ΙΣΤΟΡΙΑ 1
Γεώργιος Ιβάνωφ (1911-1943) μια βιογραφία
(εντελώς συμπτωματικά το θέμα μας σήμερα αφορά και την Πολωνία και συμπίπτει με την αεροπορική τραγωδία του Πολωνικού αεροσκάφους και τον τραγικό θάνατο τόσων ανθρώπων. Τα ειλικρινή μου συλληπητήρια στον Πολωνικό λαό και στους συγγενείς των οικογενειών των θυμάτων)
Ο Γεώργιος Σαΐνοβιτς Ιβάνωφ (Jerzy Szajnowicz Iwanow) ήταν αθλητής, Πολωνός στην
καταγωγή, γεννήθηκε στην Βαρσοβία στις 14-12-1911. Μετά τον θάνατο του Ρώσου πατέρα του, η Πολωνίδα μητέρα του παντρεύτηκε τον Έλληνα Γιάννη Λαμπριανίδη και μετακόμισαν οικογενειακά στη Θεσσαλονίκη. Στα χρόνια της εφηβείας του το 1928, ο Ιβάνωφ γράφτηκε στον μεγάλο αθλητικό όμιλο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης αγωνιζόμενος αρχικά με επιτυχία στην ποδοσφαιρική του ομάδα.
Σύντομα όμως τον κέρδισε η κολύμβηση. Από το 1931 ως το 1935 συμμετείχε ανελλιπώς στους Πανελλήνιους κολυμβητικούς αγώνες.
οσφαίρισης του Ηρακλή, που την εποχή εκείνη ήταν μακράν το μεγαλύτερο αθλητικό σωματείο στην πόλη (*). Το 1935 απέκτησε την Πολωνική υπηκοότητα, το 1938 τελείωσε στο πανεπιστήμιο τις σπουδές της γεωπονίας. Μιλούσε αρκετά ικανοποιητικά έξι γλώσσες (ελληνικά, πολωνικά, ρωσικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά). Όταν η Πολωνία κατέρρευσε στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, ο Ιβάνωφ προσπάθησε να ενταχθεί στις γραμμές του εξόριστου πολωνικού στρατού, αλλά δεν πρόλαβε καθώς η Πολωνία κατέρρευσε σε λίγες μέρες. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, ταξίδεψε στη Μέση Ανατολή όπου εντάχθηκε στην Πολωνική ταξιαρχία "Καρπάθια".
Η δράση του Ιβάνωφ στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο
Οι Πολωνικές μυστικές υπηρεσίες αναγνώρισαν τις σπάνιες ικανότητες του Ιβάνωφ και σε συνεργασία με τις Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, τον εκπαίδευσαν εντατικά σε σαμποτάζ και ανορθόδοξο πόλεμο. Όταν η εκπαίδευση του Ιβάνωφ τελειοποιήθηκε, επέστρεψε στην Ελλάδα (συγ
κεκριμένα στην Αθήνα) στις 13 Οκτωβρίου 1941 με το βρετανικό υποβρύχιο Thunderbolt έχοντας το κωδικό όνομα πράκτορα "Μπόλμπυ". Είχε διαταγές από το Κάιρο να έρθει σε επαφή με μια νέα μικρή αντιστασιακή οργάνωση που την είχαν ιδρύσει ο Ιωάννης Μπομποτίνος, ο Δημήτρης Γιαννάτος και τα αδέλφια Κωνσταντίνου. Αμέσως όμως μετά την άφιξη του στην Αθήνα συνελήφθη από τους Γερμανούς στις 18 Δεκεμβρίου μετά από προδοσία.
