Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η ιδιωτικοποίηση δημόσιου αγαθού, όπως το νερό, αποφάσισε σε πρόσφατη διάσκεψή της η Ολομέλεια του ΣτΕ, όπως αναφέρουν πηγές του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου. Επισημαίνουν, μάλιστα, ότι ζητείται ακόμη η ακύρωση της μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ των μετοχών που κατείχε το Δημόσιο σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Στο ίδιο πνεύμα, άλλωστε, είχε κινηθεί και η συνεδρίαση του ΣτΕ στις αρχές Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν οι προσφυγές της Ομοσπονδίας εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ, κινημάτων κατά της ιδιωτικοποίησης και πολιτών.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Η απόφαση του ΣτΕ κάθε άλλο παρά έκπληξη μπορεί να προκαλέσει. Πoλλώ δε μάλλον που έρχεται μετά από απόφαση της Ε.Ε. προς την ίδια κατεύθυνση! Πιο συγκεκριμένα, η Κομισιόν διαβεβαίωσε ότι το πόσιμο νερό δεν θα ιδιωτικοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εισακούγοντας μια πρωτοβουλία ακτιβιστών που συγκέντρωσε ευρεία υποστήριξη από μέρους των πολιτών. Μέρος της μάχης της «Right2Water» είναι και η Ελλάδα, που συνεργάζεται με την οργάνωση «Κίνηση 136» στη Θεσσαλονίκη.

Η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού «δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις (της Ε.Ε.), δεν υπήρξε ποτέ πραγματικότητα», επέμεινε ο Επίτροπος αρμόδιος για θέματα εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ. Ανέφερε ότι αντιλαμβάνεται γιατί «οι πολίτες είναι τόσο θυμωμένοι και αναστατωμένοι, όταν τους λένε ότι το πόσιμο νερό θα μπορούσε να ιδιωτικοποιηθεί, παρά τη θέλησή τους». «Ελπίζω πως το γεγονός ότι η Επιτροπή “ακούει” θα καθησυχάσει τους πολίτες. Κι εγώ ο ίδιος θα αντιδρούσα σε μια τέτοια περίπτωση», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπαρνιέ.

Ο Μπαρνιέ είπε πως πρόκειται να εισηγηθεί να αποσυρθεί το πόσιμο νερό από τον κατάλογο αυτό, επειδή «είναι καθήκον μας να λαμβάνουμε υπόψη ανησυχίες που εκφράζουν τόσοι πολλοί πολίτες».

Οι εξελίξεις αυτές και εφόσον το ΣτΕ δεν ζητήσει την ακύρωση της μεταβίβασης των μετοχών των δύο εταιρειών στο ΤΑΙΠΕΔ, υποχρεώνουν το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων στην αναζήτηση εναλλακτικού σχεδίου.

Το πρόβλημα όμως είναι πως η παραχώρηση σε ιδιώτη επενδυτή του 51% της ΕΥΑΘ και ποσοστού άνω του 30% της ΕΥΔΑΠ δεν αποτελεί μόνο μνημονιακή υποχρέωση, αλλά προβλέπεται και από τον προϋπολογισμό του 2014. Συγκεκριμένα, για το 2014 έχουν προβλεφθεί έσοδα ύψους 3,5 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις, γεγονός που σημαίνει ότι ενδεχόμενη (νέα) καθυστέρηση θα διευρύνει το δημοσιονομικό κενό.

Το πλέον πιθανό πια είναι να επιλεγεί η «δοκιμασμένη» μέθοδος ΣΔΙΤ για τη διάθεση τμήματος του μετοχικού κεφαλαίου των δύο εταιρειών, με το νομικό «παράθυρο» που φέρεται να προκρίνεται να είναι η εκ νέου μεταβίβαση των μετοχών των δύο εταιρειών. Εξάλλου, το βασικό «επιχείρημα» της κυβέρνησης είναι ότι ο επενδυτής θα αναλάβει τη διαχείριση του δικτύου ύδρευσης, ενώ η ιδιοκτησία του νερού ως φυσικού αγαθού παραμένει στο Δημόσιο.

Οι ενστάσεις και η διεθνής εμπειρία

Την ίδια ώρα οι αντιδράσεις οργανώσεων συνεχίζονται κανονικά και επικαλούνται τη διεθνή εμπειρία για να αποδείξουν πως μόνο καταστροφική θα μπορούσε να είναι η ιδιωτικοποίηση του νερού.

Το 1989 η Μάργκαρετ Θάτσερ ιδιωτικοποιεί το δίκτυο ύδρευσης στην Αγγλία και την Ουαλία. Είναι από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης που εφάρμοσαν αυτή την πολιτική όσον αφορά στο νερό. Η ποιότητα του νερού μπορεί να βελτιώθηκε, αλλά με ένα «γερό» αντάλλαγμα, αφού τα πρώτα εννιά χρόνια οι τιμές αυξήθηκαν σχεδόν κατά 50%. Έτσι, παρά τη βελτίωση της ποιότητας του νερού, ο κίνδυνος να μείνουν σπίτια χωρίς νερό λόγω της αύξησης αυτής ήταν μεγαλύτερος. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης, αλλά το κόστος του νερού παραμένει αρκετά υψηλό, παρ’ ότι θα περίμενε κανείς να έχει μειωθεί λόγω του ανταγωνισμού. Μέχρι σήμερα υπάρχει μεγάλη διαμάχη για το θέμα της ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης και τις επιπτώσεις που έχει στην αγγλική κοινωνία.

