Τα ‘προβλήματα’ των ... εκλογών

Του Γιώργου Κακαρελίδη*

Εξαιρετικά σοφή η κατανομή της προτίμησης τού Λαού δια των εκλογών. Έλυσε το πρόβλημα των αντιφατικών ισχυρισμών των κομμάτων είτε αυτών που απάρτιζαν την κυβέρνηση είτε της αντιπολίτευσης, απάντησε στο θέμα της εκ των υστέρων νομιμοποίησης τού μνημονίου και δημιούργησε οξύτατα προβλήματα όχι μόνο στον δικομματισμό, αλλά -ακριβέστερα, στην κομματοκρατία. Ειδικώτερα:

-Με συντριπτική πλειοψηφία ακύρωσε κάθε προσπάθεια νομιμοποίησης τού πρώτου μνημονίου, παρά το γεγονός ότι το η αντισυνταγματική κυβέρνηση Πασοκ – ΝΔ – Λάος, μέσω τού δεύτερου μνημονίου επεχείρησε ακριβώς αυτό.

-Έδωσε ανέκκλητη εντολή στην όποια κυβέρνηση σχηματισθεί, να απεμπλέξει την χώρα από το μνημόνιο και να άρει κάθε νομοθέτημα που διαλύει το κοινωνικό πρόσωπο των εργασιακών σχέσεων.

Υπό την έννοια αυτή ο κ. Τσίπρας, ορθά έπραξε ζητώντας από Πασοκ και ΝΔ να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους, δεσμευόμενοι πραγματικά έναντι τών πολιτών και όχι μέσω τών θλιβερών φληναφημάτων που τηλεοπτικά εκστόμιζαν στελέχη τους, ρίχνοντας μάλιστα, το ‘ανάθεμα’ στον Τσίπρα ότι πώς τολμά να ζητάει –αυτός ως αριστερό κόμμα, .... δηλώσεις.

Ο Λαός επίσης διόρθωσε πολλά πράγματα, δίνοντας μια κανονικότητα στην κατανομή ψήφων. Εξαιρετική μάλιστα:

-Διόρθωσε φερ’ ειπείν το Πασοκικό μερίδιο, στέλνοντάς το στα 1974 , αναγνωρίζοντας ότι το όλο εγχείρημα πασοκ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα ατομικό ανδρεϊκό απόκομμα προσωπικών ωφελειών (συμπεριλαμβανομένης και τής 'διανομής' χρήματος και τού ....'σεξ΄). Στών οποίων την σειρηνική παγίδα ο λαός έπεσε δυστυχώς. Αλλά το κατάλαβε και ίσως στο επόμενο να το κατεβάσει με την αμετροέπεια που διακρίνει τους εναπομείναντες πασόκους, σε επίπεδο Ντόρας. Φυσικά το κόμμα της κας Κατσέλη και τού κ. Καστανίδη- προβεβλημένων μνημονιακών υπουργών, των οποίων οι υπογραφές φιγουράρουν φαρδειά πλατιά στο μνημόνιο, δεν μπορούσε, -αναλογικά με το μητρικό, παρά να εξαφανιστεί.

-Κατήργησε τον σφετερισμό τής 'κοινωνικής δημοκρατίας' από το Πασόκ και ως τέτοια καθόρισε, προσωρινά, την πολιτική Σύριζα. Επιφυλασσόμενος φυσικά για τις αντιεθνικές, ‘παγκοσμιοποιητικές’ (sic) και ‘πολυπολιτισμικές’ (sic) στάσεις κάποιων ‘συνιστωσών’.

-Την λεγομένη κεντροδεξιά δεν την κατεδίκασε, όπως το Πασοκ. Αλλωστε με ένα άθροισμα τών μεριδίων ΝΔ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων, φαίνεται ότι δεν έχει αποδυναμωθεί. Άλλο αν δεν είναι ενωμένη. Κάτι όχι κατ' ανάγκην κακό. Αναγνωρίζει, ενδεχόμενα  για λίγο ακόμη, την ειλικρίνεια της ρητορικής Σαμαρά, ζητεί όμως, μέσω τού κ. Καμμένου, επανατοποθέτηση της ΝΔ ως προασπιστή των συμφερόντων της Ελλάδος και μόνο. Χωρίς αμφιλεγόμενες συγκυβερνήσεις.

-Αντίθετα, τα κατά κόρον προβεβλημένα από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ), κόμματα τού κ. Καρατζαφέρη, τού κ. Μάνου και της κ. Μπακογιάννη ετέθησαν στο περιθώριο διότι ταυτίσθηκαν με την μνημονιακή πολιτική (χωρίς αποχρώντα λόγο τού πρώτου). Ειδικά η κα Μπακογιάννη ετέθη στο περιθώριο και για τα πεπραγμένα της ως ΥΠΕΞ. Ο κ. Μάνος απέτυχε ακριβώς για την ‘τετράγωνη’ οικονομική λογική του. Που μπορεί να ‘βγαίνει’ με αριθμητική δημοτικού, δεν έχει όμως καμμία σχέση με την οικονομία, δηλαδή το πρόβλημα διανομής και χρηματοδότησης.

-Οι οικολόγοι, προβληθέντες κατά κόρον κατά τις ευρωεκλογές από τα ΜΜΕ, χάριν τών οποίων εξέλεξαν ευρωβουλευτή, δεν έτυχαν της ίδιας ‘μεταχείρισης’ και στις εθνικές, οπότε δεν ήταν δυνατόν να καρποφορήσουν ο άοκνες προσπάθειες τής συμπαθούς κας Κοντούλη.

