του Νίκου Παπαγεώργη
Σε αυτή τη χώρα που χρεοκόπησε αλλά κανένας δεν κατάλαβε ποιος πρωθυπουργός ευθύνεται γι’ αυτό… Σε αυτή τη χώρα της οποίας η εθνική κυριαρχία κινδυνεύει, αλλά κανένας δεν κατάλαβε από ποιον ακριβώς κινδυνεύουμε να υποδουλωθούμε… Σε αυτή την χώρα όπου από το 74 και μετά ο λαός ήταν «σοφός» και «κυρίαρχος», αλλά ξαφνικά από το 2010 έγινε διεφθαρμένος και τεμπέλης… Σε αυτή λοιπόν την χώρα υπάρχουν μόνο ερωτήσεις και όχι απαντήσεις.
«Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έλεγε ο ένας, «Ζάπειο 1, 2, 3» ο άλλος, αλλά κατάντησαν και οι δύο τους την χώρα να σέρνεται σε σοβαρή ύφεση τα τελευταία χρόνια. Ρωτάμε τον έναν ποιος φταίει γι’ αυτό, και μας λέει ότι φταίνε τα 5,5 χρόνια διακυβέρνησης του Καραμανλή. Ρωτάμε και τον άλλο ποιος φταίει, και μας λέει ότι φταίει ο κρατισμός του ΠΑΣΟΚ... Σαν σχολιαρόπαιδα που καρφώνει το ένα το άλλο για το ποιο έφαγε το γλυκό από το τραπέζι. Έχουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ερμηνείες, αλλά κατά παράδοξο τρόπο κανένα ένοχο προς παραδειγματική τιμωρία. Με άλλα λόγια κανείς δεν βγάζει νόημα για τίποτα. Το ένα πρωί μας είπαν ότι «λεφτά υπάρχουν», το επόμενο βράδυ μας είπαν ότι «χρεοκοπούμε» και επόμενο μεσημέρι ότι «μαζί τα φάγαμε». Ασυναρτησίες και πανικός.
Ο ίδιος πανικός ισχύει και στον τρόπο που υποτίθεται ότι αντιμετωπίζουν οι τελευταίοι 3 πρωθυπουργοί μας την κρίση. Κούρεψαν «με το έτσι θέλω» τα λεφτά των ομολογιούχων μικροεπενδυτών, αλλά ταυτόχρονα πασχίζουν να πείσουν τους μεγαλοεπενδυτές να φέρουν τα λεφτά τους στην χώρα… Προσπαθούν να πείσουν επενδυτές να φέρουν χρήμα, όταν κάθε λίγους μήνες κινδυνεύει η χώρα με χρεοκοπία από την έλευση ή μη κάποιας δόσης…
Παραδέχονται και οι δύο τους (Παπανδρέου και Σαμαράς) ότι ήμασταν «κακοί μαθητές» στον χώρο της οικονομίας και των επενδύσεων και προσπαθούν να πείσουν ότι πλέον γίναμε «καλοί μαθητές». Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι από την στιγμή που αποδέχονται τον ρόλο του μαθητή, έχουν ήδη εκχωρήσει το οικονομικό μέλλον της χώρας στον «δάσκαλο» Σόιμπλε και την «παιδονόμο» Μέρκελ. Δεν καταλαβαίνουν ότι πλέον ο δάσκαλος θα αποφασίσει πότε θα γίνουμε «καλοί μαθητές», αυτός δηλαδή θα καθορίσει πότε θα έλθουν επενδύσεις στην χώρα ώστε να σταθούμε στα πόδια μας. Μιλάμε για πλήρη εξάρτηση από την Γερμανία.
Είναι σαφές ότι Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν χάσει το παιχνίδι από τα χέρια τους. Με άλλα λόγια τα έκαναν μπάχαλο σε τέτοιο σημείο μάλιστα, ώστε προκάλεσαν την ξαφνική επέμβαση της Αμερικής, η οποία (μέσω του ΔΝΤ) ζητά μεγάλο κούρεμα του ελληνικού χρέους, προκειμένου να απεμπλακούμε κάπως από την πλήρη εξάρτηση από τις ορέξεις των Γερμανών. Μία εξάρτηση που μάλλον από βλακεία και ανικανότητα των πολιτικών μας δημιουργήθηκε έναντι των Γερμανών, παρά από κάποια ιδιαίτερη πράξη της Μέρκελ.
