Οι εξαιρετικές σχέσεις ανάμεσα στους Γερμανούς και τους Τούρκους είναι γνωστές. Πρόκειται για βαθιά προσέγγιση-συναδέλφωση των δύο λαών η οποία δεν εξαντλήθηκε στην στρατιωτική συμμαχία στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και στην επωφελή για τους Γερμανούς τουρκική ουδετερότητα στον Β Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά έχει επεκταθεί και σε ψυχικό βαθμό στα όρια του αλληλοθαυμασμού. Οι Γερμανοί, για κάποιο λόγο, θεωρούν τους Τούρκους ως παράδειγμα πειθαρχίας και εργατικότητας, σε αντίθεση με τους Έλληνες που ανέκαθεν τους θεωρούσαν τους «ενοχλητικούς» εγωϊστές που επαναστάτησαν εναντίον των Τούρκων γιατί ήθελαν την καλοπέρασή τους.
Το λιβελογράφημα του περιοδικού «Focus», το οποίο χρησιμοποίησε ένα ιστορικό σύμβολο του ελληνισμού (την Αφροδίτη της Μήλου) για να εξευτελίσει τον δήθεν «διεφθαρμένο» Ελληνικό λαό (στο σύνολό του) είναι μόνο μία από τις πολλές αποδείξεις για την υποτίμηση που έχουν οι Γερμανοί εις βάρος μας. Μετά μάλιστα από την αθωωτική απόφαση στην εν λόγω υπόθεση, η υποτίμηση αυτή έγινε μεγαλύτερη, τόσο λόγω των συνειρμών που δημιούργησε η αθώωση στην συνείδηση των Γερμανών πολιτών (το περιοδικό «είχε τελικά δίκιο στις ύβρεις του… γι’ αυτό αθωώθηκε…!!»), όσο από την εγκατάλειψη των δικηγόρων που άσκησαν την σχετική μήνυση από σύσσωμη την πολιτική και κοινωνική ηγεσία της χώρας. Αυτοί που τόλμησαν να υπερασπιστούν την τιμή της χώρας κόντεψαν να βρουν και τον μπελά τους και από πάνω.
Ωστόσο, όπως αποκαλύφθηκε από πολλά γερμανικά ΜΜΕ κατά τα τελευταία χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, οι κραυγές του μεγαλύτερου μέρους του Γερμανικού λαού εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων που τους τρώνε τα λεφτά», δεν περιορίστηκαν σε αυτές τις εμετικές ύβρεις, αλλά συνδυάστηκαν και από την έντονη επιθυμία μεγάλου μέρους των Γερμανών να επιστρέψει η «διεφθαρμένη» Ελλάδα στην κατοχή της «πειθαρχημένης» και φιλικότερης προς την Γερμανία Τουρκίας.
Όχι μόνο ο γερμανικός λαός (στο μεγαλύτερο μέρος του) αλλά και η πολιτική που ασκείται από την γερμανική εξουσία δείχνει περίτρανα, ότι οι Γερμανοί έχουν πολύ περισσότερα συμφέροντα με τους Τούρκους, παρά με τους Έλληνες. Η Τουρκία ανέκαθεν αποτελούσε για την Γερμανία την σπουδαία πύλη προς τον στρατηγικό χώρο της Μέσης Ανατολής, έναν χρυσοφόρο δρόμο προς πλουτοπαραγωγικές πηγές και ένα σημαντικό ανάχωμα στον προαιώνιο εχθρό των Γερμανών (ήδη από την εποχή των Τευτόνων ιπποτών) τους Ρώσους. Βεβαίως, κάποιος αφελής θα πει ότι αφού αποκαλύφθηκε ότι και η Ελλάδα έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές και αφού η Ελλάδα χρωστάει έναν σωρό λεφτά στην Γερμανία, η Γερμανία πλέον έχει συμφέρον να υποστηρίξει εμάς. Ουδέν ψευδέστερον και αφελέστερον.