Η Αργεντινή ήταν από τις πρώτες χώρες που ιδιωτικοποίησε το σύστημα ύδρευσής της. Το 1993 η κυβέρνηση παρέδωσε τη δημοτική ύδρευση σε ένα consortium πολυεθνικών και τοπικών εταιρειών. Η Παγκόσμια Τράπεζα έσπευσε να συγχαρεί την κίνηση της Αργεντινής χαρακτηρίζοντάς την ως την πιο ελπιδοφόρα επένδυση. Όμως η χαρά δεν κράτησε πολύ. Οι εταιρείες τοποθέτησαν σε θέσεις-«κλειδιά» φίλους της κυβέρνησης με τεράστιους μισθούς, ενώ για να αντεπεξέλθουν στο υψηλό κόστος επέβαλαν αύξηση των τιμολογίων που έπληξαν εκατομμύρια φτωχών.

Σε πολλές περιπτώσεις οι εταιρείες για να αυξήσουν τα κέρδη μείωσαν τα έξοδα συντήρησης, ενώ δεν προχώρησαν στην αντικατάσταση των παλιών σωλήνων, με αποτέλεσμα το νερό να πλημμυρίζει τις φτωχότερες συνοικίες. Με την οικονομική κρίση που ακολούθησε, οι καταναλωτές δεν μπορούσαν πλέον να πληρώσουν τους λογαριασμούς νερού και το 2005 οι πολυεθνικές Suez and Aguas de Barcelona αποσύρθηκαν από το πρόγραμμα. Η κυβέρνηση επανακρατικοποίησε το δίκτυο, του οποίου όμως οι ζημιές ήταν τόσο μεγάλες, ώστε χρειάστηκε να το αποκαταστήσει από την αρχή.

Στη Νότια Αφρική η ιδιωτικοποίηση του δικτύου ύδρευσης είχε ως αποτέλεσμα μια από τις χειρότερες επιδημίες χολέρας στις φτωχές συνοικίες του Γιοχάνεσμπουργκ το 2000-2002.

Το 2008 στη Γαλλία ο δήμος του Παρισιού αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σύμβαση με τις εταιρείες Veolia και Suez που κατείχαν το δίκτυο από το 1985, αλλά να αναλάβει η δημοτική αρχή το σύστημα ύδρευσης. Το 2010 ιδρύεται η δημοτική εταιρεία Eau de Paris και ο δήμος καταφέρνει να εξοικονομήσει 35 εκατ. ευρώ τον χρόνο προχωρώντας παράλληλα σε μείωση των τιμολογίων κατά 8%.

Στη Γερμανία οι υπηρεσίες ύδρευσης ανήκουν στον δημόσιο τομέα παντού εκτός από το Βερολίνο, ενώ η Ολλανδία με νόμο του 2004 κήρυξε παράνομη κάθε συμμετοχή ιδιωτικού οργανισμού σε υπηρεσίες ύδρευσης.

