Πολλά
έχουν ειπωθεί για τον ρόλο του Πρ. Δημοκρατίας ως εκπροσώπου του κράτους και
ρυθμιστή του πολιτεύματος (Συντ. αρ. 30 παρ. 1). Ωστόσο λίγα είναι γνωστά για
την πολιτειακή σχέση του με το στράτευμα. Ο Πρ. Δημοκρατίας δεν έχει απλά ένα
πολιτικό αξίωμα, αλλά είναι με βάση το Συντ. αρ. 45 και αρχηγός του στρατού,
την διοίκηση του οποίου ασκεί η Κυβέρνηση. Την ανάγκη ο ελληνικός στρατός να
έχει για αρχηγό του ένα πολιτικό πρόσωπο δεν χρειάζεται να την εξηγήσουμε
ιδιαίτερα. Αν ο στρατός αυτονομηθεί και δεν δίνει λόγο σε πολιτικά πρόσωπα,
τότε δεν θα αργήσει η στιγμή που κάποιος στρατιωτικός θα υποστεί το "σύνδρομο του Ναπολέοντα" και θα θελήσει και αυτός να «σώσει» την
χώρα από τους «κακούς», παρεμβαίνοντας στην πολιτική ζωή.
Δεν
είναι θέμα καλών πολιτικών ή κακών στρατιωτικών, αλλά θέμα εξουσίας. Αν δηλαδή
η ανεξέλεγκτη πολιτική εξουσία διαφθείρει, η ανεξέλεγκτη στρατιωτική εξουσία
διαφθείρει περισσότερο. Ο μόνος λοιπόν πολιτικός που μπορεί να ελέγξει τον
στρατό είναι ο Πρ. Δημοκρατίας ως εκπρόσωπος του κράτους και σύμβολο ενότητας
του λαού. Μπορεί δε να το κάνει αυτό γιατί πίσω του έχει έναν ολόκληρο λαό, ως
σύμβολο ενότητας του λαού, και όχι απλά ένα κόμμα με ψηφοφόρους όπως ο εκάστοτε
πρωθυπουργός.
Ωστόσο,
παρά την πολιτική σταθερότητα που εξασφαλίζεται με τον παραπάνω τρόπο,
δημιουργείται το ζήτημα ότι ο Πρ. Δημοκρατίας ως αρχηγός του στρατού (εκ των
πραγμάτων) δεν μπορεί να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή της χώρας παρά μόνο σε
εξαιρετικές περιπτώσεις (πχ αναπομπή νομοσχεδίων αρ. 42 παρ. 1). Γι’ αυτό και
για όσα γίνονται στην χώρα σήμερα, ο ρόλος του δεν είναι να παρεμβαίνει, αλλά
να εξασφαλίζει την απαραίτητη και πολυπόθητη πολιτειακή σταθερότητα.
Ο
θεσμός της αντιπολίτευσης έχει τον ρόλο και την ευθύνη να παρεμβαίνει στην
Κυβερνητική πολιτική. Γι’ αυτό και αν βλέπουμε να μην αλλάζει η σημερινή
Κυβέρνηση την πολιτική της, ίσως δεν φταίει ο θεσμός του Πρ. Δημοκρατίας γι’
αυτό, αλλά μάλλον κάτι πάει «στραβά» με την αντιπολίτευση... μεγάλο μέρος της
οποίας ακόμα πιστεύει σε μελλοντική «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές (είτε
για το χρέος, είτε για τα μέτρα), ενώ οι δανειστές μας έχουν ξεκαθαρίσει ότι
δεν δέχονται καμία διαπραγμάτευση.
Βεβαίως
κάποιος θα αναρωτηθεί: πώς είναι δυνατόν ο Πρ. Δημοκρατίας να αποτελεί σύμβολο
ενότητας του λαού όταν δεν εκλέγεται άμεσα από τον λαό; Η απάντηση είναι ότι το
σύμβολο ενότητας του λαού και του έθνους δεν πρέπει να προέρχεται από
προεκλογικές αντιπαραθέσεις με πόλωση, τις οποίες έτσι κι αλλιώς «καπελώνουν»
τα κόμματα, δίνοντας «χρίσματα» σε υποψηφίους. Αν είναι να εκλέγεται ως Πρ.
