Το Ευρώ απέθανε; Ζήτω το δρ€χμή!

Του Γιώργου Κακαρελίδη*

Γεγονός: Το ευρώ σχεδιάσθηκε από Γάλλους και Γερμανούς με την ανομολόγητη ελπίδα να ελέγχουν ο ένας τον άλλον (δίνοντας διαφορετική ερμηνεία, ο καθείς προς όφελός του, στην έννοια ελέγχου). Δεν είχε κανένα από τα δομικά χαρακτηριστικά ενός νομίσματος. Πολύ δε λιγώτερο τα ενός κοινού νομίσματος (αυτά τα έχουμε εκτενώς επισημάνει σε προηγούμενη αρθρογραφία μας). Ακόμη χειρότερα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ασκούσε νομισματική πολιτική και κάθε κράτος την δική του δημοσιονομική πολιτική (!!!). Δηλαδή αλαλούμ. Φυσικά πέρα από την σταθερότητα τού ευρώ, πουθενα δεν προεβλέπετο ο έλεγχος τής ύφεσης δηλαδή τής ανεργίας. Σαν μάλιστα δώρο στην τραπεζοκρατία και σ’ όλο το χρηματοπιστωτικό αρπακτικό συνάφι, επετράπη κάθε είδους απορρύθμιση των κανόνων.

Σχόλιο: Φυσικά οι μεν Ελβετοί αγνόησαν το ευρώ, οι δε Αγγλοι πανηγυρικά αντιτάχθηκαν. Και οι δύο αυτοί είναι χρόνια στο κουρμπέτι και ξέρουν τι σημαίνει νόμισμα. Και ωφελήθηκαν. Το γεγονός για τον δικό μας τον οικονομικό ‘ογκόλιθο’ Σημίτη δεν είχε καμμία σημασία. Η ‘στιβαρά και εύρωστη’ οικονομικά Ελλάδα θα κατετρόπωνε οιαδήποτε αντίθετη φωνή. Με την αγαστή -πλήν άκριτη, συνεργασία της τότε αντιπολίτευσης ΝΔ.

Αποτέλεσμα: πλήρης διάλυση όλων τών τομέων τής παραγωγής μας και εκτόξευση τού εμπορικού ελλείμματος σε δυσθεώρητα ύψη. Φυσικά είχαμε και εκτόξευση ελλειμμάτων, χρέους, επιτοκίων δανεισμού, ανεργίας και παραοικονομίας τόσο σε εμάς όσο και σ’ όλη την ευρωζώνη. Καμμιά χώρα δεν πληροί τα κριτήρια Μάαστριχτ. Μόνο οι εξαγωγές αυξήθηκαν σε Γερμανία και Γαλλία, σαν ‘ανταμοιβή’ τους για το ‘κοινό’ νόμισμα, με αντιστροφή όμως τής τάσεως πλέον. Λόγω της κρίσης που δεν αφορά συγκεκριμένη χώρα αλλά όλη την ευρωζώνη. Και, ναί, η Γερμανία, η Γαλλία έχουν και αυτές σημαντική παραοικονομία, σύμφωνα με τα στατιστικά.

Η ύφεση που ενέσκηψε, επέφερε εκατομμύρια ευρωπαίους άνεργοι, εκατομμύρια έχασαν εκτός από τις δουλειές και τα σπίτια τους.  Εκατομμύρια ζούν πλέον κάτω και από το πιό χαμηλό όριο φτώχειας.

Η απορρύθμιση που προαναφέραμε, βασίστηκε στην ιδέα ότι το κράτος είναι ‘κακός’ επιχειρηματίας. Αυτή η ιδέα διακινήθηκε έντεχνα από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης που έπαιρναν συνεχώς εύκολα δάνεια από τις τράπεζες, και προωθούσαν τούς κατ’ ευφημισμόν βολικούς βουλευτές και αναλυτές έτσι ώστε ο κόσμος να αποδεχθεί την διάλυση κάθε κεντρικού σχεδιασμού και ελέγχου σε κάθε έκφανση τής κοινωνικής και οικονομικής λειτουργίας τού κράτους. Λές και η οικονομία αφορά άλλους. Υγεία, Ασφάλεια, Παιδεία , Αμυνα, Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Νόμισμα, Οικονομία αφαιρούνται από το κράτος με την εισαγωγή τού βλακώδους όρου ‘απελευθέρωση’.  Συγχέοντας επίτηδες τον έλεγχο και σχεδιασμό με την διαχείριση.