Ο Ιβάνωφ κατάφερε να αποδράσει από το κελί του στις φυλακές Αβέρωφ με έναν τολμηρό και σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο. Οι Γερμανοί τον επικήρυξαν με 500.000 δρχ (σεβαστό ποσό την εποχή) και οι κινήσεις του στην Αθήνα έγιναν πολύ δύσκολες και επικίνδυνες. Με την βοήθεια όλων των μικρών αντιστασιακών οργανώσεων και θαρραλέων ανθρώπων όπως η θρυλική Λέλα Καραγιάννη, ο Ιβάνωφ κατάφερνε να βρίσκει κρησφύγετα και τρόπους διαφυγής από κάθε κακοτοπιά.
Όταν ήρθαν τα πρώτα Γερμανικά υποβρύχια στην Σαλαμίνα το 1942, ο Ιβάνωφ αποφάσισε ν
α σαμποτάρει το U-133, καθώς ήταν το μεγαλύτερο, είχε βυθίσει βρετανικό αντιτορπιλικό και το χρησιμοποιούσαν για την εκπαίδευση των Ιταλών ναυτικών. Ο τρόπος που διάλεξε ήταν εντυπωσιακός και πολύ δύσκολος. Εφοδιάσθηκε με έναν εκρηκτικό ωρολογιακό μηχανισμό, τον οποίο έδεσε γύρω από την μέση του και κολύμπησε νύχτα από την ακτή του Πειραιά στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Τοποθέτησε την βόμβα στα ύφαλα του υποβρυχίου, το οποίο 2 ώρες μετά βγήκε για περιπολία. Το γερμανικό υποβρύχιο ανατινάχθηκε και βυθίστηκε αύτανδρο με τα 45 μέλη του πληρώματος του στις 14 Μαρτίου 1942. Η επίσημη Γερμανική έκθεση της εποχής, υποστήριξε πως το υποβρύχιο προσέκρουσε σε νάρκη, αν και υπάρχουν σημεία της αναφοράς που υπονοούσαν ότι ίσως η βύθιση του υποβρυχίου προερχόταν από δολιοφθορά.
Μετά από την μεγάλη αυτή επιτυχία, ο Ιβάνωφ συνέχισε απτόητος τα σαμποτάζ σε πολεμικά πλοία του Άξονα. Έτσι ανατίναξε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο το ισπανικό ατμόπλοιο "Άγιος Ισίδωρος" που το χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί ως κάλυψη για λαθρεμπόριο. Τον Μάιο του 1943, ο Ιβάνωφ κατάφερε να εισχωρήσει μεταμφιεσμένος σε Γερμανό στρατιώτη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ανατινάζοντας με εκρηκτικά μεγάλο αριθμό Γερμανικών αεροπλάνων. Το ίδιο σαμποτάζ επανέλαβε και στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας καταστρέφοντας 87 αεροπλάνα! Τώρα όμως όλες οι κατοχικές δυνάμεις των ψάχνουν με επιμονή και ένταση και συνεχώς πλησιάζουν να τον συλλάβουν.
Η σύλληψη και η εκτέλεση του υπερκατασκόπου Γιέρζυ Ιβάνωφ
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1942 μετά από προδοσία του Παντελή Λαμπρινόπουλου, συλλαμβάνεται ο υπερκατάσκοπος Γέρζυ Ιβάνοφ μαζί με πολλούς στενούς του συνεργάτες (Δημήτρης Γ
ιαννάτος, Κώστας Γιαννάτος, Μιχάλης Παπάζογλου, Βασίλης Μαλιόπουλος). Ο καταδότης εισέπραξε 2.000.000 δρχ. Στην "δίκη" που ακολούθησε, οι κατηγορούμενοι καταδικάσθηκαν όλοι σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός επισκέφθηκε τον Ιβάνωφ λίγο πριν την εκτέλεση του για να του συμπαρασταθεί στις δύσκολες τελευταίες στιγμές του.
