Τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου έδωσαν στην Ελλάδα μία μεγάλη ευκαιρία για την προάσπιση των συμφερόντων της και την επιβίωσή της. Αφού περιορίστηκαν τα άκρα (ακροδεξιοί από την μία και ακροαριστεροί του Σύριζα και σταλινικοί του ΚΚΕ από την άλλη), σχηματίστηκε Κυβέρνηση με τα πιο μετριοπαθή στοιχεία της Δεξιάς και της Αριστεράς για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου. Δεξιοί και Αριστεροί κατάλαβαν επιτέλους ότι δεν είναι εχθροί και ένωσαν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν μαζί ό,τι καλύτερο έχουν στην χώρα.
Πλέον στον χώρο της αντιπολίτευσης, οι ακροδεξιοί της Χρυσής Αυγής, αλλά και οι ακροαριστεροί του Σύριζα (βλ. σχετικές δηλώσεις για κάτι περίεργα «ψηφίσματα» της κ. Δούρου), θα έχουν αρκετό χρόνο μπροστά τους για να ανανεώσουν την μνήμη τους, η οποία έχει κολλήσει στις δεκαετίες του 40 και του 50 και κυρίως να κατανοήσουν ότι οι αντίπαλοί τους (δεξιοί ή αριστεροί) εκπροσωπούν χιλιάδες πολίτες. Επομένως, απαιτείται μεγαλύτερη σοβαρότητα και προσοχή στην ένθεν κακείθεν εκτόξευση των εμπρηστικών χαρακτηρισμών του «φασίστα» ή του «προδότη» γιατί προσβάλλονται χιλιάδες συμπολίτες μας.
Επίσης, τα άκρα θα έχουν τον χρόνο να συνειδητοποιήσουν ότι ο ρόλος του στρατού (του οποίου τις παρεμβάσεις ακροδεξιοί και ακροαριστεροί ανέκαθεν έβλεπαν με συμπάθεια) δεν είναι να παρεμβαίνει στην πολιτική για δύο κυρίως λόγους:
α) τα g3 και τα τάνκς ιστορικά δεν έχουν σταθερή ιδεολογία και μπορούν κάλλιστα να υπηρετούν τόσο το «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια», όσο και το «σφυροδρέπανο» του Στάλιν. Μην ξεχνάμε ότι και το ΚΚΕ χρησιμοποίησε τον στρατό για την κατάληψη της εξουσίας την δεκαετία του 1940, όχι μόνο ο Παπαδόπουλος το 1967. Τα αποτελέσματα γνωστά: εμφύλιος.
β) όποιος κυβερνά έχοντας στα χέρια του g3 και τανκς είναι τελείως ασύδοτος και αυθαίρετος και δεν μπορεί να ελεγχθεί από κανένα, ούτε από την Δικαιοσύνη, ούτε από τον λαό. Ο πολιτικός τουλάχιστον, μπορεί να ελεγχθεί από την Δικαιοσύνη και αν γλιτώσει την τσιμπίδα του νόμου τον περιλαβαίνει η χλεύη του λαού, όπως πχ ο ιστορικός εξευτελισμός του Πασοκ (μόλις 33 βουλευτές), ο οποίος αποτελεί τρανή προειδοποίηση για όποιον στο μέλλον θελήσει να ξαναξεγελάσει τον λαό με απάτες τύπου «λεφτά υπάρχουν» ταυτόχρονα με παρασκηνιακές συμφωνίες με ξένους παράγοντες.
Από εδώ και πέρα η ζωή των στελεχών του Πασοκ, μετά από αυτά που έκανε η Κυβέρνησή τους εις βάρος του λαού, θα είναι δύσκολη λόγω της περιφρόνησης του κόσμου, εκτός φυσικά αν τα ίδια τα στελέχη του Πασοκ παραδώσουν στην Δικαιοσύνη τους δικούς τους συγκεκριμένους επίορκους, οπότε θα έχουν δικαίωμα για μια νέα πολιτική αρχή. Όσο όμως τους καλύπτουν η χλεύη του κόσμου θα τους ακολουθεί όλους για πάντα.