Η Γερμανία γνωρίζει ότι τα λεφτά που «υποτίθεται» ότι μας έχει δώσει δεν πρόκειται να τα πάρει ποτέ γιατί έχουμε de facto χρεοκοπήσει, παράλληλα δε, μας διατηρεί με τα σωληνάκια στην εντατική, όχι για να μας σώσει αλλά για να μην καταρρεύσει η αξιοπιστία του ευρώ. Όσον αφορά τα ενεργειακά κοιτάσματα στην Ελλάδα, είναι γνωστό ότι για να καταλάβει και να διατηρήσει κάποιος πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα άλλου κράτους, δεν του αρκούν χαρτιά με συμβάσεις και εκτελεστοί τίτλοι από Δικαστήρια, αλλά έχει απαραίτητη ανάγκη από σοβαρό στρατό που θα κατευνάσει τον λαό που μετά βεβαιότητας θα επαναστατήσει και παράλληλα θα κάνει στην άκρη άλλες Μεγάλες Δυνάμεις με ισχυρό στρατό που θα σπεύσουν στην περιοχή για να πάρουν μερίδιο.
Η Γερμανία σήμερα σοβαρό στρατό δεν έχει, και γι’ αυτό χρειάζεται να χρησιμοποιήσει τον στρατό κάποιου άλλου. Ποιος λοιπόν είναι καταλληλότερος να προσφέρει τον στρατό του για την κατοχύρωση των γερμανικών συμφερόντων εκτός από την Τουρκία..;; Ο τουρκικός στρατός, ήδη από τον 19ο αιώνα είχε στενότατη συνεργασία με τους Γερμανούς. Γερμανοί ανώτατοι αξιωματικοί οργάνωσαν και εκπαίδευσαν τον καταρρέοντα τότε Οθωμανικό στρατό και μάλιστα Γερμανοί επιχειρησιακοί σύμβουλοι βοήθησαν τους Τούρκους να συντρίψουν τους Έλληνες στον καταστροφικό πόλεμο του Απριλίου του 1897, καθώς και τους Αυστραλο-Νεοζηλανδούς στην καταστροφική εκστρατεία των Δαρδανελλίων τον Απρίλιο 1915 στον Α παγκόσμιο πόλεμο (στρατηγός Λιμαν φον Σάντερς).
Σήμερα, η στρατιωτική (και όχι μόνο εμπορική) συνεργασία των δύο χωρών παραμένει σε υψηλά επίπεδα, όπως παλαιότερα, τόσο σε προμήθεια οπλικών συστημάτων, όσο και σε επίπεδο στρατιωτικής βιομηχανίας, τεχνογνωσίας και οργάνωσης. Η πρόσφατη αποστολή από τους Γερμανούς γερμανικών patriot στην Τουρκία για την υπεράσπιση των Τουρκικών συνόρων έναντι υποτιθέμενων απειλών από την Συρία, μόνο τυχαία δεν είναι. Τα πολλά εκατομμύρια Τούρκοι μετανάστες στην Γερμανία δεν πρέπει να ανησυχούν για τους ομοεθνείς τους στην Τουρκία...
Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμα και η γερμανόφιλη Κυβέρνηση Σημίτη, σε επίπεδο ελληνοτουρκικών σχέσεων, ικανοποίησε κάθε αίτημα της Τουρκικής πλευράς: παράδοση Οτσαλάν, αναγνώριση τουρκικών ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο με την συμφωνία της Μαδρίτης, γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο με την κρίση των Ιμίων. Οι δε Τούρκοι ξέρουν να είναι ευγνώμονες σε αυτούς που τους ευεργετούν απαγορεύοντας στους Έλληνες (με απειλή πολέμου) την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, προφανώς για να τις κρατήσουν να τις εκμεταλλευτούν όχι μόνο οι Αμερικανοί, αλλά και οι φίλοι τους Γερμανοί.
Δυστυχώς, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η κίνηση της Συγκυβέρνησης να διακηρύξει τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ελλάδας ως «κοιτάσματα της Ευρώπης» μήπως και εξασφαλίσει κάποια υποστήριξη από την Ευρώπη, είναι λανθασμένη γιατί εκτός από τους κανόνες της λογικής (έχουμε εμείς άραγε κάποιο μερίδιο από τα πετρέλαια της Νορβηγίας...;; τι πάει να πει "κοιτάσματα της Ευρώπης"...;;) παραγνωρίζει τους ιστορικούς δεσμούς της Γερμανίας με την Τουρκία.
Όπως επίσης έχει ιστορικούς δεσμούς η Τουρκία με το Ισραήλ, οι οποίοι αν και περιορίστηκαν μετά τα γεγονότα του «Μαβί Μαρμαρά», στην κορύφωση της σύγκρουσης της Κύπρου με την Γερμανία και την Τουρκία, το Ισραήλ άδειασε την Κύπρο, στέλνοντας σαφές μήνυμα στους Κύπριους να μην υπολογίζουν στο Ισραήλ αν γίνει κάποια «στραβή» με την Τουρκία και βάζοντας στους Κύπριους το δίλλημα να επιλέξουν ανάμεσα στην γερμανική ή την τουρκική κατοχή.
