Ο ρόλος των Τούρκων στο προσκήνιο της ελληνικής και Παγκόσμιας ιστορίας έχει ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Άλλοι τους θεωρούν τυχοδιώκτες νομάδες που ευνοήθηκαν από τις συγκυρίες, άλλοι πονηρά «μεμέτια» και άλλοι ως βλάκες Μογγόλους που δεν ήξεραν τι πάει να πει νερό… Όλοι όμως κάνουν λάθος και πρώτη αδιάψευστη μάρτυς η Άννα Κομνηνή, η κόρη του μεγάλου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλέξιου Κομνηνού, η οποία στο έργο της «Αλεξιάς» αναφέρει μεταξύ άλλων: «…οι Τούρκοι είναι ένας λαός με λογική και κρίση…», και ότι «…γνωρίζουν από στρατηγική…φροντίζοντας κατά τις επιθέσεις τους να επιτίθενται σε εκτεταμένο μέτωπο…», ώστε ή να κυκλώσουν τον αντίπαλο ή να βρουν και εισχωρήσουν σε κάποιο αδύνατο σημείο.
Δεν είναι τυχαίο ότι όταν πρωτοεμφανίστηκαν στην ελληνική ιστορία, περίπου στα μισά του 11ου αιώνα μ.Χ. κυριολεκτικά αποδεκάτισαν σε αλλεπάλληλες μάχες (πλην λίγων εξαιρέσεων) τα βυζαντινά στρατεύματα, τα οποία εκείνη την περίοδο ήταν παραμελημένα, ανεξόπλιστα και αγύμναστα. Οι συμπτώσεις με την σημερινή περίοδο είναι αφοπλιστικές. Μάλιστα, από τότε ήξεραν να χρησιμοποιούν κάθε πλεονέκτημά τους, όπως την υπεροπλία σε ιππικό, αλλά και την υπεροχή τους σε στρατιωτική εκπαίδευση κάνοντας επιθέσεις την νύκτα, γιατί η νύχτα πολλαπλασιάζει τα θετικά της άρτιας στρατιωτικής εκπαίδευσης, αλλά και τα αρνητικά την «αγυμνασιάς». Αποκορύφωμα του στρατηγικού νου των Τούρκων ήταν η μάχη του Ματζικέρτ (1071 μ.Χ.), όπου έξυπνα παρέσυραν τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ρωμανό Δ Διογένη σε δύσβατη περιοχή, ώστε να αχρηστεύσουν το ιππικό του και με κυκλωτική κίνηση τον εξουδετέρωσαν.
Η μάχη αυτή αποτέλεσε την αρχή της διάλυσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γιατί σηματοδότησε τον θανάσιμο ακρωτηριασμό της με την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας. Όταν μια μεγάλη Βυζαντινή Δυναστεία όπως οι Κομνηνοί δεν κατάφεραν να διώξουν τους Τούρκους από την Μικρά Ασία (ίσα ίσα που υπέστησαν και άλλη πανωλεθρία στο Μυριοκέφαλο το 1176 μ.Χ.), τι μπορούμε να περιμένουμε από τους σημερινούς ανίκανους πολιτικούς ηγέτες οι οποίοι έχουν παραδώσει στον ελληνικό λαό ένα στράτευμα παραμελημένο, αγύμναστο (πλην λίγων εξαιρέσεων), με τραγικές ελλείψεις σε οπλισμό (βλ. και την προκλητική αχρήστευση του συστήματος s-300 στην Κρήτη) και με διαλυμένη την εφεδρεία;
Είναι τραγικό άλλα αληθές ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι. Όσο εμείς αναλωνόμαστε σε εικονικές ασκήσεις τύπου play station με εξαθλιωμένους από την ανεργία κληρωτούς και πεινασμένους-εξευτελισμένους από τις περικοπές της τρόικας επαγγελματίες στρατιωτικούς, ο Τουρκικός στρατός έχει σκληραγωγηθεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης λόγω των Κούρδων.
