Λατινικὴ ἔκφραση ποὺ, στὶς περισσότερες δυτικὲς χῶρες, σημαίνει στὴν γλώσσα τους «[σοῦ δἰδω] αὐτὸ σὲ ἀντάλλαγμα γιὰ ἐκεῖνο [ποὺ μοῦ δίνεις]». Αὐτὸ τὸ ἀντάλλαγμα πρέπει νὰ ὑφίσταται, ἰδιαίτερα στὶς περιπτώσεις ποὺ τὰ συναλασσόμενα μέρη δὲν εἶναι καὶ τόσο ἴσα. Στὶς Η.Π.Α., ἐπὶ παραδείγματι, ἐὰν ἡ συναλλαγὴ εἶναι σημαντικὰ ἑτεροβαρὴς, τὰ διακστήρια μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν ὕπαρξη «quid pro quo», δηλαδὴ σχετικὰ ἴσου ἀνταλλάγματος ἤ ἐλευθερίας βούλησης τῶν συμβαλλομένων καὶ νὰ κηρύξουν τὴν ὅποια συμφωνία νομικὰ ἄκυρη. Μὲ ἄλλα λόγια, ἀκόμη καὶ στὴν Μέκκα τοῦ Καπιταλισμοῦ, προστατεύεται ὁ ἀνίσχυρος συμβαλλόμενος.
Στὴν Μέκκα ὅμως τῆς πολιτικῆς βλακείας, τῶν Ἑλλήνων Κυβερνώντων καὶ πολλῶν πολιτικῶν, τὸ quid pro quo οὔτε τὸ ὑποψιάζονται. Πλὴν μιᾶς περιπτώσεως. Τὰ παραδεἰγματα πάμπολλα:
-Ὁ ἀλήστου μνήμης ΓΑΠ, στὴν πρεμούρα ὑπηρεσίας διεθνῶν ἀφεντάδων καὶ ἐξωθεσμικῶς δρώντων, ἐκχώρησε ἀνερυθρίαστα τὴν κυριαρχία τῆς χώρας. Γι’ αὐτὴ τὴν ἑτεροβαρῆ συμφωνία, προφανῶς γνωρίζετε τὶ ἀκριβῶς πήραμε σὲ ἀντάλλαγμα, ὥστε νὰ μὴν τὰ ἐπαναλάβω, μιὰ καὶ ὑπάρχει ἀκόμη σχετικὸς περὶ τύπου Νόμος.
-Σχεδὸν ὅλο τὸ πασοκοαριστερὸ πολιτικὸ συνονθύλευμα δὲχτηκε ἀσμένως καὶ μάλιστα δὲν ἔκρυβε τὴν ‘χαρὰ’ του, τὸ κατάπτυστο Σχέδιο Ἀνὰν, ποὺ ξεπουλοῦσε κυριολεκτικὰ τὴν Κύπρο. Χωρὶς κανὲνα ‘ἀντάλλαγμα’ δημόσιο. Ἐκτὸς ἄν πῆραν ..... ἰδιαίτερο, μέσῳ Μ.Κ.Ο..
-Παράδειγμα ἔσχατης ξεφτίλας καὶ ὑποχώρησης ἀπὸ τὸ Quid pro Quo, εἶναι οἱ περίφημες διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς, τριτοκλασσάτους μαλιστα, ὑπαλληλίσκους τῆς Τρόϊκας. Τὸ πόσο ‘σκληρὲς’ εἶναι αὐτὲς, ἀποτελοῦν τὀ ἴδιο ἀνέκδοτο, μὲ τὸ πόσο ...σκληρά ἐργάζονται οἱ ὑπουργάρες μας στὴν ζωὴ τους.
-Ἄλλο παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, ἀποτελεῖ τὸ τετρομαγμένο Ὑπουργείο τῶν ἐξωτερικῶν τεμενάδων, ποὺ δὲχεται νὰ συνομιλήσῃ μὲ Τουρκοκύπριους, ἀναβαθμίζοντὰς τους σὲ ἰσότιμους διαπραγματευτὲς, ὑποβιβάζοντας ταυτόχρονα τοὺς Κύπριους σὲ Ἑλληνοκύπριους. Ἐνῷ εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὸν Θουκιδίδη, πόση καταστροφὴ μπορεῖ νὰ φέρῃ, σὲ μία χώρα, ἡ μὴ ἐπιμονὴ στὸ Quid pro Quo στὶς διεθνεῖς σχέσεις της.
