Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ γλῶσσα δὲν ἦταν ποτὲ τὸ φόρτε τοῦ πασόκ. Μὲ ἀντίστοιχη τροπολογία, τὴν ξεχαρβάλωσε μόλις πρωτοανέβηκε, δυστυχῶς, στὴν ἐξουσία, τῷ 1981. Μὲ τήν, μεταμεσονυκτίως (11ης πρὸς 12η Ἰανουαρίου 1982) κατατεθεῖσα, τροπολογία ὑπὸ τοῦ τότε ὑπουργοῦ Παιδείας (λέμε τώρα) Ε. Βερυβάκη. Μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἀπόφοιτοι Λυκείου μας, νὰ εἶναι, στὴν πλειονότητά τους, λειτουργικὰ ἀναλφάβητοι.
Ἐν συνεχεία, φυσικά, ἐπιδόθηκαν σὲ μία ἄκρατη λεξιλαγνεία, διαστρέφοντας κάθε ὅρο, εἰδικὰ ἐκείνους ποὺ συγκροτοῦν μιὰ Πολιτεία. Εἶναι, ἄραγε, τόσο ἄγλωσσοι, ὅσο δείχνουν. Γιατὶ μόνο ἄγλωσσοι, θὰ μποροῦσαν νὰ ἰσχυρισθοῦν αὐτὰ περὶ τῆς ἕννοιας τοῦ λαθρο-. Ὅτι δηλαδὴ «ὅροι ὅπως, "λαθρομετανάστευση" καί "λαθρομετανάστης", ἀναφερόμενοι σὲ συνανθρώπους, ὑποβιβάζουν τὸν κοινωνικό καὶ νομικό πολιτισμό τῆς χώρας. Και δημιουργοῦν ἕνα ὑπόστρωμα ἐπί τοῦ ὁποίου βασίζονται ρατσιστικές ἰδεολογίες καὶ συμπεριφορές.»!!!
Ἐπειδή, λοιπόν, δὲν κατανοῶ τὰ περί ‘ὑποβιβασμοῦ’, ‘δημιουργίας ρατσιστικῶν ἰδεολογιῶν’ τἢς ἔκφρασης «λαθρο-», παραθέτω τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει στὰ Ἑλληνικὰ, τὸ «λάθρο-» ποὺ κάθε ἄλλο παρὰ ἠθικῆς τάξεως προσαγορευτικό εἶναι: Προέρχεται ἀπὸ τὸ «λάθρῃ» ἤ «λάθρη» ποὺ σημαίνει «μυστικά, κεκαλυμμένα, κρυφίως, ἐν ἀγνοίᾳ τινός» πχ.« Ἑλλήνων λάθρᾳ = ἄνευ τῆς γνώσεως τῶν Ἑλλήνων». Καὶ ἐξ αὐτοῦ τὸ λαθραῖος, -α, -ον (Σταματάκου σελ.544).
Νὰ τὸ κάνουμε λιανὰ καὶ γιὰ ὅσους δὲν καταλαβαίνουν Ἑλληνικά: τὸ κάθε κράτος καὶ ὀφείλει καὶ θἐλει νὰ γνωρίζῃ ποιὸς μπαινοβγαίνει στὴν ἐπικράτειὰ του. Γι' αὐτὸ καὶ ὅποιος μπαινοβγαίνει, ὅχι ἀπὸ τὶς καθορισμένες εἰσόδους- ἐξόδους, εἶναι κατ᾽ἀρχὴν ΛΑΘΡΑΙΟΣ. Κι ἄς ἔχῃ νόμιμα χαρτιά (τετριμμένο παράδειγμα τὰ Ports of Call). Ἀντίστροφα ἕνας χωρὶς χαρτιὰ, ποὺ ζητᾶ ἄσυλο σὲ μιὰ εἴσοδο, εἶναι παράνομος ἄλλὰ ὄχι λάθρος (ἡ εἰσρροὴ Βορειοηπειρωτῶν παλιὰ, ἦταν παράνομη ἄλλὰ ὄχι λαθραία). Φυσικά ὑπάρχει καὶ ὁ συνδυασμὸς λάθρων καὶ παρανόμων.Ἐμεῖς ἔχουμε τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα λάθρων ΚΑΙ παρανόμων καὶ ἐλάχιστους σκέτα παράνομους.
Αὐτὰ δὲν εἶναι ἐμμονὲς σὲ ...ἑτυμολογία, ἀλλὰ καὶ ἱστορικὲς καὶ οὐσιαστικὲς καὶ καθημερινὲς πρακτικὲς, ἀπαράλλακτες σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀνάλογο παράδειγμα οὶ λαθρέμποροι. Ποὺ δὲν τοὺς λέμε ... παρανομέμπορους. Ἠ παρατυπέμπορους, κατὰ τὸ τελευταῖο πασοκικό ἀηδίασμα.
Θὰ μοῦ πῆτε, παίζουμε μὲ τὶς λέξεις; Ναί. «.. Παίζουμε μὲ τὶς λέξεις. Λέμε λέξεις. Καὶ βεβαίως πίσω ἀπ’ αὐτὲς τὶς λέξεις, δὲν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνας μοναδικὸς σκοπός: ἡ ἐρείπωση τῆς γλῶσσας, ἡ κατάργηση τῶν ἑννοιῶν, ὥστε οἱ ἄνθρωποι οὔτε νὰ συνεννοοῦνται, οὔτε νὰ μποροῦν νὰ σκέφτωνται. Γιατὶ μόνον ἔτσι θὰ μποροῦν ὁρισμένοι νὰ κάνουν τὴν δουλειὰ τους: Νὰ θάψουν τὸν τόπο ..».
Αὐτὰ δὲν τὰ λέω ἐγώ. Δὲν τὰ λέει κάποιος ‘ἀντιδραστικός’. Τὰ λέει ὁ ἴδιος ὁ Δημήτρης Χόρν. Ὁ πάντα ἐπίκαιρος.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν
kakarelidis@gmail.com
κανένα σχόλιο