«14η τοῦ Νιζάν»

Ὁ Κοχὲν Γκαντὸλ κοίταξε ἔξω. Ἡ ἡμέρα εἶχε πάει καλά. Εἶχε ξεμπερδέψει μὲ τὸν ἐπικίνδυνο θρησκευτικό ἐπαναστάτη. Στὸ δικαστήριο φοβήθηκε ὅτι θἀ ἔχανε. Οἱ μάρτυρες κατηγορίας ἤταν τῆς πλάκας καὶ οὐσιαστικὰ ἀθώωναν τὸν κατηγορούμενο. Εἶχε καὶ ἐκεῖνες τὶς 'σουπιὲς', τοὺς Ἀριμαθιῶτες, ποὺ παρενέβαλλαν ἐμπόδια συνέχεια.

Εὐτυχῶς! Πρὸ τοῦ κινδύνου νὰ ἀπαλλαγῇ ὁ κατηγορούµενος, χρησιµοποίησε, τὴν δι' ὅρκου  ὁµολογια. Ἠξερε ὅτι γιὰ κατηγορίες ἐπισύρουσες ποινὴ θανάτου ἀπαιτοῦντο δύο μάρτυρες ὑποχρεωτικά. Δὲν βαριέσαι, λεπτομέρεια. Ρώτησε ὁ ἴδιος τὸν κατηγορούμενο ἐὰν ἦτο υἱὸς Θεοῦ, βέβαιος γιὰ τὴν καταφατικὴ ἀπάντηση. Πόσο μικροὶ οἱ σύνεδροι, σκέφτηκε. Τοὺς ὑπέκλεψε τὴν καταδίκη μὲ τὴν θεατρικὴ παράστασὴ του καὶ αὐτοὶ δὲν κατάλαβαν τίποτα. Ἔπρεπε νὰ ἀγοράσῃ νέο πανωφόρι. Περηφανεύτηκε μέσα του, γιατὶ ἦταν ὁ μόνος ποὺ ἤξερε ὅτι ὁ ἐπαναστάτης δεν  ἐβλασφήµησε, γιατὶ τὸν ρώτησε ἀραμαϊκὰ, ἄν εἶναι υἱὸς τοῦ Eὐλογητοῦ - ὄχι τοῦ Γιαχβὲ. Pωτῶντας γιὰ Γιαχβε ὁ κατηγορούμενος θὰ ἀπαντοῦσε «ὄχι, υἱὸς εἰµὶ τοῦ  Eὐλογητοῦ», ἀφοῦ μόνο ἡ χρήση τῆς ὀνοµασίας Γιαχβε-θεὸς ἀπαγορεύεται διὰ θανάτου. Οἰ ἄλλες, Κύριος, Εὐλογητός κτλ  δὲν πείραζαν.  Αὐτὸ εἶναι τὸ πλεονέκτημα νὰ ξέρῃς καλὰ τὶς γραφές, μουρμούρισε μὲ ἱκανοποίηση.

Συγχάρηκε ἐνδόμυχα τὸν ἑαυτὸ του, ποὺ ἄλλαξε τὴν κατηγορία, ὅταν ἔστειλε γιὰ τὴν ἐπικύρωση τῆς καταδίκης στὸν Ἡγεμόνα. Ἠξερε ὅτι οἱ Πραίτωρες δεν ἔδιναν ὅπως αὐτὸς, σημασία στὰ θρησκευτικὰ  ζητήµατα -µὲ τοὺς ἐπαρχιῶτες, µάλιστα, κατασκηνωμένους ὁλογυρα. Ἔτσι λοιπὸν κρυφὰ μετέτρεψε τὴν κατηγορία σὲ πολιτική: τοῦ ἐπαναστάτη γιὰ ἀνατροπὴ τῆς κυριαρχίας τῆς  Pώµης. Πολὺ βολικὴ, ἡ θριαμβευτικὴ εἴσοδος μὲ τὰ βάγια, κάγχασε, μὲ τὸν λαουτζίκο νὰ φωνάζῃ ''ὡσαννά Bασιλευς". Ἄρα ἐσχάτη προδοσία, συνεπῶς θάνατος. 

Κόντεψε νὰ πάθῃ ἀποπληξία ὅταν ὁ Πραίτωρ δὲν ἐντυπωσιάσθηκε, κήρυξε ἑαυτὸν ἀναρμόδιο καὶ παρέπεμψε τὸν ἐπαναστάτη στὸν τοπάρχη, ως ἐκ Γαλιλαίας καταγόμενο. Πάλι καλά, ποὺ ἡ ἐβραϊκὴ καταγωγὴ τοῦ τελευταίου βοήθησε στὸ νὰ "κατανοήσῃ" ὅσα τοῦ διεμήνυσε. Γιὰ νὰ ποῦμε τὴν ἀλήθεια κέρδισε ἔτσι χρόνο, γιὰ νὰ ξεσηκώσῃ τὸν λαὸ. Εἰρωνεία, σκέφτηκε. Ὁ ὑπόδουλος λαὸς νὰ ἀπαιτῇ ἀπὸ τὸν κατακτητή του, τὴν καταδίκη τοῦ ἐπαναστάτη! 