-Βλέπουμε τὴν Ἀλβανία νὰ θεωρῇ δεδομένη τὴν σύμφωνη γνώμη μας γιὰ τὴν εἰσδοχὴ της στὴν ΕΕ. Χωρὶς ἀντάλλαγμα. Οὔτε γιὰ τὴν τὴρηση τῶν δικαιωμάτων τῶν, ἐπίσημα ἀναγνωρισμένων, Βορειοηπειρωτῶν, ἀλλὰ οὔτε κἄν νὰ τὸ βουλώσῃ τελειωτικὰ, δηλαδὴ διπλωματικὰ καὶ ἐπίσημα, γιὰ τὸ θέμα τῶν Τσάμηδων καὶ τῶν ἄλλων φανταστικῶν της διεκδικήσεων.
-Ἡ μόνη περίπτωση ‘Quid pro Quo’, ποὺ ξέρουν οἱ πολιτικάντηδὲς μας, εἶναι τὸ λεγόμενο ρουσφέτι. Π.χ. θὰ σὲ διορίσω, μεταθέσω, διατηρήσω, ἀπαλλάξω κτλ, ἔναντι ψήφου. Δὲν διαστάζουν φυσικὰ νὰ μεταθέτουν τὴν εὐθύνη τῆς ἀνίερης αὐτῆς συναλλαγῆς στὸν λαὸ. Καὶ νὰ παρουσιάζονται ὡς θύματα ἐκβιασμοῦ, ὑπὸ τῶν ‘κακῶν’ ψηφοφόρων.
Μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι ἀκριβῶς Quid pro Quo, ἀλλὰ «do ut des» ποὺ σημαίνει ‘σοῦ δίνω μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ μοῦ δώσῃς’, κάτι ποὺ συμβαίνει σὲ μαγικές, αἰματοσυγγενικὲς, θεοκρατικὲς καὶ ἐν γένει ὑποτελεῖς, κοινωνίες, ποὺ δημιουργοῦν ἐξαρτήσεις καὶ Μαυρογιαλούρους καὶ ὄχι σὲ πολιτικὲς καὶ ὀρθόδοξες κοινωνίες, ὅπου ἐνυπάρχει ἡ ἔννοια τῆς προσφορᾶς (τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν) καὶ ὄχι ἡ ‘ἐπιχειρηματικὴ πράξη καὶ ἀμοιβαιότητα’ πράξη ποὺ εἶναι σὲ ἄντίθεση μὲ τὴν ἔννοια τῆς χάριτος, σὲ μία κοινωνία ἀνθρώπων.
Στὴν Μέκκα ὅμως τῆς πολιτικῆς βλακείας, τῶν Ἑλλήνων Κυβερνώντων καὶ πολλῶν πολιτικῶν, τὸ quid pro quo οὔτε τὸ ὑποψιάζονται. Πλὴν μιᾶς περιπτώσεως. Τὰ παραδεἰγματα πάμπολλα:
-Ὁ ἀλήστου μνήμης ΓΑΠ, στὴν πρεμούρα ὑπηρεσίας διεθνῶν ἀφεντάδων καὶ ἐξωθεσμικῶς δρώντων, ἐκχώρησε ἀνερυθρίαστα τὴν κυριαρχία τῆς χώρας. Γι’ αὐτὴ τὴν ἑτεροβαρῆ συμφωνία, προφανῶς γνωρίζετε τὶ ἀκριβῶς πήραμε σὲ ἀντάλλαγμα, ὥστε νὰ μὴν τὰ ἐπαναλάβω, μιὰ καὶ ὑπάρχει ἀκόμη σχετικὸς περὶ τύπου Νόμος.
-Σχεδὸν ὅλο τὸ πασοκοαριστερὸ πολιτικὸ συνονθύλευμα δὲχτηκε ἀσμένως καὶ μάλιστα δὲν ἔκρυβε τὴν ‘χαρὰ’ του, τὸ κατάπτυστο Σχέδιο Ἀνὰν, ποὺ ξεπουλοῦσε κυριολεκτικὰ τὴν Κύπρο. Χωρὶς κανὲνα ‘ἀντάλλαγμα’ δημόσιο. Ἐκτὸς ἄν πῆραν ..... ἰδιαίτερο, μέσῳ Μ.Κ.Ο..