Όσον αφορά το γιατί έκαναν πίσω οι Ρώσοι, όσοι έχουν νου καταλαβαίνουν, ότι ένα μικρό αλλά πανάκριβο οικόπεδο όπως η Κύπρος δεν μπορεί να έχει πολλούς αφεντάδες και τις έθεσαν τους δικούς τους όρους για να την βοηθήσουν: την ένταξη στην δική τους σφαίρα επιρροής (Ευρασιατική Ένωση). Οι Ρωσοι δεν είναι ηλίθιοι να δώσουν στους Κύπριους χρήμα για να πάει στους Γερμανούς.
Ο νεοοθωμανισμός των Γερμανών είναι δυστυχώς σήμερα πιο απειλητικός από ποτέ. Όσο αποδυναμώνεται οικονομικά και στρατιωτικά η Ελλάδα τόσο ισχυροποιείται η Τουρκία και της ανοίγει η" όρεξη"με τις ευλογίες της Γερμανίας. Οι Γερμανοί δεν μας προστατεύουν από τον νεο-οθωμανισμό των Τούρκων, αλλά τον επιδιώκουν. Αν γίνει κάποια "στραβή" με την Τουρκία, οι Γερμανοί κατά πάσα πιθανότητα θα μας "αδειάσουν" όπως προσφάτως οι Ισραηλινοί τους Κύπριους.
30 Μαρτίου 2013 στις 4:20 μ.μ.
Reblogged this on Oxtapus *beta.
30 Μαρτίου 2013 στις 6:10 μ.μ.
Αγαπητέ Nίκο,
θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου για τον Νεοωθομανισμό των Γερμανών, όπως τον παρουσιάζεις, μιας και νομίζω ότι γνωρίζω τους Γερμανούς κάπως καλύτερα. Η γερμανική κοινωνία και πολιτική κάθε άλλο βλέπει τους Τούρκους με θαυμασμό. Μάλλον τους θεωρεί ως απειλή λόγω των πολυπληθών Τούρκων που ζουν στη Γερμανία και των προβλημάτων που αυτοί για διάφορους λόγους τους δημιουργούν. Δεν θα ήθελα όμως εδώ να επεκταθώ σε ανάλυση αυτών των λόγων. Ο καθένας μπορεί να βρει σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο και αλλού.
Οι Γερμανοί διαθέτουν προς το παρόν ένα ισυχρό κράτος, πράγμα που τους επιτρέπει να καθοδηγούν σε ένα βαθμό τις εξελίξεις και όχι να σύρονται από αυτές. Διαθέτουν επίσης παραδοσιακά αξιόλογη στρατηγική διπλωματίας, παρά τα όποια λάθη τους, που τους έχουν κοστίσει ακριβά. Γνωρίζουν σε γενικές γραμμές να εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο τις αδυναμίες των άλλων προς όφελός τους και το έχουν αποδείξει αλλεπάλληλες φορές στη σύγχρονη ιστορία.
Στο πλαίσιο αυτό, οι Γερμανοί, όπως και οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν γεωστρατηγικά σημαντικά περιφερειακά κράτη, όπως την Ελλάδα και την Τουρκία για να εξυπηρετήσουν κατά το καλύτερο δυνατό τα συμφέροντα τους (γεωπολιτικά, οικονομικά, ενεργειακά κ.ο.κ.). Το ίδιο φυσικά πράττουν και τώρα, επειδή γνωρίζουν ότι αυτό αποφέρει όφελος στην οικονομία τους και εν γένει στη γεωπολιτική τους στρατηγική. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι από τους καλύτερους πελάτες της γερμανικής οικονομίας, αν κοιτάξει κανείς το ισοζύγιο των εμπορικών τους συναλλγών, και αυτό δεν έχει ασφαλώς να κάνει από το πώς οι Γερμανοί αισθάνονται για τις δύο αυτές χώρες. Η Γερμανία χρειάζεται αδύναμους κρίκους στην ΕΕ, όπως η Ελλάδα, και θα τους συντηρεί στον αναπνευστήρα, όσο βλέπει ότι έχει κέρδος. Χρειάζεται επίσης μία Τουρκία “Μπαμπούλα” επίσης για οικονομικούς λόγους (βλ. προμήθειες πολεμικών εξοπλισμών). Μέχρι εκεί όμως. Η Γερμανία όμως, όπως και άλλες Δυνάμεις, δεν ωφελείται ούτε από μία ισχυρή Τουρκία, ούτε και από μία ισχυρή Ελλάδα. Γι’ αυτό και κατά τη γνώμη μου, δεν βλέπει με καλό μάτι τον διαμελισμό της Ελλάδας υπέρ της Τουρκίας, πράγμα που θα προκαλέσει πολλές επιπλοκές σε πολλά επίπεδα.
