Ὁλοκληρωμένο …..

Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη*

Ἡ λεξιλαγνεία δὲν εἶναι μὀνο γνώρισμα τῆς Πασοκικῆς πλημμυρίδος, ἀλλὰ καὶ τῆς νεοδημοκρατικῆς κακέκτυπης ἐκδοχῆς της. Ὅταν δηλαδὴ, μὲ ἀποκορύφωμα τὸν ΓΑΠ καὶ τοὺς κηπουροὺς του, ἄλλαζαν ὀνόματα ὑπουργείων, σὰν πρῶτο μέλημα τῆς κυβέρνησής των,  εἶναι σὰν, μὲ τὸ καράβι σὲ τυφῶνα, ὁ κυβερνήτης νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὰ ταμπελάκια στὰ ροῦχα.

Φυσικὰ, ἡ πρόθεσή τους ἦταν καθαρὰ ἀποδομητικὴ τῶν ἐννοιῶν ποὺ περιέκλειαν τα συγκεκριμένα ὀνόματα.  Ἀλλὰ καὶ ἐξαιρετικὰ  ἀναποτελεσματικὴ γιὰ τὴν ᾽Υγεία᾽ τοῦ κράτους.

Τὴν ἴδια λογικὴ εἶχαν (καὶ ἡ ΝΔ διατηρεῖ) ἐπιβάλλει σὲ ὅλο τὸ σῶμα τῆς Διοίκησης. Ἔτσι βλέπουμε, ἐπὶ παραδείγματι, νὰ γίνωνται διαγωνισμοὶ ‘ὁλοκληρωμένων’ συστημἀτων, ‘ὁλοκληρωμένων’ δρἀσεων, ‘ὁλοκληρωμένων’ μελετῶν, ‘ὁλοκληρωμένων’ προμηθειῶν (sic) κτλ, ποὺ ουδεμία σχέση ἔχουν, τὸσο μὲ τὴν ‘ὁλοκλήρωση’, τὴν .... πραγματοποίηση, ὅσο καὶ μὲ τὴν οὐσία.

Γιατὶ τὸ ‘ὁλοκληρωμένος’  (ἀρχ. ὅλος, ἱαπ. *solvo-s, , σανσκρ. sὰrva-h) πέρα ἀπὸ τὸ ὁλόκληρος, ἀκέραιος (λατ. solus), σημαίνει καὶ  τὸν  πλήρη, τὸν ἔχοντα ὅλα τὰ μέρη του, τὸν ἐντελὴ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐν ἀσφαλείᾳ, τὸν ὑγιή. Τὸ τελευταῖο φυσικὰ δὲν ἀπεδείχθη ‘ὑγιές’ γιὰ τὸ πολύπαθο ‘ὁλοκληρωμένο πληροφοριακὸ σύστημα ὑγείας’ νοσοκομείων Δυτικῆς Ἑλλάδος, ὅπως διαβάζουμε στὶς ἐφημερίδες.

Τὴν στήλη, σήμερα, δὲν τὴν ἀφορᾶ τὸ ἐὰν παρεδόθη ἤ σέρνεται ἐδῶ καὶ χρὀνια τὸ σύστημα, οὔτε ἡ εἰσπραχθεῖσα προκαταβολὴ. Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ λογικὴ τοῦ ‘δὲν κάνω κὰτι, μέχρι νὰ ἔλθῃ ἕνα .... ὁλοκληρωμένο σύστημα’. Ποὺ οὶ ἑκάστοτε διοικοῦντες (καὶ ὄχι οἱ ὑπάλληλοι – τὰ εὔκολα θύματα) συνεχῶς ἐπικαλοῦνται καὶ ξορκίζουν συνάμα. Λὲς καὶ ἡ σοβαρὴ διοίκηση πορεύεται ἀνάλογα μὲ τὸ ἄν ἔχουν μηχανογραφημένα στοιχεῖα μὲ τὴν τελευταία λέξη τῆς τεχνολογίας ἤ ὄχι.

Σκεφθεῖτε τὴν ὑπηρεσία Εσόδων (IRS) τῶν ΗΠΑ. Πρὶν δηλαδή, βγοῦν οἱ κομπιούτερς δὲν ἔκαναν τίποτε; Ἤ δὲν ἔβγαζαν οὶ Δῆμοι, στατιστικὰ στοιχεῖα ἀπὸ πχ. τὰ δημοτολόγια μὲ τὶς καρτέλλες τῶν δημοτῶν γιὰ νὰ προγραμματίσουν τὶς, σὲ  βάθος εικοσαετίας, ἀνάγκες τὴς πόλης τους γιὰ σχολικὲς αίθουσες;

Φούμαρα, ποὺ σκορπᾶνε γιὰ νὰ δικαιολογήσουν οὶ ὑπουργάρες, ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἀνικανότητὰ τους καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὴν διασπάθιση τοῦ δημοσίου χρήματος, ὑπὲρ ἐθνικῶν ἤ ἀλλων ὑπερεθνικῶν προμηθευτῶν (ἐν πολλοῖς μὲ τὸ ἀζημίωτο). Ἄ, καὶ γιὰ νὰ ρὶξουν τὶς εὐθῦνες στὸ προσωπικὸ. Ποὺ τὸ θεωροῦν ἀναλώσιμο. Ὥστε νὰ τὸ ἄντικαταστήσουν μὲ ἄλλο, ποὺ θὰ ἔχῃ γνώσεις τὼν  ᾽τελευταίων ἐξελίξεων’ τῆς ἐπιστήμης καὶ καμμιᾶς ἐμπειρίας τῆς ἐφαρμογῆς της (ἤγουν τῆς τεχνολογίας), ὥστε νὰ διασφαλίζεται ἀκεραίως ἡ ἀναγκαιότητα ‘ὁλοκληρωμένων συστημάτων’ ἄρα καὶ ...προμηθειῶν. Διότι ὥς γνωστὸν, ἡ τεχνολογία ἕπεται τῆς ἐπιστήμης, καμμιὰ τριανταριὰ μὲ ἑβδομῆντα, χρόνια, ἀφήνουσα μὲ τὴν μικρὰν αὐτὴν λεπτομέρειαν, πεδίον δόξης λαμπρόν, στοὺς πάσης φύσεως καραδοκοῦντες.

Ἀλλὰ, δὲν εἶναι καὶ ἐξαιρετικὰ ὑπερφίαλο, νὰ μιλᾶ κάποιος γιὰ ‘ὁλοκληρωμένη’, τελικὴ δηλαδὴ, λύση, σύστημα ἤ ὅτι ἄλλο; Ἔχει δείξει, πουθενὰ, ἡ ζωὴ, ἡ ἐπιστήμη ἤ ἡ πολιτεία ὅτι ἔφτασε στὴν ἔσχατιὰ τῶν δυνατοτήτων της; Ὅτι ἔπαψε νὰ εἶναι δυναμικὰ ἐνεργούμενη;  Ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὶς περιπτώσεις τῶν intimate σχἐσων ὅπου ἡ ἔκφραση ‘ολοκλήρωσες;’ ἔχει μιὰ κάποια σημασία.

*Ο Γιώργιος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών.

Δημοσιεύθηκε την Παρασκευὴ 12/7/13, στὸν Reporter Πατρῶν.