Στις 4 Ιανουαρίου οι δεκαεπτά καταδικασθέντες οδηγήθηκαν στην Καισαριανή για την εκτέλεση. Ενώ τους μετέφεραν πεζούς εκεί, ο Ιβάνωφ προσπάθησε εκ νέου να αποδράσει, αν και δεμένος με χειροπέδες. Κατάφερε να απομακρυνθεί αρκετά, αλλά οι διώκτες του τον πυροβόλησαν, τον τραυμάτισαν στον ώμο και τον έπιασαν πάλι. Όλοι οι αγωνιστές στήθηκαν στα δέκα βήματα. Λίγες στιγμές πριν την εκτέλεση τα τελευταία λόγια του Ιβάνωφ ήταν: «Ζήτω η Πολωνία, ζήτω η Ελλάδα».
Αποτίμηση της συνολικής δράσης του Ιβάνωφ και η Ιστορική μνήμη σήμερα
Η συνολική δράση του Ιβάνωφ είναι δύσκολο να αποτιμηθεί, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή και πλήρως διασταυρωμένα στοιχεία για την δράση του. Οι γνώσεις μας βασίζονται κυρίως στις μεταπολεμικές μαρτυρίες συνεργατών του που γλίτωσαν, αλλά που δεν μπορούσαν να θυμηθούν επακριβώς τα συμβεβηκότα. Φυσικά δεν υπάρχουν σχετικές πληροφορίες στον τύπο της εποχής, καθώς η λογοκρισία δεν επέτρεπε αναφορές σε δολιοφθορές. Έτσι λοιπόν, εκτός από τα τέσσερα μεγάλα χτυπήματα που περιγράψαμε και που είμαστε απολύτως σίγουροι, ο Ιβάνωφ κατά πάσα πιθανότητα ήταν υπεύθυνος και για πολλές μικρότερες δολιοφθορές που δεν μας είναι γνωστές στις λεπτομέρειες τους. Ο εν ζωή ετεροθαλής αδερφός του Ιβάνωφ, Αλέξανδρος Λαμπριανίδης υποστηρίζει ότι εξαιτίας της δράσης του αδερφού του, καταστράφηκαν περίπου 450 μηχανές αεροπλάνων που πήγαιναν στη Μ. Ανατολή και επέστρεφαν ενώ έπεσαν και πολλά αεροπλάνα λόγω αυτής της δολιοφθοράς.
Εκτός των σαμποτάζ και των δολιοφθορών ο Ιβάνοφ συγκέντρωνε πολύτιμες πληροφορίες για τους Συμμάχους, τις οποίες έστελνε μέσω ασυρμάτου την Μέση Ανατολή. Ο Ιβάνωφ αντιμετώπιζε πολλές πρόσθετες δυσκολίες στις κινήσεις του στην Αθήνα. Επειδή είχε σλαβικά χαρακτηριστικά προσώπου και οι Αρχές είχαν φωτογραφίες του από την πρώτη σύλληψη, κ
υκλοφορούσε συνεχώς μεταμφιεσμένος και η ελευθερία κινήσεων του ήταν περιορισμένη. Η επικήρυξη του κυκλοφορούσε παντά με την φωτογραφία του, το ποσό για την σύλληψη του ήταν σημαντικό και αυτό ήταν που τελικά σφράγισε την τραγική τύχη του.
Σήμερα η Πολωνία έχει ανακηρύξει τον Ιβάνωφ εθνικό ήρωα, η μνήμη του παραμένει ζωντανή και επίκαιρη καθώς έχουν στηθεί ανδριάντες και έχει δοθεί τιμητικά το όνομα του σε δρόμους και πλατείες σε όλη τη χώρα. Στην Ελλάδα έχει στηθεί ανδριάντας του Ιβάνωφ στη Θεσσαλονίκη στην οδό Λαγκαδά, υπάρχει οδός με το όνομα του, ενώ από το 1953 και κάθε χρόνο διοργανώνονται κολυμβητικοί αγώνες στην πόλη με την ονομασία "Ιβανώφεια". Προς τιμή του, ο Ηρακλής έχει δώσει το όνομά του στο κλειστό του γυμναστήριο που είναι και η
καυτή έδρα της ομάδας της καλαθοσφαίρισης, γνωστό ανα το πανελλήνιο, ως "Ιβανώφειο".