Όσο για το ΚΚΕ ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του καταλάβει ότι δεν εκπροσωπεί εργολαβικά τον λαό, αλλά ΜΟΝΟ όσους το ψήφισαν πιστεύοντας τις απίστευτες θεωρίες του: «..για όλα φταίνε τα μονοπώλια, άρα αν κάνει το κράτος ένα μεγάλο κεντρικό μονοπώλιο καταργώντας τα ιδιωτικά, θα σωθούμε..». Η δε ανεργία θα καταπολεμηθεί με ακατάπαυστη εργασία (ο κομμουνισμός απαγορεύει τις απεργίες) με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαγητό και μία γκαρσονιέρα (θα πολεμήσουν τους πλούσιους με το να γίνουν όλοι φτωχοί..!!) και τα βράδια θα έχουμε χρόνο να λατρεύουμε το «ιερό θηλυκό»-μητέρα του λαού γενική γραμματέα του ΚΚΕ.
Μόνο με απόδοση «θείων» ιδιοτήτων μπορεί να εξηγηθεί η μη αλλαγή προσώπων στην ηγεσία ΚΚΕ (ύστερα από αλλεπάλληλα χαμηλά ποσοστά σε αλλεπάλληλες εκλογές), χαρακτηριστικό δείγμα της προσωπολατρείας που είναι αναπόσπαστη με όλα τα ακραία καθεστώτα τόσο της ακροαριστεράς (πατερούλης Στάλιν), όσο και της ακροδεξιάς («οδηγός» Χίτλερ).
Το μόνο άλλοθι που απέμεινε στους ακραίους να χτυπήσουν την παρούσα Κυβέρνηση είναι οι μνημονιακές πολιτικές. Αλλά και αυτό το επιχείρημα είναι στο χέρι της Κυβέρνησης να το διαψεύσει αν πραγματοποιήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της για επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του μνημονίου ως εταίρος προς εταίρο με τους διεθνείς παράγοντες.
Όπως εμείς πρέπει να δείξουμε την θέλησή μας για απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν (πχ συρρίκνωση του κράτους όπου αυτό δεν χρειάζεται, αλλά διατήρηση του κοινωνικού κράτους, αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας που μένει αναξιοποίητη, αλλά χωρίς να φτάσουμε στο ξεπούλημα, ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα μέσα από φοροελαφρύνσεις και όχι μέσα από την διάλυση του κατώτατου μισθού, προσέλκυση επενδύσεων από Ρωσία και Αμερική και όχι μονοδιάστατα από Γερμανία και Γαλλία), έτσι και οι Ευρωπαίοι εταίροι πρέπει να μας δείξουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν μία χώρα που έχει ανάγκη αναλογιζόμενοι και τις δικές τους ευθύνες (την έβαλαν στο ευρώ χωρίς να πληρεί τις προϋποθέσεις) ή θέλουν να εκμεταλλευθούν τα υπάρχοντα προβλήματα προκειμένου να τα κάνουν χειρότερα ώστε να διαλύσουν τα πάντα και να εξαγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί την χώρα..;;
Η πρόσφατη σύνοδο κορυφής, με την απομόνωση των πολιτικών μονοδιάστατης σκληρής λιτότητας της Μέρκελ, έδειξε ιδιαίτερα ενθαρρυντικά στοιχεία για το μέλλον της Ευρώπης αλλά και της χώρας μας. Όχι μόνο η παρούσα ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να μείνει πιστή στις προεκλογικές δεσμεύσεις της ώστε να μην δικαιώσει τα άκρα (παραδίδοντας την χώρα σε αυτά), αλλά και η Ευρώπη είναι σε κομβικό σημείο: μπροστά αλληλεγγύη και μεγαλύτερη ένωση και πίσω διάλυση.
Κάποιοι ήθελαν την ΕΕ ένα απρόσωπο τέρας στον βωμό του οποίου έπρεπε να θυσιαστούν οι λαοί της Ευρώπης προκειμένου να επιτευχθεί η λεγόμενη «αειφόρος ανάπτυξη». Όμως για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορική σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών έγινε συνείδηση ότι η Ευρώπη δεν είναι το απρόσωπο τέρας που ήθελαν κάποιοι αλλά οι λαοί της. Το «κάτσε κάτω, δεν έχεις να πας πουθενά μέχρι να βρεθεί λύση» που είπαν οι Ραχόι και Μόντι στον Ρομπάι (με την ενθάρρυνση και του Ολάντ) θα το θυμάται η Μέρκελ για πολύ καιρό.