ΠΗΓΗ:  http://www.iapopsi.gr/eyxh-h-katara-h-idivtikopoihsh-toy-neroy/

Μάρτιος 2001. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο του Νερού και τα Ηνωμένα Έθνη διοργανώνουν παγκόσμιο Φόρουμ στο οποίο το νερό χαρακτηρίζεται για πρώτη φορά ανοιχτά ως προϊόν. Αργότερα, στο ίδιο συνέδριο αποφασίζεται η πολιτική που θα ακολουθηθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος της παγκόσμιας λειψυδρίας: Η διαχείριση του νερού ανατίθεται πλέον στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.
Από τότε το τοπίο της παγκόσμιας αγοράς του «γαλάζιου χρυσού», όπως αποκαλείται πλέον το νερό, διαμορφώνεται από τρεις μεγάλες πολυεθνικές, τις γαλλικές Suez και Vivendi, η οποία κρύβεται πλέον υπό το όνομα Veolia, και την Water Thames. Οι τρεις αυτές εταιρείες βρίσκονται μεταξύ των κορυφαίων 100 εταιρειών στον κόσμο, με το ετήσιο εισόδημα και των τριών το 2003 να υπολογίζεται σε 156,7 δισεκατομμύρια δολάρια ενώ αναφέρεται ότι ελέγχουν την παροχή νερού σε περίπου 230 χώρες και στις πέντε ηπείρους[1].
Οι υπέρμαχοι της ιδιωτικοποίησης του νερού θα έτριβαν τα χέρια τους διαβάζοντας τα παραπάνω στοιχεία, καθώς θεωρούν ότι η ιδιωτικοποίηση είναι ο μόνος δρόμος για να διακινηθεί το νερό στις φτωχές χώρες του Τρίτου κόσμου, οι οποίες αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα λειψυδρίας. Θα πρόσθεταν μάλιστα ότι, με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι θα είχαν πρόσβαση σε καλύτερες υπηρεσίες και θα μπορούσε να παρακαμφθεί η γραφειοκρατία και η διαφθορά. Πριν από μερικά χρόνια μάλιστα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτά τα επιχειρήματα με ατράνταχτα παραδείγματα πόλεων και χωρών επιτυχούς εφαρμογής της ιδιωτικοποίησης του νερού. Δυστυχώς όμως για αυτούς τα παραδείγματα αυτά γίνονται όλο και λιγότερα.
Τον Αύγουστο του 2000, η Ν. Αφρική χτυπήθηκε από επιδημία χολέρας, η οποία έπληξε περισσότερους από 250.000 ανθρώπους μέσα σε δύο χρόνια και οδήγησε σε 300 θανάτους[2]. Σύμφωνα με μελετητές, η επιδημία οφειλόταν σε αδυναμία των κατοίκων να πληρώσουν το αντίτιμο για το καθαρό νερό, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε ακατάλληλες πηγές πόσιμου νερού. Δυσάρεστη κατάληξη είχε και η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού στη Βολιβία όπου οι υπέρμετρες αυξήσεις των τιμολογίων και το σφράγισμα των ιδιωτικών γεωτρήσεων των πολιτών, είχε ως αποτέλεσμα εκτεταμένες διαμαρτυρίες, των οποίων η καταστολή οδήγησε στον θάνατο δύο ατόμων. Τέλος, το 1988 η κυβέρνηση Θάτσερ στην Αγγλία παραχώρησε μεγάλο αριθμό οργανισμών ύδρευσης σε ιδιωτικές εταιρίες παρέχοντάς τους μια σειρά από διευκολύνσεις όπως: απαλλαγή από φόρους, απαλλαγή από χρέη κ.ά. Οι εταιρίες αυτές προχώρησαν σε απαράδεκτα μέτρα που αφορούσαν στην καθιέρωση ειδικής κάρτας προπληρωμής που παρείχε πρόσβαση στο νερό μόνο με την προκαταβολή του αντιτίμου, καθώς και στη διακοπή της παροχής σε όσους δεν είχαν να πληρώσουν γεγονός που προκάλεσε εκτεταμένες αντιδράσεις.
Δυστυχώς τα δεινά δεν τελειώνουν εδώ. Την ώρα που η Παγκόσμια Τράπεζα πιέζει τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις, θέτοντάς τες ως όρο σε δανεισμούς χωρών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποστέλλει επιστολές σε 72 χώρες ζητώντας τους να «ανοίξουν τις αγορές τους για το εμπόριο νερού», ενώ έχουν διαρρεύσει στον Τύπο προηγούμενες επιστολές της με αντιπροσώπους των μεγάλων πολυεθνικών του νερού. Στη Γαλλία στελέχη των πολυεθνικών και πολιτικοί παραπέμπονται στη δικαιοσύνη με κατηγορίες για δωροδοκία και διαφθορά, ενώ στον Τύπο οι εταιρίες Suez και Vivendi χαρακτηρίζονται ως εξαιρετική πηγή εσόδων για προεκλογικές αλλά και μετα-εκλογικές εκστρατείες πολιτικών[3]. (Και για να μην ξεχνάμε τη γειτονιά μας, η γαλλική Suez ήδη ελέγχει μέρος των μετοχών του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης και προβλέπεται αύξηση αυτού του ποσοστού.)
Την ίδια στιγμή που οι μεγάλες πολυεθνικές διαπραγματεύονται συμφωνίες εκατομμυρίων δολαρίων με τις κυβερνήσεις, 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό και 1,8 εκατομμύρια θάνατοι τον χρόνο οφείλονται σε ασθένειες που προκαλούνται από πόση ακατάλληλου νερού[4]. Όσοι κατάλαβαν τι τους περιμένει, κατάλαβαν.
Πηγές:
[1] ICIJ, The water barons, διαθέσιμο στη σελίδα http://projects.publicintegrity.org/water/
[2] CBC News, Who’s hand on the tap? Διαθέσιμο στη σελίδα http://www.cbc.ca/news/features/water/southafrica.html
[3] ICIJ, Water and power: The French connection, διαθέσιμο στη σελίδα http://projects.publicintegrity.org/water/report.aspx?aid=47
[4] Ετήσια Αναφορά των Ηνωμένων Εθνών για το πρόβλημα της λειψυδρίας.

ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ, φύλλο 62/2010

http://www.ardin.gr/?q=node/3028

—————————

Η κοινή γνώμη, έρμαιο της πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται από τα συγκεκριμένα δημοσιογραφικά κέντρα, από τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τα κατέχουν και από τη διαπλοκή ανάμεσα σ’ αυτά και τους εκάστοτε κυβερνητικούς αξιωματούχους, έχει φτάσει να συγκατατίθεται σε μεγάλο βαθμό στο ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, εναρμονίζοντας, εν τη αφελεία της, το συμφέρον τους με το δικό της συμφέρον, στη ρότα του γνωστού ρητού: «Αφεντικά και δούλοι, ένα γινήκαμε ούλοι».

----------

Water Privatization Conflicts

In her book Water Wars, the Indian author Vandana Shiva lists nine principles underpinning water democracy. At least two of these principles are directly compromised by the privatization of water. Point number four states that “Water must be free for sustenance needs. Since nature gives water to us free of cost, buying and selling it for profit violates our inherent right to nature’s gift and denies the poor of their human rights.” When private companies try to make large profits through high water prices, it denies the poor the inalienable right to the most necessary substance for life. Inaccordance with this fact, point number seven states, “Water is a commons. . . It cannot be owned as private property and sold as a commodity.” How can one justify claiming water as their own through contractual agreement while letting another human being go thirsty? Water is a commons because it is the basis of all life. Water rights are natural rights and thus are usufructuary rights, meaning that water can be used, but not owned. As far fetched as water ownership may seem, it is happening at an increasing rate around the globe.

http://www.asahi.com/english/asianet/hatsu/eng_hatsu030222b.html

Currently there is a rush to privatize water services around the world. The World Bank and International Monetary Fund (IMF) are pushing for the privatization of water services by European and U.S.-based companies. They are pushing privatization through stipulations in trade agreements and loan conditions to developing countries. These privatization programs started in the early 1990’s and have since emerged in India, Bolivia, Chile, Argentina, Nigeria, Mexico, Malaysia, Australia, and the Philippines, to name a few. In Chile, the World Bank imposed a loan condition to guarantee a 33 percent profit margin to the French company Suez Lyonnaise des Eaux while the company insisted on a margin of 35 percent.