Επειδή η δράση του Ιβάνωφ ήταν ανορθόδοξη και ιδιαιτέρως τολμηρή, αποτέλεσε έμπνευση για το σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Η έγχρωμη ταινία αυτή γυρίστηκε το 1972, είναι μια ακριβή πολωνική παραγωγή με τίτλο "Agent Nr 1" και περιγράφει την δράση του Ιβάνωφ στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Τα γυρίσματα της έγιναν κυρίως στην Αθήνα, στις πραγματικές τοποθεσίες των γεγονότων. Τέλος και οι δύο Χώρες τίμησαν τον Ιβάνωφ με το μεγαλύτερο παράσημο ανδρείας που διαθέτουν.
Σημειώσεις
(*) για κάποιους παραμένει και σήμερα
Πηγές
--------------------------
του Αντώνη Κρούστη
Ιστορία 2.
Ποιος ξέρει άραγε την οργάνωση «ΑΓΚΟΝ» που ίδρυσε ο νεαρός δικηγόρος Σπυρίδων Γραμμένος, τα μέλη της οποίας εντάχτηκαν αργότερα στον ΕΔΕΣ; Για να μην θεωρούν οι φίλοι μας οι Αριστεροί ότι μόνο αυτοί εκτελέστηκαν για τη δράση τους από τους Γερμανούς, τους πληροφορώ ότι μέλη της οργάνωσης, όπως ο Κώστας Μπούρας εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στη Καισαριανή , ο Σπύρος Γραμμένος στην Ζάκυνθο και ο Γιώργος Γραμμένος στο Χαϊδάρι.
Ιστορία 3.
Ποιος ξέρει τον κοινωνιολόγο Ρήγα Ρηγόπουλο; Παιδί βενιζελικής οικογένειας, ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού ίδρυσε την «ΕΠΕ» Ελληνική Πατριωτική Εταιρεία. Ο Ρηγόπουλος, στα απομνημονεύματά του παραθέτει έναν κατάλογο με τα ονόματα 55 σκαφών του Άξονα που επλήγησαν από το Βρετανικό Ναυτικό και την Αεροπορία χάρη στις πληροφορίες που συνέλεγε και μετέδιδε η οργάνωσή του. Έξι μέλη της οργάνωσης συνελήφθηκαν από τους Γερμανούς και εκτελέστηκαν στην Καισαριανή στις 29-5-1943. Κι άλλοι μη αριστεροί εκτελεσμένοι; Έτσι για να ανατρέπονται οι βεβαιότητες.
Ιστορία 4.
Γιατί να γνωρίζουμε τον Αλέξανδρο Καϊρη συνεργάτη της «ΕΠΕ» (Ελληνική Πατριωτική Εταιρεία) που γνώριζε άπταιστα γερμανικά και βρισκόταν μέσα στη φωλιά του λύκου, όπου αποσπούσε πολύτιμες πληροφορίες από τα αρχεία της γερμανικής διοίκησης; Συνελήφθη από τους Γερμανούς αξιωματικούς της GFP στις 27 Απριλίου 1943. Οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ και μετά στον Πειραιά για ανάκριση. Βασανίστηκε σκληρά από τους Γερμανούς για τέσσερα ημερόνυχτα. Όμως δεν λύγισε και δεν αποκάλυψε τίποτα για την αντιστασιακή οργάνωση που υπηρετούσε. Εκτελέστηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 2/11/1943. Ένιωσε ευτυχής που πολλά εχθρικά πλοία βυθίστηκαν εξαιτίας των απόρρητων πληροφοριών που είχε συλλέξει. Δύο από τους Γερμανούς εκτελεστές του, τον έδεσαν σε ένα πάσσαλο, τον χτύπησαν και του έσπασαν τα γυαλιά που φορούσε, όταν ενοχλήθηκαν από αυτά που τους είπε. Μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα παρέμεινε θαρραλέος και αλύγιστος. Φώναξε (και στη γερμανική και στην ελληνική γλώσσα) στους εκτελεστές του τα εξής : «Είσαστε άτιμοι και άνανδροι διαφθορείς της ελευθερίας των λαών. Σύντομα οι Έλληνες θα εκδικηθούν τον θάνατό μας, απαγχονίζοντας τους ενόχους στις κεντρικές πλατείες της Γερμανίας. Εμείς πεθαίνουμε για να ζήσει η Ελλάς. Εσείς πεθαίνετε σαν άτομα και σαν λαός, ακολουθώντας τυφλά τον Χίτλερ, ένα παράφρονα εγκληματία, στο δρόμο της καταστροφής.»