Το πόσο βλέπουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως play station οι Έλληνες ιθύνοντες σε αντιδιαστολή με την πραγματική εκπαίδευση των Τούρκων φάνηκε περίτρανα στα Ίμια, στην δολοφονία του ηρωικού πιλότου Ηλιάκη, στις ανενόχλητες πτήσεις των Τούρκων πάνω από τα ελληνικά νησιά (φωτογραφίζοντας-στοχοποιώντας ό,τι θέλουν), στην είσοδο λαθρομεταναστών μέσα στα ελληνικά σύνορα (πολλοί από αυτούς είναι Τούρκοι πράκτορες που παριστάνουν τους Κούρδους λαθρομετανάστες) και σε πληθώρα ασκήσεων της πλάκας, κατά τις οποίες νομίζουν ότι βγάζοντας τεθωρακισμένα και φρεγάτες να πηγαίνουν πάνω κάτω κάνουν …άσκηση…
Κάλυψη σε αυτή την ποιοτική και ποσοτική υπεροπλία των Τούρκων αναζητούν οι Έλληνες ιθύνοντες στους ηρωικούς πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, οι οποίοι όντως αποτελούν την πρώτη και ουσιαστική γραμμή άμυνας της χώρας, καθώς και στους καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες ειδικών δυνάμεων, με τις ωραίες παρελάσεις για να ζητωκραυγάζει η πλέμπα. Όμως οι ειδικές δυνάμεις δεν είναι για να προφυλάσσουν σύνορα, αλλά για δολιοφθορές κυρίως την νύχτα (ανορθόδοξος πόλεμος), ενώ όσον αφορά την αεροπορία μας αποτελεί αναπάντητο ερώτημα το τι θα πρωτοπρολάβει να καλύψει σε ένα εκτεταμένο μέτωπο από τον Έβρο έως την Κύπρο…;;;
Συνεχίζοντας το ψυχογράφημα των Τούρκων πηγαίνουμε στην επίθεση των Τούρκων του Κεμάλ τον Αύγουστο του 1922, κατά την οποία ξεδιπλώθηκε για μία ακόμα φορά ο τουρκικός στρατηγικός νους. Λάτρεις των κυκλωτικών ελιγμών, εφάρμοσαν για πολλοστή φορά παραπλανητική επίθεση στην προωθημένη ανατολική ελληνική γραμμή άμυνας, ρίχνοντας τον κύριο όγκο της επίθεσης τους στην νότια γραμμή άμυνας (Αφιόν Καραχισάρ) η οποία τότε στελεχώνονταν κατά κύριο λόγο από δυσαρεστημένους «βενιζελικούς-αντιβασιλικούς» αξιωματικούς (βλ. στρατηγό Νικ. Τρικούπη), οι οποίοι έδειξαν περίεργη «χλιαρότητα» στην σφοδρή τουρκική επίθεση, και περίεργα «λάθη».
Τότε, πέρα από το πολλάκις αποδεδειγμένο αξίωμα της απαγόρευσης του στρατού να μπλέκεται σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, αποδείχτηκε περίτρανα και η ευστροφία των Τούρκων αξιωματικών στο να γνωρίζουν να εκμεταλλεύονται άριστα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του αντιπάλου, ιδιαίτερα αυτό της διχόνοιας... Κλασική τακτική, που εφάρμοσαν ήδη από την περίοδο του τραγικού εμφυλίου των Βυζαντινών αξιωματούχων (λίγο μετά το 1340 μ.Χ.), κατά τον οποίο οι Τούρκοι είχαν ενεργή συμμετοχή υπέρ μερικών Βυζαντινών αξιωματούχων κατά των υπόλοιπων….
Δυστυχώς και στην σημερινή περίοδο η Ελλάδα βρίθει από ελαττώματα και αδυναμίες, με πρώτη και καλύτερη την συσσώρευση μεγάλου όγκου (λαθρο)μεταναστών (σε 700.000 χιλιάδες υπολογίζονται μόνο οι μουσουλμάνοι (λαθρο)μετανάστες της Αττικής), που αποτελούν κυριολεκτικά ωρολογιακή βόμβα σε όποια ελληνική γραμμή άμυνας και ανέλπιστο δώρο στους έξυπνους Τούρκους, που δεν πρόκειται να το αφήσουν ανεκμετάλλευτο ως μάστορες της προβοκάτσιας άλλωστε (βλ. τα Δεκεμβριανά του 1955).