Τελικά ὅμως, οἱ φωνὲς καὶ ἀπειλὲς ὅτι θὰ καταγγείλουν στὸν Αὐτοκράτορα ὅτι ὁ Πραίτωρ συμπαθεῖ τρομοκράτες ἔφεραν ἀποτέλεσμα. Καὶ μέσα στὴν ἀντάρα, ἡ δυνατότητα προφυλάκισης, ἀναβολῆς τῆς ∆ίκης, ἡ δυνατότητα ἐξορίας, αὐτὲς οἱ τόσο ἁπλὲς καὶ συνήθεις πρακτικές, δὲν πέρασαν ἀπὸ τὸν νοῦ τοῦ ἡγεµόνος. Καὶ ἔστειλε στο ἀπόσπασμα τὸν λαοπλόνο.

Κοίταξε ἔξω ἀπὸ τό παράθυρο. Περίεργη ἀτμόσφαιρα, ἀναρωτήθηκε.  Μᾶλλον ἡ κούραση δημιουργεῖ φαντάσματα. Ἄλλωστε εἶχε μείνει ξάγρυπνος, μὲ τό πρόβλημα τόσες νύχτες. Τώρα βέβαια οἱ μετοχὲς του ἀνέβηκαν. Ἧταν ὁ μόνος ποὺ εἶχε ἐπιμείνει γιὰ ἀμεση ἐκτέλεση τοῦ ἐντάλματος σύλληψης καὶ δίκης πρίν τό Πάσχα. Παρ' ὅτι οἱ ἄλλοι εἶχαν ὑπογράψει γιὰ μετὰ. Καὶ τοῦ ἦλθαν ἀκριβῶς ὅπως τὰ σχεδίασε.

Ἀποφάσισε ὅτι ἔπρεπε νὰ δῇ τοὺς Συνέδρους δικαστὲς καὶ νὰ καταλαγιάση τὶς ἀνησυχίες τους γιὰ ἄδικη δίκη. Ποὺ ἐπέφερε καὶ στοὺς ἴδιους, θανατικὴ ποινή. Ἄλλωστε, θὰ τοὺς ἔλεγε, στὸ κάτω κάτω δὲν ἐκτελέσθηκε ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Δικαστηρίου, ἀλλὰ τοῦ Ρωμαϊκοῦ. Αὐτὸ καταδείκνυε καὶ ἡ ἐπιγραφὴ. Θυμήθηκε τὸν ἐκνευρισμὸ του μὲ τὴν προφανὴ κοροϊδία, ποὺ γραµµένη, τρίγλωσσα μάλιστα, διεκήρυττε: «Iησοῦς  Nαζωραῖος Bασιλεὺς Iουδαίων». Ἀπὸ τὸν Σταυρό! Ἄκου Βασιλεύς!

Προσπάθησε νὰ διακρίνῃ τοὺς ἐκτελεσθέντες μέσα στὴν καταχνιά, ὅταν αἰσθάνθηκε τὴν γῆ νὰ τρέμῃ. Καὶ στὰ πλάγια, ὅπως κοιτοῦσε τὸ πεδίο ἐκτέλεσης, εἶδε ἔντρομος τὴν σκεπὴ τοῦ Ναοῦ νὰ γλυστρᾶ ἀργὰ ἀργὰ καὶ νὰ γκρεμίζεται. Προφητεῖες, ποὺ καιρὸ ἀπόδιωχνε, εἰσχώρησαν σὰν κῦμα στὸν νοῦ του. Δὲν μπορεῖ, σκέφτηκε. Υἱὸς Γιαχβὲ; Ἀδύνατον.

Αἰσθάνθηκε ἕνα ψίθυρο νὰ τρυπώνῃ μέσα στ’ αὐτιὰ του. Πανικοβλήθηκε, ἀναγνωρίζοντας τὴν ἠχὼ τῆς λέξης "τετέλεσται". Καὶ στροβιλιζόμενος ἀπὸ τὴν σκοτοδίνη, πρὶν προσκρούσει καταγῆς, ἦλθε αὐτόματα στὸν νοῦ του, ὁ δάσκαλὸς του τῶν Ἑλληνικῶν: –σκέψου, μικρὲ Καϊάφα. Μπορεῖ νὰ σημαίνῃ καὶ  "ὅλα ἐκπληρώθηκαν"....  

Ἕτσι δὲν ἔνοιωσε ὅτι γύρω του, ἕνα, ἕνα τὰ θεμέλια τῶν αἱματοσυγγενικῶν, μυθολογικῶν συνταγμάτων κατέρρεαν. Συμπαρασύροντας κάθε διάκριση, μεταξὔ ἀνθρώπων.

Ἔξω ἔφευγε ματωμένη, ἡ Παρασκευὴ, ἡ 14η ἡμέρα τοῦ μηνὸς Νιζάν.