-Παράδειγμα ἔσχατης ξεφτίλας καὶ ὑποχώρησης ἀπὸ τὸ Quid pro Quo, εἶναι οἱ περίφημες διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς, τριτοκλασσάτους μαλιστα, ὑπαλληλίσκους τῆς Τρόϊκας. Τὸ πόσο ‘σκληρὲς’ εἶναι αὐτὲς, ἀποτελοῦν τὀ ἴδιο ἀνέκδοτο, μὲ τὸ πόσο ...σκληρά ἐργάζονται οἱ ὑπουργάρες μας στὴν ζωὴ τους.
-Ἄλλο παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, ἀποτελεῖ τὸ τετρομαγμένο Ὑπουργείο τῶν ἐξωτερικῶν τεμενάδων, ποὺ δὲχεται νὰ συνομιλήσῃ μὲ Τουρκοκύπριους, ἀναβαθμίζοντὰς τους σὲ ἰσότιμους διαπραγματευτὲς, ὑποβιβάζοντας ταυτόχρονα τοὺς Κύπριους σὲ Ἑλληνοκύπριους. Ἐνῷ εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὸν Θουκιδίδη, πόση καταστροφὴ μπορεῖ νὰ φέρῃ, σὲ μία χώρα, ἡ μὴ ἐπιμονὴ στὸ Quid pro Quo στὶς διεθνεῖς σχέσεις της.
-Βλέπουμε τὴν Ἀλβανία νὰ θεωρῇ δεδομένη τὴν σύμφωνη γνώμη μας γιὰ τὴν εἰσδοχὴ της στὴν ΕΕ. Χωρὶς ἀντάλλαγμα. Οὔτε γιὰ τὴν τὴρηση τῶν δικαιωμάτων τῶν, ἐπίσημα ἀναγνωρισμένων, Βορειοηπειρωτῶν, ἀλλὰ οὔτε κἄν νὰ τὸ βουλώσῃ τελειωτικὰ, δηλαδὴ διπλωματικὰ καὶ ἐπίσημα, γιὰ τὸ θέμα τῶν Τσάμηδων καὶ τῶν ἄλλων φανταστικῶν της διεκδικήσεων.
-Ἡ μόνη περίπτωση ‘Quid pro Quo’, ποὺ ξέρουν οἱ πολιτικάντηδὲς μας, εἶναι τὸ λεγόμενο ρουσφέτι. Π.χ. θὰ σὲ διορίσω, μεταθέσω, διατηρήσω, ἀπαλλάξω κτλ, ἔναντι ψήφου. Δὲν διαστάζουν φυσικὰ νὰ μεταθέτουν τὴν εὐθύνη τῆς ἀνίερης αὐτῆς συναλλαγῆς στὸν λαὸ. Καὶ νὰ παρουσιάζονται ὡς θύματα ἐκβιασμοῦ, ὑπὸ τῶν ‘κακῶν’ ψηφοφόρων.
Μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι ἀκριβῶς Quid pro Quo, ἀλλὰ «do ut des» ποὺ σημαίνει ‘σοῦ δίνω μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ μοῦ δώσῃς’, κάτι ποὺ συμβαίνει σὲ μαγικές, αἰματοσυγγενικὲς, θεοκρατικὲς καὶ ἐν γένει ὑποτελεῖς, κοινωνίες, ποὺ δημιουργοῦν ἐξαρτήσεις καὶ Μαυρογιαλούρους καὶ ὄχι σὲ πολιτικὲς καὶ ὀρθόδοξες κοινωνίες, ὅπου ἐνυπάρχει ἡ ἔννοια τῆς προσφορᾶς (τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν) καὶ ὄχι ἡ ‘ἐπιχειρηματικὴ πράξη καὶ ἀμοιβαιότητα’ πράξη ποὺ εἶναι σὲ ἄντίθεση μὲ τὴν ἔννοια τῆς χάριτος, σὲ μία κοινωνία ἀνθρώπων.
κανένα σχόλιο