Ολη αυτή η απεμπόληση, οδήγησε στα τοξικά παράγωγα, στο χρήμα φούσκα και σε τράπεζες – ζόμπι. Και φυσικά οι Τράπεζες εστράφησαν για βοήθεια στο ....’κακό’ κράτος και έκτοτε διατηρούνται τεχνητά στη ζωή με δανεικά και αγύριστα δάνεια από τα .... ελλειμματικά και χρεωκοπημένα στην πράξη κράτη, δηλαδή σε νέα επιβάρυνση τών πολιτών τους.

Βαφτίζουν μάλιστα αυτά τα λεφτά με το νεολογισμό ‘ανακεφαλαιοποίηση’ χωρίς όμως να εκχωρούν μετοχές ή έλεγχο ή διαχείριση σ’ αυτόν που βάζει τα λεφτά. Δηλαδή το κράτος ήγουν στους πολίτες.

Σε συνδυασμό με την ανυπαρξία τών βασικών πυλώνων ενός κοινού νομίσματος, την μη ανακύκλωση πλεονασμάτων στην ευρωζώνη, και την ανυπαρξία μηχανισμών διαχείρισης ελλειμμάτων και επενδύσεων οδηγούμαστε σ’ αυτό που για πρώτη φορά στην Ιστορία, τόσοι οικονομολόγοι προέβλεψαν με ακρίβεια. Την διάλυση τής ευρωζώνης. Και την ανάκτηση και πάλιν τής έκδοσης νομίσματος από το κάθε κράτος. Οπως η Αγγλία και η Ελβετία. Πριν χαθούν στον καιάδα τής συντήρησης τών χρεοκοπιών και τα εναπομείναντα χρήματα. Το πότε θα το αποφασίσει η Γερμανία είναι στην πραγματικότητα το ερώτημα. Εκτός αν συνέλθουν και προχωρήσουν στην μοναδική λύση που θα αντιμετωπίζει όλους τούς παράγοντες τής κρίσης ταυτόχρονα.

Γεγονός: Οπως μόλις προχθές απεκαλύφθη, οι Μιτεράν και Κόλ είχαν προειδοποιηθεί εκτενώς δια τού Ντελόρ (για την ακρίβεια από τον σύμβουλό του Stuart Holland) για τις πολιτικές που έπρεπε να συνοδεύουν το κοινό νόμισμα. Οπως δε ομολόγησαν, δεν διέθεταν την απαιτούμενη ‘πολιτική’ ισχύ για να περάσουν τις απαιτούμενες δράσεις και –όπως εδήλωσαν, μετέθεσαν το πρόβλημα στο δίλημμα που θα αντιμετώπιζαν, καμμιά δεκαπενταριά χρόνια αργότερα, οι επίγονοί τους. Οπότε ας αποφάσιζαν οι επίγονοι αν θα διαλύσουν το νόμισμα ή όχι, αν θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις.

Σχόλιο: Προφανώς και διέθεταν εξαιρετικά μεγάλη πολιτική ισχύ. Αυτό που ΔΕΝ διέθεταν για το προφανές τού κ. Stuart Holland και τής μετέπειτα εκδοχής ως 'Προταση εκδ. 3' τών κκ. Βαρουφάκη - Holland, είναι η υποστήριξη τής πρότασης από την ασύδοτη 'πτωχοτραπεζοκρατία' (που καταργείται στην πράξη με την πρόταση), τούς πάσης φύσεως '... white elephants' και τέλος τού 'Ιερατείου' τών Βρυξελλών.

Ακριβώς όπως αντίστοιχα, σήμερα. Γι' αυτό και περάσaμε από την φάση τού Yellow Alert για το ευρώ σε φάση πλέον, Red Alert. Εκμετρώντας το ζήν τής Ευρωζώνης και όχι μόνο. Με επικείμενη απασφάλιση τής κοινωνικής εκρηκτικής νάρκης και δή διευρωπαϊκά.

Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά το πολιτικό σύστημα τών πάσης φύσεως μνημονιακών εδώ (και στην ευρωζώνη), γι αυτό και έχουν αποδυθεί σε ένα κοινό τιτάνιο ‘αγώνα’ τρομοκρατίας τού λαού με πάσης φύσεως διλήμματα όπως ‘ευρώ ή δραχμή’, ‘μνημόνιο και ΕΕ ή όχι και εκτός’ σε βαθμό τέτοιας γελοιοποίησης που είναι αδύνατον να φαντασθεί κανείς ότι υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει αυτές τις αρλούμπες.

Δημοσιεύθηκε στον  Reporter Πατρών τής 28/5/2012