7 Ιουλίου 2012 στις 5:24 μ.μ.
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ο Συριζα δεν είναι κόμμα ακροαριστερών, αλλά έχει πολύ ισχυρές ακροαριστερές συνιστώσες, οι οποίες "καπελώνουν" τα (δυστυχώς λιγότερα αριθμητικά) σοβαρά και αξιόλογα στελέχη που έχει.
Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνουν ακροαριστερά στελέχη στον Συριζα, ας ρίξει μία ματιά στο ψήφισμα των Κορυσχάδων του Συμβουλίου του ΕΑΜ τον Μάιο του 1944, το οποίο ΑΥΤΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ και στο άρθρο 8 αυτού, το οποίο αναγνωρίζει ρόλο στον στρατό όχι μόνο για απελευθερωτικούς αγώνες κατά ξένων κατακτητών, αλλά ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ όταν κρίνεται ότι θίγονται οι "ελευθερίες του λαού", παρακάμπτοντας τον θεσμό της Δικαιοσύνης ("..Ο Εθν. Στρατός ΕΛΑΣ, είναι το ένοπλο τμήμα του έθνους, που μάχεται για την απελευθέρωση της πατρίδας και τις ελευθερίες του λαού..").
Πρόκειται για επανάληψη του ρόλου του στρατού στην άνοδο των Μπολσεβίκων το 1917 στην Ρωσία κατά των αστών που υποτίθεται ότι προσέβαλαν τις "ελευθερίες του λαού". Και τελικά ανέβηκε στην εξουσία η ΚGB που σέβονταν τους πάντες...!!!
Πρόκειται για απόψεις διάχυτες στις τάξεις του ΚΚΕ, όπως μαρτυρούν μνημεία "πεσόντων" του ΚΚΕ (πχ. Λ. Αλεξάδρας στην Αθήνα), στα οποία αναγράφεται με σαφήνεια ότι οι "ήρωές τους" έπεσαν στον πόλεμο όχι μόνο κατά ξένων ιμπεριαλιστών, αλλά ΚΑΙ κατά της αστικής τάξης. Θεωρούν δηλαδή ότι το 1946-1949 δεν έγινε εμφύλιος, αλλά θεμιτός πόλεμος κατά της αστικής τάξης.
Όσο δε για τον κ. Τσίπρα, αντί να διώξει αυτές τις ακροαριστερές συνιστώσες από το κόμμα του κρατώντας μόνο τα σοβαρά στελέχη που ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, προτιμά να χαϊδεύει τα αυτιά τους, πότε ξεκινώντας διερευνητικές εντολές με ακροαριστερές δυνάμεις τύπου Ανταρσύα, πότε προσβάλλοντας ξένους αρχηγούς κρατών με απαράδεκτες προσβολές ("Ολαντρέου") προφανώς για "εσωτερική κατανάλωση" με τους ακροαριστερούς, και πότε με προσβλητικές δηλώσεις για την αστυνομία του τύπου: "θα επανασυμφιλιώσουμε την αστυνομία με τον λαό". Λες και η αστυνομία για ότι έκανε στο κίνημα των αγανακτισμένων το έκανε από μόνη της και χωρίς τις σαφείς εντολές ("μην μείνει κανείς στην πλατεία") των στελεχών του Πασοκ.
Πρόκειται για ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ τα οποία, όσο και να θέλουν κάποιοι να τα κρύψουν κάτω από "αντιμνημονιακές ρητορείες", ίσως θέσουν κάποια στιγμή θέμα ηγεσίας στον Σύριζα, αν φυσικά το εν λόγω κόμμα θέλει να διαχωρίσει την θέση του από τα άκρα.
Ας γίνει κατανοητό επιτέλους ότι ο ρόλος του στρατού (ως μέρος του λαού άλλωστε) είναι να εξασφαλίζει την εθνική μας ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα από εξωτερικές προκλήσεις και όχι να φθείρεται και εξευτελίζεται σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις.