Το θέμα του χρέους ήταν και είναι το ακανθώδες θέμα της χώρας,
τόσο για την προηγούμενη Κυβέρνηση όσο και για τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά»
κόμματα, τα οποία στον αντίποδα της "μνημονιακής" λιτότητας,
υπόσχονταν μία ευρεία γκάμα από πρωτοβουλίες για το «κούρεμά» του σε βιώσιμο
επίπεδο.
Προεκλογικά ακούστηκαν (μεταξύ άλλων) πολλά για:
α) συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους ώστε
να απαλλαγούμε από το επαχθές χρέος (δηλ. το χρέος που επιβάρυνε το Κράτος η
σύναψη καταπλεονεκτικών δικαιοπραξιών από "μιζαρισμένους" δημόσιους
λειτουργούς)
β) ανάδειξη της απάτης που παίχτηκε με το «φούσκωμα» του
ελλείμματος της χώρας το 2009, ώστε να ξεκινήσει να ξετυλίγεται το
κουβάρι για το πώς μία προσωρινή έλλειψη ρευστότητας που αντιμετώπισε η χώρα
στις αρχές του 2010, μετατράπηκε από συγκεκριμένα πρόσωπα (βλ. τον ρόλο του Γ.
Παπανδρέου) σε κρίση δανεισμού
γ) ανάδειξη της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την πλειοψηφία του
ελληνικού πληθυσμού με ταυτόχρονη εφαρμογή πρωτοβουλιών για την
ΑΜΕΣΗ εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας για την αποπληρωμή
των χρεών της.
Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, ας θέσουμε μία απλή ερώτηση: αν
κανείς δει στον δρόμο του έναν ζητιάνο για τον οποίο ξέρει ότι έχει 3
πολυκατοικίες ακίνητη περιουσία, υπάρχει κάποια σοβαρή πιθανότητα να
του δώσει κάτι..;; Όταν λοιπόν εμείς διατεινόμαστε
στην Ευρώπη ότι πεινάμε (αυτό σημαίνει η επίκληση της
ανθρωπιστικής κρίσης) και έχουμε βγει στην ζητιανιά για να μας
λυπηθούν ... και οι Ευρωπαίοι παράλληλα βλέπουν τα πολλά δις
περιουσία της χώρας (ορυκτός πλούτος) να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, τότε
στην καλύτερη περίπτωση νομίζουν ότι τους δουλεύουμε.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς από τα «αντιμνημονιακά» κόμματα που
βρίσκονται σήμερα στην εξουσία να θέσουν σε εφαρμογή άμεσες πρωτοβουλίες για
εξόρυξη του ορυκτού πλούτου της ώστε και να αποπληρώσουμε έντιμα τα χρέη μας
και να κάνουμε ένα βασικό βήμα για την ανάπτυξη της χώρας.
Παρόλαυτά, η σημερινή Κυβέρνηση έχει αναλωθεί σε έναν ορυμαγδό
επικοινωνιακών τακτικών και αντιφατικών επιχειρημάτων, τα
οποία στην καλύτερη περίπτωση δείχνουν ανετοιμότητα για την διακυβέρνηση της
χώρας και απαράδεκτο ερασιτεχνισμό.
