Του Γιώργου Κακαρελίδη*
Να λοιπόν που, αντί τού Σαμαρά όπως προτρέπαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας, ανέλαβε να καθαρίσει την δουλειά ο Μόντι με τον Ροχάϊ. Πράγματι το Συμβούλιο Κορυφής (τής Ευρωζώνης) τής περασμένης Πέμπτης, στις Βρυξελλες, απεφάσισε τα εξής ‘καταπληκτικά’:
«-Τονίζουμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ των τραπεζών και κυρίαρχων [κρατών]. Η Επιτροπή θα υποβάλει προτάσεις επί τη βάσει του άρθρου 127 (6) για έναν ενιαίο εποπτικό μηχανισμό [τών τραπεζών] σύντομα. Ζητούμε από το Συμβούλιο να εξετάσει τις προτάσεις αυτές επειγόντως έως το τέλος του 2012.
- Όταν ένας αποτελεσματικός ενιαίος εποπτικός μηχανισμός εγκατασταθεί, με τη συμμετοχή της ΕΚΤ, για τις τράπεζες στη ζώνη του ευρώ, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητος –ESM θα έχει την δυνατότητα, μετά από ρυθμιστική απόφαση, να ανακεφαλαιοποιεί τις τράπεζες απ’ ευθείας. Αυτό θα βασίζεται σε κατάλληλες προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων, οι οποίες θα πρέπει να είναι εξειδικευμένες κατά τράπεζα, τομέα ή στο σύνολο της οικονομίας και θα επισημοποιηθεί σε μνημόνιο συνεργασίας.
-Η Ευρωομάδα θα εξετάσει την κατάσταση του ιρλανδικού χρηματοπιστωτικού τομέα με σκοπό την περαιτέρω βελτίωση της βιωσιμότητας τού, με καλές επιδόσεις, προγράμματος προσαρμογής. Παρόμοιες περιπτώσεις θα αντιμετωπίζονται ισότιμα.
-Επιζητούμε την ταχεία περάτωση του μνημονίου συνεργασίας που συνοδεύει την οικονομική στήριξη προς την Ισπανία για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού του τομέα. Επαναλαμβάνουμε ότι η οικονομική βοήθεια θα παρασχεθεί από το EFSF μέχρι το ESM να είναι διαθέσιμο, και ότι στη συνέχεια θα μεταφερθεί στο ESM, χωρίς η οικονομική βοήθεια να αποκτήσει το καθεστώς προτεραιότητος.
-Διακηρύσσουμε την ισχυρή μας δέσμευση να κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ, ιδίως με τη χρήση των υφιστάμενων μηχανισμών EFSF / ESM με ευέλικτο και αποτελεσματικό τρόπο προκειμένου να σταθεροποιηθούν οι αγορές των κρατών μελών με σεβασμό ειδικών ανά χώρα συστάσεων και άλλων υποχρεώσεών τους, συμπεριλαμβανομένων των αντίστοιχων χρονοδιαγραμμάτων τους, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και τις διαδικασίες Μακροοικονομικής εξισορρόπησης. Οι προϋποθέσεις αυτές θα πρέπει να αντικατοπτρίζονται σε ένα μνημόνιο συμφωνίας.
-Καλωσορίζουμε το γεγονός ότι η ΕΚΤ συμφώνησε να αντιπροσωπεύσει το ESFS / ESM για τους σχετικούς χειρισμούς στην αγορά, κατά τρόπο αποτελεσματικό.
-Επιφορτίζουμε το Eurogroup για την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών από τις 9/7/12.»
