Του Γιώργου Κακαρελίδη*
Πήραμε την ακόλουθη ‘συνέντευξη’ από ξένο υποψήφιο επενδυτή στην Ιδιωτική Ανωτάτη Εκπαίδευση, που θέλησε (για προφανείς λόγους) να διατηρήσει την ανωνυμία του:
1η Ερ. Σκέφτεστε να ιδρύσετε ή φέρετε ή μέσω δικαιοχρησίας ανοίξετε ένα ΑΕΙ, κολλέγιο. Μια σχολή σας, πχ. Διοίκησης & Οικονομίας· θα την κάνατε ας πούμε στην Πάτρα ή στο Μεσολόγγι ;
Απ. Αναντίρρητα στην Πάτρα. Λόγω τού μεγάλου αριθμού τών επιχειρήσεων και οργανισμών που απαιτεί για πρακτική άσκηση τών φοιτητών και μετέπειτα εργαζομένων. Αν μάλιστα είχαν απομακρυνθεί από την περιοχή οι αντίστοιχες τών τοπικών δημόσιων ΑΕΙ, όπως ακούω ότι θα συμβεί με το σχέδιο Αθηνά, θα ευγνωμονούσα γι’ αυτό το Υπ. Παιδείας. Από την άλλη αν ήθελα να φτιάξω Γεωπονική, δεν θα την έκανα στην τσιμεντούπολη τής Αθήνας.
2η Ερ. Ποιό μοντέλο σπουδών θα χρησιμοποιήσετε;
Απ. Το Αγγλικό με 3 χρόνια σπουδών. Αφού τα πτυχία τους είναι ισότιμα με τα 4-ετή Ελληνικά, οι απόφοιτοί μου θα προηγούνται κατά ένα χρόνο από τους Ελληνες. Απλή λογική. Το γεγονός ότι οι απόφοιτοι ΤΕΙ δεν φαίνεται να είναι στην πράξη ‘ισοδύναμοι’ με τους αντίστοιχους Πολυτεχνείου, αφού δεν εγγράφονται στα ίδια επιμελητήρια, ούτε ονομάζετε τα ΤΕΙ Τεχνολογικά Πανεπιστήμια, ανοίγει ευρύτατο παράθυρο ευκαιρίας για μάς.
3η Ερ. Νομίζετε ότι έχετε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και πού;
Απ. Τα ελληνικά ΑΕΙ, είναι εξαιρετικά δυσκίνητα, λειτουργούν κάτω από ασφυκτικό στην πράξη, έλεγχο τού Υπουργείου και Κρατικών Αρχών, με πλαίσιο νόμων και κανονισμών που προσιδιάζουν σε εργοστασιακές συνθήκες τής βιομηχανικής εποχής. Στο πανεπιστήμιό μας, αυτό που μετρά είναι το εκπαιδευτικό, ερευνητικό (και οικονομικό, φυσικά) αποτέλεσμα. Τις ελάχιστες σε μάς διοικητικές θέσεις οι εκπαιδευτικοί μας τις αποφεύγουν, αντί να τις επιδιώκουν, όπως συμβαίνει σε εσάς.
4η Ερ. Σας απασχολεί το θέμα της επαγγελματικής αποκατάστασης τών αποφοίτων σας;
Απ. Είναι το πρώτιστο μέλημά μας. Όπως και τών μεγαλύτερων πανεπιστημίων. Η καλύτερη μέθοδος προσέλκυσης φοιτητών είναι οι απόφοιτοί μας και οι εργοδότες τους. Απαντάμε έτσι στο ερώτημα τών γονιών «πού να στείλω το παιδί μου;»
5η Ερ. Πόσους φοιτητές θα έχει κάθε τμήμα σας;
Απ. Όχι πάνω από 100, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την διακοπή φοίτησης, αλλά και τις εργαστηριακές συνθήκες. Απορρίπτουμε τις μπουλουκηδόν διαλέξεις, στοιβάγματα στα εργαστήρια ή στράγγιγμα κάθε ικμάδας τού φοιτητή με 30ωρα εβδομαδιαίως, που έχετε. Προκρίνουμε το mentoring, επιτυχή καθοδήγηση όλων, σε συνδυασμό με το προσωπικό κριτικό διάβασμα στην Βιβλιοθήκη και το σπίτι.
6η Ερ. Θα προσφέρετε και τις λεγόμενες επαγγελματικές σπουδές;
Απ. Φυσικά. Μονοετούς, διετούς και τριετούς φοίτησης, δίνοντας έμφαση στους πρώτους τομείς τής οικονομίας, σύμφωνα με τις τοπικές και περιφερειακές δυνατότητες παραγωγής. Εμείς τις σπουδές αυτές δεν τις θεωρούμε μειωτικές. Η διάκριση σε Παν/κές γίνεται με βάση την ακαδημαϊκότητα τού αντικειμένου και όχι τον χρόνο, την σημαντικότητα, που πολλές φορές είναι αντίστροφη ή την σειρά προτίμησης από τον υποψήφιο, όπως εδώ. Ώστε το παιδί να αποκτά εφόδια επιπέδου με ανταγωνιστικό, λειτουργικό & οικονομικό πλεονέκτημα. Χαιρόμαστε που τα Τεχνολογικά Πανεπιστήμιά σας δεν τις προσφέρουν. Σας ευχαριστώ.
Δημοσιεύεται στον Πατρινό Reporter τής 8/2/2013
*Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών.
κανένα σχόλιο