This privatization of services is only the first step toward the privatization of all aspects of water. Through this new globalization and privatization of water resources, there is an effort to replace collective ownership of water sources with corporate control. This effort is being met with increasing opposition. Supporters of privatization say that it has a great track record of success, increasing the efficiency, quality, reliability and affordability of services to the population.

www.rppi.org/ privatizingwatersaves.html

Yet the industry has a track record of hazards and failures. For example, private companies most often violate standards of operation, and engage in price fixing without many consequences. This leads to water stress among the poor populations of these areas, causing people to drink water that is often very contaminated and hazardous to their health (even though case studies have shown that privatized water can be very contaminated as well).

Rising Prices and Deteriorating Water Quality

Australia – In 1998, the water in Sydney, was contaminated with high levels of giardia and cryptosporidium shortly after its water was overtaken by Suez Lyonnaise des Eaux.
Canada - At least seven people died as a result of E. coli bacteria in Walkerton, Ontario, after water testing had been privatized by A&L Labs. The company treated the test results as “confidential intellectual property” and did not make them public.
Morocco – Consumers saw the price of water increase threefold after the water service was privatized in Casablanca.
Argentina – When a Suez Lyonnaise des Eaux subsidiary purchased the state-run water company Obras Sanitarias de la Nacion, water rates doubled but water quality deteriorated. The company was forced to leave the country when residents refused to pay their bills.
Britain – Water and sewage bills increased 67 percent between 1989 and 1995. The rate at which people’s services were disconnected rose by 177 percent.
New Zealand – Citizens took to the streets to protest the commercialization of water.
South Africa – Water became inaccessible, unaffordable, and unsafe after the water supply was privatized by Suez Lyonnaise des Eaux in Johannesburg. Cholera infections became widespread and thousands of people were disconnected from their supply of water.

Sydney Water Scare Leads To Accusations, Suggestions http://www.clo2.com/reading/waternews/sydney_report.html
Water Privatization: Will You Trust the Water That comes From Your Taps?
www.socialjustice.org/subsites/privatization/pdf/waterprivate.pdf
Water Wars
http://www.thirdworldtraveler.com/Vandana_Shiva/Water_Wars_VShiva.html
CBC News: Walkerton report highlights
http://www.cbc.ca/news/features/walkerton_report.html
Corpwatch: Argentina Water Privatization Scheme Runs Dry
http://www.globalpolicy.org/socecon/bwi-wto/wbank/2004/0226argwater.htm

As is already evident, once these private water giants take over water services, prices skyrocket. After privatization, customer fees in France increased 150 percent while the water quality declined. In a French government report, it was revealed that over 5.2 million people had received “bacterially unacceptable water”. In Subic Bay, a former U.S. naval base in the Philippines, Biwater increased water rates by 400 percent. Water rates in England increased by 450 percent while company profits soared by 692 percent. CEO salaries for the private corporations behind the water supply increased by an astonishing 708 percent. As one can expect with such high price fixing, service disconnection increased by 50 percent. Meanwhile, the British Medical Association condemned water privatization for its health effects because dysentery increased six-fold. Many of these examples of the failures of water privatization are occurring in developed countries, but the most severe effects have been on the developing world. The high rises in pricing along with deteriorating water quality because of water privatization has led to much public scrutiny and uprisings by affected communities around the world.

Water Wars
http://www.thirdworldtraveler.com/Vandana_Shiva/Water_Wars_VShiva.html
Paying for privatization: higher prices, lower employment
www.psiru.org/reports/2000-03-W-Hprice.doc

Bechtel in Cochabamba, Bolivia

Probably the most well known example of the global conflict over water privatization is the case of Cochabamba, Bolivia. It is a shining example of the conflict over the privatization of water services, a victory for the people opposing privatization, and the persistence of the water giants to make money any way they can. Cochabamba lies in a semidesert region of Bolivia, making water a scarce and precious resource. However, in 1999 the World Bank recommended privatization of Cochabamba’s municipal water supply company, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). “Bank officials directly threatened to withhold $600 million in international debt relief if Bolivia didn’t privatize Cochabamba’s public water system.” http://www.alternet.org/story.html?StoryID=14525 This was to be done through a concession to one of Bechtel’s subsidiaries – International Water. Bechtel is a U.S. corporation based in San Francisco. This corporate giant is not even welcome in its hometown of San Francisco. In June, 2002 the Board of Supervisors in San Francisco voted to cancel a $45 million program management contract awarded to Bechtel for the reconstruction of the Hetch Hetchy public water system. This vote took place after an investigation by the San Francisco Bay Guardian, a local alternative weekly newspaper, exposed that at least $5 million dollars of nearly $8 million payed out to Bechtel for its first year of service was a complete waste of money. In one case, Bechtel took a city database of projects, resorted the information, changed the data into a different format, and sold it back to the city for almost $500,000.

