Οι αοριστίες του κ. Τσίπρα στο ευρωπαϊκό debate σηματοδοτούν μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας.

Ακούγοντας κανείς τον κ. Τσίπρα στο πρόσφατο ευρωπαϊκό debate δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να νιώσει ότι ακούει να μιλάει δημοσιογράφος κομματικής εφημερίδας, παρά ένας αρχηγός κόμματος και δυνάμει πρωθυπουργός της χώρας. Το ευχολόγιο δεν είχε αρχή, ούτε τέλος: «θα αλλάξουμε την Ευρώπη», «θα καταπολεμήσουμε την ανεργία μέσα από την ανάπτυξη», οι Τράπεζες «θα πρέπει να ρίξουν χρήμα στην αγορά», «θα κάνουμε διεθνή διάσκεψη για το χρέος» κτλ.

Οι ευχές για το μέλλον ωστόσο, δεν συνδυάστηκαν με καμία πρακτική λύση, όπως το που θα βρουν τα χρήματα οι Τράπεζες να τα ρίξουν στην αγορά, πως θα επέλθει η ανάπτυξη προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία και πως θα διαγραφεί το χρέος της χώρας χωρίς να υποστούν απώλειες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες μέσω της συνακόλουθης κατάρρευσης του ευρώ. Είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας να θέλει το ευρώ και παράλληλα να υποστηρίζει την μεγάλη διαγραφή χρέους στην Ελλάδα, η οποία διαγραφή θα επιφέρει το χαριστικό πλήγμα στο ευρώ, τόσο μεσοπρόθεσμα (πλήγμα στην αξιοπιστία του νομίσματος), όσο και μακροπρόθεσμα (και άλλες χώρες θα θελήσουν να διαγραφεί το δικό τους χρέος);

Στη συνέχεια, οι βερμπαλισμοί κατά της κ. Μέρκελ η οποία απλά εφαρμόζει τις επιταγές για δημοσιονομική προσαρμογή που υπαγορεύει το ευρώ, ενώ ταυτόχρονα ο κ. Τσίπρας θέλει το ευρώ (!!!), μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο την όλη ασάφεια των λόγων του καθώς ενίσχυσαν το καταγγελτικό – δημοσιογραφικό ύφος εις βάρος του πολιτικού – ρεαλιστικού.

Θα βρει συμμάχους στον Ευρωπαικό Νότο για την ελάφρυνση των χρεών των χωρών του Νότου. Που είναι αυτοί οι σύμμαχοι άραγε..;; Θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες δουλειές.. Ωραία, ποιος θα χρηματοδοτήσει τις θέσεις εργασίας, το κράτος με διορισμούς, ή οι ιδιωτικές Τράπεζες; Και ποιος θα τυπώσει χρήμα για να το δώσει στο κράτος ή τις Τράπεζες να το μοιράσει στον κόσμο; Και ποιος θα ελέγξει αν το Κράτος ή οι Τράπεζες μοιράζουν σωστά το χρήμα στην αγορά και δεν το βάζουν σε προσωπικές τσέπες και λογαριασμούς στην Ελβετία..;;

Βεβαίως, ως αριστερός, τις παραπάνω ασάφειες – καταγγελίες φρόντισε να τις περιβάλει με τον ανάλογο συναισθηματικό τόνο δίνοντας έμφαση στην ανθρωπιστική κρίση που υπάρχει στην χώρα – πειραματόζωο, χωρίς ουσιαστική προσέγγιση για το πώς αυτή η «χώρα – πειραματόζωο» κατάντησε να χρωστάει τόσα υπέρογκα ποσά σε ξένους επενδυτές. Δυστυχώς, η χώρα μας ήλθε σε αυτή την κατάσταση λόγω των τραγικών επιλογών των Κυβερνήσεων των περασμένων ετών, οι οποίες μοίραζαν λεφτά στον ανίδεο κόσμο με "δανεικά" και αγύριστα. Η ευθύνη αυτή είναι κατά κύριο λόγο ευθύνη των ελληνικών Κυβερνήσεων (ιδίως της δημιουργικής λογιστικής του κ. Σημίτη) και η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να μεταθέσει ευθύνες και στους Ευρωπαίους επειδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν δεσμούς με το ΕΛΚ και τους Ευρ. Σοσιαλιστές είναι απλά μία αοριστία, η οποία δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στο αντίστοιχο επιχείρημα των Ευρωπαίων: "εμείς οι Ευρωπαίοι φταίμε για το γεγονός ότι εσείς για χρόνια ψηφίζατε απατεώνες";

Επί της ουσίας ο κ. Τσίπρας φρόντισε να δημιουργήσει την εικόνα αυτού που θα κάνει τα πάντα: Θα "διαγράψει" το χρέος αφού όμως προηγουμένως διαπραγματευτεί, και εφόσον του το επιτρέψουν αυτοί με τους οποίους θα διαπραγματευτεί…  Θα δώσει δουλειές μέσα από ανάπτυξη, χωρίς να εξειδικεύει αν αυτή η ανάπτυξη θα προέρχεται από τον ιδιωτικό ή τον κρατικό τομέα. Θα ενισχύσει τις Τράπεζες ώστε να ρίξουν χρήμα στην αγορά, αλλά χωρίς να ξεκαθαρίζει από πού θα βρουν το χρήμα οι Τράπεζες να το δώσουν. Θα μείνουμε στο ευρώ, αλλά χωρίς μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας…!!! Εδώ ειδικά γελάμε... Ως εκ τούτου προσπάθησε να τους αφήσει όλους ικανοποιημένους, και τους άνεργους και αυτούς που αγωνιούν για το μη βιώσιμο χρέος της χώρας και τους Τραπεζίτες, και τους Ευρωπαίους κτλ. Μα τελικά ποιος φταίει για αυτή την κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Οι διεφθαρμένες ελληνικές Κυβερνήσεις που είναι; Μα …για όλα φταίει η κ. Μέρκελ κατά τον κ. Τσίπρα… Τον βρήκαμε τον υπεύθυνο…

Αν η χώρα δεν έχει το σθένος να αντιμετωπίσει τους Ευρωπαίους, και όχι μόνο, Τραπεζίτες και τις κερδοσκοπικές τους απαιτήσεις εις βάρος της (κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας), τότε δεν έχει κανένα λόγο να πέσει η παρούσα Συγκυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας πρέπει να καταλάβει ότι η θέση του πρωθυπουργού μιας χώρας είναι θέση ευθύνης για συγκεκριμένες πράξεις και συγκεκριμένες σαφείς πολιτικές για τις οποίες πρέπει να ενημερώσει προεκλογικά τον πολίτη. Δεν είναι ένα παιδικό όνειρο που το κατακτάς με αοριστίες, ασάφειες και συναισθηματισμούς, και όταν ανέβεις στην εξουσία κάνεις ότι θέλεις, γιατί απλά προεκλογικά άφησες την εντύπωση ότι θα κάνεις τα πάντα. Τέτοιες αοριστίες μόνο επιπλέον αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας μπορούν να δημιουργήσουν και όχι λύσεις.