Πως η καναδική μεταλλευτική εταιρία Eldorado Gold καταστρέφει το περιβάλλον και την οικονομία της Ελλάδας αποφεύγοντας να πληρώσει φόρους χρησιμοποιώντας ολλανδικές εταιρίες-θυρίδες
Το ρεπορτάζ βασίζεται στην έκθεση «Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός» (Fool's Gold) της SOMO για τις δομές φοροαποφυγής της Eldorado Gold και τον αντίκτυπό τους στην κοινωνία της Ελλάδας.
Κατά την απόκρυψη κερδών, δημιουργούνται ή διογκώνονται κόστη σε λειτουργικές θυγατρικές και αφαιρούνται από το κέρδος, μειώνοντας έτσι την φορολογία εταιρικού εισοδήματος. Η παρούσα έκθεση εξέτασε μόνο μία δυνατότητα φοροαποφυγής, συγκεκριμένα, την απόκρυψη κερδών μέσω δανειακής χρηματοδότησης: οι δραστηριότητες της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, θυγατρικής της Eldorado Gold στην Ελλάδα, χρηματοδοτούνται με την έκδοση ομολόγων, που είναι μορφή δανεισμού και επί των οποίων η θυγατρική πρέπει να πληρώνει τόκους στους κατόχους τους. Όλα τα ομόλογα αγοράστηκαν από Ολλανδικές θυγατρικές, δύο απ’ τις οποίες χρηματοδοτούνται με δάνεια από μια θυγατρική στα Μπαρμπάντος. Οι τόκοι μεταφέρονται λοιπόν από την Ελλάδα στην Ολλανδία κι από κει στα Μπαρμπάντος.
Αυτή η δομή χρηματοδότησης μέσω Ολλανδίας – αντί, για παράδειγμα, απευθείας χρηματοδότησης από την Καναδική μητρική εταιρεία – έχει γλιτώσει για την Eldorado Gold (κι έχει κοστίσει στην ελληνική κυβέρνηση) περισσότερα από 700.000€ σε φόρους παρακράτησης μέσα σε δύο χρόνια και 1,7εκ€ σε φόρο εταιρικού εισοδήματος μέσα σε πέντε χρόνια.
Διαμαρτυρία και αλληλεγγύη
Δημοκρατικές και ισότιμες οικονομικές εναλλακτικές είναι εφικτές αλλά τα συστήματα αλλάζουν μόνον όταν οι άνθρωποι οργανώνονται και θέτουν τις εξουσίες προ των ευθυνών τους. Τότε οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις θα πιεστούν να δημιουργήσουν συνθήκες υπό τις οποίες οι εναλλακτικές θα μπορούν να διερευνηθούν και να εφαρμοστούν. Έτσι, μια εναλλακτική οικονομικής δικαιοσύνης χρειάζεται επίσης και μια εναλλακτική στο παρόν δημοκρατικό σύστημα το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με επιχειρηματικά συμφέροντα. Μια απαραίτητη αντίπαλη δύναμη απαιτεί κινήματα ευρείας βάσης, χτισμένα πάνω σε δημοκρατικές αρχές και αλληλεγγύη. Ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο για την Ευρώπη που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει να απαιτηθεί από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Για αυτό χρειάζεται αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, επί τη βάσει της κατανόησης ότι υπάρχει κοινό υλικό συμφέρον μεταξύ των απλών ανθρώπων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες για την ανάπτυξη αυτών των εναλλακτικών. Άλλωστε, τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα κάτω από μέτρα αυστηρής λιτότητας κατέληξαν σε ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι μακροοικονομικές ανισορροπίες απαιτούν πολιτικοοικονομικές λύσεις και τα πρώτα βήματα προς μια σωστή κατεύθυνση θα ήταν ο έλεγχος του χρέους, η ανάλυση και αξιολόγηση της διάθεσης δημόσιων πόρων, καθώς και η αποτροπή της φοροδιαφυγής. Οι Ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να πιέσουν τις χώρες τους να σταματήσουν να υποστηρίζουν πολιτικές λιτότητας σε υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές οικονομίες και πολιτικές που μειώνουν τα δημόσια έσοδα άλλων χωρών.
Οικοδομώντας την γνώση
Οι εναλλακτικές απαιτούν γνώση που ποικίλλει από τεχνική έως πολιτική εξειδίκευση. Σε καθημερινή βάση κινήματα, ακαδημαϊκοί και οργανώσεις οικοδομούν αυτήν την τεχνογνωσία ως μια εναλλακτική στους κυρίαρχους θεσμούς και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Οι εμπνεύσεις για εναλλακτικές συμπεριλαμβάνουν συνδικάτα, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, κοινοτικές ομάδες και πολιτικές οργανώσεις. Η συμμετοχή ή συνεισφορά σε υπάρχουσες οργανώσεις είναι ένας τρόπος δράσης. Η κοινωνική οργάνωση «στο δρόμο» – σε επιτροπές γειτονιάς και αυτοοργανωμένη οικονομική παραγωγή – μπορεί να εξελιχθεί σε καρποφόρες εναλλακτικές έναντι του τρέχοντος οικονομικού μοντέλου.Για περισσότερες πληροφορίες και παραδείγματα συγκεκριμένων δράσεων, δείτε τους οργανισμούς και τις καμπάνιες που ακολουθούν:
For the full report on Eldorado Gold and the underlying research data, see this page:
SOMO
Σχετικά με τον συντάκτη της ανάρτησης:
Η ιστοσελίδα μας δημιουργήθηκε το 2008.Δείτε τους συντελεστές και την ταυτότητα της προσπάθειας. Επικοινωνήστε μαζί μας εδώ .
18 Ιουλίου 2015 στις 11:21 π.μ.
Tτο σκάνδαλο ξεκινάει από το 1967 επί υπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή πρό του πραξικοπήματος. Τότε ο Κων. Καρ. πήρε ένα τεράστιο δάνειο από την νυν Καναδική εταιρεία για να βγάλει το κράτος μόνο του το χρυσό. Η εταιρεία θα μας βοηθούσε και στην επάνδρωση του εξειδικευμένου προσωπικού μιας και δεν υπάρχει άλλη εταιρεία στον κόσμο με αυτή την ειδικότητα.
Με ρήτρα για 30 χρόνια αν δεν γίνει κάτι θα περάσει όλο το ορυχείο στα χέρια της. Από το 1997 ουσιαστικά είναι δικό της. Απλά περίμεναν κάποιον να φανεί πως τ'αγοράζει διότι τίτλους είχε αν ήθελε αλλά σιγά που θα παραδέχονταν το σκάνδαλο.