Η στάση της Γερμανίας δεν εξηγείται με βάση τον δήθεν νεοωθομανισμό των Γερμανών, όπως για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης προβάλλεται δυστυχώς από πολλά ΜΜΕ.
Το κατά πόσο ένα κράτος μπορεί να γίνεται υποχείριο ενός άλλου, έχει να κάνει με τον βαθμό της αδυναμίας του ή αντίστοιχα της ισχύος του. Όσο η Ελλάδα και η Κύπρος δεν μεταβάλλουν ριζικά τη νοσηρή νοοτροπία, που τις οδήγησε εκ των πραγμάτων στη σημερινή αδυναμία, τόσο περισσότερο θα γίνονται υποχείρια άλλων δυνάμεων και τόσο περισσότερο ορισμένοι, προκειμένου να απεκδυθούν των βαρύτατων ευθύνων τους και να αποπροσανατολίζουν θα αναθεματίζουν τρίτους παράγοντες για την κατάντιά τους.
Το ζήτημα λοιπόν είναι κυρίως, το τί πράττει η ηγεσία και οι πολίτες μίας χώρας για να καταστήσουν την κοινωνία και την χώρα τους ισχυρότερη. Τρίτοι εξωγενείς παράγοντες είναι μεν σημαντικοί, νομίζω όμως ότι δεν είναι πρωτεύοντες – τουλάχιστον στην προκειμένη περίπτωση.
Ελευθέριος Δικαίος
30 Μαρτίου 2013 στις 8:19 μ.μ.
Φίλε Λευτέρη. Ο όλος προβληματισμός του άρθρου προσπαθεί να καταρρίψει την πεποίθηση που έχουν αρκετοί Έλληνες ότι αν οι Τούρκοι κάνουν κάτι εναντίον μας, οι Γερμανοί θα βοηθήσουν την Ελλάδα, δήθεν για να πάρουν πίσω τα χρήματα που τους χρωστάμε.
Αντιθέτως, εγώ πιστεύω ότι οι Γερμανοί θα αφήσουν τους Τούρκους να κάνουν ότι θέλουν. Θα μας αδειάσουν όπως οι Ισραηλινοί τους Κύπριους.
Σε πιθανή ελληνοτουρκική αντιπαράθεση εσύ περιμένεις κάποια βοήθεια από τους Γερμανούς..;;
Όσο για την αντιπάθεια της πλειοψηφίας των Γερμανών εναντίον μας, αυτό το πιστοποίησε και ο ομογενής βουλευτής της Γερμανικής Βουλής κ. Χατζημαρκάκης σε δηλώσεις του τον προηγούμενο Δεκέμβριο, και όχι μόνο κάποιες κίτρινες φυλλάδες.
31 Μαρτίου 2013 στις 10:48 μ.μ.
Η σύγκρουση της Ελλάδας με την Τουρκία και τη Γερμανία είναι συμπτώματα ενός ευρύτερου γεωπολιτικού αδιεξόδου της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και της Εγγύς Ανατολής. Και με τις δύο χώρες μας ενώνουν περισσότερα από όσα μας χωρίζουν (και μάλιστα με την Τουρκία). Το πρόβλημα είναι ότι η συνείδηση αυτής της πραγματικότητας απέχει πολύ από το να γίνει κυρίαρχη, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε χώρα. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να αποσκοπεί σε βάθος χρόνου στην οικοδόμηση μίας τέτοιας συνείδησης, αντιμετωπίζοντας ταυτοχρόνως τις απειλές σε βάρος της εθνικής της κυριαρχίας, τόσο από γείτονες, όσο και από «προστάτες». Ας απαλλαγούμε από την ανάγκη να ψάχνουμε κηδεμόνες και ας σκεφτούμε ανοιχτόμυαλα.
2 Απριλίου 2013 στις 12:57 π.μ.
Αλέξανδρε εσύ πιστεύεις ότι αν γίνει κάτι με τους Τούρκους, οι Γερμανοί θα βοηθήσουν τους Έλληνες;
2 Απριλίου 2013 στις 3:21 π.μ.
