Ἄς τὰ δοῦμε ἕνα ἕνα: γιαλαντζί ντολμαδάκια σημαίνει ψεύτικα γεμισμένα, δηλαδὴ χωρὶς κιμᾶ. Ἔτσι καὶ οὶ ἀριστεροὶ ποὺ δὲν ἔχουν μέσα τους γἐμιση ἀπὸ Πατρίδα, ἀπὸ πεποίθηση περὶ τῆς Ἀρχῆς καὶ ἀπὸ συνοχὴ Οἰκογένειας εἶναι ὄχι μόνο ψεύτικοι, ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνοι. Γιατὶ εἶναι βέβαιο ὅτι εἴτε ἔχουν άπορρίψει τὴν «γέμιση» αὐτὴ εἴτε ἁπλῶς τὴν ἀγνοοῦν, δὲν ἔχουν καμμία ἀπολύτως ἰδέα γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος διανομῆς, ὄχι μόνο σοσιαλιστικῶς πῶς, ἀλλ’ οὔτε καὶ κατ’ Οἰκονομίαν (Διοίκησης τῆς Πόλεως). Ἀφοῦ δὲν ξέρουν τὴν ... τελευταία.
Ἐξηγοῦμαι: Πατρίδα σημαίνει, πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλη ἑρμηνεία, ἔδαφος γεννητόρων, Πόλις, χώρα συγκεκριμένη καὶ ὄχι χῶρος. Πατρῶα Γῆ ποὺ κατέχει ὁ Ἕλληνας Πολίτης - Ὁπλίτης, Πατρῶα Πόλις ποὺ κατέχουν οἱ Θεοὶ καὶ οἱ Ἥρωές του. Ὑπέρ αὐτῶν ἀγωνίζεται κατ’ ἐναντίων (ὁ Κατσιμῆτρος δὲν θὰ πετύχαινε τίποτε, χωρὶς φαντάρους ἀπὸ τὴν προσβαλλομένη Ἤπειρο, μαχομένους καὶ ὑπὲρ Βωμῶν καὶ Ἑστιῶν καὶ Θηκῶν Προγόνων).
Οἱ Θεοὶ εἶναι οὶ πεποιθήσεις του περὶ τῆς Ἀρχῆς δηλαδὴ ἡ Μεταφυσικὴ του θεώρηση. Ἐκ Θεῶν προέρχονται τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, ἐκ (προγόνων) Σοφῶν οὶ Νόμοι, ὄχι Θεόθεν. Τὰ πρῶτα μᾶς ὠθοῦν στὴν ὑπέρβαση τῆς βιολογικῆς ὁμοείδιας. Οὶ δεύτεροι στὴν συγκρότηση Πολιτείας κατ᾽ἔκκλησιν πάντα. Ἐκκλησίας - Οἴκου, ἐλευθέρως, δηλαδὴ χωρὶς ἐμπράγματη ἤ ἐνοχικὴ σχέση, εἰς βάρος τοῦ προσώπου Πολίτη. Ἀλλὰ μὲ Δικαιοσύνη, ἰσονομία, ἰσηγορία. Ἐν τέλει μὲ ἀνεξαρτησία.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ῥήση ‘τὸ Αἰγαῖο ἀνήκει στὰ ψάρια του’ (καὶ ὅλες οὶ πολυπολιτισμικὲς ἀηδίες) δὲν εἶναι εὐφυολόγημα, ἀλλὰ βαθύτατα ἀνελεύθερη καὶ ὑποτελὴς θέση περιορισμοῦ τῆς Ἀνεξαρτησίας καὶ δημιουργίας χυλοῦ ἄμορφων, ἀνελεύθερων ἀνθρώπων. Ἐκφερόμενες μάλιστα ἀπὸ, κατὰ δήλωσιν, ‘ἀριστεροὺς’, ποὺ συχνά, δὲν ἔχουν ἰδέα γιατὶ πρᾶγμα μιλᾶνε. Ἄμορφων, δηλαδή.
Παρόμοια καὶ οὶ μνημονιακοί· καὶ δὲν ἀναφέρομαι μόνο στοὺς σοσιαλ(η)στὲς καὶ στοὺς δεξιοὺς πολιτικοὺς ἀπογόνους δοσιλόγων καὶ μαυραγοριτῶν, ἀλλὰ καὶ στοὺς δῆθεν πατριωτικοὺς κυβερνῶντες. Οἰ πρῶτοι ‘ἔμπηξαν’ μέσα, μεταπολιτευτικὰ τὴν Ἑλλάδα (δηλαδὴ ὅλους ἐμᾶς), περὶ τὰ 120 δισεκατομμύρια εὐρώ. Ναὶ, αὐτὸς εἶναι ὁ λογαριασμὸς, ποὺ μᾶς φέσωσαν.
Οὶ δεὐτεροι, οἰ ὁποῖοι θεωροῦσαν (καὶ σωστὰ) τὴν ἀνεξαρτησία, ὡς ἀποτελοῦσα προϋπόθεση ὕπαρξης ἑνὸς Λαοῦ, μὲ τὸ ποὺ ἀνέλαβαν τὴν ἐξουσία, ἔδρασαν κατὰ ἀπολύτως ὅμοιο τρόπο μὲ τοὺς προκατόχους τους. Ἀποκλείοντας ἀκόμη περισσότερο τὸν Λαὸ ἀπὸ τό δικαίωμα άποφάσεως ἀνεξαρτησίας ἤ μή.
Καὶ ἐπειδὴ γιὰ τὸν Ἕλληνα, ἡ ἀνεξαρτησία εἶναι προϋπόθεση πάσης πολιτικῆς, ἡ ἀφρόνως ἐκχωρηθεῖσα ὑπὸ τοῦ ΓΑΠ, στοὺς διεθνεῖς κλεπτοτραπεζῖτες καὶ τὰ κράτη-ἀρπακτικά, κυριαρχία, θὰ μποροῦσε νὰ άνακτηθῇ, ἀπὸ τὴν κυβέρνηση, μὲ τὴν ἀνάκληση τῶν πέντε ἐλευθεριοτήτων (ὅπως εὔστοχα ὀνομάζει ὁ Κ. Κόλμερ στὸ ‘ἅμεση Δημοκρατία’) τῆς Εύρωζώνης, ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὴν καταστροφή. Ξέρετε, ἐν τέλει καὶ ὁ ἑκούσιος καὶ ὁ ἀκούσιος προδότης, τό ἴδιο βλάπτουν.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν
kakarelidis@gmail.com
κανένα σχόλιο