Το βασικότερο ίσως ελάττωμα της αριστεράς (ιδίως στην
ακραία της μορφή) είναι ότι έπεισε τον ελληνικό λαό ότι έχει μόνο δικαιώματα
και όχι υποχρεώσεις: « Ο λαός μίλησε...», «ο λαός δεν θέλει το ένα ούτε το άλλο...»,
«ο λαός θέλει το παράλλο και τέλος...».
Δυστυχώς, έπρεπε να έλθουν τρίτοι σε τούτη την χώρα ως
«δανειστές» για να υπενθυμίσουν στον ζαλισμένο από την αριστερή συνθηματολογία
λαό ότι οι λαοί εκτός από δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις και για πρώτη φορά
έκαναν σε όλους κατανοητό ότι για ό,τι χρήματα και πακέτα στήριξης έδιναν
παλαιότερα στην χώρα μας απαιτούσαν και απαιτούν «αντάλλαγμα». Μα τι θα πει
«αντάλλαγμα» θα αναρωτηθεί ένας (ακρο)αριστερός, ο οποίος έχει μάθει στην ζωή
του μόνο να παίρνει και να μην δίνει τίποτα;
Η λέξη «αντάλλαγμα» βγαίνει από το ρήμα «ανταλλάζω» που
σημαίνει ότι αλλάζω κάτι που έχω και αντί γι’ αυτό παίρνω κάτι άλλο στην θέση
του (αντί + αλλάζω). Δίνω κάτι και παίρνω κάτι άλλο ως αντάλλαγμα και το
αντίστροφο, παίρνω κάτι και δίνω κάτι άλλο ως αντάλλαγμα. Πρόκειται δε για καθιερωμένη πρακτική στην ανθρώπινη κοινωνία (και όχι τις κοινωνίες των ζώων), καθώς εδράζεται τόσο στην λογική, όσο και στην ηθική. Δεν υπάρχει κανείς "λογικός" άνθρωπος που να "δίνει" συνέχεια χωρίς να παίρνει κάτι και κανείς "ηθικός" άνθρωπος που να "παίρνει" συνεχώς χωρίς να δίνει και αυτός κάτι.
Ύστερα από αυτά, γίνεται
απόλυτα κατανοητό ότι δεν μπορούμε να ζητάμε συνεχώς χρήματα από την Ευρώπη χωρίς να δώσουμε κάποιο αντάλλαγμα. Και κατά συνέπεια, η μετατροπή του χρέους της χώρας από ζήτημα
οικονομικό-τεχνοκρατικό σε ζήτημα πολιτικό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα
απαλλαγεί από το χρέος της με "αριστερό τσαμπουκά", αλλά ότι πλέον η
Ελλάδα δεν θα πρέπει να δώσει ως αντάλλαγμα για το χρέος της κάτι
χρηματικό-οικονομικό, αλλά κάποιο αντάλλαγμα σε πολιτικό επίπεδο και ιδίως σε γεωπολιτικό.
Η Ελλάδα δηλαδή με την καταστροφική
τακτική του κ. Τσίπρα θα πρέπει να δώσει στους δανειστές της ως αντάλλαγμα αντί
κάτι χρηματικό, κάτι γεωπολιτικό, και κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα είναι το
κύριο θέμα συζήτησης του κ. Τσίπρα στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με την κ.
Μέρκελ παρισταμένων και των πέραν του Ατλαντικού γερακιών του ΝΑΤΟ…
Ας δούμε λοιπόν τι γεωπολιτικά ανταλλάγματα θα ζητηθούν
από Μέρκελ και Αμερικανούς στον κ. Τσίπρα:
1ο γεωπολιτικό αντάλλαγμα : το ξεπούλημα του
ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια.
Πρόκειται για διακαή πόθο των Αμερικανών ήδη από εποχής
Καραμανλή του νεώτερου, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν ξεχαστεί το βέτο του στο να
δοθεί το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια. Η εν λόγω "ονοματοδοσία" θα
δημιουργήσει σοβαρή αποσταθεροποίηση στην χώρα μας και στην ευρύτερη περιοχή
των Βαλκανίων καθώς θα πυροδοτήσει τις ανεξέλεγκτες διεκδικήσεις των Σκοπιανών εις βάρος μας, οι οποίες ήδη
φτάνουν ακόμα και στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Και κατά συνέπεια οι Αμερικανοί θα
δημιουργήσουν μία ακόμα εστία άμεσης επέμβασης στα Βαλκάνια (μετά το μαρτυρικό Κοσσυφοπέδιο), καθώς με την
παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας θα ανακαλυφθούν λίαν συντόμως
«καταπιεζόμενοι Μακεδόνες» με τις αντίστοιχες προβοκάτσιες και αντιπαραθέσεις.