Νίκο,
Πιστεύω ότι οι Γερμανοί θα βοηθούσαν τους Έλληνες, τους Τούρκους ή όποιους άλλους μόνο εφόσον είχαν συγκεκριμένο συμφέρον να το κάνουν. Το ίδιο όμως δεν θα ίσχυε και για τους Έλληνες, αν λ.χ. οι Γερμανοί δέχονταν επίθεση από τρίτους;
Ανεξαρτητα από αυτό η ενδεχόμενη αυτή στάση δεν συνδέεται, κατά τη γνώμη μου, με τον υποτιθέμενο νεο-οθωμανισμό των Γερμανών.
Νίκο, δεν ξέρω σε ποια συνέντευξη του Χατζημαρκάκη αναφέρεσαι. Δυστυχώς ο Χατζημαρκάκης αλλάζει σχετικά εύκολα θέσεις και απόψεις (σου θυμίζω ενδεικτικά ότι εγκωμίαζε την πολιτική ΓΑΠ και Παπαδήμου), ενώ τώρα φαίνεται να κάνει στροφή. Μετά δε την αποκάλυψη του σκανδάλου λογοκλοπής της διατριβής του έχει τρωθεί το κύρος του ακόμα και στο ίδιο του το κόμμα.
Νομίζω δεν πρέπει να στεκόμαστε στις μεμονωμένες δηλώσεις του Χατζημαρκάκη, αν και υποθέτω ότι μάλλον εννοεί την πολιτική ηγεσία και όχι συλληβδην τον γερμανικό λαό, που στη συντριπτική πλειοψηφία δεν αντιπαθεί τους Έλληνες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γερμανοί είναι παραδοσιακά οι πολυπληθέστεροι τουρίστες στην Ελλάδα. Ας μην παραθεωρείται ότι κορυφαίοι Γερμανοί πολιτικοί, όπως ο πρώην καγκελάριος Σμιτ και πολλοί διαπρεπείς επιστήμονες (νομικοί, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι κλπ.) ασκούν δριμεία κριτική στην πολιτική Μέρκελ και ζητούν την μεταβολή αυτής της πολιτικής. Δυστυχώς όμως η Ελλάδα έχω την αίσθηση ότι δεν κάνει τις απαραίτητες κινήσεις, ώστε να αναδείξει αυτές τις φωνές και να τις αξιοποιήσει προς το συμφέρον της.
Αλλά και από την δική μου εμπειρία στη Γερμανία μπορώ να σου πω, ότι ο μέσος όρος του γερμανικού λαού δεν αντιπαθεί τους Έλληνες, ωστόσο, όπως είναι φυσικό, επηρεάζεται από την εγχώρια προπαγάνδα, όπως επηρεάζονται αντίστοιχα και οι Έλληνες από ΜΜΕ που δεν παρουσιάζουν σφαιρικά τα γεγονότα.
2 Απριλίου 2013 στις 3:03 μ.μ.
Πάντα γίνεται κάτι με τους Τούρκους, και πάντα αξιοποιείται από τρίτες δυνάμεις. Δεν είναι πάντα απαραίτητο να πέσουν τουφεκιές, ούτε να βγει στις ειδήσεις. Οι προθέσεις εκδηλώνονται πολύ πριν εκτυλιχθούν τα γεγονότα, πολύ περισσότερο τώρα που διαμοιράζονται τα όρια της ΑΟΖ. Και η Γερμανία θα αξιοποιήσει κάθε επιβουλή της Τουρκίας, προκειμένου να εκβιάσει την Ελλάδα να αποδεχθεί όποιες αξιώσεις προβάλει η ίδια, με αντάλλαγμα την ελάχιστη δυνατή βοήθεια. (Διόλου απίθανο ακόμα και να συνταχθεί με την Τουρκία, αν ικανοποιείται περισσότερο από εκείνην.) Δεν υπήρχε άλλωστε κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική ούτε στις καλές εποχές. Πόσω μάλλον σήμερα που ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε. τίθεται εν αμφιβόλω.