Ιστορία 5.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να κάνουμε για τον κεντρώο αντιβασιλικό αξιωματικό της αεροπορίαςΚώστα Περρίκο. Ίδρυσε τον Οκτώβριο του 1941 την «ΠΕΑΝ» (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων) την τέταρτη σε δύναμη και σπουδαιότητα αντιστασιακή οργάνωση μετά το ΕΑΜ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ. Διακρίθηκε για τις δολιοφθορές της, την εκδίωξη των μαυραγοριτών και για την έκδοση της εφημερίδας διαφώτισης του ελληνικού λαού, «ΔΟΞΑ».
Στις 3 Νοεμβρίου 1943, διενήργησε μεγάλο σαμποτάζ στο Πυριτιδοποιείο και τον Μάρτιο του 1942 κατέστρεψε ολοκληρωτικά το φορτηγό πλοίο «Λούτσε», που είχε αγκυροβολήσει έξω από το λιμάνι του Πειραιά και μετέφερε πολεμικό υλικό.
Σημαντικότερο χτύπημα ήταν η ανατίναξη των γραφείων της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, στην Αθήνα που επιδίωκε να σχηματίσει ελληνική λεγεώνα φιλοναζιστών που θα πολεμούσε στο Ανατολικό μέτωπο στο πλευρό των Γερμανών. Συνεργάτες της επιχείρησης ήταν οι : Α. Μυτιληναίος, Τ. Μιχαηλίδης, Ν. Μούρτος, Ν. Λάζαρης, Σ. Στανωτάς, Σ. Γαλάτης, Αικατερίνη Μπέση και η Ιουλία Μπίμπα.
Κάτω από τα ερείπια του κτιρίου ετάφησαν 29 μέλη της ΕΣΠΟ ανάμεσά τους και ο αρχηγός της Σπύρος Στεροδήμος και 43 Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες αφού στον 3ο όροφο εστεγάζοντο υπηρεσίες της Λουφτβάφε. Τραυματίστηκαν επίσης πέντε Γερμανοί στρατιωτικοί και 27 μέλη της ΕΣΠΟ. Οι ξένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί χαρακτήρισαν ότι ήταν το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ο ιός της προδοσίας χτύπησε και πάλι στο όνομα του χωροφύλακα Πολύκαρπο Νταλιάνη. Τα μέλη της οργάνωσης συνελήφθηκαν από τους Γερμανούς. Ο Κ. Περρίκος δικάστηκε από γερμανικό στρατοδικείο και ανέλαβε όλη την ευθύνη για το εντυπωσιακό σαμποτάζ. Καταδικάστηκε δις εις θάνατον και 15 χρόνια φυλάκιση. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια, αλλά δεν κατέδωσε κανέναν από τους συναγωνιστές του. Εκτελέστηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1943 στην Καισαριανή. Ανάλογη τύχη είχαν και τα άλλα μέλη της οργάνωσης.
Η Ιουλία Μπίμπα εκτελέστηκε δια πελέκεως, στη Γερμανία.
Ο Σπύρος Γαλάτης μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συσκέντρωσης στη Γερμανία μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Αντώνης Μυτιληναίος κατόρθωσε και δραπέτευσε .
