Αν σταματήσει κανείς να σκέφτεται τον βομβαρδισμό τρομοκρατίας για έξοδο από το ευρώ, αν αφήσει λίγο την σκέψη του ελεύθερη και το ένστικτό του ανεπηρέαστο θα καταλάβει ότι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών δεν είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά η προστασία της Δημοκρατίας μας και των θεσμών που την περιβάλλουν από την πλήρη διάλυση. Η πραγματική απειλή δεν είναι η φτώχεια της δραχμής, αλλά η πλήρης διάλυση του ελληνικού κράτους από την απαξίωση της Δημοκρατίας μας, και τις συνεχείς κοινωνικές αναταραχές.
Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή όπου υπαίτιοι λεηλασίας του δημόσιου ταμείου μένουν ατιμώρητοι; Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή όπου αρχηγοί κομμάτων παραδίδουν τα κλειδιά της χώρας σε ξένους φορείς, αφού προεκλογικά εξαπάτησαν τον λαό με ψέματα; Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή, όπου ενώ συνηθίσαμε η κάθε Κυβέρνηση να κατηγορεί την προηγούμενη, ξαφνικά άλλαξαν τροπάριο λέγοντας το αμίμητο: «φταίμε όλοι μαζί»; Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή όπου η κωλοτούμπα και η αναξιοπιστία έγινε θεμιτός πολιτικός ελιγμός;
Όσο και να φαίνεται όμως περίεργο, αυτή η Δημοκρατία μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε γιατί έχει θεσμούς που κρατάνε ενωμένη την κοινωνία μας (θεσμός της Δικαιοσύνης, αρχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας) και διασφαλίζουν την έκφραση της μειοψηφίας (θεσμός της αντιπολίτευσης), τον διάλογο και κυρίως την καταπολέμηση καθεστωτικών πρακτικών με την πολύτιμη διαδικασία των εκλογών.
Εν ολίγοις αυτό το πολίτευμα μας κρατά ενωμένους ως λαό, μας διαπαιδαγωγεί με το να μαθαίνουμε να ακούμε τον άλλο και να μην κρυβόμαστε πίσω από ταμπέλες, και ακόμα περισσότερο μας κάνει καλύτερους με το να γινόμαστε αντικείμενο κριτικής.
Βεβαίως, μπορεί αρκετοί Έλληνες πολιτικοί με ψέματα, κωλοτούμπες και υβρεολόγια να έκαναν τον λαό να θυμώσει, με αποτέλεσμα να φτάσει στα άκρα, είτε παίρνοντας το όπλο και αυτοκτονώντας, είτε βάζοντας στην Ελληνική Βουλή ακραία κόμματα νοσταλγών ολοκληρωτικών καθεστώτων. Όμως, ούτε τα όπλα, ούτε τα άκρα είναι η λύση γιατί αυτό είναι που πραγματικά θέλουν οι δανειστές μας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τις όποιες κατασχέσεις επιθυμούν δεν μπορούν να τις κάνουν σε ένα οργανωμένο κράτος αλλά σε ένα κράτος μπάχαλο.
Και το πραγματικό μπάχαλο δεν πρόκειται να έλθει από την επαπειλούμενη επιστροφή στην δραχμή, αλλά από την σκόπιμη εξώθηση του κόσμου να φτάσει στα άκρα, την βία και την κοινωνική εξέγερση, μέσα από τις απαράδεκτες περικοπές, τους μισθούς πείνας και την συνεχιζόμενη ατιμωρησία των πολιτικών υπαιτίων της ελληνικής χρεοκοπίας που έχει οδηγήσει στην απαξίωση το πολιτικό μας σύστημα. Έντεχνα στρέφουν την μία κοινωνική ομάδα κατά της άλλης, ή στοχοποιούν γενικά και αόριστα επαγγελματικές ομάδες (πχ φταίνε όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι οι τραπεζίτες κτλ).
Ακόμα απορούν οι δανειστές μας με την ψυχραιμία του ελληνικού λαού και με το πώς δεν έχουμε φτάσει σε έναν νέο εμφύλιο. Όμως δεν το βάζουν κάτω γιατί πραγματικός τους στόχος είναι η Δημοκρατία μας. Ήδη η πολιτική ενίσχυση ακροδεξιών και ακροαριστερών σχηματισμών αποτελεί γι’ αυτούς ένα σημαντικό όπλο για τα σχέδιά τους. Η Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει με δραχμή (βλ. πετρέλαιο και φυσικό αέριο), όχι όμως χωρίς πολίτευμα. Και αυτό ακριβώς πρέπει να διαφυλάξουμε.
Η δε τιμωρία των όποιων επίορκων πολιτικών δεν μπορεί να γίνει από αυτόκλητους "πατερούληδες του έθνους" ή "μητερούλες του εργάτη" αλλά μόνο από τον θεσμό της ελληνικής Δικαιοσύνης. Οποιαδήποτε πράξη εκτός των δημοκρατικών θεσμών θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε χάος.
κανένα σχόλιο