στις προσεγγίσεις μας, οφείλουμε να αναγωνρίσουμε ένα ΣΟΒΑΡΟ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ στους Δικαστές και τους αρμοδίους του θεσμού της Δικαιοσύνης: κάθε φορά που τολμούσαν να κάνουν κάτι, οι πολιτικοί τους απειλούσαν με ανακίνηση ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Ας δει κάποιος τις πρόσφατες απειλές του κ. Λοβέρδου ότι αν τολμήσουν να "πειράξουν" τον κ. Παπανδρέου θα "γινει μακελειό".
Μπορεί δηλαδή η Δικαιοσύνη σήμερα να κρατά σπάθη για τους πολίτες και εύπεπτο "γιαουρτάκι" για τους επίορκους πολιτικούς (όσοι βέβαια είναι), όμως οι σοβαροί εκβιασμοί των επίορκων πολιτικών περί εμφυλίου, χάους, ακυβερνησίας κτλ αποτελούν σοβαρότατο εμπόδιο στη απονομή της δικαιοσύνης για το οποίο δεν ευθύνονται οι Δικαστές.
Δυστυχώς, οι επίορκοι πολιτικοί έχουν πίσω τους στρατό από ορκισμένους καμικάζι - μουτζαχεντίν ψηφοφόρους, οι οποίοι επειδή "έφαγαν ψωμί" από τον γέρο Παπανδρέου ή τον γέρο Καραμανλή, είναι ικανοί να δώσουν και την ζωή τους για να τους υπερασπιστούν...ακόμα και αν καταρρεύσουν και ξεπουληθούν τα πάντα.