Του Γιώργου Κακαρελίδη*
Επιτρέψτε μου να τονίσω πως το Σχέδιο Αθηνά πάσχει όχι μονο στα ακαδημαϊκά και λειτουργικά κριτήρια, αλλά και σε θέματα που δεν ετέθησαν, αλλά δεν παύουν να είναι σημαντικά. Δηλαδή:
Είναι γεγονός ότι πολλά τμήματα ιδρύθηκαν χωρίς ακαδημαϊκή οντότητα, μια και στην καλύτερη περίπτωση τα 'πτυχία' τους αντιστοιχούν σε ένα κεφάλαιο ενός ή δύο το πολύ μαθημάτων ή είναι καθαρά επαγγελματικού προσανατολισμού. Και είναι όντως κρίμα γιατί θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εξαιρετικά ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά τμήματα.
Από αυτήν την άποψη το να σπέρνεις τμήματα ΑΕΙ χωρίς προηγουμένως να έχεις ασχοληθεί με την μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση και την όσμωση που πρέπει να υφίσταται μεταξύ των, είναι βλακεία. Σαν να χτίζεις σπίτι ξεκινώντας από την στέγη.
Είναι γεγονός ότι η σχετική ‘μελέτη’ τού Υπουργείου όντως μίλαγε για την θετική κοινωνική επίπτωση δημιουργίας ‘τμημάτων’ στις τοπικές κοινωνίες. Σκεφθείτε ότι ένα και μόνο πλήρες τμήμα 1000 φοιτητών καθηγητών κλπ εισφέρει άμεσα, ένα ποσό ενάμισυ εκατομμυρίου ευρώ, μηνιαίως, στην μικρή τοπική κοινωνία και έμμεσα πολλά περισσότερα.
Έλυναν δηλαδή ένα οικονομικό πρόβλημα, πυροδοτούσαν την δημιουργία δύο: ενός εκπαιδευτικού προβλήματος (ασάφεια πτυχίου, εγγραφές ακόμη και λειτουργικά αναλφάβητων) και ενός ανάπτυξης (ανισορροπία ακαδημαϊκών και επαγγελματικών κατευθύνσεων χωρίς αντίληψη τών αναγκών τών τομέων τής οικονομίας).
Εφ' όσον όμως δημιουργήθηκαν, η τοπική κοινωνία αναπροσανατόλισε την κατεύθυνσή της με δεσμεύσεις και επενδύσεις (πχ παραχωρήσεις ή δωρεές οικοπέδων , κτιρίων , δεσμεύσεις πολεοδομικού χαρακτήρα, δίκτυα κοινωνικής ωφέλειας -νερά , αποχετεύσεις, ηλεκτρικά κλπ καθώς και σαφείς παροτρύνσεις κατευθύνσεων τών ιδιωτικών επενδύσεων, όπως πχ προς ανέγερση φοιτητικών καταλυμάτων δημιουργία και επέκταση δομών και υπηρεσιών (εστίαση, αναψυχή, αθλητισμός κλπ). Επί πλέον στο πολύ σημαντικό κοινωνικό πεδίο, αναζωπυρώθηκαν δυνατότητες κοινωνικών σχέσεων (θυμάστε το έργο ‘Νύφες’), νέων θέσεων εργασίας. Η κωμόπολη γινόταν πλέον δια τών τμημάτων πόλος πολλαπλασιαστικός για όλη την περιοχή.
Κατά συνέπεια, το να παίρνει η Πολιτεία, δίκην καροτσιών μικροπωλητών, τα τμήματα και να τα γυροφέρνει ή συμπτύσσει είναι ένα λάθος χείρον τού πρώτου. Γιατί έχει, εκτός από τις αντιακαδημαϊκές πράξεις της και ευθύνες για παραπλάνηση κοινωνικών, κοινωφελών και ιδιωτικών επενδύσεων.
ΟΦΕΙΛΕΙ λοιπόν να δώσει σε αυτούς τούς Δήμους, πρώτα ισοδύναμα μέτρα, σε συνδυασμό με τούς πρώτους δύο τομείς τής οικονομίας και την επαγγελματική εκπαίδευση, την οποίαν πρέπει να παρέχουν τα περιφερειακά ΑΕΙ. Με προσεκτικά βήματα.
Αντί όμως, ο κ. Αρβανιτόπουλος να πετάξει συλλήβδην, όλα τα πασοκικά νομοθετήματα περί Παιδείας, από το 1982 και εντεύθεν, στα σκουπίδια και να ξεκινήσει αργά και μεθοδικά από τα Δημοτικά, αποφάσισε να τα διορθώσει βιαστικά με προκρούστεια μέθοδο. Και να καταλήξει να εγκαλείται πλέον διότι απεκαλύφθη η χρησιμοποίηση μιας χωροταξικής καταγραφής που ανετέθη σε εταιρεία ομίλου ιδιωτικής εκπαίδευσης !!!. Βαφτίζοντάς την ‘μελέτη’, για στοιχεία τα οποία είχε το Υπουργείο. Κρίμα.
*Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών.
Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 15/3/13, στον Reporter Πατρών.
κανένα σχόλιο