Η Αικατερίνη Μπέση καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη. Παρά τα βασανιστήρια που υπέστη, δεν μαρτύρησε του συναγωνιστές της.
Ο Νίκος Μούρτος συνελήφθη από τους Γερμανούς στα τέλη του 1943, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Στη συνέχεια πήγε στη Μέση Ανατολή
Ο Νίκος Λάζαρης διέφυγε για το βουνό και κατατάχθηκε στον ΕΔΕΣ. Αυτό που δεν μπόρεσαν να του κάνουν οι Γερμανοί το έκαναν οι έλληνες ΕΛΑΣίτες. Το Δεκέμβρη του 1944 συνελήφθη από την ΟΠΛΑ και εκτελέστηκε.
Ο προδότης Νταλιάνης είχε την τύχη που του άξιζε. Τα μέλη της Δεξιάς οργάνωσης «ΟΜΗΡΟΣ» τον παγίδευσαν , μαρτύρησε και τον σκότωσαν με απανωτές σφυριές στο κεφάλι. Το πτώμα το μετέφεραν στο πορτ μπακάζ στη Νέα Σμύρνη και το πέταξαν σ’ένα αγωγό αποχέτευσης.
Το ίδιο απογοητευτική ήταν η στάση του ΚΚΕ στην ανατίναξη της ΕΣΠΟ. Την χαρακτήρισε «προβοκάτσια των Γερμανών» και στη Κομμουνιστική Επιθεώρηση (τεύχος 25, Απρίλιος 1944) αποκάλυψε ονόματα στελέχη της ΠΕΑΝ , πράγμα που βοήθησε πολύ τους Γερμανούς να εξολοθρέψουν την οργάνωση.
Μπορεί και να μη θυμόταν κανείς τίποτα αν ο Μιλτιάδης Έβερτ ως Δήμαρχος Αθηναίων (1986-1990) δεν έστηνε ανδριάντα του Κώστα Περρίκου στη συμβολή της Πατησίων και Κάνιγγος. Σήμερα «πατριώτες αναρχικοί» έχουν μουτζουρώσει με κόκκινες και μαύρες μπογιές τη μνήμη ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για να ζουν σήμερα ελεύθεροι. Κρίμα!
Ιστορία 6.
Ποιος ξέρει τον Ιωάννη Πελτέκη; Ίσως ο κορυφαίος Έλληνας κατάσκοπος που δημιούργησε την πιο αξιόμαχη κατασκοπευτική οργάνωση στην Ελλάδα με το όνομα «ΥΒΟΝΝΗ» ,διατηρώντας περί τα 700 μέλη. Στο ενεργητικό της οργάνωσης συγκαταλέγεται η πρόκληση εκτεταμένων καταστροφών σε τουλάχιστον 58 σκάφη του Άξονα (ολοκληρωτικών σε 16 από αυτά) συνολικού βάρους 56.000 τόνων, η ανατίναξη πυρομαχικών σε αεροπορικές εγκαταστάσεις και την ευρύτερη ζώνη της Αθήνας, η συντριβή 27 ατμομηχανών και μιας ολόκληρης αμαξοστοιχίας με φορτίο πετρελαίου, η φυγάδευση από την Ελλάδα περίπου 69 ατόμων κ.α. 70 μέλη της ομάδας συνελήφθηκαν και εκτελέστηκαν στο Χαϊδάρι λίγες μέρες πριν τελειώσει ο πόλεμος.
Ιστορία 7.
Ηρώ – Λέλα: Δυο ηρωΐδες του Ελληνισμού
Τον Σεπτέμβριο του 1944 εκτελέστηκαν δύο μεγάλες ηρωίδες του ελληνικού έθνους που ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στους «δυνατούς»-δυνάστες της εποχής εκείνης..
Η μία ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι.. Η δεύτερη μία πολύτεκνη μητέρα..
