Σωστή η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για τον κ. Παπακωνσταντίνου.

Η «υπέρτατη» δικαιολογία που ακούστηκε προσφάτως ενώπιον Δικαστικής έδρας, που έκανε τον νομικό κόσμο να παραμιλά από τα γέλια ήταν αυτή του κ. Μπερλουσκόνι στην δίκη για τα φερόμενα ως «αμαρτωλά πάρτι» με ανήλικα κορίτσια. Το επιχείρημα του κ. Μπερλουσκόνι ήταν το εξής: «είναι δυνατόν εγώ με τόσα λεφτά να πληρώσω για να κάνω σεξ…;;». Πέρα από το κωμικοτραγικό του όλου πράγματος το «κλειδί» στην όλη υπόθεση ήταν η στάση του μήλου της έριδος της υπόθεσης κυρίας Ρούμπι, η οποία δεν μίλησε για το αν ο κ. Μπερλουσκόνι γνώριζε ή όχι την ηλικία της (δόλος), ούτε έδωσε άλλες διευκρινίσεις με αποτέλεσμα αυτός να αθωωθεί πανηγυρικά.

Οι περιπτώσεις από πολύκροτες υποθέσεις με αμφίβολα αποτελέσματα είναι πολλές, όσα και τα απίστευτα επιχειρήματα που ακούγονται από τον εκάστοτε κατηγορούμενο, ο οποίος πάντα προσπαθεί να πείσει ότι δεν έχει δόλο για την παράνομη πράξη που φέρεται να έκανε, ούτε τον σκοπό που περιλαμβάνεται στην αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος. Μάλιστα, ακόμα και αν δεν καταφέρει να πείσει τελείως τον Δικαστή, αρκείται να του δημιουργήσει αμφιβολίες, καθώς ένα από τα βασικότερα αξιώματα του ποινικού δικαίου είναι ότι κάθε αμφιβολία λειτουργεί υπέρ του κατηγορουμένου.   

Έτσι και στην πολύκροτη δίκη του κ. Παπακωνσταντίνου, τέθηκε σε αμφιβολία ο σκοπός πορισμού περιουσιακού οφέλους από τον κ. Παπακωνσταντίνου, όσον αφορά την νόθευση της λίστας «Λαγκάρντ», καθώς κρίθηκε ότι ο πραγματικός του σκοπός στην νόθευση δεν ήταν η αποκόμιση περιουσιακού οφέλους, αλλά η διαφύλαξη της πολιτικής του εικόνας. Αυτό έχει σαν συνέπεια τον αποκλεισμό της κακουργηματικής μορφής της νόθευσης, την θεώρησή της ως απλό πλημμέλημα, την αναγνώριση του ελαφρυντικού του προτέρου εντίμου βίου, τον περιορισμό της ποινής στον ένα χρόνο και τέλος την εκ του νόμου υποχρεωτική αναστολή της ποινής.     

Ωστόσο, παρά την εφαρμογή από την Δικαιοσύνη του γράμματος του νόμου, πολλοί εξέφρασαν από έντονη δυσαρέσκεια έως σφοδρή κριτική με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον θεσμό, γιατί περίμεναν πιο σκληρή τιμωρία. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τόσο απλοί πολίτες που δεν γνωρίζουν τον νόμο παρά μόνο όταν ο νόμος στραφεί εναντίον των ίδιων, όσο και αδαείς δημοσιογράφοι και αφισοκολλητές κομμάτων που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά την εν λόγω υπόθεση, καθώς ο κ. Παπακωνσταντίνου εμπλέκεται και σε μία άλλη πολύκροτη υπόθεση που ταλανίζει την χώρα: την παραποίηση των στοιχείων του ελλείμματος του 2009. 

Επειδή λοιπόν η υπόθεση της παραποίησης των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 δεν «προχωράει» (κυρίως λόγω της κάλυψης των εμπλεκόμενων από την Eurostat), τα παραπάνω πρόσωπα προσπάθησαν να δώσουν στον κόσμο την εικόνα ότι με το παρόν Ειδικό Δικαστήριο… η παρούσα Κυβέρνηση τιμωρεί αυτούς που έβαλαν την χώρα στο μνημόνιο… Προσπάθησαν δηλαδή με μία άσχετη καταδίκη κατά του κ. Παπακωνσταντίνου να δώσουν την εικόνα της «κάθαρσης» στην παραπάνω μείζονα υπόθεση, καθώς η παραδοχή της πρόθεσης πορισμού οφέλους από τον κ. Παπακωνσταντίνου στην τελεσθείσα από αυτόν νόθευση θα έδινε κακουργηματική μορφή στο αδίκημα που σημαίνει κάθειρξη πάνω από 5 χρόνια και χωρίς αναστολή.

Αν η παρούσα Κυβέρνηση έχει την στοιχειώδη πολιτική βούληση να προχωρήσει η ποινική διαδικασία κατά αυτών που έπαιξαν με το έλλειμμα της χώρας το 2009, υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό η ήδη ασκηθείσα ποινική δίωξη κατά του κ. Γεωργίου και δεν χρειάζονται ούτε «εξεταστική επιτροπή για το μνημόνιο», ούτε κορώνες στα κανάλια. Πόσο μάλλον δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείται ο θεσμός της Δικαιοσύνης σε μηχανορραφίες, τιμωρώντας έναν πχ βιαστή ανηλίκων για τροχαίο και μάλιστα έχοντας την απαίτηση για την αυστηρότερη ποινή που προβλέπεται για τις σωματικές βλάβες από τροχαία ατυχήματα... Οι απαιτήσεις αυτές εκτός του ότι είναι γελοίες, θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα όπου οι καταδικαστικές δικαστικές αποφάσεις ήταν το περιτύλιγμα ήδη ειλημμένων πολιτικών αποφάσεων εξοντώσεως αντιπάλων.

Όσον αφορά τέλος την ποινική υπόθεση με το φούσκωμα του ελλείμματος το 2009, μερικοί ας μην είναι τόσο σίγουροι ότι η διελεύκανσή της θα αποτελέσει επιχείρημα εναντίον της έλευσης του ΔΝΤ στην Ελλάδα…. Υπάρχει η περίπτωση το ΔΝΤ στην Ελλάδα να ερχόταν έτσι κι αλλιώς, λόγω της υπερχρέωσης της χώρας, και το φούσκωμα του ελλείμματος το 2009 να ήταν ένα απλό τέχνασμα του κ. Γ. Παπανδρέου προκειμένου να ρίξει τις ευθύνες για την έλευσή του αποκλειστικά στην ΝΔ, «τελειώνοντάς» την πολιτικά και αφαιρώντας τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ από το κάδρο της υπερχρέωσης.

Το ΔΝΤ θα έπαιρνε τα μέτρα…  η ΝΔ θα έφταιγε… ο κ. Παπανδρέου θα έκανε τον ξαφνιασμένο και ο αρχηγός της ΝΔ κ. Καραμανλής ως μία ακόμα «Ρούμπι» (κατά την υπόθεση Μπερλουσκόνι) θα κάλυπτε τα πάντα με την σιωπή του. Και μετά από αυτά, υπάρχουν και απαιτήσεις η Δικαιοσύνη να βγάλει το πολιτικό φίδι από την τρύπα κυνηγώντας μάγισσες και καταδικάζοντας εμπλεκόμενα πρόσωπα για άσχετα πράγματα…