Του Γιώργου Κακαρελίδη*
Είναι εξοργιστικά τα όσα ακούμε από τον Χρυσοχοϊδη, τους Υπουργούς και τους Δημοσιογράφους στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, τον περιφερειάρχη Αττικής και άλλους ‘άρχοντες’ σχετικά με το «λαθρο»- μεταναστευτικό. Τελευταίο πόνημά τους λίγο προτού εξωπεταχθούν (πρώτα η... ψήφος, νάμστε καλά), η πρόταση για δημιουργία στρατοπέδων περιορισμού (εύστοχα άλλη στήλη χαρακτήρισε ως ΚΕ.Π –ΚΕντρα Περιμάντρωσης) λαθρομεταναστών σ’ όλες τις περιφέρειες, ως λύση στο ...πρόβλημα.
Ένα πρόβλημα που το εδημιούργησαν ο Σημίτης και οι υπουργοί του (στους οποίους περιλαμβάνονται Χρυσοχοϊδης, ΓΑΠ και όλοι που διαχρονικά κυβέρνησαν) και που επέτεινε ο ΓΑΠ, ο οποίος ενώ προεκλογικά εκραύγαζε μηδενική ανοχή στην λαθρομετανάστευση, επέλεξε ως πρώτο νομοθέτημά του την νομιμοποίηση λαθρομεταναστών.
Και μην ακούτε μπούρδες ότι όλοι είναι πρόσφυγες, διότι ο ορισμός τών προσφύγων είναι, όπως αναφέρουν οι διεθνείς συνθήκες, «όσοι έχουν δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους και δεν μπορούν ή δεν θέλουν, λόγω του δικαιολογημένου φόβου τους, να επιστρέψουν σ’ αυτήν». Ποιός χριστιανός πιστεύει στα σοβαρά ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόσφυγες και χρήζουν πολιτικού ασύλου;
Προσέφερε όμως και ένα καλό ο Χρυσοχοϊδης: ανέφερε ότι οι λαθρομετανάστες είναι περίπου ένα εκατομμύριο, ενώ δύο χρόνια πρίν αρνούνταν κατηγορηματικά να αναφερθούν σε νούμερα και απλώς έδιναν ως εκτίμηση ένα νούμερο γύρω στις 300 χιλιάδες. Μίλησε επίσης για ένα ρυθμό 130 χιλιάδων που περνάνε (sic) τα σύνορα το χρόνο.
Για να δούμε τί λέει πρακτικά η πρόταση αυτή τών ΚΕ.Π. και γιατί οι άνθρωποι ή δεν σκαμπάζουν από ... αριθμητική, άρα είναι λειτουργικά αγράμματοι ή είναι εκτελεστικά ενεργούμενα άλλης χώρας, δηλαδή απλά προδότες:
-από 1 εκατομμύριο λάθρους θα περιορίσουν σε 30 κέντρα το πολύ 60 χιλιάδες αν και εφ’ όσον μπορούν αυτά να αντέξουν 2000 άτομα το καθένα. Και για πόσο καιρό; μέχρι να απελαθούν; μέχρι να έλθουν τα χαρτιά από την πρεσβεία τής χώρας που υποτίθεται ότι είναι πολίτες της; μέχρι να κριθεί αν έχουν άσυλο;
Όλα αυτά είναι τρίχες. Είναι σαν να τρυπάει ο κεντρικός σωλήνας νερού μέσα στο σπίτι και εμείς να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα νερά από το χώλ, χρησιμοποιώντας χαρτοπετσέτες, αφήνοντας ανεπισκεύαστη την τρύπα!!! Γίνεται; Όχι.
Θα μού πείτε τί κάνουμε; Προτείνω να εφαρμόσουμε μια ..... ‘απλή τετράγωνη λογική’, που μπορεί να φαίνεται ‘τολμηρή’ και να απαιτεί θάρρος, αλλά χρειάζεται ως αντίδραση. Ειδάλλως να είμαστε προετοιμασμένοι για να δούμε τις μάνες μας τις γυναίκες μας και τις κόρες μας να χαρακτηρίζονται πουτάνες επειδή φορούν παντελόνια και όχι μαντίλα:
Πρίν από όλα ξεκινάμε να βουλώσουμε την ... τρύπα. Με βάση την ... υδροδυναμική. Και τρύπα είναι τα ανατολικά μας σύνορα. Ιδιαίτερα η Θράκη, αλλά και τα ανατολικά νησιά μας, όπου σε ορισμένα, άφρονες τοπικοί άρχοντες ζητάνε την κατάργηση τής βίζας με την Τουρκία!!!