Αν νικητής τών εκλογών ανεδείχθη ο ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλος ηττημένος στον χώρο τής αριστεράς ήταν το ΚΚΕ. Με αποτέλεσμα το ατόπημα τής κας Παπαρήγα να καλέσει τον λαό να ...διορθώσει την ψήφο του (και γιατί να μην αλλάξει απλά τον ...λαό, αφού δεν την διευκολύνουν οι αποφάσεις του;). Μάλλον δύσκολη η ανατροπή τής πορείας αν δεν άλλάξουν δραστικά τα πράγματα στον Περισσό και δεν ξεφύγουν από ‘ίερατικές’ λογικές.

Το φαινόμενο ‘Χρυσή Αυγή’ είναι αποτέλεσμα τής μυωπικής και καταστροφικής πολιτικής τών

Παυλόπουλου – Παπουτσή. Δηλαδή τού ίδια σκεπτόμενου (ή μάλλον μή σκεπτόμενου) τμήματος ΝΔ – Πασοκ. Που ξεκίνησε από τις (αυθαίρετες ή έξωθεν υποβληθείσες;) αθλιότητες Σημίτη περί πολυπολιτισμικού (sic) κράτους, των αλόγιστων υπογραφών των συνθηκών Δουβλίνου και της συνέχισης της ίδιας άφρονος πολιτικής από Καραμανλή και ΓΑΠ. Και φυσικά μεθοδεύσεις πολιτειακών οργάνων να μην αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο την Χ.Α.  και τούς νόμιμα εκλεγμένους εκπροσώπους της, αφ’ ενός δείχνει το έλλειμμα ‘δημοκρατικότητός’ τους, αφ’ ετέρου είναι συνταγή αύξησης των ποσοστών της.

Αυτοί όμως, που ένοιωσαν να ‘τραβιέται το χαλί’ κάτω από τα πόδια τους ήταν τα μέσα εξαπάτησης. Το ύφος ορισμένων παρουσιαστών κατά την μακριά νύχτα τών αποτελεσμάτων ήταν καθαρά αντιπροσωπευτικό, όχι μόνο της απογοήτευσης, αλλά και της απελπισίας τους. Η οποία σε συνδυασμό με την κάθετη πτώση των διαφημιστικών τζίρων προιωνίζεται δεινά για την επιβίωση τών επιχειρήσεών τους, που βασίσθηκαν ορισμένες κυρίως στην διαπλοκή για να έχουν απρόσκοπτη ροή εσόδων. Σε αγαστή φυσικά συνεργασία με τις κυβερνήσεις, οι οποίες για τον λόγο αυτό δεν προχωρούσαν επί χρόνια, στην κατανομή συχνοτήτων ώστε να λειτουργούν νόμιμα οι επιχειρήσεις αυτές.

Ο Λαός με την κατανομή τών ψήφων του, διέσπασε σε μικρά κομμάτια το κομματοκρατικό σύστημα απομύζησης τού κράτους. Προϊόν νεωτερικής λογικής με την μετεπαναστατική Ελλάδα να είναι απλά ένα κακέκτυπο τού μοντέλλου αυτής τής νεωτερικότητος, που  κυριαρχεί λίγώτερο ή περισσότερο στην Δυτ. Ευρώπη και στην Αμερική.

Αυτά σύν την παγκοσμιοποίηση (sic), πολυπολιτισμικότητα (sic) και πτωχοτραπεζοκρατία (κατά Βαρουφάκη) είναι όπως εύστοχα έχουν αναλύσει στα βιβλία τους Γεράσης, Ζιάκας, Γιανναράς, Ηφαιστος, Κοντογιώργης,  Βαρουφάκης κ.α. το λάθος μοντέλο που δεν έχει καμμία σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό, την Οικονομία και την Δημοκρατία, αλλά ούτε και με την Ευρώπη τών εθνών κρατών.

Απλά στην Ελλάδα είχαμε και άκρατη κομματοκρατία που με την σειρά της ήταν ενός ανδρός αρχή και ετρέφετο από την δημόσιο κορβανά, η οποία επετάχυνε την κατάρρευση με διαφορά μικράς φάσεως από την επικείμενη ουσιαστική (η τυπική μπορεί να καθυστερήσει λίγο) κατάρρευση τής Ευρώπης. Τής οποίας Ευρώπης η μοίρα είχε προδιαγραφεί ή , αν θέλετε,' προγραφεί'. Από την στιγμή που αναίρεσε τόσο την βάση τής πολιτικής ισοτιμίας τών ανεξάρτητων εθνών – κρατών, μελών της, όσο και το προτιμησιακό καθεστώς για τα προϊόντα της.

Οι εκλογείς μετέστρεψαν - ευφυέστατα ή κατ' ανάγκην, σε δίλημμα αντιμνημονιακοί – μνημονιακοί, εκείνα που έθεταν ομού(!!) Πασοκ και ΝΔ (Ευρώπη & ευρώ ή έξω από όλα) που ήσαν όχι μόνο αναληθή ως συνδυασμός, αλλά και συνέδεαν ετερόκλιτα πράγματα όπως Ευρώπη και ευρώ. Αφού αρκετές χώρες τής ΕΕ δεν είναι στο ευρώ. Και που σοβαρές χώρες τού ευρώ έχουν και τα 'άλλα' 'Β' πλάνα τους. Χωρίς όμως πρόταγμα 'οράματος' από τον ηγέτη δεν προσελκύονται ψηφοφόροι με διλήμματα. Τα οποία μάλιστα εντείνουν καθημερινά οι ντόπιοι και ξένοι δείχνοντας 'πόρτα' στην Ελλάδα. Κάτι που ο Έλληνας το αντιλαμβάνεται ως χυδαίο εκβιασμό. Που αν μάλιστα πάμε σε εκλογές οι πρώτοι που θα κληθούν να την πληρώσουν είναι ΝΔ, Πασοκ.