Bechtel vs. Bolivia: The Bolivian Water Revolt
http://www.democracyctr.org/bechtel/
Bolivia’s Water War Victory
http://www.thirdworldtraveler.com/South_America/Bolivia_WaterWarVictory.html
Bechtel’s Water Wars
http://www.corpwatch.org/issues/PID.jsp?articleid=6670

http://www.oilempire.us/water.html

In response to the World Bank recommendation, the Bolivian Congress passed the Drinking Water and Sanitation Law in October 1999, allowing privatization and ending government subsidies to municipal utilities. Soon after International Water took over the water services in Cochabamba, the monthly water bill reached $20 in a city where the minimum wage is less than $100 a month. These increases forced some of the poorest families in to literally choose between food and water ($20 is nearly the cost of feeding a family of five for two weeks). For more information on the these price hikes, see http://www.democracyctr.org/bechtel/waterbills/index.htmIn response to these price increases, an alliance of the citizens of Cochabamba called La Coordinadora de Defensa del Agua y de la Vida (The Coalition in Defense of Water and Life) was formed in January 2000. Through mass mobilization, the alliance shut down the cityfor four days. Within a month of this, millions of Bolivians marched to Cochabamba and held a held a general strike, stopping all transportation. The protesters then issued the Cochabamba Declaration, which called for the protection of universal water rights for all citizens.

Bolivia’s Water War Victory
http://www.thirdworldtraveler.com/South_America/Bolivia_WaterWarVictory.html
Bechtel vs. Bolivia: The Bolivian Water Revolt http://www.democracyctr.org/bechtel/

www.americas.org/…/ WaterCartel2.htm

In response to this, the Bolivian government promised to reverse the price hike. They never did. So, in February 2000, La Coordinadora organized a peaceful march demanding the retraction of the Drinking Water and Sanitation Law, the termination of the water contract, the participation of citizens in creating a water resource law, and the cancellation of ordinances allowing privatization. Slogans such as “Water Is God’s Gift and Not A Merchandise” and “Water Is Life” were used by the protesters. These demands were strongly rejected by the government. The following April, the government declared martial law to try and silence the water protests. Activists were arrested, protesters were killed, and the media was censored. After only a day of martial law, three protesters had been killed, including a 17-year old boy who was shot in the head by soldiers in Cochabamba. Over 30 people had been injured through conflicts with the military and the leaders had been jailed (some were flown to a remote location in the jungle of Bolivia).

The people finally won on April 10, 2000 when Aguas del Tunari and Bechtel left Bolivia and the government was forced to revoke its water privatization legislation. The water company Servico Municipal del Aqua Potable y Alcantarillado (SEMAPO) along with the debts, was handed over to the workers and the people. In the summer of 2000, La Coordinadora held public hearings to start democratic planning and management. However, the Bolivian government and Bechtel continued to harass and threaten activists of La Coordinadora, trying their best to undermine the process. In November 2001, Bechtel filed a lawsuit against Bolivia, demanding $25 million in compensation for its lost opportunity for future profits.

Currently, this lawsuit is being heard by the International Center for the Settlement of Investment Disputes (ICSID), an international tribunal housed at the World Bank in Washington DC, that holds all of its meetings in private. Bechtel was able to file the case with ICSD under a Bilateral Investment Treaty (BIT) between the Netherlands and Bolivia. Even though Bechtel is a U.S. corporation, its subsidiary founded a presence in the Netherlands in order to exploit this treaty. Because of the secrecy of the hearings, the Center for International Environmental Law and Earthjustice filed a request in August 2002 to open these proceedings to the public of Bolivia. However, in February 2003 the ICSD sided with Bechtel, announcing that it would not allow the media or public to have any part in or even witness the meetings. Not only is the World Bank forcing its programs and ideas on the people of Bolivia, but it is also preventing the affected people from participating in a matter that directly affects their lives. As of May 2004, there has been no verdict on the lawsuit.

Bechtel Strikes Back at Bolivia
http://www.alternet.org/story.html?StoryID=14525
URGENT ACTION: supports demands that Bechtel drop suit against Bolivia
http://www.nadir.org/nadir/initiativ/agp/free/imf/bolivia/txt/2002/0420bechtel.htm
Bechtel vs. Bolivia: Bechtel’s legal action against Bolivia http://www.democracyctr.org/bechtel/bechtellegalaction.htm

Bechtel in the new Iraq

Today, Bechtel is spreading its water privatization elsewhere, aided by war. Within a month after the 2003 invasion of Iraq, Bechtel acquired a $680 million contract for “rebuilding” Iraq. As Vandana Shiva writes in her article Bechtel And Blood For Water: War As An Excuse For Enlarging Corporate Rule, “The U.S. led war first bombed out Iraq’s hospitals, bridges, water works, and now U.S. corporations are harvesting profits from ‘reconstructing’ a society after its deliberate destruction. Blood was not just shed for oil, but also for control over water and other vital services. . . war has become a convenient excuse for enlarging corporate rule. If W.T.O. is not enough, use war.”

George Shultz was Secretary of State under Ronald Reagan and previously was the president of Bechtel. He is now a board member and senior counselor for the corporation. He was chairman of the pro-war Committee for the Liberation of Iraq and wrote in a op-ed article in the Washington Post September 2002 that “A strong foundation exists for immediate military action against Hussein and for a multilateral effort to rebuild Iraq after he is gone.”

