Προς αποφυγή του
γνωστού κουρέματος του ελληνικού χρέους, η παρούσα Συγκυβέρνηση παρουσιάζει
στην φαρέτρα της το επιχείρημα της παράτασης αποπληρωμής του για 50 χρόνια. Σαν να μην έζησε αυτή η χώρα μνημόνια, σαν να μην έδωσε σκληρά,
αιματηρά οικονομικά ανταλλάγματα, αυτοί που βρίσκονται στην Κυβέρνηση θεωρούν
ότι ξαφνικά, η χώρα θα κερδίσει την 50ετή παράταση χωρίς νέα μνημόνια και χωρίς
νέα σκληρή λιτότητα και επιτήρηση.
Προφανώς οι
άνθρωποι αυτοί έχουν έλθει από άλλον πλανήτη, διαφορετικά δεν εξηγείται να μην
ξέρουν και να μην καταλαβαίνουν τι πάει να πει η συνέχιση της σημερινής σκληρής
λιτότητας και επιτήρησης (ακόμα και αν αλλάξουν όνομα στην τρόικα, ή τον τόπο των
συνεδριάσεών της) για άλλα … 50 χρόνια. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο από το
σημερινό κοινωνικό κράτος (παιδεία, υγεία, ασφάλιση), οι οριζόντιες - άναρχες
απολύσεις θα συνεχιστούν και όλος ο λαός θα ζει στην αβεβαιότητα αν στο τέλος
κάθε χρονιάς έπιασε τα απαιτούμενα έσοδα για πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων, με την
αέναη απειλή πέλεκυ σε μισθούς, συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα.
Επίσης, και στον χώρο της πολιτικής ζωής, εκτός της κοινωνίας, προοιωνίζονται ανώμαλες καταστάσεις. Από την μία η
αέναη μιζέρια και από την άλλη η σκληρή επιτήρηση (είτε άμεση, είτε έμμεση) θα
δώσουν την εντύπωση στον απλό λαό ότι στην χώρα του δεν λαμβάνει αποφάσεις ο
ίδιος, αλλά είναι υποτελής και εξαρτώμενος. Θα νιώσει ότι δεν υπάρχει
Δημοκρατία και ότι τον κυβερνούν άλλοι και μάλιστα όχι για το «καλό» του και
για δήθεν συμμάζεμα των οικονομικών του κράτους, αλλά για να αποκομίσουν τα
δικά τους οικονομικά οφέλη.
Το να τιμωρήσεις
έναν λαό επειδή σου «έφαγε» τα λεφτά είναι μέχρι ένα σημείο λογικό, αλλά το να
τον τιμωρήσεις επειδή αντί για 1500% κέρδος αποκόμισες μόνο 500% κέρδος είναι ο
ορισμός της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Ασκείς δηλαδή ένα δικαίωμα για
σκοπό άλλον από αυτόν για τον οποίο θεσπίστηκε.
Αν έβγαζε η χώρα
τεράστια κέρδη πχ εξόρυξη πετρελαίων, θα αποτελούσε λογικό αίτημα από έναν
δανειστή να αποκομίσει 1500% και 2000% κέρδος. Όμως, όταν η χώρα όχι μόνο δεν
βγάζει κέρδη, αλλά αντίθετα έχει σοβαρή ύφεση, τότε η επιμονή στο 1500% κέρδος
αντί για το αποκομισθέν 200% και 300% κέρδος είναι παράλογη και καταχρηστική.
Αυτά δεν τα επιτάσσει κάποια γενικόλογη φιλοσοφική θεωρία, αλλά η ίδια η Δημοκρατία και οι
δημοκρατικές αξίες. Η δημοκρατική αρχή της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και
προσωπικότητας είναι υπέρτερη της προστασίας της ιδιοκτησίας και του υπερβολικού χρηματικού
κέρδους.
Βεβαίως θα πει
κάποιος ότι το επιχείρημα της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος μπορείς να το
επικαλεστείς μόνον εναντίον των διεθνών Τραπεζιτών και επενδυτικών fund και
όχι εναντίον των σημερινών δανειστών της χώρας που είναι κράτη της ΕΕ. Ωστόσο,
το γεγονός ότι οι δανειστές της χώρας έγιναν κρατικοί φορείς από ιδιώτες που
ήταν σημαίνει ότι καταργείται η Δημοκρατία και οι δημοκρατικές αρχές της προστασίας
της ζωής και προσωπικότητας;
Και εν τέλει πρέπει
να διευκρινιστεί το εξής: γιατί τα κράτη – μέλη της ΕΕ δάνεισαν μία οικονομία
όπως η Ελλάδα που δεν αποτελεί ούτε το 3% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης; α) Την δάνεισαν
για να βγάλουν κέρδος; Αν ναι, τότε ισχύει το ίδιο επιχείρημα της καταχρηστικής
άσκησης δικαιώματος αν επιμείνουν σε υπέρογκα κέρδη. β) Την δάνεισαν για να μην
χρεοκοπήσει η χώρα και καταρρεύσει το ευρώ, οπότε η κατάρρευση του ευρώ θα τους
οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή; Τότε, αν μία οικονομία λιγότερο από το 3%
του ΑΕΠ της Ευρωζώνης μπορεί να καταστρέψει το ευρώ, υπάρχει πρόβλημα στο
οικονομικό σύστημα του ευρώ, καθώς και
σαφής συνευθύνη των ισχυρών κρατών της ευρωζώνης που επέτρεψαν να μπει στο «κλαμπ»
τους μία τόσο μικρή οικονομία χωρίς εχέγγυα.
Και επιπροσθέτως,
αν για να σωθεί το ευρώ πρέπει να θανατωθεί ένας ολόκληρος λαός με σκληρή
λιτότητα, τότε υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα στο σύστημα του ευρώ. Κανένας
λαός δεν πρέπει να «θανατώνεται» με τον αργό θάνατο της σκληρής λιτότητας για
να «σωθεί» το ευρώ. Το ευρώ δεν υπερέχει των δημοκρατικών αξιών. Αν δεν γίνει
αυτό πλήρως κατανοητό, δεν θα αργήσει να έλθει η στιγμή που και οι άλλοι λαοί της
ΕΕ θα μεταβληθούν ξαφνικά από «δανειστές» που είναι σήμερα σε «οφειλέτες» με όλες
τις γνωστές συνέπειες.
Όπως φαίνεται
από τα παραπάνω, το ζήτημα του μη βιώσιμου χρέους της Ελλάδας πρέπει να
αντιμετωπιστεί με επίκληση των δημοκρατικών αξιών (υπεροχή της ανθρώπινης ζωής
και προσωπικότητας και απαγόρευση της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος) και
όχι με σκληρή λιτότητα για 50 - 100 χρόνια και βλέπουμε. Περισσότερη Δημοκρατία
αντί για περισσότερη λιτότητα.
κανένα σχόλιο