Ο Σαμαράς κόκκινο πανί για την πλειοψηφία των πολιτών.

Η πολιτική αναξιοπιστία του κ. Σαμαρά (γνωστή και ως κωλοτούμπα) όπως συνδυάστηκε με το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου προκειμένου και αυτός να κερδίσει τις εκλογές του 2009 τραυμάτισε πολύ σοβαρά την Δημοκρατία μας καθώς κατέστησε τον θεσμό των εκλογών άνευ σημασίας: η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, δηλ. οι εκλογές, χάνουν την αξία τους όταν ο λαός αποφασίζει με ψεύτικα κριτήρια.

Όταν από το 2010 με τις περιβόητες εκλογές ΟΤΑ ο κ. Σαμαράς και πολλά στελέχη της ΝΔ επέλεξαν το σύνθημα «Ψήφισε Κικίλια για αντιμνημόνιο» αποκόμισαν μεγάλα οφέλη όσoν αφορά την μεσοπρόθεσμη αποκατάσταση των ποσοστών του κόμματος από την ήττα του 2009, όμως δεν συνειδητοποίησαν ότι σφράγισαν την πορεία του κόμματος στο «αντιμνημόνιο».

Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς την οργή του κόσμου όταν ο κ. Σαμαράς, αφού εκπλήρωσε το παιδικό του όνειρο να γίνει πρωθυπουργός χρησιμοποιώντας το «αντιμνημόνιο», έκανε στροφή 180 μοιρών και συνέχισε το «μνημόνιο» με απολύσεις, την κατάργηση των δώρων στο Δημόσιο, τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ (η οποία μέχρι το κλείσιμό της ήταν κερδοφόρα επιχείρηση), την διατήρηση του χαρατσιού της ΔΕΗ και πολλά άλλα. Βεβαίως είχε κάθε δικαίωμα να εφαρμόσει όποια οικονομική πολιτική ήθελε, όμως δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να κοροϊδέψει έτσι τον ελληνικό λαό, πουλώντας του «αντιμνημόνιο» για πολλά χρόνια.

Το επιχείρημα του κ. Σαμαρά ότι δήθεν η «αντιμνημονιακή» του ρητορική οδήγησε στην «επιτυχία» του κουρέματος του ελληνικού χρέους το 2012 με το περίφημο PSI, είναι ένα απλό επικοινωνιακό τέχνασμα, καθώς δεκάδες δις από αυτά που κουρεύτηκαν (περίπου τα μισά από τα 110 δις που κουρεύτηκαν συνολικά) έφυγαν από την ελληνική οικονομία (ελληνικές Τράπεζες, μικροομολογιούχοι, επενδύσεις Ταμείων, απλών πολιτών κτλ), με τραγικά αποτελέσματα στην επιδείνωση της έλλειψης ρευστότητας, αλλά και την σοβαρή κοινωνική αναστάτωση που προκάλεσε η οργή χιλιάδων πολιτών από την απώλεια των οικονομιών μιας ζωής. 

Η χώρα μπήκε με το PSI επίσημα σε καθεστώς (επιλεκτικής) χρεοκοπίας, με τους πολίτες να βιώνουν τις συνέπειες της χρεοκοπίας (σκληρή λιτότητα), αλλά χωρίς το βασικό πλεονέκτημα που έχει μία χρεοκοπία, που είναι η διαγραφή του χρέους σε βιώσιμο επίπεδο... Και αυτό θεωρείται από τον κ. Σαμαρά ως επιτυχία...

Την παραπάνω «αντιμνημονιακή» πορεία που έδωσε ο κ. Σαμαράς στο κόμμα του, πλήρωσε η ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές εισπράττοντας την μεγάλη (αλλά αναμενόμενη) ήττα που υπέστη. Ιστορικά δικαιώθηκε η κ. Μπακογιάννη, η οποία διαγράφτηκε από τον κ. Σαμαρά ως «μνημονιακή», και η οποία ήταν σταθερή στις θέσεις της. Ο δε κ. Σαμαράς, αφού εκμεταλλεύτηκε το «αντιμνημόνιο» για να προσεταιριστεί την βάση της ΝΔ και να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, έβγαλε το «αντιμνημονιακό» προσωπείο και έβαλε το «μνημονιακό».