Because Bechtel is a privately held company, without public stock trading, it does not have to reveal many of its operations. Bechtel is responsible for over 19,000 projects in 140 countries on all continents, and is involved in over 200 water and wastewater treatment plants around the world. It was involved in the Dabhol plant in India with Enron, and is now involved in water privatization of Coimbatore/Tirrupur as part of a consortium with Mahindra and Mahindra, United International North West Water. The contract has not yet been made public, as is the case with other privatization contracts.

Conclusion

The rush to privatize water continues unencumbered, despite its unpopularity among residents worldwide who are affected by it. Countries faced with large debts are forced by the World Bank and IMF to privatize water . Water deregulation is a common demand of the World Bank and IMF as part of their loan conditions. In 2000, out of 40 IMF loans distributed through the International Finance Corporation, 12 had requirements of partial or full privatization of water supplies. They also insisted on the creation of policies to stimulate “full cost recovery” and the elimination of subsidies. African governments, such as Ghana, increasingly give in to pressures for water privatization. In Ghana, the World Bank and IMF policies forced the sale of water at market rate, requiring the poor to spend up to 50 percent of their earnings on water purchases. As Vandana Shiva writes in Water Wars, “The water crisis is the most pervasive, most severe, and most invisible dimension of the ecological devastation of the earth.”

For more information:

Overall Sources
Yellowtimes: Water privatization in Africa
http://www.yellowtimes.org/article.php?sid=369
Water Privatization: Issues & Debates
http://www.citizen.org/cmep/Water/articles.cfm?ID=10842
CBCnews: Water For Profit
http://www.cbc.ca/news/features/water/
Argentina Water Privatization Scheme Runs Dry
http://www.corpwatch.org/issues/PID.jsp?articleid=10088
Water Wars
http://www.thirdworldtraveler.com/Vandana_Shiva/Water_Wars_VShiva.html
Sydney Water Scare Leads To Accusations, Suggestions http://www.clo2.com/reading/waternews/sydney_report.html
Water Privatization: Will You Trust the Water That comes From Your Taps?
www.socialjustice.org/subsites/privatization/pdf/waterprivate.pdf
CBC News: Walkerton report highlights
http://www.cbc.ca/news/features/walkerton_report.html
Water for profit: contamination, riots, rate increases, scandals. From Atlanta to Manila, cities are confronting the true cost of water privatization – the price of water
http://articles.findarticles.com/p/articles/mi_m1329/is_6_27/ai_94129863
Workers’ Educational Association http://www.swales.wea.org.uk/myweb4/private%20water.htm
Corpwatch: Argentina Water Privatization Scheme Runs Dry http://www.globalpolicy.org/socecon/bwi-wto/wbank/2004/0226argwater.htm
Paying for privatization: higher prices, lower employment
www.psiru.org/reports/2000-03-W-Hprice.doc
Water privatizers on the defensive
http://www.newint.org/features/kyoto/020603.htm

Minnesota Water Alliance (opposing corporate 99-year leases on public water utilities in multiple cities) http://www.mnwater.org

Bechtel and Bolivia
Bechtel vs. Bolivia: The Bolivian Water Revolt
http://www.democracyctr.org/bechtel/
Bolivia’s Water War Victory
http://www.thirdworldtraveler.com/South_America/Bolivia_WaterWarVictory.html
Bechtel Strikes Back at Bolivia
http://www.alternet.org/story.html?StoryID=14525
Bechtel Wins Iraq War Contracts
http://www.corpwatch.org/issues/PID.jsp?articleid=6532
URGENT ACTION: supports demands that Bechtel drop suit against Bolivia
http://www.nadir.org/nadir/initiativ/agp/free/imf/bolivia/txt/2002/0420bechtel.htm
Bechtel vs. Bolivia: Bechtel’s legal action against Bolivia http://www.democracyctr.org/bechtel/bechtellegalaction.htm
Bechtel’s Water Wars
http://www.corpwatch.org/issues/PID.jsp?articleid=6670
Bechtel And Blood For Water: War As An Excuse For Enlarging Corporate Rule
http://www.globalpolicy.org/security/issues/iraq/after/2003/0512bechtelrule.htm

Water Privatization in India
Water Privatization in India by Dr. Vandana Shiva
http://www.citizen.org/cmep/Water/cmep_Water/reports/india/articles.cfm?ID=8109
CorpWatch India: French Firms Spearhead Water Privatization
http://www.waternunc.com/gb/CorpWatchIndia02_2002.htm
Communities Reject Coca-Cola in India
http://www.corpwatch.org/issues/PID.jsp?articleid=7508
India Resource Center
http://www.corpwatchindia.org/

The Dabhol Project in India
Enron’s ghost haunts India
http://www.atimes.com/atimes/South_Asia/EK14Df01.html
Enron: History of Human Rights Abuse in India
http://www.hrw.org/press/2002/01/enron_012302.htm
The Enron Corporation: Corporate Complicity in Human Rights Violations
http://www.hrw.org/reports/1999/enron/

Shiva, Vandana. 2002. Water Wars: Privatization, Pollution, and Profit. South End Press. 158 pgs.

http://academic.evergreen.edu/g/grossmaz/VANOVEDR/

--------

Die Vereinten Nationen haben 2010 das Recht auf sauberes Wasser als ein Menschenrecht anerkannt, mit 122 zu null Stimmen. Viele europäische Staaten haben die Resolution unterstützt. Die Europäische Kommission will jetzt allerdings mit einer Richtlinie die Privatisierung der Wasserversorgung ermöglichen. Ist das ein Widerspruch, und was bedeutet das für Verbraucher? 123recht.net fragte nach bei Rechtsanwalt Robert Hotstegs, Fachanwalt für Verwaltungsrecht und Lehrbeauftragter der FOM Hochschule, u.a. für Verfassungsrecht.

