Ανοιχτή Επιστολή
Προς
τον Υπουργό
Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Παναγιώτη Κουρουπλη και
τον
Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δημήτριο Στρατούλη
τον Γενικό Γραμματέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιώργο Ρωμανιά
Αξιότιμοι
κύριοι Υπουργοί,
Λαμβάνω το θάρρος να θέσω υπόψη σας ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί δεκάδες
χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες. Αφορά το ζήτημα των
ποσών εισφορών είτε του ΟΑΕΕ είτε του ΕΤΑΑ οι οποίες χρονίζουν και δεν μπορούν
να εξυπηρετηθούν λόγω εισοδηματικής καταρράκωσης των ασφαλισμένων.
Ως δικηγόρος αλλά και ως πολίτης έχω συναντήσει δεκάδες περιπτώσεις
ανθρώπων που βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία πληρωμής των ασφαλιστικών
εισφορών τους (σε ΟΑΕΕ ή ΕΤΑΑ), οι οποίες έχουν δυστυχώς υπολογιστεί επί μιας
πλασματικής-εικονικής βάσης: Της «ασφαλιστικής κλάσης».
Όπως ξέρετε, για να υπολογιστούν οι ετήσιες εισφορές ενός ανεξάρτητα
απασχολούμενου, ο ασφαλιστικός του οργανισμός κάνει μια παραδοχή σχετικά με τα
εισοδήματά του ασφαλισμένου: Το ταμείο «υποθέτει» ότι το μηνιαίο ή ετήσιο
εισόδημά του ασφαλισμένου ανέρχεται σε ένα Χ ποσό. Πχ. όποιος είναι στην πρώτη κλάση του ΟΑΕΕ
θεωρείται ότι έχει μηνιαίες αποδοχές της
τάξης των 762,04 ευρώ.
Στην συνέχεια από αυτό το «υποθετικό» ποσό έρχεται το ταμείο και ζητά
ένα ποσοστό για σύνταξη και ένα ποσοστό για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Είναι προφανές ότι αν ο μοναδικός σκοπός της ύπαρξης των ταμείων είναι
να διευκολύνεται η μηχανογράφηση, τότε δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα. Όμως αυτό
δεν ισχύει. Τα ταμεία πρέπει να είναι ένας μηχανισμός αλληλεγγύης και
αναδιανομής με βάση τις πραγματικές και όχι τις «υποθετικές» οικονομικές
δυνάμεις των ασφαλισμένων.
Αυτή όμως η εσφαλμένη αντίληψη που παραγνωρίζει την πραγματική
εισοδηματική κατάσταση κάθε ασφαλισμένου, υπήρξε και η αιτία να γεννηθούν χρέη
που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Αυτά τα χρέη, που προκαλούν κατασχέσεις και
ποινικές διώξεις, στηρίζονται στις υποθετικές όχι στις πραγματικές δυνάμεις των
ασφαλισμένων, ενώ παράλληλα τα δικαστήρια δεν
μπόρεσαν ποτέ να αντιληφθούν αυτή τη παράμετρο (του υποθετικού χαρακτήρα των εισοδημάτων επί των οποίων υπολογίστηκαν
οι εισφορές) για να προστατεύσουν αυτούς τους πολίτες σφίγγοντας ακόμα
περισσότερο τη θηλιά του εικονικού αυτού χρέους γύρω από τους λαιμούς τους.
Η ιστορική ευκαιρία που δίνεται στη δική σας διακυβέρνηση είναι να
αποκαταστήσετε την αδικία αυτή και μάλιστα με έναν τρόπο που δεν θα τινάξει
στον αέρα την οικονομική σταθερότητα των ταμείων. Οι άξονες της λύσης σε αυτό
το γόρδιο δεσμό θεωρώ ότι θα μπορούσαν να
είναι οι εξής:
Α) Υπολογισμός των εισφορών βάσει
των πραγματικών αποδοχών του ασφαλισμένου. Μπορεί η μέθοδος των
ασφαλιστικών κλάσεων να διευκολύνει την μηχανογράφηση, αλλά το τι πραγματικά
μπορεί να εισπραχθεί από τους ασφαλισμένους εξαρτάται από τις πραγματικές ετήσιες αποδοχές τους. Αν τυχόν
οι πραγματικές αποδοχές, όπως προκύπτουν στην φορολογία εισοδήματος, είναι χαμηλότερες από την πρώτη
εισοδηματική κλάση τότε και το ποσό που θα πρέπει τελικά να καταβληθεί
θα πρέπει να μειώνεται αντίστοιχα. Αν πάλι αυξάνονται οι αποδοχές τότε θα
πρέπει να μπορεί το ταμείο να ζητήσει ένα μεγαλύτερο ποσό εισφορών, κάνοντας
υπαγωγή στην αντίστοιχη οικονομική κλάση.
Β) Αναστολή είσπραξης των μη
εξυπηρετούμενων βεβαιωμένων ποσών εισφορών ύστερα από διοικητική η δικαστική
κρίση ότι δεν είναι εφικτή η εξυπηρέτησή τους με ρύθμιση εντός των
επόμενων τεσσάρων ετών, και παράλληλη διαγραφή του χρόνου ασφάλισης που
αντιστοιχεί σε αυτές τις οφειλές. Επίσης όμως θα πρέπει να παρέχεται η
ευχέρεια να εξαγοραστεί μελλοντικά με μια εφάπαξ καταβολή αυτός ο χρόνος που
διαγράφηκε.
Είναι σαφές ότι στο περιορισμένο πλαίσιο μιας επιστολής δεν μπορεί να
αναπτυχθεί περισσότερο η παραπάνω ιδέα. Μπορεί να δώσει αφορμή για έναν διάλογο
ώστε να γίνει το θεσμικό πλαίσιο των ασφαλιστικών εισφορών των ανεξάρτητα
απασχολούμενων πιο ρεαλιστικό και ευέλικτο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΛΕΙΩΣΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
κανένα σχόλιο