Σόϋλεντ Γκρίν, ΝεοΚόσσοβο ή και τα δύο;

Του Γιώργου Κακαρελίδη*

Το 2022, σε μια υπερκορεσμένη πληθυσμιακά Γή ένας ντετέκτιβ τής Νέα Υόρκης, ανακαλύπτει ότι κατέστη στόχος δολοφονίας από μια κυβερνητική υπηρεσία, την ώρα που φτάνει κοντά στο να ανακαλύψει ένα καλά κρυμμένο κυβερνητικό μυστικό, σχετικά με την συνταγή ενός νέου, επαναστατικού και εξαιρετικά αναγκαίου για την επιβίωση, επεξεργασμένου τροφίμου με ονομασία soylent green από πλαγκτόν όπως αναγράφει το κουτί, που διανέμεται στον πληθυσμό. Τελικά το κρατικό μυστικό θα τού το αποκαλύψει ένας φίλος του καθηγητής, λίγο πριν αποθάνει, στα τεράστια και πολυτελή κέντρα ευθανασίας με τίτλο «Επιστρέφω στο Σπίτι » που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση για τον γενικώτερο έλεγχο τού πληθυσμού και τών γεννήσεων.

Είχε προηγηθεί, τo 1990, ένα τρομακτικό  κενό ισορροπίας με την κατάρρευση τής Σοβιετικής εκδοχής τού καπιταλιστικού μοντέλου, τού αποκλειστικά δηλαδή, κεντρικού σχεδιασμού τής Οικονομίας. Αυτό δημιούργησε γεωπολιτικό κενό, όπου όλοι έσπευδαν να καταλάβουν νέες θέσεις στο στρατηγικό παιχνίδι. Επιπλέον ετέθησαν οι βάσεις διατάραξης τών εργασιακών σχέσεων και τού κράτους Προνοίας. Η εισαχθείσα  έννοια τής παγκοσμιοποίησης μετέτρεψε το επενδυτικά κεφάλαια από επενδυόμενα σε βάθος χρόνου, σε παγκόσμιους ταξιδιώτες τής αρπαχτής εντός δευτερολέπτων.

Το γεωπολιτικό κενό,  η Γερμανία το χρησιμοποίησε για να επιστρέψει το 1991 στα Βαλκάνια, διαλύοντας την Γουγκοσλαβία, δια μετατροπής τών εσωτερικών διοικητικών διαιρέσεων σε εξωτερικά σύνορα χωρών. Ο νέος βαλκανικός πόλεμος, δια τής Γερμανικής και Αμερικανικής πολεμικής μηχανής, δεν θα αργούσε να ξεσπάσει στην διαλυόμενη Γιουγκοσλαβία. Με τα επίσημα γειτονικά και Ευρωπαϊκά κράτη, να στέκουν ανήμπορα να αντιδράσουν. Το διεθνές έγκλημα διάλυσής της επανέφερε τις ΗΠΑ στα Βαλκάνια. Αλλά έφερε και στο προσκήνιο ‘χώρες’ όπως το Κόσσοβο (εμβαδού όσου και η δική μας Ήπειρος), που κατέστησαν οιονεί προτεκτοράτα  τής Αμερικανικής και Γερμανικής Πολιτικής, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτες πλέον διαδικασίες.

Το 2002 βρίσκει την Ελλάδα να έχει μπεί δια τών Σημίτη Παπαντωνίου στο Ευρώ, παντελώς εκτός πάσης οικονομικής λογικής. Σέ ένα ευρώ που δημιούργησαν το 1999 Γάλλοι και Γερμανοί με την ανομολόγητη ελπίδα να ελέγχουν ο ένας τον άλλον. Αποτέλεσμα με το διεθνές κράχ και η ουσιαστική χρεωκοπία το 2010 τής Ελλάδος. Και η υπαγωγή της σε διεθνή έλεγχο υπό την λεγόμενη Τρόϊκα. Αφού μεθοδικά προηγήθηκε η αποβιομηχανοποίηση τής Ελλάδος, η συρρίκνωση όλων τών τομέων τής παραγωγής με συνέπεια την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Δηλαδή μετατροπής της σε προτεκτοράτο. Σε ... ΝεοΚόσσοβο.

Όπου το μόνο που έχουμε πλέον να διαθέσουμε σε κάθε έναν ντόπιο ή ξένο επικυρίαρχο είναι ένα κακά αμειβόμενο εργατικό δυναμικό. Που επιλέγει είτε το Soylent Green είτε την μετατροπής μας σε ΝεοΚόσσοβο ή και τα δυό. Εκτός αν έφτασε η ώρα για διάλυση όχι μόνον τής Ευρωζώνης, αλλά και τής ίδιας τής Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που δεν εξυπηρετεί πλέον τούς Λαούς. Γιατί ξέχασαν την από αιώνων φωνή του Σταγειρίτη: όχι μόνο ό,τι ωφελεί την οικογένεια, αλλά και ό,τι ωφελεί την Πατρίδα. Ταυτόχρονα και συνεχώς.

Α, ναί. Λησμόνησα να αναφέρω ότι το soylent green παρασκευάζεται από τα πτώματα τών ανθρώπων που .... ‘επέστρεφαν στο σπίτι’ [από το έργο τού Richard Fleischer, Soylent Green (1973)].