Λατινικὴ ἔκφραση, ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Κικέρωνα καὶ σημαίνει «τὶς ὠφελεῖται» ἀπὸ μία ἐνέργεια ἤ πράξη. Κυριολεκτικά, "σὲ ὄφελος ποίου;". Χρησιμοποιεῖται εἴτε γιὰ νὰ ὑποδειχθῇ ἕνα κρυφὸ κίνητρο ἤ ὅτι ὁ ὑπεύθυνος γιὰ κάτι, ἴσως νὰ μὴν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐμφανίζεται ὡς τέτοιος, μὲ τὴν πρώτη ματιά. Συνήθως ὸ ὅρος ἀπαντᾶται σὲ ἐγκλήματα, ὅπου οἱ πραγματικοὶ ἔνοχοι εὑρίσκονται ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν κάτι νὰ κερδίσουν. Συχνὰ οἱ ἔνοχοι ἐκτρέπουν μὲ ἐπιτυχία τὴν προσοχή, σ`ἕνα ‘ἀποδιοπομαῖο τράγο’. Πᾶρτε παράδειγμα τὴν αἰφνίδια ἔξαρση τρομολογίας, μὲ τὰ βίντεο διαγγέλματα, τοῦ Χρ. Ξηροῦ:-Πείθει κανένα αὐτὸ τὸ ξέπνοο διάβασμα, μὲ ἐπίπεδη φωνὴ καὶ μηδὲν συναίσθημα, ἑνὸς κειμένου ποὺ, θεωρητικὰ μιλῶντας, θἄπρεπε νὰ παρακινήσῃ τὸν κόσμο νὰ σηκωθῇ ἀπὸ τὴν ἀποχαύνωση; Ἀκόμη καὶ τὰ διανυκτερεύοντα φαρμακεῖα ἤ τὶς ἀναζητἠσεις τοῦ Ἑρυθροῦ Σταυροῦ νὰ διάβαζε, περισσότερο συναίσθημα θὰ ὑπῆρχε. Στὰ γραπτὰ καὶ τὴν φωνή. Ἀκόμη καὶ ἄν δὲν τὰ γράφει αὐτὸς, τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι δὲν τὰ νοιώθει. Εἰδικὰ μὲ ἕνα ντεκόρ Κολοκοτρώνη & Καραϊσκάκη ἀνάμικτο μὲ ὁλίγη Τσὲ καὶ Βελουχιώτη. Καὶ ἄντε νὰ δεχθοῦμε τοὺς τελευταίους, οἱ πρῶτοι, ὅμως, τὶ ρόλο παίζουν; Ὁπότε ἀβίαστα τίθεται τὸ ἐρώτημα «cui bono?».
Ἄν θυμᾶστε, τὰ διαγγέλματα τῶν διαφόρων τρομοκρατῶν καὶ ‘τρομοκρατῶν’ ἐγχώριας κοπῆς, ἦταν μῖγμα μαρξιστικοτσιτάτων, παραγεμισμένων μὲ λουδιτο οικονομικὲς θεωρήσεις, σταλινικοῦ ‘ἀνθρωπισμοῦ’, ‘εἰδικῶν’ τῆς Φραγκφούρτης καὶ ‘ἀρχαιολόγων’ μαρξιστῶν τῶν Παρισίων. Μὲ πρόσθετη ρητορικὴ περὶ φασιστικοῦ καὶ ρατσιστικοῦ ‘κινδύνου’. Συνόδευαν δολοφονίες, ληστεῖες κτλ, ἐκτελεσμένες τόσο ἀπὸ ἄτομα ἀμφίβολης συγκρότησης καὶ πάντως ὄχι ἐλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὅσο καὶ ἀπὸ ἄτομα ἐξαιρετικῆς ‘ἐπιχειρησιακῆς’ ἱκανότητος, ἄρα προφανῶς, ἀντίστοιχης ἐκπαίδευσης.
Λύση τοῦ τρομοκρατικοῦ προβλήματος δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ, ὅσο ἀντιμετωπίζεται ὡς ἀστυνομικὸ πρόβλημα, ἀπὸ ἀπίθανους Χρυσοχοϊδηδες (στὸ παρελθόν) καὶ Δένδιες. Τότε, ἐν μέσῳ τρομοκρατικῆς ἄπνοιας καὶ προϊοῦσας κατάρρευσης τοῦ συστήματος πασοκ, ἔξαφνα ‘συνελήφθησαν’ - ἀκριβέστερα ‘ἀπεκαλύφθησαν’, τρομοκράτες καὶ ὠφελήθησαν ἑταιρεῖες τῶν πάσης φύσεως C4I, ἐν ὄψει Ὀλυμπιακῶν. Προειδοποιῶντας κατάλληλα τὴν ἑπομένη κυβέρνηση.
Τώρα, οὐσιαστικὰ καθυβρίζονται συλλήβδην οἱ μορφὲς Κολοκοτρώνη καὶ Καραϊσκάκη, ποὺ συμβολίζουν τὴν Παλιγγενεσία ἑνὸς, συνώνυμου τῆς ἐλευθερίας, λαοῦ καὶ τίθενται ὥς φόντο, ὕποπτων, ἄν ὄχι παρακρατικῶν, φυσιογνωμιῶν, ποὺ τὴν πατρίδα τὴν θεωροῦσαν προσβολὴ τῶν διεθνιστικῶν ὀνειρώξεών τους, παρέα στὸ ἴδιο φόντο, μὲ ἀμφιλεγόμενα, τουλάχιστον, πρόσωπα, ὥστε οἱαδήποτε ἀναφορὰ στὸν πατριωτισμὸ καὶ προτροπὴ γιὰ δράση, δηλαδὴ γιὰ ἐλευθερία, κυριαρχία, ἀνεξαρτησία, νὰ ἀκυρώνεται πολιτικὰ, νὰ ἐξετάζεται ἀστυνομικά καὶ νὰ διώκεται ποινικά. Δηλαδὴ νὰ ὑποχρεωθῇ ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία σὲ γκετοποίηση καὶ νὰ παραλύσῃ κάθε πρωτοβουλία μακροπρόθεσμης στρατηγικῆς, ίδιαίτερα στὴν Ἐξωτερικὴ Πολιτικὴ, Ἄμυνα, Οίκονομία, Παιδεία. Ποῦ συνιστοῦν Ἐλεύθερη Πατρίδα.
Ὅμως ἡ τρομοκρατία εἶναι δομικὸ πρόβλημα τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας· εἶναι ἡ ἀπαξίωση τοῦ θεσμικοῦ πλασίου. (Γιάννης Γεράσης, Μεταπολίτευση Ἐνοχες & Ὑποτέλεια, Ροές 1998)
Συνεπῶς, ἡ άντιμετώπισή της εἶναι μία καὶ μοναδική: ὁ σεβασμὸς, κατ’ ἀρχὴν ἀπὸ τὸ κράτος τοῦ κύρους, τῆς ἰσχύος καὶ ἱερότητος τῶν Θεσμῶν Δικαιοσύνης, Δήμου, Ἀσφάλειας. Καὶ ἀφ’ ἑτέρου μὲ τὴν ἐνίσχυση τῆς Παιδείας, δηλαδὴ ἐλευθερίας καὶ τῆς παραγωγῆς. Τὴν καταρράκωση καὶ ἀπουσία τῶν ὁποίων ἐπέβαλε καὶ συνεχίζει νὰ ἐπιβάλλῃ, ἕνα χρεοκοπημένο ἱστορικά, πολιτικὸ καθεστώς;
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν
kakarelidis@gmail.com
κανένα σχόλιο