Οι γείτονες χρησιμοποιούν τη λαθρομετανάστευση για τα γεωστρατηγικά τους σχέδια, τόσο έναντι της Ελλάδος (ως αλλοίωση της εθνικότητος και ως Πέμπτη φάλαγγα), όσο και έναντι της Ευρώπης προς την οποίαν λένε ‘αν θέλετε ηρεμία, βρείτε τα μαζί μας, όχι με την Ελλάδα ή την Βουλγαρία, γιατί εμείς κρατάμε τις στρόφιγγες’.
Έτσι ο ......... ‘μόνος’ τρόπος αντίδρασης είναι:
-η καταγγελία τής συμφωνίας με την Τουρκία για επανεισδοχή ....2000 λάθρων τον χρόνο. Μας στέλνουν 130 χιλιάδες και παίρνουν 2 πίσω. Θα μού πείτε ποιός ανόητος υπέγραψε τέτοια συμφωνία και θάχετε δίκαιο.
- η μονομερής αναστολή τής Συνθήκης Σέγκεν βάσει τών προβλεπομένων σε αυτήν για θέματα εθνικής ασφάλειας, και η καταγγελία τού Δουβλίνου ΙΙ.
-η αναστολή τών ευρωπαϊκών οδηγιών 108/03 και 109/03 και τού αντίστοιχου δικού μας νόμου λαθρονομιμοποίησης, που τραβά σαν μαγνήτης κάθε δουλέμπορα και φυσικά κάθε λάθρο.
-η αναστολή τής οδηγίας για πολιτικό άσυλο. Κανονικώτατα, με το Νόμο και πάντα για λόγους ασφαλείας. ‘Προσωρινά’ φυσικά. Είναι μια κοροϊδία και μισή το άσυλο, από την οποία επωφελούνται δουλέμποροι και λάθροι για να παραμένουν στο διηνεκές στην χώρα μας, ώστε να συμπληρώσουν ένα απαιτούμενο διάστημα και με πλαστά χαρτιά να νομιμοποιηθούν ως πολίτες τής Ευρώπης.
-Το ‘τελικό χτύπημα’ μπορεί να δοθεί μέσω τής ...... αναγγελίας για το μονομερές κλείσιμο των συνόρων με την Τουρκία σε δέκα μήνες. Τελείως. Ούτε αυτοκίνητα, ούτε φορτηγά, ούτε καράβια, ούτε άνθρωποι. Μόνο αεροπλάνα και εφ όσον υπάρχει καί δικός μας σεκιουριτάς στα αεροδρόμια τής Τουρκίας. Όποιος θέλει να μπεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση από Τουρκία δεν θα μπορεί μέσω Ελλάδος. Ας πάει μέσω .... άλλων χωρών. Αν είναι χωνί η Τουρκία (γιατί κάπως μπαίνουν εκατομμύρια λάθροι σε αυτήν) αντί να μας τούς στέλνει πεσκέσι, αφού με το αζημίωτο βέβαια, γδάρουν οικονομικά τους δυστυχισμένους, ας τους κρατήσουν. Και όχι να στήνονται χωριά σωματεμπόρων στα ανατολικά τού Έβρου, που ξεδιάντροπα δηλώνουν και προβάλουν την δουλειά τους ακόμη και στα ελληνικά ΜΜΕ.
Αυτό το διάστημα τών δέκα μηνών ο Στρατός δημιουργεί ειδικά σώματα φύλαξης συνόρων, ώστε από την αναγγελία κλεισίματος να μπορεί να διασφαλίσει την απώθηση οιουδήποτε τολμήσει να περάσει τα σύνορα. Το ναυτικό δεσμεύει -όπως κάνει η Τουρκία να μην το αγνοούμε, αμέσως ένα κάρο περιοχές στα διεθνή ύδατα και χαράσσει σχέδιο επιτήρησης τής διέλευσης, όπου όποιος παρεκκλίνει υφίσταται συνέπειες. Ειδικά εκεί που δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα, εγκαθιστά περιπολίες από εξαιρετικά εξοπλισμένες μονάδες. Σε κάθε περίπτωση θα εφαρμόζονται και οι οδηγίες και εξουσιοδοτήσεις, που δίνουν οι .... σύγχρονες παγκοσμιοποιητικές ΗΠΑ, στην Ακτοφυλακή και στους Συνοριοφύλακες τους. Απαρεγκλίτως.
-Με ενημέρωση όλων των πρεσβειών και των χωρών από όπου έρχονται μετανάστες και μέσω όλου του διαδικτύου, ότι τα σύνορα φυλάσσονται και όποιος τολμήσει να περάσει χωρίς άδεια, στην ‘καλύτερη’ περίπτωση συλλαμβάνεται. . . .