Για να δούμε τί σημαίνουν για εμάς όλα αυτά τα μανδαρινίστικα τής Βρυξελλιώτικης ευρωορολογίας:
α) Ξεσκεπάζει το μέγεθος τής βλακείας τών ηγετών, που όλα αυτά τα χρόνια έριχναν ζεστό χρήμα στην μαύρη τρύπα τών πτωχευμένων τραπεζών τής ευρωζώνης (δηλαδή σχεδόν σε όλες) περνώντας, ξεδιάντροπα, τον λογαριασμό στούς πολίτες τών αντίστοιχων κρατών. Και μάλιστα οι ίδιοι ηγέτες που κώφευαν τόσα χρόνια στα γραπτά μας και τίς εκκλήσεις όλων τών στοιχειωδώς λογικά σκεπτομένων, εμφανίζονται τώρα σαν Δον Κιχώτες ‘αποφασισμένοι’ να κόψουν φαύλους κύκλους. Αντί να αποσυρθούν διακριτικά στο παραβάν τής ιστορίας. Επιτρέπει πλέον την- μέσω τών Ευρωπαϊκών μηχανισμών Σταθερότητος, ανακεφαλαιοποίηση (sic) δηλαδή την έναντι μετοχών(;) εισροή κεφαλαίων στις τράπεζες για να καλύψουν τις ανεξέλεγκτες ζημίες τους με την αλόγιστη λειτουργία τους και την παράλληλη αφαίρεση πραγματικού χρήματος υπό τών μετόχων τών μεγαλοστελεχών και τών παρατρεπεζομάγαζων. Χρήμα που δεν θα βαρύνει ως χρέος τα κράτη.
β) Κατάλαβαν επίσης ότι η μη χρήση τών μηχανισμών σταθερότητος από τα κράτη με πώληση ομολόγων τους κατ’ ευθείαν και όχι μέσω μνημονίων, οδηγεί στο γκρεμό και χωρίς αιδώ πάλι άλλαξαν την απόφασή τους. Αφού καταβύθισαν χώρες όπως η Ελλάδα με τα άθλια και εξευτελιστικά μνημόνια και τις ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις τού ΔΝΤ στην ΕΕ. Δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμην. Δεν σκέφτηκαν φυσικά, ούτε ότι ακόμη κι έτσι οι μηχανισμοί των ταμείων (EFSF / ESM) εξακολουθούν να παράγουν τοξικά ομόλογα όπως ακριβώς τα περιβόητα CDO , τα δομημένα παράγωγα. Ετσι απλά ούτε γάτος ούτε ζημιά.
Και είναι να απορεί κανείς από τα κυβικά μέτρα πτυχίων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών, που συνωστίζονται και επανδρώνουν την ευρωκρατία και τις κυβερνήσεις τών ευρωμελών. Χωρίς μία (αριθμός 1) παραίτηση για ανακολουθία μεταξύ ‘θεωρώ’, ‘πιστεύω’ και δήθεν ‘πρακτέου’. Απλά θεατές στην απομύζηση τού μόχθου και την ενθυλάκωση τού πλούτου τών λαών.
Όμως ας δούμε τώρα τις επιπτώσεις για τις χρεωμένες χώρες:
Για την Ισπανία, όπως διαβάσατε, γίνεται ειδική αναφορά για άμεση χρηματοδότηση τών τραπεζών της (από το EFSF ) και μάλιστα σε ενδεχόμενη αναδιάταξη τού χρέους να μην υπάρχει προτεραιότητα κρατών έναντι ιδιωτών (μπάς και ρίξουν λεφτά οι τελευταίοι). Αυτά μόνο για την Ισπανία.
Η Ιταλία πέτυχε να αγοραστούν ακριβά, πρακτικά από το EFSF τα χαρτιά της (ομόλογα) χωρίς μνημόνια λιτότητας, που θα έστελναν τις επιχειρήσεις και την βιομηχανία της στα τάρταρα τής ύφεσης.
Η Ιρλανδία πέτυχε ότι θα γίνουν βελτιώσεις τού μνημονίου της. Δηλαδή θα χαλαρώσουν άμεσα και θεαματικά οι όροι και όχι μόνο.. Μόνο σε αυτήν.