Εκτός από στρατηγικό νου, πειθαρχία και ευστροφία στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του αντιπάλου, οι Τούρκοι χαρακτηρίζονται και από μεγάλες διπλωματικές ικανότητες. Χωρίς να προκαλούν τους εταίρους τους με υπερφίαλες απόψεις τύπου «εγώ είμαι και άλλος δεν είναι» (σε αντιπαράθεση με μερικούς «Ελληναράδες»), γνωρίζουν πότε να ζητούν βοήθεια, εκμεταλλευόμενοι τις διεθνείς συγκυρίες. Κατά την απαράδεκτη (στρατιωτικά) μικρασιατική εκστρατεία των Ελλήνων 1919-1922, οι Τούρκοι γνώριζαν ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν επρόκειτο να αφήσουν να καταρρεύσει η Τουρκία, καθώς αυτή αποτελούσε το προαιώνιο ανάχωμα στην έξοδο της Ρωσίας στην Μεσόγειο. Και ως εκ τούτου οι Έλληνες ανέλαβαν έναν εξ αρχής καταδικασμένο πόλεμο (βλ. σχετικές εισηγήσεις του Ι. Μεταξά τον οποίο ο δήθεν «εθνάρχης» Βενιζέλος έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του).
Τα ίδια επαναλαμβάνονται και σήμερα, όπου κοντόφθαλμοι Έλληνες πολιτικοί θρέφουν φρούδες ελπίδες ότι ΕΕ και Αμερική μας προστατεύουν από τους Τούρκους (γι’ αυτό και δεν χρειαζόμαστε κατά αυτούς το σύνολο του στρατού που έχουμε), ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ΕΕ και Αμερικοί έχουν πολύ περισσότερο ανάγκη την Τουρκία από εμάς, ως ανάχωμα της εξόδου της Ορθόδοξης Ρωσίας στην Μεσόγειο. Προαιώνιος εφιάλτης τους… Με παραμελημένο στρατό και με «εταίρους» να κλίνουν το μάτι στην Τουρκία, καταλαβαίνει κανείς ότι το σημερινό ελληνικό πολιτικό κατεστημένο εκτός από κοντόφθαλμο είναι και επικίνδυνο.
Τα ίδια συνέβησαν και κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821, όταν οι αποδεκατισμένοι Τούρκοι σε Πελοπόννησο και Κρήτη κάλεσαν σε βοήθεια τους ομόθρησκούς του Αιγύπτιους, οι οποίοι με την καθοδήγηση Γάλλων αξιωματικών διέλυσαν την ελληνική επανάσταση σε Πελοπόννησο και Κρήτη αντίστοιχα. Η επανάσταση πέτυχε εναντίον των Τούρκων, αλλά απέτυχε εναντίον των με «ευρωπαϊκά» πρότυπα οργανωμένων Αιγυπτίων. Οι Τούρκοι γνώριζαν την αξία της κοινής θρησκείας στην κινητοποίηση μουσουλμάνων συμμάχων, κάτι που επαναλαμβάνουν και σήμερα με την κινητοποίηση των μουσουλμάνων Αλβανών εις βάρος μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες σε στρατηγικό επίπεδο. Εμείς τι κάνουμε, εκτός από το να προσβάλλουμε σήμερα τον θεσμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας και να φυλακίζουμε ιερείς που τόλμησαν να ζητήσουν βοήθεια από ισχυρά Ορθόδοξα κράτη..;;
Πιθανά μελλοντικά σενάρια
Μετά το ανωτέρω σύντομο ψυχογράφημα των Τούρκων, μπορεί κανείς να υπολογίσει τις μελλοντικές κινήσεις τους, όταν και αν επιχειρήσουν κάτι εναντίον μας.
Κατά πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσουν με παραπλανητικές επιχειρήσεις εναντίον των ελληνικών νησιών σε προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα διευρυμένο μέτωπο και να εμπλέξουν – αχρηστεύσουν την ελληνική αεροπορία (το μόνο όπλο που πραγματικά φοβούνται). Δεν αποκλείεται και ξέσπασμα mini εξέγερσης από τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες προκειμένου να δημιουργήσουν μεγαλύτερο χάος και σύγχυση στον ελληνικό κράτος. Όπως κατά την επανάσταση του 1821, που κάλεσαν σε καθοριστική βοήθεια τους μουσουλμάνους Αιγυπτίους, έτσι και τώρα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα «παίξουν το χαρτί» της κοινής θρησκείας.
