Τα μέλη της ευρωζώνης που κέρδισαν οφείλουν να βοηθήσουν εκείνα που έχασαν από τη λειτουργία της

Στην κρίση του δημόσιου χρέους, που αντιμετωπίζουν τα οικονομικά αδύναμα μέλη της ευρωζώνης, υπάρχει μια ομάδα κρατών-μελών της, με πρωτοστατούσα τη Γερμανία, τα οποία τηρούν σκληρή στάση απέναντι στα χειμαζόμενα μέλη της. Τα κράτη, όμως, που τηρούν τη στάση αυτή είναι εκείνα ακριβώς που έχουν αποκομίσει οφέλη (με εξαίρεση τη Γαλλία) στο ισοζύγιό τους αγαθών και υπηρεσιών (δηλαδή τη διαφορά εισαγωγών-εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών) στη διάρκεια της κυκλοφορίας του ευρώ τη δεκαετία 2001-10 σε σύγκριση με την προηγούμενη 20ετία 1981-2000, σε αντίθεση με τα δοκιμαζόμενα από το δημόσιο χρέος μέλη, τα οποία είδαν να επιδεινώνεται το ισοζύγιό τους (με εξαίρεση την Ιρλανδία, της οποίας η οικονομία στηρίζεται κυρίως στις εξαγωγές). Αυτή την πολύ σημαντική πλευρά της λειτουργίας της ευρωζώνης εξετάζουμε στο άρθρο αυτό με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην 1η στήλη του πίνακα που ακολουθεί δίνεται σε δισ. (σε ECU πριν από την κυκλοφορία του ευρώ και σε ευρώ ύστερα από αυτήν) το πλεόνασμα ή το έλλειμμα του ισοζυγίου αγαθών και υπηρεσιών των 12 πρώτων κρατών-μελών της ευρωζώνης στην 20ετία 1981-2000 και στη 2η τη 10ετία 2001-10. Στις δύο επόμενες στήλες δίνονται τα ίδια στοιχεία ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Από το πρώτο μέρος του πίνακα φαίνεται η μεγάλη βελτίωση που σημειώθηκε στο ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών σε 7 από τα 12 πρώτα κράτη-μέλη της ευρωζώνης τη δεκαετία 2001-2010 λειτουργίας του ευρώ σε σύγκριση με την προηγούμενη εικοσαετία 1981-2000. Το μεγαλύτερο όφελος αποκόμισε η Γερμανία, της οποίας το πλεόνασμα σε ευρώ υπερδιπλασιάστηκε και ως ποσοστό του ΑΕΠ σχεδόν τριπλασιάστηκε. Πολύ μεγάλες ήταν οι αυξήσεις στο πλεόνασμα του Λουξεμβούργου και της Ιρλανδίας, ενώ εντυπωσιακή ήταν η μετατροπή του μικρού ελλείμματος της Αυστρίας την 20ετία 1981-2000 σε πολύ μεγάλο πλεόνασμα τη δεκαετία 2001-2010. Μεγάλες ήταν και οι αυξήσεις του πλεονάσματος της Ολλανδίας (η οποία είχε το δεύτερο σε ύψος πλεόνασμα σε ευρώ), του Βελγίου και της Φινλανδίας.

Από το δεύτερο μέρος του πίνακα φαίνεται ότι αυξήθηκαν τα ελλείμματα στο ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών τόσο σε ευρώ όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ της Γαλλίας, της Ισπανίας (η οποία είχε και το μεγαλύτερο έλλειμμα) και της Ελλάδας. Στην Ιταλία, το πολύ σημαντικό πλεόνασμα την 20ετία 1981-2000 σχεδόν μηδενίστηκε τη 10ετία 2001-2010. Η περίπτωση της Πορτογαλίας είναι ιδιάζουσα, δεδομένου ότι ενώ το έλλειμμά της σε ευρώ αυξήθηκε, ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκε.

Ενα μεγάλο μέρος του ελλείμματος των 5 κρατών αποτελεί μέρος του πλεονάσματος των 7, χάρη στο οποίο, όπως φαίνεται από το τρίτο μέρος του πίνακα, σημειώθηκε μεγάλη αύξηση του πλεονάσματος των 12 ως συνόλου. Με αυτό το δεδομένο, τα κράτη που αποκόμισαν τα οφέλη από τη λειτουργία της ευρωζώνης (κατά κύριο λόγο η Γερμανία), αντί για τη σκληρή στάση που τηρούν, πρέπει να βοηθήσουν (με εξαίρεση την Ιρλανδία, που δοκιμάζεται) και όχι να δανείζουν τη χώρα μας (και την Ιρλανδία) με τοκογλυφικό επιτόκιο και τους εξοντωτικούς όρους του ΔΝΤ.

Το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί πιέζει οι όροι αυτοί, σε σκληρότερη μορφή, να επιβληθούν σε όλα τα μέλη της ευρωζώνης με τη -στραγγαλιστική για τα οικονομικά αδύναμα μέλη της- οικονομική διακυβέρνηση. Στην απευκταία περίπτωση που θα υιοθετηθεί αυτή η διακυβέρνηση, αντί για σύγκλιση θα έχουμε απόκλιση των οικονομιών της ευρωζώνης, με δραματικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στους λαούς των οικονομικά αδύναμων μελών της, μέρος των οποίων βιώνουν ήδη οι λαοί της Ελλάδας και της Ιρλανδίας.

Σχετικά με τον συντάκτη της ανάρτησης:

Η ιστοσελίδα μας δημιουργήθηκε το 2008.
Δείτε τους συντελεστές και την ταυτότητα της προσπάθειας. Επικοινωνήστε μαζί μας εδώ .