123recht.net: Herr Hotstegs, wer kümmert sich um unsere Wasserversorgung in Deutschland momentan und was genau will die Europäische Kommission mit ihrer Richtlinie ändern?

Rechtsanwalt Hotstegs: In Deutschland ist die Wasserversorgung, also sowohl die Trinkwasserversorgung als auch die Behandlung von Abwässern, typischerweise Aufgabe der Kommunen oder aber von speziellen Wasserzweckverbänden. Die Wasserversorgung ist damit Teil der öffentlichen Daseinsvorsorge. Das ist in Hamburg beispielsweise schon seit 1843 der Fall.

Gleichzeitig ist Wasser aber natürlich auch ein wichtiges Gut, mit dem Handel getrieben werden kann. “Trinkwasser in privater oder teilprivatisierter Hand” und “Wettbewerb im Bereich der Wasserversorgung” sind hier die Schlagworte.

Nach dem aktuellen Stand, wie er sich jetzt aus einem Redemanuskript von EU-Binnenkommissar Barnier ergibt, möchte die Europäische Kommission ursprünglich diskutierte Ausschreibungspflichten im Wasserbereich deutlich einschränken. In der Diskussion befindet sich nun, dass man bei kommunalen Versorgern, also zum Beispiel Stadtwerken, den Wasserbereich separat betrachtet. Werden mehr als 20 % des Wassergeschäfts außerhalb der Kommune getätigt, sind Aufträge dann europaweit auszuschreiben.

Der Kommissionsvorschlag noch vor wenigen Tagen stellte auf 20% des Gesamtgeschäfts ab. Da aber alle Versorger mittlerweile im Gas- und Strombereich außerhalb der Kommune in weiten Teilen tätig sind, hätte dies zu einer eigentlich flächendeckenden Ausschreibungspflicht geführt. Mit dem Ergebnis einer sehr weitreichenden Liberalisierung und „Vermarktung” in diesem Sinne gehen erhebliche Befürchtungen einher, dass große Konzerne den Wassermarkt zukünftig dominieren und Menschen in der Europäischen Union den Zugang zum Menschenrecht Wasser erschweren könnten.

123recht.net: Menschenrecht auf sauberes Wasser einerseits, Wasserversorgung in der Hand von privaten Firmen andererseits – ist das nicht ein Widerspruch?

Rechtsanwalt Hotstegs: Genau das ist der Punkt. Nun ist es ja nicht so, als ob der Staat allein alle Menschen- und Grundrechte selbst garantieren und für ihre Umsetzung höchstpersönlich sorgen müsste. Im Bereich der Meinungs- und Pressefreiheit kennen wir das Nebeneinander von öffentlich-rechtlichem Rundfunk und privater Medienlandschaft. Aber wir kennen auch die Grenzen eines privaten Wettbewerbs, wenn am Ende der Gewinn am höchsten sein soll. Hier gibt es nur die Möglichkeit, entweder das Menschenrecht Wasser dem Wettbewerb weitestgehend zu entziehen und diesen Bereich nicht zu liberalisieren oder eine Kontrolle des Marktes einzuführen, die diesen Namen aber auch verdient.

Die Bundesnetzagentur wäre hierfür eine mögliche Aufsichtsbehörde, aber sie muss einen deutlich abgesteckten Handlungsrahmen und wirksame Eingriffs- und Sanktionsmöglichkeiten erhalten, um jedem Bürger sein Recht auf Wasser garantieren zu können.

123recht.net: “Wasser ist keine Ware”, hört man von Gegnern der Europäischen Richtlinie immer wieder. Ist das Wasser auf dem Weg zum Wirtschaftsgut, zum Luxusgut sogar?

Rechtsanwalt Hotstegs: Ein Wirtschaftsgut ist es jetzt schon. Auch wenn es bislang von öffentlichen Versorgern gehandelt wird, kann man hierüber nur schwer hinwegsehen. Aber das sind andere Bereiche auch, die durch Menschen- und Grundrechte geschützt werden. Nehmen Sie noch einmal das Beispiel der Presse. Wir werden viele negative wie positive Beispiele finden, wie hier das Wirtschaftsgut „Meinung” sowohl zur öffentlichen Diskussion und zur Förderung der Meinungsfreiheit beiträgt, ebenso wie Meinungsfreiheit unter der Dominanz von großen Wirtschaftsunternehmen leidet.

Wasser darf kein Luxusgut werden, es darf nicht wenigen Privilegierten vorbehalten bleiben. Hierfür müssen wir jetzt in der politischen Diskussion streiten, um spätere Versorgungs- und Rechtsstreitigkeiten zu verhindern.

In Art. 2 des EU-Vertrages heißt es unter anderem

Dem gilt es auch hier zur Durchsetzung zu verhelfen.

123recht.net: Inwiefern darf Europa auf die Trinkwasserversorgung überhaupt Einfluss nehmen? Ist das nicht Sache der Kommunen selbst? Wieso ist eine europaweite Regelung erforderlich?