Ωστόσο, θεωρείται πολύ πιθανό ότι την πραγματική τους εξόρμηση θα την επιχειρήσουν στον Έβρο, όπου νομίζουν ότι έχουν ερείσματα σε δήθεν «τουρκικό πληθυσμό», ώστε να εμφανιστούν ως απελευθερωτές «αδελφών», προκειμένου να περιορίσουν τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Δυτική Θράκη όμως, ήταν και είναι ο διακαής πόθος των Τούρκων αξιωματούχων, όχι μόνο λόγω του ντόπιου πληθυσμού, αλλά και λόγω του ότι κάμπτοντας την ελληνική αντίσταση στον Έβρο ανοίγει ο δρόμος για την Θεσσαλονίκη, καθώς η 2η σοβαρή γραμμή άμυνας δεν μπορεί να σχηματιστεί πριν τα Τέμπη…!!! Κατά συνέπεια, περνώντας τον Έβρο έχουν στο πιάτο την μισή περίπου Ελλάδα.
Οι Τούρκοι έχουν δείξει ότι όταν δίνουν μάχες δεν αναλώνονται σε περιφερειακές συγκρούσεις αλλά φροντίζουν να πετυχαίνουν συντριπτικά-καθοριστικά πλήγματα στον αντίπαλό τους όταν οι περιστάσεις το ευνοούν. Και το συντριπτικό πλήγμα που θέλουν σήμερα να επιφέρουν στην Ελλάδα, ώστε να εκμεταλλευτούν την ποιοτική και αριθμητική τους υπεροχή δεν είναι το να κερδίσουν ένα, δύο ή τρία ελληνικά νησιά, αλλά το να κερδίσουν την Δυτική Θράκη.
Αν είναι να επιλέξει το ελληνικό κράτος ανάμεσα σε ενδεχόμενη απώλεια εδαφών, κόκκινη γραμμή είναι ο Έβρος και εκεί πρέπει να χρησιμοποιηθεί κατά κύριο λόγο η ελληνική αεροπορία. Κατειλημμένα ελληνικά νησιά μπορούν να ανακαταληφθούν, μία χαμένη όμως Δυτική Θράκη όχι… Άλλη είναι η απώλεια δύο ή τριών ελληνικών νησιών και άλλο η απώλεια της μισής Ελλάδας… Όσο για το σενάριο της άντλησης πετρελαίου-φυσικού αερίου εντός της ελληνικής ΑΟΖ, φαντάζει εξωπραγματικό καθότι ουδείς σοβαρός επενδυτής θα επενδύσει σε εμπόλεμη ζώνη και σε παρανόμως καταλειφθέντα εδάφη.
Είναι επίσης προφανές ότι το στρατηγικό πλεονέκτημα των όποιων ερεισμάτων έχουν σε Αλβανία και Σκόπια (πλαγιοκοπήσεις), θα αποφέρει καρπούς μόνο σε κύρια επιχείρηση στον Έβρο και όχι σε κύριες επιχειρήσεις στα νησιά, τα οποία πιθανόν (πάντα) να δεχτούν σοβαρές μεν, δευτερεύουσες δε επιθέσεις.
Όσον αφορά τους Έλληνες πολιτικούς ηγέτες που παριστάνουν τους «Ναπολέοντες» επειδή «από σπόντα» έγιναν υπουργοί Εθνικής Άμυνας, δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από «άξιους» συνεχιστές της πολιτικής ηγεσίας που οδήγησε την Ελλάδα στην τραγωδία των Ιμίων. Όταν (και αν) γίνει κάτι, θα βιαστούν να πάρουν αποφάσεις και θα τσιμπήσουν σε οποιαδήποτε παραπλανητική επίθεση των Τούρκων. Θα απευθύνουν πύρινους λόγους στην πλέμπα (στο μόνο που είναι ικανοί) ότι δήθεν «δεν θα αφήσουν» να επαναληφθεί η ήττα των Ιμίων και δεν αποκλείεται να αποδυναμώσουν την άμυνα του Έβρου για την «ή ταν ή επί τάς» υπεράσπιση κάθε σπιθαμής γης των ελληνικών νησιών. Με αποτέλεσμα φυσικά να διευκολύνουν τα σχέδια των Τούρκων στην Έβρο.
Με τις μέχρι τώρα κοντόφθαλμες και εθελόδουλες πολιτικές ηγεσίες (Πασοκ και ΝΔ) το μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο, και μάλιστα όχι μόνο οικονομικά…
κανένα σχόλιο