Οι γενικολογίες - αοριστίες του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη και οι δύσκολες πολιτικές εξελίξεις.

Δυστυχώς, με τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της χώρας, οι Ευρωπαίοι δεν βλέπουν απλά έναν οφειλέτη που προσπαθεί διαπραγματευτεί τις οφειλές του, αλλά νοσταλγούς του κρατισμού που θέλουν να πάρουν την ρεβάνς για την περιθωριοποίησή τους στα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτόν απευθύνονται στους δανειστές πρώτα ως αριστεροί και μετά ως Έλληνες και μάλιστα με πρωταρχικό σκοπό όχι την ανακούφιση του ελληνικού λαού, αλλά την δικαίωση της ακροαριστερής-κομμουνιστικής ιδεολογίας τους.

Απέναντι στο «κακό κεφάλαιο» προτάσσεται η «καλή αριστερά» που αγαπάει τους εργαζομένους. Απέναντι στους Ολιγάρχες προτάσσεται η πυγμή του «Πατερούλη», ο οποίος παραβιάζει ακόμα και συμφωνίες προκειμένου να προστατεύσει τους υπηκόους του, οι οποίοι τον ψήφισαν κιόλας. Απέναντι στις χρηματικές απαιτήσεις  των δανειστών προτάσσεται η «αξιοπρέπεια του λαού» και η Λαϊκή κυριαρχία.

Με την διαφορά ότι αξιοπρέπεια και λαϊκή κυριαρχία θα είναι αυτό που θέλει και εννοεί ο «πατερούλης», γιατί μόνο ένας «πατερούλης» μπορεί να θεωρήσει αξιοπρέπεια να γεμίζει κανείς φέσια τους εταίρους του. Μόνο ένας «πατερούλης» κάνει επίκληση της ανθρωπιστικής κρίσης για να απαλλαγεί από τα χρέη και την ίδια στιγμή (!!!) κρατικοποιεί τα φιλέτα της χώρας (ενέργεια, ορυκτός πλούτος κτλ) αντί να τα χρησιμοποιήσει για την εκπλήρωση των οφειλών του.

«Ωραίοι είστε εσείς οι Έλληνες» θα αναρωτηθεί ο μέσος Ευρωπαίος. Από την μία πλευρά «θέλετε βοήθεια για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και ταυτόχρονα θέλετε τα φιλέτα σας ανέπαφα». «Πλάκα μας κάνετε;;» «Που στην Ευρώπη υπάρχει πεινασμένος και εξαθλιωμένος με τόσα δις περιουσία όπως στην Ελλάδα;» «Από την μία δεν θέλετε να υπακούσετε στους κανόνες του ευρώ γιατί θίγεται η λαϊκή σας κυριαρχία και από την άλλη δεν φεύγετε από το ευρώ, να πάτε στο καλό ή όπου αλλού νομίζετε».

Από την μία «υβρίζετε τους Ολιγάρχες της Γερμανίας ότι διέφθειραν με μίζες το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και από την άλλη κλείνετε το μάτι στους Ολιγάρχες της Ρωσίας και Αμερικής». Μόνο από Γερμανούς υπήρξαν «μίζες» σε αυτή την χώρα..;; Αν σε τούτη την χώρα έπεφταν «μίζες» μόνο από την Γερμανία, τότε θα έφταιγε η Γερμανία για τα χάλια μας. Αν όμως έπεσαν «μίζες» και από πολλές άλλες χώρες, τότε δεν είναι θέμα Γερμανίας αλλά κάτι πάει στραβά με την ίδια την χώρα.