Rechtanwalt Hotstegs: Die Kommunen selbst haben in der Vergangenheit ihre eigenen lokalen Grenzen immer wieder überschritten. Dazu kommt, dass die Mitgliedsstaaten sehr unterschiedliche Rahmenbedingungen für die Wasserversorgung bereit halten. Hier kann eine Orientierung an „best practices” ebenso wie eine vertiefte Zusammenarbeit und ein Austausch sinnvoll sein. Trinkwasser und Abwasser kennen keine Grenzen, daher ist eine vertiefte europäische Standardisierung sinnvoll. Sie darf nur das Ziel nicht aus dem Blick verlieren: die Wasserversorgung für Bürgerinnen und Bürger sicher zu stellen. Wir müssen der UN-Resolution zur Wirksamkeit verhelfen.

123recht.net: Gibt es bereits Beispiele weltweit, wo die Privatisierung von Wasser funktioniert – oder auch nicht?

Rechtsanwalt Hotstegs: In Frankreich hat die Wasserversorgung durch die Privatwirtschaft eine lange Tradition. Schon im 19. Jahrhundert wurde die Wasserversorgung vieler Gemeinden in die Hände börsennotierter Unternehmen gelegt. Nach dem Zweiten Weltkrieg wurde beim Wiederaufbau von vielen Gemeinden die Erhaltung und der Ausbau der Infrastruktur für die Wasserversorgung privaten Unternehmen übertragen, die dafür den Wasserpreis festsetzen konnten. Hier wurden teilweise Konzessionen bis zu 99 Jahre lang gewährt. Heute sind sie auf 12 bis 30 Jahre begrenzt.

In dieser Zeit sind französische, aber auch britische Konzerne entstanden, die heute weltweit operieren und den Markt dominieren. Die Vor- und Nachteile dieser Privatisierung kommen immer wieder unterschiedlich zum Ausdruck und haben auch beispielsweise in Frankreich zu unterschiedlichen Reaktionen des Gesetzgebers geführt. So wurden unter anderem stärkere Anreize für Wasserversorger geschaffen, einen bestimmten Prozentsatz des Jahresumsatzes für Partnerschaften mit Wasserversorgern in Entwicklungsländern zu verwenden.

In London konnten die Bürger vor einigen Jahren beobachten, wie die Sanierung von Wasserleitungen versäumt wurde. 10.000 Liter Trinkwasser ließ der private Betreiber in der Sekunde in den Boden sickern, ohne dass die Aufsichtsbehörde ihn davon abhielt. Das führte dazu, dass 2006 in Rede stand, die Bevölkerung bei anhaltender Dürre im Sommer nur noch über öffentliche Zapfstellen zu versorgen. Eine abstruse Situation, dass Wasserverschwendung und Kapitalisierung hier das Leben einer Millionenstadt derart zurückgeworfen hätten.

123recht.net: Wenn ein Konzern über 20 Jahre das Konzessionsrecht über die Wasserversorgung hat – kann er dann gleichzeitig auf die Talsperren und Natuschutzgebiete Einfluss nehmen, von denen das Wasser stammt?

Rechtsanwalt Hotstegs: Dies muss konkret im Auge behalten werden. Denn das Ökosystem ist nun mal ein zusammenhängendes. Naturschutz, Wasserspeicherung und -versorgungen gehen hier Hand in Hand. Die jetzt diskutierte Privatisierung der Versorgung darf nicht dazu führen, dass auch der Naturschutz sich den wirtschaftlichen Zwängen unterordnet. Das wäre Raubbau an der nächsten Generation.

123recht.net: Wenn besorgte Bürger gegen die Privatisierung der Wasserversorgung vorgehen wollen, was können sie tun?

Rechtsanwalt Hotstegs: Sie können und sollten die derzeit aktive Europäische Bürgerinitiative „Right 2 Water” unterstützen. Hierbei handelt es sich um ein echtes direktdemokratisches Instrument, dass wir erst seit letztem Frühjahr in der EU zur Verfügung stehen haben. Es ist leider noch kaum bekannt geworden. Aber gerade „Right 2 Water” hat das Potential, hier einen großen demokratischen Schub auszulösen. Bis heute sind knapp 1,2 Millionen Unterschriften gesammelt worden. Bis September möchte die Initiative die 2 Millionen Marke knacken. Wenn die Initiative erfolgreich ist, d.h. auch bestimmte Quoren in einzelnen Mitgliedsstaaten erfüllt, dann findet eine Anhörung vor Kommission und Parlament statt. Wir brauchen diese kritische Diskussion und die Öffentlichkeit dieses Themas.

Auch alle anderen Interessierten sollten sich online über die Europäische Bürgerinitiative (EBI) und EBI’s zu anderen Themen informieren. Mit wenigen Klicks kann hier Politik beeinflusst werden. Wir sind daher seit 2012 einen weiteren demokratischen Schritt vorangekommen.

123recht.net: Vielen Dank!

Pers. Direktanfrage 

Robert Hotstegs ist Fachanwalt für Verwaltungsrecht und Lehrbeauftragter der FOM Hochschule u.a. für Verfassungsrecht. Er ist Mitglied im Landesvorstand NRW des Fachverbandes Mehr Demokratie e.V. und stellvertretendes Mitglied der Synode der Evangelischen Kirche in Deutschland (EKD).

http://www.123recht.net/Wasser-vom-Menschenrecht-zum-Luxusgut-__a137892.html

Σχετικά με τον συντάκτη της ανάρτησης:

Η ιστοσελίδα μας δημιουργήθηκε το 2008.
Δείτε τους συντελεστές και την ταυτότητα της προσπάθειας. Επικοινωνήστε μαζί μας εδώ .