Κοινό τους όραμα μία ελεύθερη Ελλάδα..
Μοναδική τους επιλογή ο αγώνας..
Ο λόγος για την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, μαθήτρια του Αρσακείου Γυμνασίου Ψυχικού, η οποία άφησε πίσω της την ανεμελιά των εφηβικών της χρόνων και επικεντρώθηκε στην αντίσταση.
Δεν λύγισε μέχρι το τέλος…
Και το τέλος δεν άργησε να φανεί.. Η ανατίναξη ενός τραίνου που μετέφερε πυρομαχικά έμελλε να την οδηγήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα. Έτσι συνελήφθη στις 31 Ιουλίου 1944 και επί 4 μερόνυχτα υπέστη σκληρά βασανιστήρια, προκειμένου να προδώσει τους συνεργάτες της..
Μέχρι που στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944, μαζί με άλλους 49 κρατούμενους, οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Όταν ερωτήθη ένας Γερμανός στρατηγός «γιατί την σκοτώσατε; Ήταν μόλις 17 χρονών..», Εκείνος απάντησε «γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για εμάς».
Η ζωή της έγινε ταινία το 1981 με τίτλο «17 σφαίρες για έναν άγγελο, η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου»
Αναρωτιόμαστε εάν στο σχολείο, όπου φοιτούσε η Ηρώ, υπάρχει κάποιο μνημείο στο όνομά της, ως τον ελάχιστο φόρο τιμής στην ηρωική της στάση..
Πόσο λίγα γνωρίζουμε άραγε για την ηρωίδα Λέλα Καραγιάννη που κοσμεί με το όνομα της δεκάδες δρόμους στην Αθήνα; Η Λέλα Καραγιάννη ιδρύει τον Μάιο του 1941 την οργάνωση «ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ» που επικεντρώνεται στη κλοπή πληροφοριών , περίθαλψη και φυγάδευση Άγγλων , Αυστραλών , Νεοζηλανδών , Εβραίων και Ιταλών αντιφασιστών. Η ίδια παίρνει μέρος σε ανατίναξη αποθήκης με βενζίνες στο Χασάνι (αεροδρόμιο Ελληνικού) και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον βορβαρισμό του αεροδρομίου του Τατοϊου από τους Άγγλους , μετά από υποκλοπή εγγράφων από τη Βέρμαχτ στην Αθήνα. Στις 23 Οκτωβρίου 1941 η Καραγιάννη συλλαμβάνεται από τις ιταλικές αρχές. Προδόθηκε από έναν Έλληνα δάσκαλο και έναν Άγγλο λοχία. Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων της υπέστη φρικτά βασανιστήρια χωρίς να αποκαλύψει τους συνεργάτες της. Σε μια απειλή για την εκτέλεση του ενός από τα 6 παιδιά της Νέλσωνα ,φαίνεται να λέει «Ζητάτε από μια Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της και την πατρίδα της, με την απειλή του τουφεκισμού των παιδιών της. Ε, λοιπόν μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα !» .
Αυτή η αξιοθαύμαστη γυναίκα εκτελείται στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, μαζί με άλλες 6 γυναίκες και 60 άνδρες στο δάσος του Χαϊδαρίου. Τα παιδιά και ο σύζυγός της σώθηκαν. Η πλειοψηφία των εκτελεσθέντων ήταν αντιστασιακοί της οργάνωσης «Υβόννη».( Η ιστορία της Λέλας Καραγιάννη.Ποια ήταν η αγωνίστρια της Αντίστασης που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Το Βήμα: 15/01/2013)
ΠΗΓΗ: ΟLYMPIA.GR
Σχετικά με τον συντάκτη της ανάρτησης:
Η ιστοσελίδα μας δημιουργήθηκε το 2008.Δείτε τους συντελεστές και την ταυτότητα της προσπάθειας. Επικοινωνήστε μαζί μας εδώ .
κανένα σχόλιο