Ύστερα από τα παραπάνω αόριστα, ανυπόστατα και αντιφατικά επιχειρήματα «διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία προεξοφλούν την αποτυχία της δήθεν διαπραγμάτευσής του και την έκθεση της χώρας μας διεθνώς, γεννάται το εξής ερώτημα: αφού η αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τις παραπάνω ασυναρτησίες είναι δεδομένη, γιατί να κερδίσει ο κ. Τσίπρας χρόνο παραμονής στην εξουσία, αντί να οδηγήσει την χώρα έντιμα και αξιοπρεπώς σε νέες εκλογές;

 Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει να γίνει πρώτα κατανοητό ότι ο κ. Τσίπρας και η πλειοψηφία του κόμματός του δεν αποτελούν ένα κλασικό κοινοβουλευτικό κόμμα της αστικής Δημοκρατίας, αλλά πρόκειται για ένα κόμμα νοσταλγών του ΕΑΜ, του κομμουνισμού και της άκρας αριστεράς. Ως τέτοιο κόμμα των άκρων λοιπόν έχει ως πρώτη προτεραιότητα αφού ανέβηκε στην εξουσία, να εξουδετερώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Οι ιθύνοντες στον ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται χρόνο για να εφαρμόσουν μηχανορραφίες διάλυσης, απορρόφησης ή ακόμα και περιθωριοποίησης των πολιτικών τους αντιπάλων, γιατί γνωρίζουν ότι ακόμα και όταν αποτύχουν στις οικονομικές τους εξαγγελίες, με τους αντιπάλους τους εξουδετερωμένους πάλι οι ίδιοι θα ανέβουν στην εξουσία. Πρόκειται για κλασική τακτική των ακραίων κομματικών σχηματισμών ανά την ιστορία.

Προβλέπεται λοιπόν να δούμε ένα κακόγουστο έργο με ασυναρτησίες, αοριστίες, κασκόλ, φουλάρια και «πουκάμισα έξω από το παντελόνι» στην Ευρώπη και ταυτόχρονα «διωγμό» και «εσωτερική κάθαρση» στο εσωτερικό της χώρας με τον μανδύα του χτυπήματος της διαφθοράς. Στην Ευρώπη ο «πατερούλης» Τσίπρας θα προσπαθεί με τον «λόγο του» να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους και στην Ελλάδα… «ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε..».

Απέναντι στις δύσκολες πολιτικές εξελίξεις που έρχονται δεν μπορεί να γίνει κάτι πέρα από υπομονή, ψυχραιμία και αυτοκριτική. Ειδικά ο κ. Σαμαράς πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του καθώς μπορεί να πέτυχε κάποια πράγματα στον οικονομικό τομέα, όμως απέτυχε πλήρως στον πολιτικό τομέα, τον κοινωνικό και τον δικαιϊκό.

Στο πολιτικό τομέα απέτυχε γιατί με τις αλλεπάλληλες «κωλοτούμπες» του (πρώτα "αντιμνημονιακός" και μετά μνημονιακός, πρώτα 18 σημεία στα Ζάππεια και μετά άγρια μέτρα) προσέβαλε το δημοκρατικό αίσθημα των πολιτών και υποβάθμισε το Δημοκρατικό μας πολίτευμα. Στον κοινωνικό τομέα γιατί το συμμάζεμα των οικονομικών το εξάντλησε στην απόλυση καθαριστριών και φυλάκων και δεν το συνέχισε στις διάφορες λίστες με καταθέσεις στο εξωτερικό. Και στον δικαιϊκό τομέα γιατί από τα ΜΜΕ παρουσιάστηκαν αήθεις παρεμβάσεις του στον θεσμό της Δικαιοσύνης προκειμένου να απορροφήσει-κανιβαλίσει τους ψηφοφόρους αντίπαλου πολιτικού κόμματος.

Είναι προφανές ότι ο κ. Σαμαράς έκανε για λογιστής μιας Τράπεζας ή ναυτιλιακής εταιρείας, αλλά όχι για Πρωθυπουργός. Γιατί οι Πρωθυπουργοί και λοιποί αρχηγοί κόμματος πρέπει να βάζουν σε ισορροπία όλους τους παραπάνω τομείς δράσης (οικονομία, κοινωνία, Δικαιοσύνη, αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος) και να μην αβαντάρουν τον ένα τομέα εις βάρος των άλλων.

Και κάτι τελευταίο: όταν οι δημοκρατικοί πολιτικοί με καλές προθέσεις επιμένουν να μην αναγνωρίζουν τα λάθη τους, τότε έρχονται οι «πατερούληδες» να τους τα υπενθυμίσουν.