Του Γιώργου Κακαρελίδη*
Απλούστατα γιατί από το φθινόπωρο τού 2008, που ξέσπασε η διεθνής κρίση, μέχρι σήμερα, έχει δώσει σε εγγυήσεις τίτλους και ρευστό περί τα εκατόν πενήντα δις ευρώ (163 τα ανεβάζει αναλυτικά, σε σχετικό του άρθρο, ο πρώην Εισαγγελέας Ιωάννης Σακκάς), στις Ελληνικές Τράπεζες. Και άλλα 25 δις από την επικείμενη δόση. Υποτίθεται για την ανάπτυξη.
Που δεν εφάνη και ούτε πρόκειται να φανεί, πουθενά. Και έχω την αίσθηση ότι ο ασκητικός Άγιος, δεν έχει την ίδια άποψη με τις ρητορίες τής συγκυβέρνησής μας. Γιατί η ‘ανάπτυξη’ ούτε ήταν ούτε μπορεί να είναι στρατηγικός ή και τακτικό στόχος. Όλως αντιθέτως είναι αποτέλεσμα.
Η αύξηση τών πωλήσεων, λόγου χάριν, είναι που επιφέρει έσοδα, άρα ανάπτυξη, σε μια εταιρεία. Που φρονίμως ποιούσα, αυτή την αύξηση βάζει στόχο. Η οποία, με την σειρά της, προϋποθέτει σύνολα παραγομένων προϊόντων της και όχι μόνον απλή διακίνηση εμπορεύματος.
Για την παραγωγή τους όμως απαιτείται έρευνα, σχεδιασμός και υλοποίηση. Που όμως αυτά βασίζονται στην «αναλογική» γνώση. Και όχι σε φληναφήματα της κας Διαμαντοπούλου περί ‘ψηφιακών’ (εικονικών) σχολείων. Και αποκτημένη γνώση σημαίνει πολιτισμός και παραγωγή. Αξεδιάλυτα συστατικά τού σύγχρονου οικονομικού κόσμου και όλως ελλειμματικά στην Ελλάδα.
Ως εκ τούτου, δεν αναμένεται ανάπτυξη παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των πάσης φύσεως πολιτικών, οικονομολόγων και οικονομολογούντων τής συγκυβέρνησης. Γιατί χρέος των οικονομολόγων είναι η κατανομή τών υπαρχόντων λεφτών. Η εύρεσή τους είναι χρέος των πολιτικών. Που το αποφεύγουν ως ο διάολος το λιβάνι.
Που σημαίνει ότι το υπουργείο Οικονομικών για το μόνο που χρειάζεται είναι για την διατήρηση, στις συνθήκες παραγωγής, σχετικά σταθερών ‘κατά κεφαλήν’ αμοιβών και εισοδημάτων, ώστε να αποτρέπονται οι κοινωνικές αναταραχές και να διασφαλίζεται η παραγωγή.
Φυσικά το ‘κατά κεφαλήν’ θά έπρεπε να αντιστοιχεί και στο κατά άτομο, πράγμα που είναι ελαφρώς διαφορετικό από τα στατιστικά τού κ. Γεωργίου (τής Στατιστικής Υπηρεσίας), χρονιάρες μέρες τώρα.
Αντί λοιπόν να κάθονται στα υπουργικά τους γραφεία, φαντασιώνοντας την ‘άμεση ανάπτυξη’ δια τής εκποίησης κάθε δυνατής γής και πηγής, υπό τας εντολάς τής τρόϊκας, καλό είναι να μας κάνουν την χάρι ή να καταθέσουν την εντολή ή να δώσουν και τυπικά την εξουσία σε όποιον δώσει τα πιό πολλά: Γερμανούς, Αμερικανούς, Ρώσσους κλπ. Θα είναι η τελευταία έντιμη πράξη τους.
Και ξέρετε κάτι; Ο ‘Αη Βασίλης’ που έδωσε όλα αυτά τα λεφτά στις Τράπεζες, είστε εσείς. Και δίνοντάς τα, φεσωθήκατε, εσείς και τα παιδιά σας, τα φέσια τους ως ‘νεότουρκοι’. Γιατί ήταν όλα δανεικά. Που πρέπει, σύμφωνα με τις συμβάσεις, οι Τράπεζες να τα επιστρέψουν σε τρείς ημέρες !
Αλήθεια, πήρε ποτέ, πίσω, τίποτε ο Αη Βασίλης;
*Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών.
κανένα σχόλιο