‘Σύμφωνο Συμβίωσης Ὁμοφύλων ζευγῶν: Τρικυμία ἐν κρανίῳ’

Κατ’ ἀρχὴν νὰ ξεκαθαρίσουμε κάτι: τὸ τὶ πιστεύει, πρεσβεύει, διακηρύσσει κάποιος εἶναι ἀπόλυτο, ἀναφαίρετο καὶ ἀπεριόριστο δικαίωμὰ του. Οὶ μόνοι ποὺ τὸ ἀντιμάχονται, εἶναι οὶ ἐπιβολεῖς τῆς ‘πολιτικῆς ὀρθότητος (τῆς πιὸ φασιστικῆς νοοτροπίας τοῦ προηγουμένου καὶ νῦν αἰῶνος)’ ποὺ κάνουν  ὅ,τι μποροῦν γιὰ νὰ τὸ καταστέλλουν. Ἄπειρα τὰ παραδείγματα ὀργουελλιανῆς καταστολῆς τῆς διαφορετικῆς σκέψης, ποὺ ἔχουν ψηφίσει, μὲ πρόσχημα πότε τὴν τρομοκρατία, πότε τὸν δῆθεν ρατσισμὸ καὶ ξενοφοβία.

Δῆθεν, γιατὶ οὶ Ἑλληνες εἴμαστε ἀκριβῶς αὐτοὶ, ποὺ ἀνακἀλυψαν τὸν Ἄλλο ὥς Πολίτη, ὡς ἱερὸ πρόσωπο. Τὴν ἀλήθεια τοῦ καθενὸς ὡς Ἰσηγορία.

Δὲν ἀρκοῦνται μόνο στὰ δῆθεν, ἀλλὰ προσπαθοῦν νὰ καταστέλλουν σκέψεις καὶ δράσεις ὑπεράσπισης Πατρίδος, ἐδάφους της, Γένους, Ἔθνους, Ἀνεξαρτησίας, Κυριαρχίας καὶ ἐν τέλει Ἐλευθερίας. Ὅλες οὶ πασοκικὲς καὶ οἱ δῆθεν Ἀριστερές (Κολωνακιώτικης, δημαρίτικης καὶ ‘ὀρθόδοξης’ κοπῆς) καὶ λοιπὲς ρεπούσιες καὶ πάντειες δυνάμεις, ἔχουν βγεῖ στὰ κανάλια ξεφωνίζοντας ἐνάντια σὲ αὐτὲς καὶ ὑπὲρ τῆς political ‘ὀρθότητος’, ταυτιζόμενες πλήρως μὲ τὴν Ἱερὰ Συμμαχία, ἡ ὁποία καὶ μόνο στὸ ἄκουσμα πατριωτικῶν σκέψεων, ἔβγαζε φλύκταινες. Τὸ ποιὰ συμφέροντα ἐξυπηρετοῦσε ἡ Ἱερὰ Συμμαχία καὶ ἐξυπηρετεῖ ἡ σύγχρονή της, παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχὴ, εἶναι γνωστό. Ὅπως καὶ γνωστὴ εἶναι ἡ ἄθλια προτροπὴ τοῦ ἄ-μορφου ΓΑΠ, ‘we need a global [financial] government and we need it fast’.

Καὶ ἐπειδὴ πάντα ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος ὁ Ἕλληνας νὰ ἀντιδράσῃ ἀπρόβλεπτα, ὥρμησαν ἐνάντια στὴν Παιδεία. Τὴν ὁποία, ὀπισθοβατοῦντες, ἀποστείρωσαν μὲ τὴν συγκατάθεση, ἄν ὄχι συνέργεια, τοῦ τότε Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, ἀπὸ κάθε ‘ἐπικίνδυνη’ περικοπὴ, ἰδέα, ἱστορία, γλῶσσα (διέλυσαν φυσικὰ καὶ τὰ Φυσικὰ καὶ τὰ Μαθηματικὰ, ἀλλ’ αὐτὸ εἶναι ἄλλη Ἱστορία).

Ὁπότε τὰ ἑπόμενα ποὺ ἀπέμειναν εἶναι Πίστις καὶ Οἰκογένεια. Εἰδικὰ γιὰ τὴν τελευταία, οὶ κυβερνητικοὶ φωστῆρες (μπένυ), σὲ ἁγαστὴ συνεργασία μὲ γιαλαντζί άριστεράντζες ἀνακάλυψαν τὴν παράκαμψὴ της μέσῳ συμφώνων ‘διαβίωσης’, συγκατοίκησης δηλαδή καὶ ὁμοφύλων ζευγῶν. Ἀποτέλεσμα ὁ Στουρνάρας νὰ φορολογῇ, ἐλεύθερα, περισσότερο τοὺς ἔχοντες οἰκογένεια (!!!). 

Ὅμως ἡ οἰκογένεια (δηλαδὴ τεκνοποιία), διὰ τῆς ρύθμισης δικαίου (καὶ ὄχι δικαιώματος ποὺ δὲν εἶναι) ποὺ εἶναι ὁ γάμος, θεωρητικὰ καὶ ούσιαστικά ἐξασφάλιζε, μέχρι πρότινος, κάποια στοιχειώδη κίνητρα ἀπὸ τὴν πολιτεία, ἔναντι τῆς διὰ παντὸς παραίτησης τοῦ ζεύγους ἀπὸ τὴν ἀμεριμνησία καὶ ἑκούσια ὑπαγωγὴ του σὲ θυσίες οἰκονομικὲς καὶ συναισθηματικὲς ὑπὲρ τῶν παιδιῶν. Δηλαδὴ ὑπὲρ τῆς Πολιτείας, ποὺ ἀναπαρήγαγε ἑαυτὴν μὲ τὰ παιδιὰ να μεγαλώνουν κατὰ φύσιν γεννητόρων.

Τώρα, οὶ ὁμοφυλόφιλοι (οὐδεὶς ψόγος γιὰ τὴν κρεβατοκάμαρα κανενὸς) δὲν ἀρκοῦνται στὶς χίλιες δυὀ συμβάσεις συγκατοικούντων, διαθετῶν, ἀποκατάστασης καὶ κληρονομίας, ποὺ καὶ ὁ τελευταῖος δικηγόρος ἔχει πρόχειρες, ἀλλὰ  θἐλουν ‘δικαίωμα’ γάμου/ συμβίωσης’, κινήτρων καὶ ‘ἴσης’  ἀντιμετώπισης στὴν υἱοθεσία,  ποὺ δὲν μποροῦν μὲ δικὴ τους ἤ ὄχι ἐπιλογὴ, νὰ προσφέρουν. Καὶ αὐτὸ τὸ ὑποστηρίζει ὁ καὶ νομικὸς Μπένυ, πιθανὰ προσβλέποντας κατὰ τό «μάζευε κι’ ἄς εἶν’ καὶ ρῶγες» σὲ ψήφους ὑπὲρ τοῦ φυλλοροοῦντος πασοκηδείου.

Εἶναι ἔνα πρᾶγμα τό, εὑρυματικῶν διαλόγων, φίλμ «Τὀ κλουβί μὲ τὶς Τρελλὲς» καὶ ἄλλο πρᾶγμα ἡ στανικὴ ἐπιβολὴ ἀλλότριων προτύπων. Γιατὶ ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ ἐξαίρετη ἔρευνα τοῦ Α. Γεωργιάδη γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Μὲ πολλὲς ἐκπλήξεις.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν
kakarelidis@gmail.com