Πρόκειται δηλαδή για μία αντιπαράθεση την οποία μετά βεβαιότητας
δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα καθώς το σύνολο των δυνάμεών της
είναι προσανατολισμένο (και σωστά) ανατολικά και θα αναγκαστεί να ζητήσει
βοήθεια από την Αμερική. Με αυτό τον τρόπο οι Αμερικανοί θα απομακρύνουν την ρωσική επιρροή από την χώρα και θα αποκτήσουν
διαιτητικά δικαιώματα με τραγικά αποτελέσματα, καθώς έχουν δείξει
ότι όταν παρεμβαίνουν ως διαιτητές προσπαθούν να μην αφήσουν καμία χώρα
παραπονεμένη…
2ο γεωπολιτικό αντάλλαγμα: συνεκμετάλλευση των
ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου με τους Τούρκους.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την
είσοδο της χώρας μας στο ΔΝΤ από το Καστελόριζο, το νησί που αποτελεί διακαή
πόθο των Τούρκων όσον αφορά την διεύρυνση της ΑΟΖ τους και την εκμετάλλευση των
ενεργειακών κοιτασμάτων του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Και ακόμα περισσότερο δεν
είναι τυχαίο το ότι η επόμενη κίνηση του κ. Παπανδρέου μετά την έλευση του ΔΝΤ
στην χώρα μας ήταν τα ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη και οι συνομιλίες του με
τον κ. Ερντογάν, ο οποίος διαμήνυσε στους ξαφνιασμένους Έλληνες ότι «το Αιγαίο
θα γίνει μια θάλασσα ειρήνης»…
Με την δρομολόγηση της εν λόγω συνεκμετάλλευσης, πάλι θα
έλθουν οι Αμερικανοί ως διαιτητές στην περιοχή με δικαιώματα συνεχούς επέμβασης
στον ζωτικό χώρο του Αιγαίου, καθώς είναι δεδομένο ότι οτιδήποτε ποσοστό
συνεκμετάλλευσης δοθεί στην τουρκική πλευρά ποτέ δεν θα την αφήσει
ικανοποιημένη και θα ζητά συνεχώς μεγαλύτερο. Είναι επίσης προφανές ότι οι
Τούρκοι θα δώσουν τις περιζήτητες βάσεις τους στην νοτιοανατολική Τουρκία για
τα γεωπολιτικά παιχνίδια των Αμερικανών στην Μέση Ανατολή, κάτι που μέχρι
σήμερα δεν κάνουν, περιμένοντας από τους Αμερικανούς κάποιο … «αντάλλαγμα»…
Οι Τούρκοι όχι απλά ξέρουν αλλά έχουν εντρυφήσει στην
έννοια «αντάλλαγμα» σε αντίθεση με πολλούς Έλληνες που ζουν σε άλλη... διάσταση...
3ο γεωπολιτικό αντάλλαγμα και δυστυχώς ακόμα
πιο ανησυχητικό από τα προηγούμενα: αποστολή ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων σε
ευρωπαϊκές δυνάμεις που θα αντιπαρατεθούν με την Ρωσία.
Δυστυχώς το τρίτο αυτό γεωπολιτικό αντάλλαγμα ξεπερνάει
κατά πολύ τα δύο προηγούμενα, καθώς θα εμπλέξει την χώρα μας σε έναν καταστροφικό
παγκόσμιο πόλεμο με σοβαρό κίνδυνο αφανισμού και όχι απλά την απώλεια κάποιων
εδαφών ή ενεργειακών πόρων. Δεν ήταν τυχαία η νύξη του κ. Γιούνκερ για
δημιουργία "ευρωστρατού" για προάσπιση της Ευρώπης από την Ρωσία και όχι μόνο. Ο κ. Γιούνκερ φαίνεται να έχει έτοιμο το εν λόγω γεωπολιτικό αντάλλαγμα για κούρεμα του ελληνικού χρέους...
Φυσικά η χώρα μας πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες τόσο
ανάμεσα στα συμμαχικά Δυτικά κράτη όσο και με την φίλη χώρα Ρωσία και να μην
εμπλακεί στην όποια αντιπαράθεση μεταξύ τους. Ως επιχείρημα αποφυγής της
εμπλοκής της χώρας μας σε αυτό τον παγκόσμιο όλεθρο είναι η συμμετοχή της
Ελλάδας στον προηγούμενο όλεθρο του Β Παγκοσμίου πολέμου και ο τρομακτικός φόρος
αίματος που κατέβαλε σε αυτόν.
Οι Δυτικές χώρες
δεν έχουν κανένα ιστορικό, ούτε ηθικό δικαίωμα να απαιτήσουν την επανεμπλοκή
της Ελλάδας σε νέο Παγκόσμιο ολοκαύτωμα. Η υποχρέωση της χώρας στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό πληρώθηκε και με
το παραπάνω με την ενεργό συμμετοχή της στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και αν τα Δυτικά κράτη ανυπομονούν να
ξανανοίξουν τις πύλες της παγκόσμιας κόλασης ας απαιτήσουν την συμμετοχή των
κρατών που απέφυγαν τα δεινά του Β Παγκόσμιου Πολέμου για διάφορους λόγους (Ολλανδία,
Δανία, Σουηδία, Τουρκία, Ισπανία, Πορτογαλία κτλ). Οι άκαπνοι και απόλεμοι λαοί
δεν μπορούν να έχουν από εμάς απαιτήσεις.