Η μικρή Ελλάδα για μία ακόμα φορά μετά τον αγωγό Μπουργκάς- Αλέξ/πολης γίνεται πεδίο σφοδρής σύγκρουσης γιγάντων. Αν μάλιστα οι Γερμανοί κρίνουν ότι είναι αρκετά ισχυροί να σηκώσουν ανάστημα στην Αμερική, εποφθαλμιώντας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας, ίσως ακόμα και να μην μας δώσουν την δόση των 31,5 δις και να μας οδηγήσουν σε άτακτη χρεοκοπία. Τα πράγματα βρίσκονται κυριολεκτικά σε τεντωμένο σχοινί.
Όσον αφορά τους πολιτικούς μας αυτοί είναι στον κόσμο τους. Βρίσκονται πάνω από ένα κομπιουτεράκι γράφοντας και σβήνοντας αριθμούς (και ταυτόχρονα ανθρώπινες ζωές) χωρίς να έχουν πάρει χαμπάρι τις σοβαρές διεθνείς εξελίξεις. Δίνουν μάχες… για να μην επιστρέψει η χώρα στην δραχμή. Κρίνουν το ζήτημα της «δραχμής» καθαρά λογιστικά και όχι γεωπολιτικά.
Αν το έκριναν γεωπολιτικά θα καταλάβαιναν ότι η "μεγάλη ιδέα του ευρώ" δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την "μεγάλη ιδέα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών" που μας οδήγησε στην Μικρασιατική καταστροφή. Οι κύριοι παράγοντες που μας οδήγησαν στην μεγάλη καταστροφή του 22 δεν ήταν άλλοι από δύο: α) ηγεσία ανικάνων που τρώγονταν μεταξύ τους και β) εγκατάλειψη της χώρας από τους συμμάχους της.
Και στην περίπτωση του ευρώ οι συνθήκες είναι περίπου οι ίδιες αφού και εδώ έχουμε ηγεσία ανικάνων που παριστάνουν τους «τεχνοκράτες» ενώ ούτε περίπτερο δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν. Την ίδια στιγμή τα σκληρά μέτρα που επιμένουν να μας επιβάλλουν οι ευρωπαίοι «εταίροι» χωρίς ταυτόχρονες επενδύσεις για ανάπτυξη, όπως επίσης και οι προκλητικές ύβρεις περί «τεμπέληδων» δείχνουν ότι η Ελλάδα μάλλον έχει εγκαταλειφθεί για μία ακόμα φορά από τους συμμάχους της.
Μία γεωπολιτική λοιπόν προσέγγιση των γεγονότων δείχνει ότι για να αποφευχθεί νέο ξεκλήρισμα του πληθυσμού (εκρηκτική ανεργία, πείνα και παρατεταμένη ύφεση και εξαθλίωση) από μία νέα φρούδα "μεγάλη ιδέα", όπως αυτή του ευρώ, μάλλον συνίσταται κάποιου είδους αναδίπλωση, από την στιγμή μάλιστα που είναι πασίδηλο ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ομοιάζει με την τότε παρανοϊκή στρατιωτικά εκστρατεία στην «κόκκινη μηλιά» και τους ηγέτες να προσπαθούν να σώσουν το "τομάρι τους" και όχι τον λαό.
Το μεγάλο κούρεμα που προτείνουν οι Αμερικανοί είναι μία μορφή αναδίπλωσης, η οποία όντως θα περιορίσει την όρεξη των Γερμανών που έχει ανοίξει για τα καλά, λόγω του ρόλου του «δασκάλου» που τους εκχώρησαν οι δικοί μας ανίκανοι πολιτικοί αρχηγοί, τους οποίους φυσικά εμείς εκλέξαμε. Αλλά και πάλι η όρεξη των Γερμανών ίσως έχει γίνει πολύ μεγάλη για να κλείσει απότομα…. Εξ ου και η καθυστέρηση της δόσης. Τι θα γίνει αν οι Γερμανοί σηκώσουν κεφάλι στους Αμερικανούς και εκβιάσουν τις εξελίξεις με την δόση..;; Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε και την "αναδίπλωση της δραχμής".
Ήδη η ελληνική αγορά μαστίζεται από έλλειψη ρευστότητας και ο απλός Έλληνας πολίτης ζει με βιοτικό επίπεδο δραχμής, αλλά οι Κυβερνώντες «δίνουν μάχες» για να μην νικήσει το «λόμπυ της δραχμής»..!!! Όταν δε λέμε μάχες μην φανταστεί κανείς κάτι το ιδιαίτερο. Απλά μαστιγώνουν τον κόσμο με σκληρή λιτότητα μήπως και μας λυπηθούν οι Γερμανοί και τα κράτη ουρά τους, ενώ παράλληλα εκλιπαρούν για ένα καλό λόγο για εσωτερική κατανάλωση. Γι’ αυτή την κατάντια δεν φταίνε οι Γερμανοί. Τα μυρμήγκια είναι προορισμένα από την φύση τους να τα πατάνε.
κανένα σχόλιο