Νew York Times: «Λάθος συνταγή για την Ελλάδα»

Το να διώχνεις χιλιάδες εργαζόμενους όταν το ποσοστό ανεργίας είναι 27%, δεν αποτελεί το δρόμο για μια πραγματική μεταρρύθμιση, γράφει η αμερικανική εφημερίδα.

Ως λάθος συνταγή χαρακτηρίζει η αμερικανική εφημερίδα New York Times την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα καθώς, όπως σημειώνει, η χώρα μας βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση και η νέα συμφωνία, απλώς θα επιδεινώσει τα πράγματα.

«Η χρόνια λιτότητα και οικονομική ύφεση έχουν δηλητηριάσει την πολιτική ζωή στην Ελλάδα, έχουν καταστήσει άνεργο έναν στους τέσσερις Έλληνες εργαζόμενους και σχεδόν 2 στους 3 νέους, ενώ έχουν διαρρήξει το δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα», γράφουν οι NYT στο κύριο άρθρο τους.

Όπως αναφέρoυν, η Ελλάδα πρέπει αυτή την στιγμή να εφαρμόσει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις, ωστόσο η προϋπόθεση γι' αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν είναι η λιτότητα, όπως απαιτείται στη συμφωνία, αλλά η οικονομική ανάκαμψη.

Αυτές οι θυσίες, προσθέτει η εφημερίδα, έχουν καταπνίξει τις επενδύσεις και έχουν κατασπαταλήσει ανθρώπινους πόρους. Οι εμπειρογνώμονες δηλώνουν ότι υπάρχουν λίγες πιθανότητες οι περαιτέρω θυσίες να αναστήσουν την ελληνική οικονομία ή να καταστήσουν βιωσιμότερο το ελληνικό χρέος. Ωστόσο, αυτό είναι ότι ακριβώς διατείνονται για μια ακόμη φορά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Στο κύριο άρθρο της εφημερίδας αναφέρεται επίσης ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αισθάνθηκε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να το αποδεχθεί. Συμφώνησε λοιπόν να περικόψει τους μισθούς και να καταργήσει 15.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, όχι μέσω συνταξιοδοτήσεων ή παραιτήσεων, αλλά απολύοντας τους κατόχους των θέσεων αυτών, όπως σημειώνεται.

Ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι διογκωμένος, αναποτελεσματικός και μαστίζεται από πελατειακές σχέσεις, όπως τονίζεται, ενώ σαφώς χρήζει μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος οικονομικής ανανέωσης και ανάκαμψης. Ωστόσο, το να διώχνεις χιλιάδες εργαζόμενους, όταν το ποσοστό ανεργίας είναι 27% δεν αποτελεί τον ενδεδειγμένο δρόμο για μια πραγματική μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει κατόπιν των εντολών ξένων τραπεζιτών.

Ο τελευταίος αυτός γύρος περικοπών στο δημόσιο τομέα, τον περασμένο μήνα, όταν έπαυσε η λειτουργία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, είχε πολύ αρνητικά αποτελέσματα και σχεδόν κατακερμάτισε την εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού του κ. Σαμαρά, εκτιμά η σύνταξη της εφημερίδας.

Επίσης, η συμφωνία της Δευτέρας, όπως επισημαίνεται, καλεί για ένα ασταθές πρόγραμμα καταβολής πληρωμών που θα επιτρέψει στους πιστωτές να αναβάλουν τις δανειακές δόσεις εάν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της έως τις 19 Ιουλίου. Εν συντομία, όσο πιο αβάσιμη γίνεται η λιτότητα ως φάρμακο για την οικονομία, τόσο λιγότερο αμφισβητείται ως πολιτική φόρμουλα.

Ο πιο σταθερός υποστηρικτής της, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ετοιμάζεται για νέες εκλογές αυτόν τον Σεπτέμβριο και είναι πολύ απίθανο να αλλάξει τη συμπεριφορά της -που είναι δημοφιλής στους Γερμανούς φορολογούμενους- πριν τις εκλογές. Ούτε επίσης είναι πιθανόν να αλλάξει συμπεριφορά η κα Μέρκελ σε περίπτωση επανεκλογής της, σύμφωνα με το άρθρο.

Τέλος, επισημαίνεται ότι άλλοι πιστωτές, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνονται να ανησυχούν περισσότερο από το προφανές ότι η λιτότητα έχει επιφέρει πραγματική καταστροφή στην ελληνική οικονομία. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει αλλαγή πολιτικής ή ανακούφιση στους Έλληνες που υποφέρουν.

Αναδημοσίευση από: Πρώτο ΘΕΜΑ online, 10.07.2013

------------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο της New York Times

Wrong Prescription for Greece

Greece and its financial overseers agreed on terms for continued bailout payments on Monday. The agreement is cause for relief — without it Greece would go bankrupt. But, at the same time, it is no cause for celebration — indeed, quite the opposite. Greece must eventually carry out painful reforms. But the precondition for these reforms is not the austerity demanded by the agreement but economic revival.

Greece is already in critical condition and Monday’s agreement will only make things worse. Years of austerity and depression have poisoned Greek politics, idled more than one in four of its workers (and nearly two in three of its young people) and torn holes in its social safety net.

These sacrifices have choked off investment and squandered human resources. Experts say there is little chance that further sacrifices will revive Greece’s economy or make its debt burden more sustainable. Yet that is just what the European Commission, European Central Bank and International Monetary Fund have again insisted on. Greece’s prime minister, Antonis Samaras, felt he had no choice but to accept. He agreed to cut public-sector paychecks and eliminate 15,000 Civil Service jobs — not by attrition, but by dismissing the current jobholders.

Greece’s Civil Service is bloated, patronage-ridden and inefficient, and it clearly needs reform as part of a broader program of economic renewal and revival. But throwing thousands more out of work when the unemployment rate is 27 percent is not a promising path to real reform, especially when done on the orders of foreign bankers. The last such round of public-sector cuts, in June, which shut down the state broadcasting system, badly backfired and nearly shattered Mr. Samaras’s fragile governing coalition.

Monday’s agreement also calls for a staggered payment schedule that will allow the lenders to suspend bailout payments if Greece has not met its job-cutting commitments by July 19.

In brief, the more implausible austerity becomes as an economic remedy, the more unchallengeable it seems to become as a political mantra. Its most consistent advocate, Chancellor Angela Merkel of Germany, is up for re-election this September. She is unlikely to change her tune — which is popular among German taxpayers — before that. Nor is she likely to change it if she wins another term.

Other lenders like the International Monetary Fund seem more troubled by evidence that austerity has done real damage to the Greek economy. But that realization has, so far, brought no change in policy and no relief to suffering Greeks.

Source: New York Times, 09.07.2013