Πού είναι η επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους ώστε
να φύγουν από επάνω μας οι αμαρτίες των όποιων "μιζαρισμένων" δημόσιων λειτουργών; Μήπως
όλη η ρητορική για την χρεοκοπία της χώρας από "μιζαρισμένους" δημόσιους
λειτουργούς ήταν και είναι ένα ζήτημα με ελάχιστη επίδραση στο συνολικό χρέος
της χώρας;
Που είναι η ανάδειξη της απάτης που παίχτηκε στην χώρα με το
φούσκωμα του ελλείμματος του 2009;
Που είναι οι άμεσες πρωτοβουλίες για την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου
ώστε να πληρώσουμε τα χρέη μας, να βγάλουμε από πάνω μας την ρετσινιά του
μπαταχτσή και ταυτόχρονα να αναθερμάνουμε την οικονομία μας;
Η απάντηση είναι ότι σε καθαρά τεχνοκρατικό επίπεδο η
λεγόμενη αντιμνημονιακή Κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει κάτι το αξιόλογο και
περιορίζεται σε μεγάλα λόγια, παχιές κουβέντες, αόριστες υποσχέσεις στους δανειστές και βαφτίσια λέξεων και φράσεων (πχ αντί για τρόικα
έχουμε σήμερα τους 3 θεσμούς) προκειμένου όπως όπως να πάρει παράταση
μερικών μηνών. Ειδικά στο ζήτημα του ορυκτού πλούτου της χώρας τίθεται
το ερώτημα πώς θα γίνει εκμετάλλευσή του ακυρώνοντας διαγωνισμούς και
διώχνοντας εταιρείες με σχετικές υποδομές και τεχνογνωσία; Ο κ. Λαφαζάνης θα
κάνει τις εξορύξεις..;;
Το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» μέτωπο γεννήθηκε και γιγαντώθηκε όχι
στην βάση της τυφλής σύγκρουσης με την Ευρώπη, αλλά πάνω στους παραπάνω 3
πυλώνες: αφαίρεση του χρέους που φόρτωσαν στην χώρα οι "μιζαρισμένοι", τιμωρία
των ενόχων της απάτης του φουσκώματος του ελλείμματος του 2009 και επιτέλους
άμεση εξόρυξη του ορυκτού πλούτου της χώρας. Παρόλαυτά, σήμερα σαν ένα αόρατο
χέρι να άρχισε να ρίχνει «καρπαζιές», οι φωνές σώπασαν, οι γλώσσες κρύφτηκαν
και οι «αντιμνημονιακοί» ηγέτες κατάντησαν γραφικοί ζητιάνοι να ζητούν από την
Ευρώπη έλεος: Λυπηθείτε μας πεινάμε (έχουμε ανθρωπιστική κρίση), δώστε μας μία
ανάσα χωρίς μέτρα, σας εκλιπαρούμε για έλεος μην μας αφήσετε να
γίνουμε Κούγκι. Θα το έχετε τύψεις...
Ποιον απειλεί η Κυβέρνηση ότι θα γίνει η Ελλάδα Κούγκι…;; Η μύγα
ζώστηκε με εκρηκτικά και απειλεί να προκαλέσει ζημιές στους ελέφαντες..;; Αυτά
είναι τα διαπραγματευτικά της χαρτιά; Το κλάμα στους δανειστές για έλεος από τη
μία και οι απειλές ότι θα τους κάνουμε ζημιά από την άλλη.;; Γιατί δεν τολμά να
«κάνει μαγκιές» σε αυτούς που φούσκωσαν το έλλειμμα της χώρας το
2009;
Είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα χρωστάει στους εταίρους και πρέπει να
ξεπληρώσει το χρέος της για να βγάλει από επάνω της την ρετσινιά του «διεθνούς
μπαταχτσή». Τι πρόγραμμα έχει η παρούσα Κυβέρνηση για την αποπληρωμή-αναδιάρθρωση
του χρέους; Μόνο λεφτά χωρίς μέτρα ξέρει να ζητά, ή έχει απώτερο σκοπό να να
απομονώσει διεθνώς την χώρα με το να φάει τα λεφτά των Ευρωπαίων
φορολογούμενων..;;
Τώρα, το πώς κατάφερε ο κ. Τσίπρας να μετατρέψει τις παραπάνω ικεσίες
για έλεος λόγω "ανθρωπιστικής κρίσης" σε «νίκη» και σε
«σθεναρή διαπραγμάτευση» δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί. Σαν να έχει
"μαγέψει" την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σαν να έχει
βραχυκυκλώσει το πολιτικό αισθητήριο του κόσμου με την γρήγορη
εναλλαγή συμπεριφοράς: πότε τυφλή ρήξη και πότε ικεσίες
για έλεος. Πολλοί από εμάς περιμέναμε τυφλή ρήξη με τους εταίρους και όταν ξαφνικά ο κ.
Τσίπρας το γύρισε στις ικεσίες για έλεος, δεν ξέραμε αν πρέπει να χαρούμε που
δεν γίναμε Κούγκι ή να κλάψουμε που το
"αντιμνημόνιο" αποδείχθηκε ανούσια σαπουνόπερα με λαϊκίστικες παροχές, τις οποίες θα τις πληρώσουμε πολλαπλάσιες στο μέλλον.
κανένα σχόλιο