Όμως οι κωλοτούμπες του κ. Σαμαρά δεν τελείωσαν εκεί. Αφού ο κ. Σαμαράς κατάφερε να πείσει τον ελληνικό λαό ότι το μνημόνιο πρέπει να το υποστούμε αλλά με πιο ελαφρά μέτρα (κατόπιν διαπραγμάτευσης), έπρεπε να βρει και να παρουσιάσει στον κόσμο τους ενόχους για την (επιλεκτική) χρεοκοπία της χώρας και υποσχέθηκε εξεταστική επιτροπή. Κάτι το οποίο δεν έπραξε δυναμιτίζοντας ακόμα περισσότερο την οργή του κόσμου, καθώς χρεοκοπία χωρίς ενόχους ούτε σε υποσαχάριες χώρες της Αφρικής δεν υπάρχει.  

Τι να πει κανείς για αυτό τον πολιτικό ο οποίος έγινε συνώνυμο της έννοιας της «κωλοτούμπας» (πολιτικής αναξιοπιστίας). Από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακός, από τιμωρός των ενόχων έγινε συνεργάτης τους (βάζοντας υπουργούς οικονομικών τους στενούς συνεργάτες του κ. Σημίτη) και από άγγελος της ελάφρυνσης του χρέους σε βιώσιμο επίπεδο έγινε ένας απλός φοροεισπράκτορας χωρίς αντάλλαγμα. Ο κόσμος ψήφισε την ΝΔ στις εκλογές του 2012 για να κυβερνήσει και έβλεπε να κυβερνούν την χώρα οι Τραπεζίτες κολλητοί του κ. Σημίτη (Στουρνάρας - Χαρδούβελης)… την ίδια στιγμή που ο ίδιος απαξιούσε να πάει στην Βουλή και να απαντήσει σε ερωτήσεις των βουλευτών.

 Η μεγάλη διαφορά με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές οφείλεται  καθαρά σε οργή για το πρόσωπο του κ. Σαμαρά λόγω της συνεχούς κοροϊδίας που έπαιξε στον ελληνικό λαό και όχι στο σύνολο του κόμματος της ΝΔ. Αν η οργή του κόσμου στρεφόταν κατά της ΝΔ τότε τα ποσοστά της θα πλησίαζαν αυτά του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, επειδή η οργή ήταν μεγάλη, κατά λογική αλληλουχία στράφηκε τυφλά και ορμητικά προς τον ακροαριστερό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ δίνοντάς του μεγάλη διαφορά εκλογικών ποσοστών, ως τιμωρία των κατά συρροή ψευτών.

Έτσι εξηγείται γιατί ο κόσμος εξακολουθεί να υποστηρίζει δημοσκοπικά τις κινήσεις του κ. Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για αποτυχημένες κομμουνιστικές ιδεοληψίες (διορισμοί στο Δημόσιο, κρατισμός, χαρίζω χρέη - μοιράζω οικόπεδα)  που κάνουν τα σοβαρά κράτη της Ευρώπης να γελάνε. Δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα η οργή του κόσμου στο πρόσωπο του κ. Σαμαρά, όχι απλά λόγω των μέτρων λιτότητας, αλλά κυρίως λόγω του ότι έπαιξε τόσο προκλητικά με την νοημοσύνη του κόσμου.

Επειδή λοιπόν η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρά κυβέρνηση οργής και όχι κυβέρνηση λύσης, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί πολιτικά όσες μπούρδες και να λέει στην Ευρώπη. Μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο όταν καταλαγιάσει η οργή του κόσμου απέναντι σε ψεύτες και πολιτικούς απατεώνες. Γιατί ο Έλληνας την λιτότητα την υπομένει, την κοροϊδία όμως όχι.