Η ένταση στο Αιγαίο ευνοεί, περισσότερο και από τους Τούρκους, τις ιμπεριαλιστικές ορέξεις των Μεγάλων Δυνάμεων, διότι τους δίνει λόγο στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Η Τουρκία, με γνώμονα τον ολοένα και ευνοϊκότερο συσχετισμό δυνάμεων έναντι της Ελλάδος δεν θέλει να παραιτηθεί από την ευκαιρία να αυξήσει το μερίδιό της στον υποθαλάσσιο πλούτο και στη Θράκη. Η αναχαίτισή της επί του παρόντος μπορεί να γίνει με δύο τρόπους, παράλληλα με την ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής ικανότητας: Είτε με την αλλαγή της τουρκικής πολιτικής για εσωτερικούς λόγους (προοπτική μη ορατή προς το παρόν), είτε με την επίτευξη αποτρεπτικών συμμαχιών εκ μέρους της Ελλάδας. Η Ε.Ε. στην παρούσα της μορφή (όχι στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον) δεν ικανοποιεί επαρκώς αυτήν την ανάγκη.
Η τακτική της προσκόλλησης στο άρμα μίας μεγάλης δύναμης εξηγείται μεν από τον παρασιτισμό της εγχώριας ελίτ, όμως δεν ευνοεί τα ελληνικά συμφέροντα γιατί δημιουργεί ετεροβαρείς σχέσεις, πέραν μάλιστα της υπαρκτής ανισότητας στην ισχύ. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί είναι η καταρχήν οικοδόμηση μίας κοινοπολιτείας με κράτη συγκρίσιμης ισχύος, ιστορικής και γεωπολιτικής συνάφειας και με ποικιλία χαρακτηριστικών, ως πρόπλασμα για το πέρασμα σε μία επόμενη φάση διαπραγμάτευσης με το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και της Εγγύς Ανατολής. Ένα σχέδιο Β, που η πραγματικότητα ίσως έχει ήδη καταστήσει σχέδιο Α.
6 Απριλίου 2013 στις 7:17 μ.μ.
Λευτέρη η υποτίμηση που έχει η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών εναντίον των "τεμπέληδων Ελλήνων που τους τρώνε τα λεφτά" έχει αποδειχθεί από πολλά γερμανικά ΜΜΕ, όπως το περιοδικό Focus, γερμανικές γελοιογραφίες που δείχνουν την Ελλάδα ως "γουρούνι" να τρώει λεφτά μαζί με άλλες χώρες του Νότου, γερμανικές εφημερίδες με ύβρεις και γερμανικές εκπομπές της τηλεόρασης (που κυκλοφορούν στο youtube) με παρουσιαστές να εκφράζουν την ευχή να επιστρέψουμε στην κατοχή της Τουρκίας. Μην αμφισβητούμε γνωστά πράγματα...
Όσον αφορά τον Χατζημαρκάκη, αναφέρθηκα σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφο της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης στο τέλος Δεκεμβρίου του 2012 κατά τις οποίες, εκφράζοντας ευχές για το νέο έτος, είπε στην δημοσιογράφο ότι οι Γερμανοί πολίτες που αντιπαθούν και είναι εκνευρισμένοι εναντίον των Ελλήνων δεν είναι πια το 70%-80%, αλλά έχουν περιοριστεί σε ποσοστό λίγο πάνω από το 50%....
6 Απριλίου 2013 στις 10:33 μ.μ.
Νίκο,
Έχω την αίσθηση ότι στην Ελλάδα για συγκεκριμένους λόγους προβάλλονται κατά κύριο λόγο τα αρνητικά δημοσιεύματα σε βάρος της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν πολλές φωνές που επικρίνουν την πολιτική Μέρκελ, οι οποίες συστηματικά αποσιωπώνται από τα ελληνικά κυρίαρχα ΜΜΕ.
Ομοίως και στη Γερμανία δεν δίδεται κατά κανόνα έμφαση στην πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Τα πράγματα παρουσιάζονται επιφανειακά, με αποτέλεσμα να μην γίνεται αντιληπτό τί ακριβώς συμβαίνει και τί σημαίνει αυτό για την ΕΕ και τη Γερμανία.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται διαρκής πόλωση και αποπροσανατολισμός και εξυπηρετείται το δόγμα "Διαίρει και βασίλευε"...
Θεωρώ ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, μακροπρόθεσμα λειτουργούν σε βάρος και του γερμανικού λαού και των άλλων δήθεν οικονομικά ισχυρών λαών. Δεν είναι όμως επιθυμητό, να γίνει αυτό αντιληπτό από τους εφήμερα υλικά ή γεωστρατηγικά "κερδισμένους" σήμερα Γερμανούς ή όποιους άλλους εξαιτίας της σημερινής κρίσης.