Οσον αφορά την Ελλάδα και (θεωρητικά) τις άλλες χώρες, το θέμα τών τραπεζών μετατίθεται για ....τού χρόνου (!!), αφού οι άλλες χώρες δεν έχουν άμεσο πρόβλημα. Δηλαδή πληρώστε Ελληνικέ λαέ και μετά βλέπουμε. Και για το μνημόνιο γίνεται ειδική αναφορά ότι θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις (αυτό σημαίνει η φράση ‘σεβασμό ειδικών ανά χώρα συστάσεων και άλλων υποχρεώσεών τους’ ).
Φυσικά αυτά δεν τα αποφάσισε η Μέρκελ. Ούτε καν τα ήθελε. Ηταν οι Ραχόϊ και Μόντι που μπλόκαραν κάθε απόφαση όλης τής Συνόδου, μέχρι να παρουν ξημερώματα, ο πρώτος την αφαίρεση τού χρέους χρηματοδότησης τών τραπεζών τής Ισπανίας, από την Ισπανία και ο δεύτερος την δυνατότητα δανεισμού με αγορά ομολόγων κατ’ ευθείαν από το EFSF, χωρίς ένταξη σε Μνημόνια, λιτότητες και άλλες αηδίες.
Ουσιαστικά είπαν στην Μέρκελ ή φεύγεις και φεύγουμε και διαλύεται το ευρώ ή κοιτάμε μπάς και ξεκολλήσουμε όλοι μαζί το καράβι από την ξέρα. Η Μέρκελ τυπικά έμεινε, το ευρώ κέρδισε λίγους μήνες ζωής, μέχρις ότου η τελευταία αποφασίσει σύντομα, υποχρεωτικά πλέον, για το τι θα κάνει με το ευρώ. Με ή χωρίς την βοήθεια τού Συνταγματικού Δικαστηρίου της, που θα αποφανθεί για την συνταγματικότητα αλλαγής τών όρων τών μηχανισμών στήριξης. Αν προηγουμένως δεν μπλοκαριστεί το θέμα στην ΤτΓ ( γερμανική κεντρική τράπεζα γνωστή ως Μπούντεσταγκ) ή στο Κοινοβούλιο.
Εμείς τί κάναμε; Μα ελάτε τώρα, εδώ ‘δεχθήκαμε’ και στείλαμε τον Παπούλια να μετάσχει λές και ουδέποτε υπεκατεστάθη πρωθυπουργός χώρας μέλους, από υπουργό, που να ξέρει τι θέλει. Και νομίζετε ότι θα τολμήσει η ΚΔΕ (Κυβέρνηση Διάχυσης Ευθύνης) να βάλει- δια τού τού Στουρνάρα τις φωνές στο επικείμενο eurogroup και να απαιτήσει άμεση διαγραφή από το χρέος μας τών δεκάδων δισεκατομμυρίων (περίπου 50) που δανειστήκαμε για να τα αρπάξουν οι τράπεζές μας, στέλνοντας ισόποσες μετοχές τους στο EFSF; Όπως θα γίνει με την Ισπανία.
Ή μήπως νομίζετε ότι θα απαιτήσει η ΚΔΕ άμεση απόρριψη τού μνημονίου; Όπως με την Ιταλία και την Ιρλανδία. Μια κυβέρνηση στηριζόμενη από εκείνους που δεν τόλμησαν να λειτουργήσουν ως Μόντι ή Ραχόϊ, τών οποίων οι χώρες ήσαν σε χειρότερη μοίρα στα αντίστοιχα από την Ελλάδα. Με μέλη αρχιτέκτονες τής εισόδου μας στο εξάμβλωμα τής ευρωζώνης από την εποχή τής Σημιτοκρατίας (που σημειωτέον άρχισαν να διαρρέουν και οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για ναί σε όλα με την Τουρκία). Μέλη που δεν έχουν ιδέα πώς μπορεί να διοικηθεί το μαγαζί. Οποιοδήποτε μαγαζί.
*Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών.
κανένα σχόλιο