Δημοκρατίας αυτός που έχει το «χρίσμα» από το τάδε κόμμα, τότε καλύτερα να
επιλέγεται απευθείας από τα κόμματα της Βουλής (έμμεση εκλογή από τον λαό) και
να μην ακολουθείται η διαδικασία της άμεσης εκλογής από τον λαό.
Τελειώνοντας
τον συλλογισμό αναφορικά με την σχέση του Πρ. Δημοκρατίας με το στράτευμα
δημιουργείται ένα τελευταίο ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να θεωρείται κάποιος
αρχηγός του στρατεύματος όταν δεν έχει ούτε τις απαραίτητες στρατιωτικές
γνώσεις για να είναι αρχηγός του, ούτε την ηλικία για να ηγηθεί των
στρατιωτικών όταν η ιστορία φέρει στην χώρα μας την πρόκληση του πολέμου; Όπως
είναι κατανοητό το εθνικό ζήτημα του πολέμου δεν πρέπει να το διαχειρίζεται η
εκάστοτε Κυβέρνηση που εκπροσωπεί μόνο την πλειοψηφία των ψηφοφόρων που την
ψήφισε (και ένας Θεός ξέρει αν έχουν ιδέα από στρατιωτική εκπαίδευση αρκετοί
σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί), αλλά τον κύριο λόγο τον έχει ο ανώτατος
πολιτειακός άρχων ως σύμβολο ενότητας όλου του λαού. Αν αυτός ο άρχων
παρουσιάζει «ελλείψεις» τότε σε καιρό πολέμου η άμυνα του κράτους τίθεται σε
κίνδυνο.
Τελικά η Δημοκρατία μας αποτελεί το ιδανικό
πολίτευμα εν καιρώ ειρήνης, με δικαιώματα πολιτών όπως η ελευθερία έκφρασης και
συμμετοχής στα κοινά να υπάρχουν, με σωστή κατανομή των αρμοδιοτήτων ανάμεσα σε
πολιτικούς και στρατιωτικούς, με ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και με διοίκηση της
χώρας από την εκάστοτε πλειοψηφία των πολιτών (είτε δεξιών είτε αριστερών). Με
μία μικρή λεπτομέρεια όμως: Ο Θεός να βάλει το χέρι του αν ποτέ προκύψει
πολεμική περιπέτεια στην χώρα και ηγηθούν του στρατού πολιτικοί ηγέτες που δεν έχουν
ιδέα τι πάει να πει στρατιωτική θητεία, ή Ανώτατοι άρχοντες υπερήλικες..
5 Μαρτίου 2014 στις 7:32 π.μ.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετικά από την Ελλάδα. Αρχηγοί κομμάτων με τους ψηφοφόρους τους, χωρίς να διαθέτουν την νόμιμη πλειοψηφία του λαού, προσπάθησαν να ανατρέψουν έναν νόμιμα εκλεγμένο Πρ. Δημοκρατίας. Πρόκειται καθαρά για πραξικόπημα, ενώ η εκτεταμένη χρήση βίας και τρομοκράτησης που χρησιμοποιήθηκε από τους οπαδούς της αντιπολίτευσης εις βάρος αντιφρονούντων πολιτών μαζί με την έκκληση του κ. Γιανουκόβιτς προς την Μόσχα για βοήθεια, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ανθρωπιστική επέμβαση της Μόσχας σε εκτεταμένα εδάφη της Ουκρανίας και όχι απλά στην Κριμαία. Αν οι Ρώσοι περιοριστούν στην Κριμαία είναι σα να κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος.
5 Μαρτίου 2014 στις 7:33 π.μ.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετικά από την Ελλάδα. Αρχηγοί κομμάτων με τους ψηφοφόρους τους, χωρίς να διαθέτουν την νόμιμη πλειοψηφία του λαού, προσπάθησαν να ανατρέψουν έναν νόμιμα εκλεγμένο Πρ. Δημοκρατίας. Πρόκειται καθαρά για πραξικόπημα, ενώ η εκτεταμένη χρήση βίας και τρομοκράτησης που χρησιμοποιήθηκε από τους οπαδούς της αντιπολίτευσης εις βάρος αντιφρονούντων πολιτών μαζί με την έκκληση του κ. Γιανουκόβιτς προς την Μόσχα για βοήθεια, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ανθρωπιστική επέμβαση της Μόσχας σε εκτεταμένα εδάφη της Ουκρανίας και όχι απλά στην Κριμαία. Αν οι Ρώσοι περιοριστούν στην Κριμαία είναι σα να κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος.