Μπορεί να υπάρξει λύση από "ακραίους"..;;

Προσφάτως, διαδόθηκε από τα ΜΜΕ ότι βρίσκεται στα σκαριά νέο κόμμα με βασικό ιδρυτικό στέλεχος τον πρώην συνεργάτη του κ. Σαμαρά, τον κ. Μπαλτάκο. Το εν λόγω κόμμα υποτίθεται ότι θα κινηθεί στον λεγόμενο χώρο της «καθαρής» δεξιάς και θα ευαγγελιστεί μια «πατριωτική» λύση για την χώρα, φυλάκιση αυτών που την χρέωσαν και αποτροπή της ανάληψης της εξουσίας από τους «κακούς» αριστερούς. Δεν πρόκειται δηλαδή για κόμμα με πρόταση εξουσίας αλλά για κόμμα με αντίδραση-αποτροπή ανάληψης της εξουσίας από άλλους και δη, τους αριστερούς του κ. Τσίπρα.

Βεβαίως ο κ. Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί για να τρομοκρατήσει τους φιλήσυχους πολίτες της χώρας με εμφυλιοπολεμική κατήχηση στον «πατριωτισμό του Άρη Βελουχιώτη», με ασυναρτησίες περί «ζουρνάδων και κλαρίνων» και με προαναγγελία τυφλής και ανοργάνωτης, «αρπακολατζίδικης» επίθεσης στην ΕΕ και τους θεσμούς της, με φανερό τον κίνδυνο ευρείας καταστροφής της χώρας, πολύ μεγαλύτερης από την σημερινή. Όμως, είναι άλλο πράγμα να ασκεί κανείς κριτική στον κ. Τσίπρα και άλλο πράγμα να ιδρύσει κόμμα με βασικότερο άξονα τον «αντισύριζα» και τον «αντικομμουνισμό». Σε όποια ιδεολογική κίνηση μπαίνει η πρόθεση «αντί» τότε υποκρύπτεται κάποιο «άκρο» και όχι κάποια φιλήσυχη, σώφρων και αποτελεσματική δύναμη.

Όταν μάλιστα τα κόμματα με τα ιδεολογικά «αντί» στελεχώνουν το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» μέτωπο τότε, όχι μόνο λύσεις δεν δίνονται, αλλά δεν θα αργήσει η στιγμή να τιναχτεί αυτό το μέτωπο στον αέρα, καθώς: α) θα πρυτανεύσει η πόλωση ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς, δυναμιτίζοντας τις απαραίτητες αυτή την στιγμή γέφυρες συνεργασίας ανάμεσα στους λεγόμενους «αντιμνημονιακούς», β) θα μεταφερθεί το κέντρο βάρους  της πολιτικής ατζέντας από την λιτότητα του σήμερα στις αντιπαραθέσεις του χθες, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη και γ) θα καταδειχθεί προς τα έξω ότι οι λεγόμενοι «αντιμνημονιακοί» δεν αξίζουν την προσοχή κανενός, γιατί «πλακώνονται» μεταξύ τους.

Μια αντιπαράθεση των υποτίθεται σκληροπυρηνικών δεξιών με τους αντίστοιχους της αριστεράς είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα σήμερα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν σε αυτή την αντιπαράθεση κάποιοι επιτήδειοι προσπαθούν να εμπλέξουν και καταξιωμένους απόστρατους αξιωματικούς του στρατού.

Βεβαίως ανακύπτουν οι εξής ερωτήσεις: για ποιο κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο αριστερών και δεξιών μιλάμε, από την στιγμή που ο κ. Τσίπρας απέκλεισε την συνεργασία με το κόμμα του κ. Καμμένου που αποτελείται από ήπιων τόνων κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς; Γιατί να επιμείνει κανείς σε «αντιμνημονιακή» συνεργασία όταν ο κ. Τσίπρας, όχι απλά απέφυγε την συνεργασία, αλλά μαχαίρωσε πισώπλατα τους Αν.Ελ. διασπείροντας αβεβαιότητα για το αν θα μπουν στην Βουλή και διακηρύσσοντας την «απέχθειά» του σε ανθρώπους που απέχουν από αυτόν «πολιτισμικά» αβυσσαλέα..; Μήπως τελικώς το νέο κόμμα του κ. Μπαλτάκου με την αντιαριστερή ατζέντα είναι αυτό που αξίζει ο κ. Τσίπρας..;;

Η απάντηση είναι όχι. Όσο ο κ. Τσίπρας επιμένει να κόβει γέφυρες διακηρύσσοντας την «ιδεολογική» καθαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ από τους «λεπρούς» (γι’ αυτόν) της δεξιάς, τόσο περισσότερο φανερώνει στον κόσμο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακραίο κόμμα, το οποίο πρέπει να τιμωρηθεί από τους κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς πολίτες και όχι να βρει μιμητές του από τον αντίπαλο χώρο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ακραίο κόμμα..;; θα αναρωτηθεί κάποιος. Δυστυχώς, παρά τα πολλά σοβαρά στελέχη της κεντροαριστεράς που βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ, στο εν λόγω κόμμα κυριαρχεί η ακροαριστερή ηγεσία του κ. Τσίπρα, ο οποίος προσπαθεί να περιχαρακώσει την ιδεολογική καθαρότητα του κόμματός του. Είναι δε προφανές ότι μόνο οι ακραίοι δεν συνεργάζονται με τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους και περιχαρακώνουν την ιδεολογική τους καθαρότητα. Όσοι βρίσκονται γύρω από το κέντρο (κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί) συνεργάζονται όταν οι συνθήκες στην χώρα είναι δύσκολες. Δεν είπε κανείς να απαρνηθούν τις προσωπικές τους ιδεολογίες, αλλά να συνεργαστούν πάνω σε κοινή αντιμνημονιακή γραμμή με κόμματα από άλλους ιδεολογικούς χώρους, λόγω των έκτακτων συνθηκών. Αλλά δυστυχώς, φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Αν ο κ. Τσίπρας πρέσβευε την ήπια κεντροαριστερά δεν θα απέφευγε μια κοινή αντιμνημονιακή πλατφόρμα με τον κ. Καμμένο, ούτε θα εξευτέλιζε τον κ. Κουβέλη εκβιάζοντάς τον να μετατρέψει την Δημ.Αρ. σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ με το να κατεβάσει υποψηφίους της Δημ.Αρ. στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Η απλή λογική λέει ότι ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν έχουν κρυφή ακροαριστερή ατζέντα και μάλιστα κρυμμένη και από πολλά κεντροαριστερά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο από τους πολίτες.

Είναι προφανές, ότι σε μία χώρα που θέλει να κυριαρχεί η λογική, τα «άκρα» πρέπει να τιθασεύονται και να περιορίζονται, όχι να πληθαίνουν. Το γεγονός ότι γιγαντώθηκε το ακροαριστερό άκρο του ΣΥΡΙΖΑ (όπως δυστυχώς τον μετέτρεψε ο κ. Τσίπρας) δεν σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργηθεί αντίστοιχο ιδεολογικό άκρο από τους δεξιούς: Ριζοσπάστες οι συριζαίοι – «ρίζες» οι "καθαροί" δεξιοί του κ. Μπαλτάκου και των περί αυτόν. Και αυτό γιατί όσο οι «ακραίοι» αναλώνονται στις αντιπαραθέσεις τους, οι μνημονιακοί της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς βρίσκουν την ευκαιρία να παρουσιάζονται στους πολίτες ως τεχνοκράτες, σώφρονες και διαλλακτικοί κερδίζοντας τους φιλήσυχους και αναποφάσιστους πολίτες με την εξής λογική: καλύτερα ένα κακό σήμερα που μπορεί να γίνει καλύτερο αύριο, παρά ένας ακραίος σίφουνας που θα φέρει πόλωση, εντάσεις και απρόβλεπτη, μη αναστρέψιμη αποσταθεροποίηση.

Το γεγονός ότι τα ισχυρά (σήμερα) αντιμνημονιακά κόμματα της Βουλής (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) ανήκουν στα άκρα (με την λογική της απέχθειας προς τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους) σημαίνει απλά ότι το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» μέτωπο της χώρας είναι σαθρό και αναξιόπιστο προς τα έξω. Και σε αυτό δικαιώνεται ο κ. Γιούνκερ, ο οποίος ως αντιμνημονιακή πρότασή σήμερα βλέπει τις άναρθρες κραυγές της Χρυσής Αυγής που βλέπει παντού προδότες και δωσίλογους, τις φαντασιοπληξίες και ασυναρτησίες του ΚΚΕ (για όλα φταίει το κεφάλαιο..) και τους ζουρνάδες, τα νταούλια και τα κλαρίνα του κ. Τσίπρα. Σοβαρότητα μηδέν. Λογική μηδέν. Ψυχραιμία μηδέν. Συνεννόηση κάτω από το μηδέν.

Το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» μέτωπο της χώρας δυστυχώς απέτυχε και πρέπει να αναγνωρίσει την ήττα του έγκαιρα, πριν οδηγήσει την χώρα σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση. Όσο για την εκλογή ή μη του κ. Δήμα ως Πρ. Δημοκρατίας, όπως τα κατάφεραν, να κάνουν ότι τους φωτίσει η Παναγία… Οι ακραίοι, ως σίφουνες δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να μην δημιουργήσουν μεγαλύτερη ζημιά.