Αν η ελληνική Κυβέρνηση έχει την θέληση μπορεί να
αποφύγει τα επερχόμενα παγκόσμια δεινά, επικαλούμενη τα δεινά που υπέστη η χώρα
στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τα οποία δεινά δεν
υπέστησαν πολλά άλλα κράτη. Η χώρα αρκεί να περιοριστεί στην περιφρούρηση των
συνόρων της. Εκτός φυσικά αν ο κ. Τσίπρας δώσει την ελληνική στρατιωτική
συμμετοχή σε πόλεμο κατά της Ρωσίας ως γεωπολιτικό αντάλλαγμα στο κούρεμα του
χρέους που ευαγγελίζεται...
Ύστερα από τα παραπάνω είναι προφανές ότι η μετατροπή του
προβλήματος του χρέους της χώρας από τεχνοκρατικό σε πολιτικό (γεωπολιτικό)
μόνο καταστροφή μπορεί να φέρει και όχι λύση στο πρόβλημα καθώς, η χώρα μας, αντί για τους δανειστές, θα τεθεί αντιμέτωπη με τα γεράκια του ΝΑΤΟ και τις ορέξεις τους... Ο κ. Τσίπρας, από το να οδηγήσει την χώρα σε τέτοιες γεωπολιτικές καταστροφές καλύτερα να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές. Είναι καλύτερη η έντιμη υποχώρηση μετά από μια αξιοπρεπή (έστω και ανεδαφική) διαπραγμάτευση παρά η ολική καταστροφή όλων μας...
19 Μαρτίου 2015 στις 2:05 π.μ.
Νομίζω ότι δε χρειάζεται να προδικάζει κανείς πρόωρα χωρίς να έχει ακριβή γνώση, ποια θα είναι τα ανταλλάγματα της Ελλάδας προς τους δανειστές. Ας περιμένουμε την εξέλιξη και το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων και τότε ας κρίνουμε. Οι τάσεις κινδυνολογίας δε θεωρώ ότι βοηθούν και ειδικά όταν η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.
19 Μαρτίου 2015 στις 10:50 π.μ.
Κι όμως διαφωνώ με τον συντάκτη! Θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί του αν έκανε τον κόπο και χαρακτήριζε μέσα στο άρθρο του, την προ του 2011 στάση των "εταίρων-δανειστών" μας, που έσωσαν (κυριολεκτικά) τις γερμανογαλλικές τράπεζές τους (που ήταν πηγμένες στα τοξικά Ελληνικά ομόλογα) και τα φόρτωσαν στις πλάτες του έλληνα ή και του ευρωπαίου φορολογούμενου.. Που ακούστηκε και πως προκύπτει στο "φιλελέυθερο/καπιταλιστικό" χρηματοπιστωτικό ευρωπαικό σύστημα να γίνεται "καπνός" το ρίσκο του επενδυτή/τραπεζίτη (πραγματικού επενδυτή όμως -όχι του στύλ bale in) και να φορτώνεται το πρόβλημα μόνο ο "εκδότης" (στην περίπτωσή μας το Ελληνικό Δημόσιο); Αυτό δεν το εξηγεί ο συντάκτης του άρθρου..
Ναι κύριοι έχουμε υποχρεώσεις, όπως όμως και όλοι οι άλλοι.. Γιατί λοιπόν δεν έχουμε ίδιους κανόνες σε απλά πράγματα;
19 Μαρτίου 2015 στις 12:39 μ.μ.
Ο τρόπος σκέψης σου είναι σωστός καθώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα του χρέους της χώρας σε επίπεδο οικονομικό-τεχνοκρατικό, με βάση την κοινή λογική και με βάση τους κανόνες της αγοράς στους οποίους περιλαμβάνεται και μία έντιμη παύση πληρωμών.
Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας παραμύθιασε τον κόσμο με προεκλογικές υποσχέσεις περί "καλύτερης διαπραγμάτευσης" αντί για μια έντιμη παύση πληρωμών, και τώρα βρίσκεται προ αδιεξόδου. Δεν μπορεί να κάνει ούτε μπροστά γιατί οι Ευρωπαίοι δεν δίνουν λεφτά χωρίς ανταλλάγματα, ούτε πίσω (παύση πληρωμών σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης σου) γιατί προεκλογικά έλεγε άλλα.
Μάλιστα προ αυτού του αδιεξόδου απειλεί να μετατρέψει το πρόβλημα του χρέους από οικονομικό σε πολιτικό με τις πιθανές συνέπειες που αναφέρονται στο άρθρο.