-Αν κάποιοι τα περάσουν τότε αποστέλλονται ‘πεσκέσι’ μέσα στις πρεσβείες στην Ελλάδα , των χωρών (ή των εκπροσώπων τους) τών οποίων την υπηκοότητα επικαλούνται.
-Εσωτερικά παύει η χρηματοδότηση τών κρατικοδίαιτων δήθεν ΜΚΟ, για μειονότητες (τα πρόσωπα τα οποία τις στελεχώνουν είναι αυτά τα οποία πρωτοστατούν από τον εθνομηδενισμό μέχρι το σχέδιο Ανάν).
Επί πλέον, λέμε στους Εταίρους μας ότι ‘ή τσοντάρετε με χρημα και μεταφορικά μέσα για να στείλουμε το ένα εκατομμύριο που μαζεύτηκε εδώ (αφού ξεσκαρτάρουμε τους πραγματικούς πρόσφυγες), στις χώρες τους ή επειδή εσείς τις εκμεταλλευτήκατε αυτές τις χώρες με τα αποικιοκρατικά καθεστώτα, τούς χορηγούμε ταξιδιωτικά έγγραφα και εισιτήριο άνευ επιστροφής για όποια ευρωπαϊκή χώρα θέλουν’.
Και δεν έχει σημασία τόση αν τελικά κλείσουν τα σύνορα, αλλά το μήνυμα θα έχει εμπράκτως αποσταλεί. Τόσο η Τουρκία όσο και οι εταίροι θα καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν αστειεύεται. Ακριβώς όπως δεν αστειεύθηκε ο Μπερλουσκόνι ή όπως παλιώτερα το Ιταλικό Ναυτικό στην ομαδική έξοδο τών Αλβανών.
Και θα αναγκαστούν όλοι οι εταίροι να αντιμετωπίσουν το βασικό πρόβλημα που είναι το άρθρο 110 τής Συνθήκης της Ρώμης της 25ης Μαρτίου 1957. Όλη η εξέλιξη που διαπιστώνουμε από το 1974 είναι αποτέλεσμα της άκριτης και τυφλής εφαρμογής του άρθρου αυτού το οποίο επανελήφθη και περιελήφθη σταθερά σ’ όλες τις επόμενες συνθήκες: Άρθρο 110: «Τα κράτη-μέλη, συνιστώντα μεταξύ τους μια τελωνειακή ένωση, έχουν ως στόχο να συμβάλουν, σύμφωνα με το γενικό συμφέρον, στην αρμονική ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου, στην προοδευτική κατάργηση των περιορισμών στις διεθνείς ανταλλαγές και στη μείωση των δασμολογικών φραγμών».
Όπως λέγει ο Ο Maurice Allais ένας από τους μεγαλύτερους γάλλους οικονομολόγους που το 1988 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, το άρθρο 110 της Συνθήκης της Ρώμης, θα έπρεπε να αντικατασταθεί από το εξής άρθρο: «Για τη διατήρηση της αρμονικής αναπτύξεως του διεθνούς εμπορίου πρέπει να διασφαλίζεται μια λογική κοινοτική προστασία κατά των εισαγωγών από τρίτες χώρες, των οποίων τα επίπεδα των μισθών, όπως διαμορφώνονται από τις νομισματικές ανταλλαγές, είναι ασυμβίβαστα με την κατάργηση κάθε τελωνειακής προστασίας».
Οι διαστρεβλώσεις του ‘υπαρκτού’ σοσιαλισμού επέφεραν την κατάρρευση των κοινωνιών της Ανατολικής Ευρώπης. Οι διαστρεβλώσεις αυτού που προβάλλεται ως δήθεν φιλελευθερισμός κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχουν φέρει την Ευρώπη στο χείλος της καταρρεύσεως. Όλοι -δηλαδή τα κράτη της ΕΕ (πλήν Βρεττανίας), είμαστε θύματα της παγκοσμιοποίησης. Με την προτροπή ΗΠΑ και Βρεττανίας που θεωρούν την ΕΕ και όλο τον κόσμο, τίποτε άλλο από μιά ελεύθερη (για τα προϊόντα τους) ζώνης εμπορίου.
Στο όνομα ενός ψευδοφιλελευθερισμού εγκαθιδρύθηκε ένα είδος παγκοσμιοποιημένου «μπάτε σκύλοι αλέστε». Με την αγαστή συνεργασία τών δικών μας σπιθαμιαίων πολιτικών και των μέσων μαζικής εξαπάτησης. Με η χωρίς μπούργκα. Νισάφι πιά.
ΓΚ. 31-3-12
* Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών
gkakarel@gmail.com
κανένα σχόλιο